Πριν από περίπου δύο εβδομάδες το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα έλαβε τέλος, βέβαια αυτό είναι κάτι ήδη γνωστό. Μία εκ των ελληνικών παρουσιών που ξεχώρισαν για την πορεία τους στη διοργάνωση ήταν φυσικά ο Ευάγγελος Δουδέσης. Θα μας πείτε σωστά, πως και αυτό το γνωρίζατε. Ήρθε λοιπόν η ώρα να σας πούμε και κάτι καινούργιο και αυτό είναι πως ο κόουτς της Εθνικής Ολλανδίας επικοινώνησε μαζί μας.
Θα έλεγε κανείς πως μέσα από αυτή τη συζήτηση καταφέραμε να γνωρίσουμε καλύτερα τόσο τον προπονητή όσο και τον άνθρωπο Ευάγγελο Δουδέση. Όλα όσα ειπώθηκαν δια τηλεφώνου, αφού τα προγράμματα δεν επέτρεψαν μία κουβέντα εκ του σύνεγγυς, είναι θα έλεγε κανείς κάτι παραπάνω από ενδιαφέροντα. Αρκεί μονάχα να σας αφηγηθώ πως ο συνεντευξιαζόμενος στην αρχή της γνωριμίας μας, μου πήρε εκείνος συνέντευξη… Καταπληκτική αρχή, έτσι και αλλιώς πρέπει και οι δύο μεριές να γνωρίζουν με ποιον συνομιλούν. Αφού λοιπόν του απάντησα βήμα βήμα σε όλες του τις ερωτήσεις (ελπίζω ικανοποιητικά), πήρα τη σκυτάλη και ξεκίνησα…
Είχα γράψει προ ολίγου καιρού μία σειρά από τις ερωτήσεις, ωστόσο εν μέσω του ενθουσιασμού μου ξεκίνησα να εκφράζω τις σκέψεις που ξεπηδούσαν από το μυαλό μου ανεξέλεγκτα. Δε μπορούσα λοιπόν να μην ξεκινήσω με την απορία μου για το τι εστί ΛόΛα Μουλχάουζεν και πως γίνεται ένα παιδί 17-18 χρονών να μπαίνει τόσο δυναμικά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και να σκοράρει ασταμάτητα. Ο Χάλκινος Παγκόσμιος Πρωταθλητής της Βουδαπέστης ήταν ο πλέον κατάλληλος να απαντήσει στην απορία μου και όπως μου εξήγησε, την γνωρίζει από ακόμα μικρότερη και είναι ένα παιδί που έκανε το ντεμπούτο το με την Πόλαρ Μπέαρς στην οποία ήταν προπονητής ο ίδιος ο Ευάγγελος Δουδέσης σε ηλικία 14 ετών. Πρόκειται για μία αθλήτρια η οποία δεν είναι ακόμα έτοιμη, έχει τρομερά περιθώρια εξέλιξης και έχει όλα τα φόντα να γίνει μία παίκτρια του επιπέδου Φαν Ντερ Σλοοτ και Φαν Ντε Κραατς. Επίσης μου ξεκαθάρισε κάτι για το οποίο δεν ήμουν βέβαιος, δηλαδή πως η Μουλχάουζεν δεν έχει αγωνιστεί στην Ευρωλίγκα. Οι Ολλανδοί βλέπετε…έχουν μία πολύ διαφορετική φιλοσοφία ως προς αυτό το θέμα. Το κύριο μέλημα είναι οι πολίστριες να είναι έτοιμες για τις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις με την Εθνική του Ομάδα, και έχει πολύ ενδιαφέρον εκεί… θα δείτε παρακάτω πολλά και όμορφα σχετικά με αυτό. Τώρα κρατηθείτε γιατί απότομα η συζήτηση μεταπήδησε σε κάτι διαφορετικό…
Εν μέσω της διάθεσης για να καταλάβω πως είναι ο άνθρωπος στην άλλη μεριά της γραμμής τον ρώτησα να μάθω ποια είναι η φιλοσοφία του. Και η αλήθεια είναι ότι ήταν αφοπλιστικότατος, αφού μου ξεκίνησε λέγοντας μου κατά λέξη πως «Το πόλο είναι η ζωή μου» και συνέχισε λέγοντας πως «Με όποιον συνεργάζομαι, με οποιονδήποτε, προσπαθώ να του εξηγώ αυτό που θέλω σαν να το εξηγούσα στη μητέρα μου, δηλαδή με όλον τον σεβασμό και την αγάπη». Σε συνέχεια του προηγούμενου και επεκτείνοντας την απάντηση αυτή με τον καλύτερο τρόπο είπε «Όλη μου η ζωή είναι το πόλο, από το 1995 που ξεκίνησα μέχρι σήμερα όλη μου η ζωή είναι το πόλο. Σχεδόν 24 ώρες τη μέρα ασχολούμαι με αυτό, βλέπω βίντεο, παιχνίδια και κάθε μέρα παράλληλα κάτι μαθαίνω».
Πολλές φορές συζητάμε, διαφωνούμε, τσακωνόμαστε ακόμα και γκρινιάζουμε για την κούραση. Φυσικά αυτή είναι απόλυτα υπαρκτή και κατανοητή, όμως ο Ευάγγελος Δουδέσης μας θύμισε «πως το πόλο είναι το πιο όμορφο άθλημα στον πλανήτη, είμαι πολύ τυχερός που ασχολούμαι με αυτό που τόσο αγαπάω. Το πόλο είναι όμως το πιο σημαντικό από τα μη σημαντικά». Και φυσικά όσον αφορά τον τρόπο που διαχειρίζεται την ομάδα του, μας εξήγησε πως κύριο μέλημα του είναι οι αθλήτριες του. Όχι όμως μόνο με την κλασική έννοια, αλλά και την εξέλιξη τους, τα ενδιαφέροντα τους, την σχολή τους, όλα όσα τις ενδιαφέρουν.
Όσον αφορά την καθαρά αγωνιστική του φιλοσοφία, μας θύμισε πως «τα απλά είναι τα δύσκολα»… Αυτό φυσικά είναι κάτι το οποίο ισχύει σε πολλές πτυχές του αθλητισμού αλλά και της ίδιας της ζωής. Θέλει ένα πόλο το οποίο θα στηρίζεται στα «fundamental», στους βασικούς άξονες του αθλήματος, κίνηση με μπάλα αλλά και χωρίς αυτή. Σε συνέχεια της ανάλυσης μου εξήγησε τη σημασία της τοποθέτησης του σώματος εντός της πισίνας, αλλά και για το χώρο…«Ο χώρος είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό, το πως θα εκμεταλλευτείς τον υπάρχοντα, πως θα δημιουργήσεις όταν θεωρητικά δεν υπάρχει και φυσικά το θέμα της αντίληψης του» συνέχισε ο κόουτς των Οράνιε.
«Το κολυμβητήριο που κάνουμε προπόνηση…είναι το σπίτι μας»
Στο «μενού» της συζήτησης δεν θα μπορούσε να λείπει το θέμα του κολυμβητήριου όπου ετοιμάζεται η Εθνική Ολλανδίας κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Η Ολλανδία έχει πολλές σύγχρονες πισίνες, αυτή που κάνει προπόνηση η Εθνική είναι παλιά αλλά…δεν πειράζει και τόσο σύμφωνα με τα όσα πληροφορηθήκαμε. Ο «μαέστρος» της ομάδας εξήγησε πως αυτό το κολυμβητήριο είναι ιδανικό. «Είναι τέλεια για εμάς, είναι αποκλειστικά φτιαγμένη για τις Εθνικές Ομάδες, ενώ απέχει το μέγιστο 45 λεπτά από το σπίτι κάθε παίκτριας. Διαθέτει γυμναστήριο σε μεσοτοιχία ενώ έχει ξενώνα ώστε να μπορούν οι αθλητές να ξεκουράζονται όταν το επιθυμούν. Και όλα αυτά ανάμεσα στα δέντρα του δάσους, μαγικό, είναι το σπίτι μας» Το κολυμβητήριο αυτό βρίσκεται στο Ζάιστ, σε μία περιοχή κοντά στην Ουτρέχτη. Βέβαια μας πληροφόρησε πως θα μεταφερθούν σε άλλο κολυμβητήριο στο σύντομο μέλλον και πως θα…του λείψει το σπίτι του.
Ναι…Κάπου εκεί κοντά είναι το κολυμβητήριο της Εθνικής Ολλανδίας…
Μήπως είπαμε πολλά; Αν κουραστήκατε, πάρτε καφέ και συνεχίστε, η συνέχεια δεν χάνεται!
Όταν ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα έχει μόλις τελειώσει και μάλιστα με χάλκινο μετάλλιο για την ομάδα δεν γίνεται να γίνει συζήτηση περί αυτού. Θα το γράψουμε λοιπόν ξανά. Η Ολλανδία του Ευάγγελου Δουδέση κατέκτησε την τρίτη θέση στον κόσμο!
Το πως έφτασε μέχρι εκεί, αλλά και ποιοι ήταν οι στόχοι αρχικά είναι μία πολύ όμορφη συζήτηση. Ο συνομιλητής μου ήταν για άλλη μια φορά ξεκάθαρος: «Ο στόχος δεν ήταν το μετάλλιο, εμείς αυτό που θέλαμε ήταν να πάμε στο Παγκόσμιο, να παίξουμε και όταν θα τελείωνε το τουρνουά να είμαστε εντάξει με τους εαυτούς μας, να πούμε ότι τα δώσαμε όλα». Ενώ ο μεγάλος στόχος όπως για πολλές εθνικές ομάδες στο χώρο της υδατοσφαίρισης «είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες». Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα βέβαια αυτό το τουρνουά ήταν κάτι καταπληκτικό για όλους, τόσο για τις αθλήτριες του, όσο και για τον ίδιο.
«Κάθε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα έχει τη δική του ιστορία, έχω πάει πολλές φορές και ως απλός θεατής, κάθε ένα είναι ξεχωριστό». Έτσι ξεκίνησε το προτελευταίο σκέλος της συζήτησης…
Κουίζ για δυνατούς λύτες: Κάθεστε σε ένα μακρόστενο τραπέζι, στην αριστερή γωνία και ξαφνικά γυρνάτε το κεφάλι σας προς τα δεξιά και βλέπετε τον Άνταμ Κρικόριαν και τον Ατίλα Μπίρο… Ποιος είστε; Ο Ευάγγελος Δουδέσης φυσικά!
Κάπως έτσι διηγήθηκε την ιστορία ο κόουτς της Ολλανδίας αφού χαρακτηριστικά μου είπε «Φαντάσου ότι καθόμουν στην συνέντευξη τύπου των ημιτελικών και γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω και τον Ατίλα Μπίρο και τον Άνταμ Κρικόριαν. Σκέφτομαι εκείνη τη στιγμή, καλά που είμαι; Και δεν ήταν μόνο αυτό… Στον ημιτελικό με την Ουγγαρία που κατά τη γνώμη μου ήταν το καλύτερο παιχνίδι στη διοργάνωση, κοιτάω κάποια στιγμή πίσω μου και βλέπω ένα γεμάτο Άλφρεντ Χάγιος. Σχεδόν 8 χιλιάδες άτομα, απίστευτο. Βέβαια μετά επιστρέφεις αμέσως σε αυτό που κάνεις και αφοσιώνεσαι στη δουλειά σου. Αλλά το feeling παραμένει εκεί, είναι τόσο δυνατό μαζί με όλες τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες που έχεις, απίστευτο πραγματικά».
Αλλά είχε και συνέχεια, η οποία συνδυάστηκε και με χιούμορ από την μεριά του κόουτς στην προσπάθεια να εξηγήσει το πόσο μεγάλη διοργάνωση είναι ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα, ενώ ταυτόχρονα έπλεκε το εγκώμιο ενός άλλου Έλληνα. Ξεκίνησε σχολιάζοντας λοιπόν τη διαιτησία του ημιτελικού από τον Μπόρις Μαργκέτα με τρόπο άκρως τιμητικό. «Σκέψου να διαιτητεύει ένα παιχνίδι της ομάδας σου ο Μαργκέτα, ένας εκ των κορυφαίων διαιτητών στον κόσμο, ή αλλιώς ο κορυφαίος μαζί με τον δικό μας, το Γιώργο Σταυρίδη. Αυτοί οι δύο ίσως είναι το κορυφαίο διαιτητικό δίδυμο» εξήγησε. Στη συνέχεια όπως σας προϊδεάσαμε υπήρξε η «ατάκα». Φυσικά χαριτολογώντας, ο Ευάγγελος Δουδέσης είπε κάτι τρομερό «Πραγματικά αν αυτό το παιχνίδι, στο κατάμεστο με 8 χιλιάδες κόσμο, το είχαν διαιτητεύσει μαζί Μαργκέτα και Σταυρίδης, και είχαμε κερδίσει κιόλας, νομίζω δε θα κατέβαινα στον τελικό…θα σταματούσα»
Και σε αυτό το σημείο θα επιτρέψετε την παρέμβαση μου, για έναν μικρό σχολιασμό αυτής της φράσης. Είναι ξεκάθαρο ότι μέσα από το χιούμορ και αυτά τα λόγια, ο Ομοσπονδιακός τεχνικός των Οράνιε, σημείωσε άρτια το πόσο σπουδαίο είναι να παίζεις έναν ημιτελικό στη Μέκα του αθλήματος, με «άρχοντες» του παιχνιδιού, τους καταλληλότερους. Στη θέση του μπορεί εγώ ο ίδιος αν πετύχαινα κάτι τέτοιο όντως να μην κατέβαινα στον τελικό… Όχι για να επιστρέψουμε σε σοβαρό τόνο, σίγουρα αυτή η φράση δείχνει τη δυναμική που έχει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα αλλά και η Ουγγαρία ως σύμβολο για την υδατοσφαίριση αλλά και τις εξέχουσες προσωπικότητες του χώρου που προέρχονται από αυτή.
Αφού είπαμε για όλα όσα έζησε, αλλά και το πως τα βίωσε, του απευθύναμε την ερώτηση για το πως κρίνει ο ίδιος τις ομάδες που συμμετείχαν. Η άποψη που εξέφρασε είναι ότι οι ομάδες ήταν κοντά σε θέμα δυναμικής, ενώ η Αμερική διέθετε τουλάχιστον και μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο την κορυφαία ομάδα, τόσο στις παίκτριες όσο στο προπονητικό τιμ και φυσικά στον ίδιο τον Άνταμ Κρικόριαν.
Για το τέλος κρατήσαμε μία ερώτηση που κρατάει πολύ κόσμο σε ανησυχία στον υγρό στίβο και είναι λογικό. Το τελευταίο θέμα που τέθηκε επί τάπητος, ήταν το πόσο χρόνο χρειάζεται μία παίκτρια για ξεκούραση και πόσο για προετοιμασία, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που υπάρχουν ατελείωτες διοργανώσεις, η μία μετά την άλλη. Εκεί μας θύμισε κάτι που δε πρέπει κανείς μας να ξεχνάει, πως δηλαδή δεν υπάρχει μόνο η σωματική κούραση αλλά και η πνευματική. «Πολλά κορίτσια από την Εθνική που αγωνίζονται σε συλλόγους της Ισπανίας φέτος θα παίξουν συνολικά περίπου 82-83 παιχνίδια. Φυσικά αυτό είναι τεράστια επιβάρυνση για τις αθλήτριες. Τον ιδανικό χρόνο ξεκούρασης ανάμεσα στο Παγκόσμιο και το Ευρωπαϊκό δεν τον ξέρω στα σίγουρα. Εγώ στις παίκτριες μου έδωσα ένα διάστημα δύο εβδομάδων, το οποίο θεωρώ ότι είναι καλό. Αυτό όμως είναι κάτι το οποίο είναι στην κρίση της ομάδας, του προπονητή και του σταφ του».
Σε συνέχεια αυτού εξήγησε πως «δεν προλαβαίνουμε με αυτό τον τρόπο να χαρούμε την επιτυχία μας, γιατί μέχρι να το καταλάβουμε ουσιαστικά αρχίζει η προετοιμασία για κάτι άλλο. Υπάρχουν πολλά κορίτσια έτσι που θα αναγκαστούν να παίζουν σχεδόν όλο το χρόνο συνεχόμενα. Ευτυχώς στην Ολλανδία υπάρχει κατανόηση με αυτό το θέμα και οι αθλήτριες έχουν παραπάνω χρόνο ξεκούρασης μετά τις εθνικές. Σκεφτείτε ότι είχε προγραμματιστεί και world league, το οποίο θα γίνει αργότερα ευτυχώς αλλά όπως και να έχει, είναι πάρα πολλά».
Το σίγουρο είναι πως τα όνειρα δεν σταματάνε για τον Ευάγγελο Δουδέση, αλλά όπως καταλάβαμε δεν σταματάει και η σκληρή δουλειά. Εμείς από τη μεριά μας τον ευχαριστούμε γιατί μέσα από αυτή τη συζήτηση γίναμε σοφότεροι και σίγουρα την ευχαριστηθήκαμε ενώ παράλληλα ανανεώσαμε το ραντεβού μας με τον κόουτς για μία συζήτηση πρόσωπο με πρόσωπο είτε στην Ολλανδία είτε στην Ελλάδα, είτε όπου το επιλέξει η τύχη.
