«Πάρε με όταν φτάσεις»… έγραψαν με τις σανίδες του κολυμβητικού τμήματος στο Ρέστειο οι άνθρωποι του ΑΟΠ Φαλήρου, υπενθυμίζοντας μας την αξία μιας τόσο απλής φράσης που τραγικά συνοδεύτηκε με πολυάριθμες ανθρώπινες ζωές πριν τρία εικοσιτετράωρα.
Η τραγωδία στα Τέμπη και το σιδηροδρομικό δυστύχημα του επιβατικού τρένου έχουν συγκλονίσει από την Τρίτη το βράδυ την καθημερινότητα όλων μας, τον τρόπο που σκεφτόμαστε και που δρούμε – όλα τόσο δεδομένα, μέχρι κάτι πραγματικά να μας σοκάρει ή να μας ταρακουνήσει.
Δεδομένη όμως, για τον Γιάννη Παπαγιαννάκη είναι αλληλεγγύη και η αυτοθυσία. Ο προπονητής υδατοσφαίρισης και διασώστης της ΕΜΑΚ, κλήθηκε μαζί με τον Έκτορα – τον διασωστικό σκύλο της υπηρεσίας να βοηθήσουν στο σημείο της σύγκρουσης των δυο τρένων στα Τέμπη, με τις έρευνες να συνεχίζονται, ενώ συγγενείς και αρχές αναζητούν για επιζώντες και αγνοούμενους επιβάτες.
«Υπηρετώ στην ΕΜΑΚ 23 χρόνια, έχω πάρει μέρος σε αμέτρητες αποστολές, σε διασώσεις σε βουνό, σε φυσικές καταστροφές. Είμαι ο συνοδός του διασωστικού σκυλιού του Έκτορα, χωρίς εμένα δεν πάει πουθενά. Ήταν να ταξιδέψω με τον Έκτορα στην Τουρκία, τον προηγούμενο μήνα, αλλά την τελευταία στιγμή δεν πήγαμε» λέει αρχικά στο Gazzetta, ο Γιάννης Παπαγιαννάκης. Και συνέχισε: «Με ειδοποίησαν για το δυστύχημα λίγο μετά τις δύο το πρωί και στις τέσσερις ήμουν με τον Έκτορα στο σημείο.
Έμεινα 17 ώρες, όλα αυτά τα χρόνια έχω δει πολλά και έχω βρεθεί αντιμέτωπος με πολλές δύσκολες συνθήκες, όμως δεν έχω ξαναδεί και ζήσει κάτι τέτοιο».
