Και παίρνεις μια βαθιά ανάσα γυρνώντας και λες… «πάμε να μαζέψουμε τα κουκιά του απολογισμού». Μετά από 5 ημέρες ατελείωτης δουλειάς και έντασης, η επιστροφή είναι δύσκολη – όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Πολλοί θα πουν «μα πήγατε στο Βελιγράδι για business and pleasure” και η απάντηση είναι όχι – ταξιδέψαμε μόνο για «pleasure».
Κάπου διάβασα ότι το να κάνεις αυτό που αγαπάς σε φέρνει πιο κοντά στην επιτυχία και παρόλο που δεν έχουμε καταλήξει από που αντλείται όλη αυτή η αγάπη για το σπορ, ξέρουμε ότι τουλάχιστον αυτές τις 6 γεμάτες μέρες στην Σερβία τις εκμεταλλευτήκαμε στο έπακρο υπηρετώντας αυτό που πραγματικά «γουστάρουμε». Μέσα στην σύγχυση της δουλειάς και των ημερών, ανταμειφθήκαμε με τόσο όμορφο και ειλικρινές feedback – από τα ίδια τα παιδιά που αγωνίζονται, τους φίλους και τους γονείς τους, Έλληνες και ξένους αθλητές που μας παρακολουθούν και αναγνωρίζουν την προσπάθειά μας… Όλη η κόπωση των πέντε αυτών ημερών αξίζει στο έπακρο βλέποντας τόσα πρόσωπα να μας χαμογελούν γι’ αυτό που κάνουμε, να σέβονται το «τρέξιμό» μας και να μας ενθαρρύνουν να συνεχίσουμε, με τον δικό τους μοναδικό και εγκάρδιο τρόπο. Είναι μεγάλη η πίεση καθημερινά, προκειμένου να σταθούμε αξιοπρεπώς ως μέσο στην εποχή της καιροσκοπίας και της προχειρότητας, όμως τελικά αφήνουμε με πολύ κόπο το στίγμα μας στα πράγματα, δίνουμε κανονικά το «παρών» και ανταποκρινόμαστε στις απαιτήσεις των περιστάσεων, κάνοντας το κάτι παραπάνω – το κάτι διαφoρετικό.
(Μείνετε μέχρι τέλους για το Fun Part)…
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 – Σάβας, Δούναβης και Βαλκάνια
Ούσα για πρώτη φορά επισκέπτρια στην πρωτεύουσα της Σερβίας ομολογώ αποτυπώθηκαν εικόνες στην μνήμη που – όσο κι αν έχω ταξιδέψει, δεν μπορώ να της συγκρίνω με άλλες – χωρίς αυτό να περιέχει απομεινάρια ενθουσιασμού. Ξεκινώντας από τις πανύψηλες εργατικές πολυκατοικίες που σίγουρα μετρούν πάνω από 50 χρόνια ζωής – ταλαιπωρημένες από τον πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου, συνεχίζοντας στο αναπάντεχα πολύ «πράσινο» του Νέου Βελιγραδίου, την παρόμοια κουλτούρα που λίγο-πολύ παρουσιάζουν τα Βαλκάνια αλλά και το φιλόξενο πρόσωπο των Σέρβων – αναμφίβολα έχω δει κι άλλες πόλεις που διασχίζονται από τον Δούναβη, αλλά αυτή είχε κάτι το διαφορετικό – όχι εντυπωσιακό, αλλά διαφορετικό. Σάβος και Δούναβης χώριζαν την πρωτεύουσα στα δύο αλλά με έναν τρόπο που άφηνε εντυπώσεις στην διαφορά των περιοχών εκατέρωθεν των ποταμών, ενώ μετά από μια πρόχειρη αναζήτηση έμαθα ότι ο πληθυσμός στη λεκάνη του ποταμού Σάβου (ή Σάβα) υπολογίζεται στα 8.176.000 και συνδέει τρεις εθνικές πρωτεύουσες – τη Λιουμπλιάνα, το Ζάγκρεμπ και το Βελιγράδι. Θα παρατηρήσει κανείς ότι τα δυο ποτάμια φέρουν εντελώς διαφορετική ποιότητα νερού και πολλά ακόμη που αποτελούν αντικείμενο συγκεκριμένης επιστήμης. Όλα αυτά, από την θέα του φρουρίου της πόλης.
Έφτασε 31 Μαΐου για να πάρουμε το πρώτο μας «χρώμα» χωρίς καν να πάμε στην παραλία, ενώ το ίδιο απόγευμα αστραπές και βροντές στο “11 April” ανάγκασαν δημοσιογράφους και θεατές να αποχωρήσουν από τις κερκίδες. Μετρώντας πάνω από 9 ώρες στο κολυμβητήριο της Novi καθημερινά, θα έλεγε κανείς ότι δεν υπάρχει απόθεμα ενέργειας για περιπλάνηση στο κέντρο… κι όμως υπήρχε. Η τόση ελληνική παρουσία στο Βελιγράδι έδινε ιδιαίτερο χρώμα και στην δική μας αποστολή που ειλικρινά, μετά από τόσες συναναστροφές, χαμόγελα, ευγενικές κουβέντες μέσα στην μέρα, η κόπωση δεν μας κατέβαλλε.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 – Η ελληνική «γωνιά»
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι μεταδόθηκε μέσω των τηλεοπτικών συνεργείων που βρίσκονταν εκεί, όμως διαβεβαιώνουμε πως καθημερινά, ο παλμός στο ως επί το πλείστον άδειο κολυμβητήριο της Novi ξεκινούσε και τελείωνε από την «ελληνική γωνιά». Γονείς, φίλοι, συγγενείς, παιδιά των συλλόγων και οικεία πρόσωπα των Ελλήνων που αγωνιζόντουσαν ταξίδεψαν τόσο αεροπορικώς όσο και οδικώς στο Βελιγράδι για να στηρίξουν τον Ολυμπιακό, την Βουλιαγμένη, αλλά και τον Άγγελο Βλαχόπουλο, τον Δημήτρη Σκουμπάκη, τον Στέλιο Αργυρόπουλο – Κανακάκη και τον Κώστα Κάκαρη. Οι Έλληνες λοιπόν, εξέπληξαν το Βελιγράδι όχι μόνο… μέσα στο νερό, αλλά και έξω από αυτό, καθώς μετρούσαν τις μεγαλύτερες και πολυπληθέστερες αποστολές, έδωσαν χρώμα στην εξέδρα και ήταν το μόνο «σύνολο» που παρευρέθηκε όλες τις ημέρες σταθερά στο “11 April”, μαζί με το μικρό καταλανικό γκρουπ της Μπαρτσελονέτα.
View this post on Instagram
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 – Προγνωστικά, προημιτελικά και Ολυμπιακός
Δεν θα κρύψουμε πως, καθημερινά εδώ και μήνες – παρακολουθούσαμε τα προγνωστικά για την κατάκτηση του φετινού LEN Champions League, κυρίως για να δούμε τι… βλέπουν οι «στοιχηματικές» που δεν βλέπουμε εμείς. Η κυριαρχία της Προ Ρέκο δεν αμφισβητήθηκε για ακόμη μια χρονιά, όμως τα προημιτελικά και η πρώτη μέρα αγώνων του Final-8 ήταν αυτά με τον μεγαλύτερο «θόρυβο». Κοιτώντας πίσω, θα λέγαμε ότι η ομάδα του Ίγκορ Μιλάνοβιτς έκανε ένα και μοναδικό «κακό» παιχνίδι – που όμως της κόστισε στην συνέχεια. Οι ερυθρόλευκοι μέτρησαν 3/17 στον παίκτη παραπάνω, στατιστικό που μαρτυρά ότι το αποτέλεσμα και η πρόκριση στα ημιτελικά του Final-8 καθορίστηκε από την απόδοση σε αυτό τον τομέα του αγώνα και το after-math σταματά εκεί.
Μέσα σε μόλις λίγες ώρες ο Ολυμπιακός κλήθηκε να επανακάμψει για να διεκδικήσει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα – και το έκανε. Δεν χωρά αμφισβήτηση στις εμφανίσεις των ερυθρόλευκων απέναντι την Γιουγκ και την Φερεντσβάρος, όμως η ομάδα αυτή ήταν φτιαγμένη για να φτάσει στον τελικό και κανένας εκ των αθλητών του Ολυμπιακού δεν απαρνήθηκε τον στόχο – ακόμη και μετά την 5η θέση στο φετινό Final-8. Άλλωστε, μιλάμε για έναν σύλλογο που άξια έχει κατοχυρώσει το όνομα του ανάμεσα στους κορυφαίους της Ευρώπης και του αθλήματος – ένα κλαμπ που στέκεται στο ύψος του διαχρονικά και αποτυπώνει μέσω των διακρίσεών του, μερίδιο της δυναμικής της ελληνικής υδατοσφαίρισης.
View this post on Instagram
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 – Το ιστορικό επίτευγμα της Βουλιαγμένης
Και θα αναρωτηθεί κανείς… Τι έκανε περισσότερο «θόρυβο» στο Βελιγράδι το βράδυ της 31ης Μαΐου; Η απάντηση γνωστή και πλέον ιστορική – η νίκη της Βουλιαγμένης επί της Μπρέσια. Η πρωτοπόρος του Β’ Ομίλου όλη την σεζόν δεν ήξερε τι πραγματικά την περιμένει στην διασταύρωση με την 4η του A’ Group. Ένα μάθημα για όλους μας ότι πολλές φορές η ψυχή είναι αυτή που κατακτά τα μεγάλα αποτελέσματα και όχι αποκλειστικά οι ικανότητες ή τα ονόματα… Έχοντας στην πλάτη της προκριματικούς γύρους, πλέι-οφ πριν τους Ομίλους, αγχωτικές νίκες, απαιτητικό πρόγραμμα στους ημιτελικούς και τελικούς του Πρωταθλήματος – η Βουλιαγμένη του Βουγιασίνοβιτς ταξίδεψε ξεκάθαρα ως αουτσάιντερ στο Βελιγράδι κι όμως… «τρύπησε ξανά το ταβάνι της» όπως το έκανε πολλές φορές μέσα στην χρονιά. Έδειξε απελευθερωμένη στο παιχνίδι της με ένα σύνολο συμπαγές, ενωμένο, πραγματικά αξιοζήλευτο. Ένα σύνολο παιδιών που σαν παρέα έγραψαν την δική τους ιστορία – γιατί έτσι κάνουν διαχρονικά οι παρέες… Μετά από αφόρητη ζέστη στο Βελιγράδι, η βροχή ήρθε να θυμίσει πως τίποτα δεν είναι προβλέψιμο τελικά και πως με πίστη και προσήλωση όλα μπορούν να συμβούν.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 – Τι πραγματικά «αξίζει» σε αυτό το σπορ;
Τι είναι αυτό που αξίζει να βλέπουμε στο πιο δυνατό Final-8 όπως των εποχών; Αξίζει να βλέπουμε ένα σύμπλεγμα κολυμβητηρίων υψηλών προδιαγραφών να φιλοξενεί μια διοργάνωση που δεν έχει μεριμνήσει ούτε για ένα πρόχειρο στέγαστρο για τους θεατές που πλήρωσαν τα εισιτήρια τους; Αξίζει να ταξιδεύουμε αυτοχρηματοδοτώντας την παρουσία μας στο Final-8 και να λαμβάνουμε πίσω «προειδοποιητικά email» που αυτολεξεί ανέφεραν:
“Any member of the press found filming from the non-rights holder’s section will have their credential immediately revoked”.
Κάπου εδώ να αναφέρουμε – παρόλο που το θεωρούμε αυτονόητο – πως πάντα σεβόμαστε τους κανόνες κάθε διοργανωτή, όπως σεβόμαστε τους ίδιους τους αθλητές και τον κόπο τους. Σεβόμαστε τις οδηγίες που λαμβάνουμε όταν αυτές είναι εξαρχής ξεκάθαρες, σαφείς και δεν εναλλάσσονται από μέρα σε μέρα ή διαμορφώνονται σύμφωνα με τις καιρικές συνθήκες (;;). Μέσα στην σύγχυση των πραγμάτων, των συνεχών αγώνων την πρώτη μέρα, της πίεσης του χρόνου, της βροχής… βρεθήκαμε σε ένα χαοτικό εργασιακό τοπίο που όπως είναι λογικό, δεν μας επέτρεψε να κάνουμε την δουλειά μας έτσι όπως θέλαμε, με τον τρόπο που είχαμε προγραμματίσει ή τέλος πάντων μια μια ευχέρεια της στιγμής. Ζητούμε την ειλικρινή σας γνώμη στο ερώτημα: σε ποιο άλλο σπορ ή διοργάνωση, έχετε δει να ΜΗΝ επιτρέπεται στους δημοσιογράφους να πραγματοποιήσουν σύντομη post-game συνέντευξη μέσω βίντεο; Παραχωρώντας ΠΑΝΤΑ προτεραιότητα στης τηλεοπτικές δηλώσεις των αθλητών, φυσικά.
Η εποχή μας πλέον, επιβάλλει να ακολουθούμε τους ρυθμούς της τεχνολογίας και των social media… της εικόνας, του βίντεο, του Instagram και του TikTok, των ιδιαίτερων γραφικών και των αυθεντικών δηλώσεων και όχι εκείνων των «καλουπωμένων» που διαβάζουμε κατά καιρούς σε ανιαρά κείμενα. Η εποχή μας όμως δεν επιβάλλει: «να κυνηγάμε» τους αθλητές λίγο πριν μπουν στα πούλμαν των ομάδων τους γιατί μόνο εκεί μας επιτρεπόταν η βιντεοσκόπηση δηλώσεων, να βρεχόμαστε διότι δεν υπάρχει καμία προστασία των δημοσιογραφικών θέσεων – ούτε μια ομπρέλα, να μην έχουμε πρόσβαση στις θέσεις φωτογράφων την ώρα της απονομής, να πρέπει να ξεκαθαρίζουμε καθημερινά ότι ΕΤΣΙ επιθυμούμε να δουλέψουμε και να ζητάμε κατανόηση από τους παίκτες σε μια στιγμή που οι ίδιοι μπορεί να ήταν συναισθηματικά φορτισμένοι ή πιεσμένοι, να στριμωχνόμαστε σε ένα χώρο που δεν ευνοούσε ούτε το να πάμε μέχρι την τουαλέτα.
Έχουμε πλέον καταλήξει μεταξύ μας, ότι στην προσπάθεια μας αυτή θέλουμε να αναδείξουμε «ήρωες» του σπορ – που κακά τα ψέματα δεν υπάρχουν σήμερα. Για να μπορέσουμε να αναδείξουμε όσους και όσες αξίζουν και μοχθούν για το άθλημα, χρειαζόμαστε χώρο και χρόνο… πράγματα που στερηθήκαμε όλες τις μέρες στο Βελιγράδι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 – Η αλήθεια λάμπει πάντα στο τέλος
Και τι αποθέωση για τους παίκτες της Ρέκο; Τι στιγμή… να πανηγυρίζει ένας σύλλογος τον 11ο τίτλο του Champions League, τον τρίτο διαδοχικό, την κατάρριψη ενός ρεκόρ που κρατούσε σχεδόν 50 χρόνια και την επιβεβαίωση ότι για ακόμη μια χρονιά είσαι ο απόλυτος κυρίαρχος, ο απόλυτος πρωταγωνιστής, η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Η δυναστεία της Ρέκο, του Σάντρο Σούκνο, του μεγάλου Ίβοβιτς, των απίθανων Ιταλών και του ιστορικού κλαμπ της Γένοβα συγκεντρώθηκε το βράδυ του Σαββάτου στο ανοικτό κολυμβητήριο του “11 April”, όπου το “We Are the Champions” αντηχούσε πάλι μόνον για εκείνους – όπως το 2021 και το 2022. Απίθανο να νιώθεις τον παλμό τέτοιων στιγμών και να βιώνεις μια τόσο αναμενόμενη αντίδραση στο πετσί σου – μέχρι που οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές σε αιφνιδιάζουν.
Κι όμως μέσα στην απόλυτη λάμψη της στέψης τους, οι παίκτες της Ρέκο έψαξαν τον Μάντιτς στην εξέδρα, του σφύριξαν με χαρά και του αφιέρωσαν το τρόπαιο, δείχνοντας έτσι τον σεβασμό τους απέναντι στον πρώην συμπαίκτη τους και τον πρώην αρχηγό της Νόβι Μπέογκραντ που δεν δύναται να αγωνιστεί για την ομάδα του τους τελευταίους μήνες. Οι Πρωταθλητές Ευρώπης δεν δίστασαν να δείξουν την συμπαράστασή τους σε μια πρωτοφανή κατάσταση. Το ζήτημα του Μάντιτς δεν έχει διαλευκανθεί ακόμη, ωστόσο ο ίδιος δείχνει να πιστεύει πως η δικαιοσύνη θα αποδοθεί στο τέλος όπως πρέπει και η αλήθεια θα… λάμψει. Ο ίδιος ο «διάδοχός» του στην αρχηγία της Νόβι – Άγγελος Βλαχόπουλος, μίλησε ξεκάθαρα για την απομάκρυνση του Μάντιτς από την ομάδα, την απώλεια που δημιούργησε αυτή η κατάσταση και τόνισε με την σειρά του πως… «ο Θεός τα βλέπει όλα»!
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 – Τα ελληνικά άστρα που ξεχώρισαν με κάθε ευκαιρία
Δεν θα χαριτολογήσουμε με την έκφραση «αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει» όμως παράλληλα δεν μπορούμε να κρύψουμε την περηφάνεια μας βλέποντας τα «δικά μας παιδιά» να διαπρέπουν και να ξεχωρίζουν σε μεγάλα κλαμπ του εξωτερικού της Ευρώπης. Είδαμε τον Στέλιο Αργυρόπουλο να «κουβαλά» στις πλάτες του πολλές φορές την Φερεντσβάρος φέτος, να έχει κερδίσει επάξια μια θέση ανάμεσα στους κορυφαίους του Ζολτ Βάργκα και να αποδεικνύεται καθοριστικός σε πολλές στιγμές του Final-8, κάνοντας τα… αδύνατα δυνατά κόντρα στον Ολυμπιακό για την 5η-6η θέση. Ταυτόχρονα, ο Κώστας Κάκαρης βρίσκεται μισό βήμα πριν ένα τεράστιο βήμα της καριέρας του, κάνοντας τεράστιο step-up στην Γιουγκ τον τελευταίο καιρό και αποδεικνύοντας πως το ταλέντο του είναι πηγαίο, ανεξάντλητο και πως… μέχρι στιγμή δεν μπορεί κανείς να τον σταματήσει στα 2μ! Φοβερό παιχνίδι κόντρα στην Μπαρτσελονέτα από τον Έλληνα φουνταριστό παρά την ήττα της Γιουγκ. Τέλος, ο Έλληνας αρχηγός της Νόβι που έχει στο πλάι-του από πέρσι τον Δημήτρη Σκουμπάκη – έκαναν και φέτος την διαφορά στην Πρωταθλήτρια Σερβίας… Απίθανος Βλαχόπουλος στον ημιτελικό κόντρα στην Μπαρτσελονέτα, πολύτιμος Σκουμπάκης στον τελικό που έδωσε τα πάντα στην άμυνα… ένα δίδυμο που απολαμβάνουμε να βλέπουμε τόσο στην Νόβι, όσο και στην Εθνική ομάδα μαζί με όλα τα υπόλοιπα παιδιά.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 – “Last Dance”
Αποχαιρετώντας το Βελιγράδι, είδαμε και πολλές προσωπικότητες που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αποχαιρέτησαν κομμάτια της πορείας τους και άφησαν ιστορία. Είδαμε τον Κριστιάν Πρεσιούτι στο τελευταίο του παιχνίδι με την Μπρέσια όπου πλέον κρεμά το σκουφάκι του και μίλησε γι’ αυτό στο #AQF24 με πολλή συγκίνηση… Ο Ζολτ Βάργκα αφήνει την ομάδα της καρδιάς του και συνεχίζει το έργο του αποκλειστικά στην Εθνική Ουγγαρίας – επίσης έκανε τον απολογισμό του στην κάμερά μας, ενώ μετά την νίκη επί της Φερεντσβάρος – ο Κώστας Μουρίκης έκλεισε την πολυετή και μοναδική θητεία του στον Ολυμπιακό, ήταν το τελευταίο του παιχνίδι με τα ερυθρόλευκα… Ο Φραν Φερνάντες που με τόση αγάπη αποχαιρέτησαν όλοι οι συμπαίκτες του στην Μπαρτσελονέτα – αφήνει επίσης το στίγμα του στο καταλανικό κλαμπ και αποχαιρετά την ενεργό δράση γεμάτος – όπως ο ίδιος δηλώνει. Ακόμη, με πολλή αγάπη και συγκίνηση είδαμε επίσης τον Ματ Φάρμερ στο τελευταίο του παιχνίδι με την Βουλιαγμένη, αφού ο Αμερικανός φουνταριστός αφήνει προσωρινά την ενεργό δράση και κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του – ως προπονητής στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ – ενώ συμπαίκτες και επιτελείο φρόντισαν οι τελευταίες του στιγμές στην ομάδα και το Λαιμό να είναι μοναδικές και γεμάτες διασκέδαση.
Πολλές τελευταίες στιγμές για σπουδαίες προσωπικότητες του χώρου – “Last but not least” όμως για το #Aquafeed24 που ήδη… ανυπομονεί να μάθει την τοποθεσία του Final-4 του 2024!
Fun Part: Ο απολογισμός φυσικά δεν περιλαμβάνει μόνο αυτά τα κεφάλαια – μιας και η διαμονή μας στο Βελιγράδι ευτυχώς ξέφευγε για μερικές ώρες από το Final-8 και ζήσαμε για λίγο την νυχτερινή ζωή της πρωτεύουσας της Σερβίας. Ανάμεικτα συναισθήματα για την φιλοξενία στο – αδελφοποιημένο από το 1966 – Βελιγράδι, ενώ σε γενικές γραμμές οι Σέρβοι μας έδειξαν τις ομοιότητες μας ως λαοί. Τρώνε καλά, πίνουν πολύ, απολαμβάνουν την διασκέδαση το βράδυ μέχρι αργά, ξεφεύγουν με το ποτό όπως όλοι οι «Βαλκάνιοι» και τις περισσότερες φορές είναι «έξω καρδιά». Τα παρατράγουδα δεν έλειψαν από την αποστολή μας ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ – ξεκινώντας από λάθος συνεννόησή μας για τις αποσκευές και τις χειραποσκευές που δικαιούμασταν στην πτήση μας, συνεχίζοντας με πολιτισμικό σοκ στο κτίριο που βρισκόταν το AirBnB μας, πολύ γέλιο για το φλέγον θέμα κάθε πρωινού – δηλαδή το freddo espresso, για τον αμέτρητο υδατάνθρακα που φάγαμε (+2 kg) και την παραλίγο είδηση που πήγαμε να γίνουμε το βράδυ της Παρασκευής 02/06 σε κεντρικό bar του Βελιγραδίου μετά από αναπόφευκτη «γνωριμία» με νεαρό ντόπιο – “brate” hooligan του Ερυθρού Αστέρα!
Εν ολίγοις, από το Βελιγράδι φύγαμε, κουρασμένοι, γεμάτοι, παχύτεροι και με πρησμένα πόδια – ελπίζοντας του χρόνου μαζί με το χάσταγκ #MissionToBelgrade να προσθέσουμε και το #10kilaLigoteroi.
