Μια πολύ συγκινητική συνέντευξη παραχωρεί στο athlitiko.gr η Στέλλα Κουκουβίτη. Πρόκειται για την αθλήτρια που για 15 ολόκληρα χρόνια και μέχρι και την περασμένη Δευτέρα (16/4) κατείχε το πανελλήνιο ρεκόρ στα 400μ. υποβρύχιο, όλα αυτά μέχρι να το καταρρίψει η Χριστιάνα Σκυλουράκη.
Στέλλα, ένα δικό σου ιστορικό ρεκόρ ανήκει πλέον στο παρελθόν, καθώς μια νεαρή αθλήτρια πάλι από το Ναυτικό Ομιλο κατάφερε και το κατέρριψε. Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό;
Ναι, ανήκει στο παρελθόν γιατί πλέον δεν το έχω στην κατοχή μου. Το μέλλον όμως είναι μπροστά και το δέχομαι… Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα, καθώς ήταν το τελευταίο που μου είχε μείνει, αλλά κυριεύει το συναίσθημα της χαράς γιατί ανέκαθεν έλεγα ότι όταν θα έρθει η ώρα να καταρριφθεί, θα ήθελα να γίνει από αθλήτρια του Ηλία Καλαμαρίδη. Κι έτσι έγινε! Η Χριστιάνα είναι ένα νέο και δυνατό παιδί που με σωστή καθοδήγηση και το κεφάλι κάτω, μπορεί να κάνει πολλά πράγματα.
Τι έχεις να θυμάσαι από αυτό το ρεκόρ; Το είχες πετύχει στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Νότιας Κορέας.
Ηταν μια κούρσα που τη θυμάμαι από την ώρα που ανέβηκα στο βατήρα μέχρι και το τέλος… Συνήθως ξεκίναγα πολύ δυνατά, αλλά είχα πει στον εαυτό μου ότι θα την κάνω ελεγχόμενα. Στα πρώτα 100 μέτρα έστριψα 7η καθώς από την πλευρά που έστριβα έβλεπα τις συναθλήτριες μου και είχα εικόνα. Μέχρι τα 350 μέτρα δεν είχα εικόνα γιατί αισθανόμουν ότι ήμουν μόνη στην πισίνα. Οταν έστριψα για τα τελευταία 50 μέτρα είδα μια αθλήτρια από τη Ρωσία ότι με περνούσε περίπου 3-4 δευτερόλεπτα. Εκλεισα τα μάτια, κολύμπησα και τερμάτισα πρώτη. Δεν είχα στο μυαλό μου να βγω πρώτη, αλλά εκείνη τη στιγμή πείσμωσα. Κάθε φορά που έμπαινα στην πισίνα, στόχος μου ήταν να κατεβάσω το χρόνο μου και όχι η θέση που θα έπαιρνα. Σε εκείνη την κούρσα κατάφερα κι έκανα πανελλήνιο και πανευρωπαϊκό ρεκόρ κι έχασα το παγκόσμιο για λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο…
Είσαι από τις καλύτερες αθλήτριες που έχει αναδείξει το τμήμα Τεχνικής Κολύμβησης του Ν.Ο. Χανίων. Τι έχεις να θυμάσαι από όλα αυτά τα χρόνια που αγωνίστηκες στις πισίνες; Τι είναι αυτό που σου έχει μείνει;
Θα προτιμούσα το χαρακτηρισμό της αθλήτριας που αγάπησε και αγαπάει την Τεχνική Κολύμβηση και αυτό είχε ως αποτέλεσμα τις διακρίσεις μου. Το χώρο αυτόν τον αγάπησα εξαιτίας του προπονητή μου και των συναθλητών μου στην ομάδα που πάντα ήμασταν μια γροθιά, είτε στα ατομικά αγωνίσματα του καθένα είτε στις σκυταλοδρομίες μας… Η σχέση που δημιούργησα με αυτούς τους ανθρώπους μου έχει μάθει πολλά και έξω από τις πισίνες και δεν θα το άλλαζα με τίποτα. Ο,τι είχα καταφέρει ως αθλήτρια το οφείλω σε εκείνους και στην οικογένειά μου… Εγώ απλά έβαζα το λιθαράκι..
Υπάρχει κάτι από κάποια διοργάνωση, ένα χαρακτηριστικό περιστατικό που έχεις να μας διηγηθείς;
Ναι, στην ίδια διοργάνωση στην Κορέα, στο παγκόσμιο, το 2003, στα 800 υποβρύχιο. Πήγα να κολυμπήσω και όλη η κερκίδα, η Εθνική μας ομάδα, καθόταν σ’ αναμμένα κάρβουνα γιατί δεν ήξεραν αν θα τερματίσω! Αφού τερμάτισα στην 1η θέση ήρθαν και τα πανηγύρια. Μου είπαν μετά ότι είχε πρόβλημα η φιάλη κατά το γέμισμά της. Στους αγώνες είχε έρθει και ο κ. Ηλίας (Καλαμαρίδης) όπου βρήκε τη λύση και μπόρεσε να γεμίσει τη φιάλη, αλλά όχι μέχρι το τέλος, οπότε σαν αποτέλεσμα να μην ήταν σίγουρο ότι θα τερμάτιζα. Αυτά τα έμαθα βέβαια μετά γιατί δεν ήθελαν να με αγχώσουν κι έτσι ήρθε το δεύτερο χρυσό μετάλλιο για την Ελλάδα.
H Στέλλα Κουκουβίτη μαζί με τον Ηλία Καλαμαρίδη.
Μιλάς συνεχώς για τον Ηλία Καλαμαρίδη, που είναι επί χρόνια ο προπονητής του Τμήματος. Να φανταστούμε ότι ήταν και παραμένει εξαιρετική η σχέση που έχετε;
Εξαιρετική μια σχέση γίνεται όταν υπάρχει σεβασμός και από τις δύο πλευρές. Είναι δίπλα μου απ’ όταν ήμουν παιδί μέχρι και σήμερα. Μπορώ να μιλήσω για εκείνον, όπως θα μιλούσα για τον πατέρα μου, εξάλλου ήταν ο “μπαμπάς” της πισίνας. Να πω εδώ όμως ότι τέτοια σχέση έχει με όλα τα παιδιά της ομάδας και δεν κάνει διακρίσεις. Μετά που το παιδί θα σταματήσει τον αθλητισμό, εκεί είναι που θα φανεί η εκτίμηση και ο σεβασμός, όχι σαν αθλητής-προπονητής, αλλά σαν άνθρωπος προς άνθρωπο… Προσωπικά, όσο μπορώ, θα είμαι στο πλάι του και θα τον στηρίζω.
Τέλος, ένα σχόλιο για το Τμήμα Τεχνικής Κολύμβησης. Πώς το βλέπεις, πώς κρίνεις την πορεία του όλα αυτά τα χρόνια;
Το τμήμα της Τεχνικής Κολύμβησης του ΝΟΧ είναι ένα από τα τρία κυρίαρχα της Ελλάδας, αλλά τολμώ να πω πως καταβάλει τη μεγαλύτερη προσπάθεια για το λόγο ότι μέχρι πέρυσι αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με την 50άρα πισίνα. Παρ’ όλα αυτά κατάφερε να κρατηθεί ψηλά. Δε μπορώ να κρίνω την πορεία. Μπορώ να πω ότι το Τμήμα βρίσκεται στα ιδανικά χέρια και έχω τυφλή εμπιστοσύνη για την καλύτερη πορεία του. Ο Αντώνης (σ.σ. Τσουρουνάκης) και η Κατερίνα (σ.σ. Καλαμαρίδη) που είναι στο πλευρό του κ. Ηλία έχουν πολύ μεράκι και αγαπάνε το Τμήμα, οπότε μόνο καλά μπορούμε να ελπίζουμε, είτε είναι αθλητικές επιδόσεις, είτε να κρατήσουν τα παιδιά στον αθλητισμό και να τον αγαπήσουν.
Πηγή: athlitiko.gr
