Το άθλημα της κολύμβησης έχει στην ιστορία του μερικές από τις μεγαλύτερες επιστροφές κορυφαίων αθλητών στην ενεργό δράση, συμπεριλαμβανομένων όλων των σπορ.
Κανείς μας δεν λησμονεί τα επικά come back του Μάικλ Φελπς, της Κέιτι Χοφ, του Μπρένταν Χάνσεν και προσφάτως της Ντάνα Βόλμερ.
Ωστόσο, υπάρχουν και περιπτώσεις, όπως οι ακόλουθες τρεις που μπορούν να θεωρηθούν «κορυφαίες», καθώς πολλές φορές μια ιστορία γίνεται άξια λόγου μέσω των συνθηκών που επικρατούν όταν δημιουργήθηκε, αλλά και της πρόκλησης που είχε ο εκάστοτε αθλητής μπροστά του τότε.
Ίαν Θορπ
Ο φημισμένος Αυστραλός Ολυμπιονίκης επέστρεψε στο άθλημα το Γενάρη του 2011, με την ελπίδα να μπει στην Αυστραλέζικη Ολυμπιακή ομάδα του 2012, για το Λονδίνο. Παρά την ανεπιτυχή επιστροφή του όμως, ο Θορπ συνέχισε να κάνει εντυπωσιακούς χρόνους στα 100 και 200 μέτρα ελεύθερο. Αυτά τα πέτυχε με 13 μήνες προπόνησης και αγώνων, ύστερα από έξι χρόνια αποχής από το άθλημα.
Παρά τις σταθερές επιτυχίες του Θορπ, ο Αυστραλός απέτυχε να μπει στους Ολυμπιακούς του Λονδινου το 2012 και λόγω του τραυματισμού του στον ώμο, ο οποίος ξεκίνησε να χειροτερεύει, αναγκάστηκε να αποσυρθεί. Το πιο εντυπωσιακό δεν είναι τόσο η απόδοση του Θορπ αλλά περισσότερο το πώς άλλαξε τη ζωή του μετά την πρώτη του απόσυρση το 2006.
Ο Θορπ πάλεψε καιρό με θέματα ψυχικής υγείας, μέσα από χρόνια διερεύνηση αυτών αλλά και της σεξουαλικότητας του έχει παραδεχτεί επίσης ότι πάλεψε με τον αλκοολισμό καθώς και με οικονομικά θέματα που προέκυψαν, γεγονότα που έμοιαζαν βουνό για τον αθλητή, καθώς επέστρεφε ξανά. Αυτό είναι που κάνει τον Θορπ λοιπόν και την επιστροφή του αξιέπαινους – το ότι ξέφυγε από τη ζωή που είχε πριν και κατάφερε να ξεπεράσει τα εμπόδια μιλούν από μόνα τους!
Ντέιβις Ταρουάτερ
Ο Ντέιβις Ταρουάτερ ήταν σταθερά μέσα στην Αμερικάνικη Εθνική ομάδα, κορυφαίος στην πεταλούδα από το 2000. Ο ίδιος υπήρξε χρυσός ολυμπιονίκης. Παρά την σταθερότητα του σε διεθνές επίπεδο, έγινε περιβόητος για το ότι έχασε μια θέση στην Εθνική ομάδα, το 2004 και το 2008 από τον Μάικλ Φέλπς.
Ο Τορουάτερ θα έβλεπε την επιτυχία ένα χρόνο αργότερα, κερδίζοντας το χρυσό στα 4χ200 μέτρα ελεύθερο στο Παγκόσμιο του 2009 στη Ρώμη. Ο Αμερικανός μετά αποσύρθηκε και ξεκίνησε τις σπουδές του στην Οξφόρδη, χωρίς καμία πρόθεση να επιστρέψει στο άθλημα. Το 2010 παρόλα αυτά, ήρθε σε επαφή με τον Ντέιβιντ Μαρς, προπονητή της SwimMAC Carolina, για να επιστρέψει. Ξεκίνησε λοιπόν προπόνηση με τον Μαρς το 2012 για τα trials των Ολυμπιακών Αγώνων με την ελπίδα να μπει στην Ολυμπιακή ομάδα. Ο Ταρουάτερ μετακόμισε στο Σάρλοτ για τις προπονήσεις με τον Μαρς, φτάνοντας συνολικά τις 40 ώρες την εβδομάδα.
Ύστερα, θα έφτανε την έβδομη θέση στα 200 ελεύθερο, πέμπτη στα 100μ. πεταλούδα και τέταρτη στα 200 πεταλούδα, χάνοντας μόνο για μια θέση τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτό που κάνει όμως πιο ενδιαφέρουσα την επιστροφή του αθλητή, είναι η εμφανώς απογοητευτική του επίδοση στα δοκιμαστικά του 2012, η οποία ανταμείφθηκε αργότερα από τον Phelps ο οποίος αποφάσισε να εξαιρέσει τα 200 μέτρα ελεύθερο από το πρόγραμμα του στους αγώνες του Λονδίνου.
Αυτό πήγε τον Ταρουάτερ στα 4χ200 ελεύθερο. Εκεί, ο Ταρουάτερ θα γινόταν στη συνέχεια χρυσός στους αγώνες του Λονδίνου, πράγμα που σηματοδότησε την επιτυχή επιστροφή του.
Μίσι Φράνκλιν
Η εισαγωγή της Μίσσι Φράνκλιν σε αυτή τη λίστα ήταν μια δύσκολη επιλογή αν σκεφτούμε ότι η επιστροφή της είναι ακόμα «υπό κατασκευή» και επομένως, όχι τόσο σταθερή. Βέβαια, αυτό που κάνει την επιστροφή της ενδιαφέρουσα είναι το πόσο δυναμική υπήρξε. Κάποιοι μπορεί να πουν πως η Φράνκλιν δεν άφησε ποτέ τον αθλητισμό, αλλά πράγματι απείχε για καιρό από την προπόνηση. Η ξεχωριστή της επίδοση ήδη από το σχολείο, την οδήγησε στο να σπάσει τα ρεκόρ της το καλοκαίρι του 2011 και του 2012 στο Λονδίνο. Αυτές οι δύο αναμετρήσεις σταθεροποίησαν την Φράνκλιν σαν μία από τις σπουδαιότερες αθλήτριες ύπτιου (backstroker) στην ιστορία, που ακόμη φαινόταν να έχει τα καλύτερα χρόνια μπροστά της.
Η Φράνκλιν θα κέρδιζε πολλά Παγκόσμια, κατακτώντας το χρυσό, μέχρι όμως το καλοκαίρι του 2014, όπου αυτή, θα υπέφερε από έναν σοβαρό τραυματισμό στην πλάτη, μαζί με τους δυο ώμους της, πράγμα που την κράτησε πίσω στην προπόνηση για το Ρίο, όπου γύρισε πίσω χωρίς κανένα μετάλλιο.
Μετά από μια σύντομη «θητεία» προπονήσεων στην ομάδα Ανδρών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια-Μπέρκλει με επικεφαλής προπονητή τον Ντέιβ Ντέρντεν, η Φράνκλιν χειρουργήθηκε και στους δύο ώμους της. Πρόσφατα, η αθλήτρια ανάρρωσε και από τα δύο αυτά χειρουργεία και μεταφέρθηκε στη Τζόρτζια για να προπονηθεί με τον κορυφαίο Τζακ Μπορλ. Η επιστροφή της Φράνκλιν παρακολουθείται ακόμα και πιθανότατα δεν θα δούμε να τερματίσει πρώτη στους αγώνες για λίγο καιρό, αλλά είναι μια παγκόσμια πρωταθλήτρια που ξεκάθαρα έχει ακόμη τη σπίθα για τον αθλητισμό.
