Από τους πρωινούς προκριματικούς της τέταρτης ημέρας στο παγκόσμιο της Φουκουόκα η Νόρα Δράκου ήταν η μόνη που πήρε το εισιτήριο για το απόγευμα, για τους ημιτελικούς των 50μ ύπτιο. Η αθλήτρια του Λευτέρη Μήτρακα κολύμπησε σε 28.20 και πήρε το προτελευταίο εισιτήριο για την επόμενη φάση, κάτι που καταφέρνει για 6η φορά στην καριέρα της στο συγκεκριμένο αγώνισμα.
Η αθλήτρια από την Πάτρα ήταν ευχαριστημένη από την κούρσα της στον προκριματικό χωρίς να παραβλέπει τα λάθη της, ενώ δήλωσε στο #AQF24 ότι είναι περήφανη για την πρόκριση: «Ήταν μία καλή πρωινή κούρσα, λίγο πιο σφιχτή από ό,τι θα ήθελα. Απλά έκανα έναν πολύ κακό τερματισμό, άλλαξα το ρυθμό μου στο τέλος και όπως το ένιωσα θεωρώ ότι θα είχα γράψει 28.0. Προκρίθηκα όμως και είμαι πολύ χαρούμενη. Η απογευματινή κούρσα είναι ο έκτος μου ημιτελικός σε επτά παγκόσμια, νομίζω ότι είναι καλό ποσοστό (γέλια). Είμαι πολύ χαρούμενη και περήφανη για αυτό αλλά και που είμαι εδώ και είμαι ακόμα ανταγωνιστική».
Το φετινό παγκόσμιο θα είναι -με τα μέχρι τώρα δεδομένα- το προτελευταίο της καριέρας της, όπως έχει δηλώσει. Αυτό ασυναίσθητα δημιουργεί μία συγκίνηση στην Δράκου, η οποία εκτιμά ακόμα και το κάθε λεπτο που περνάει σε κλίμα παγκοσμίου πρωταθλήματος. Το όμορφο όμως με την περίπτωσή της είναι ότι αρνείται ππεισματικά να την «ρίξουν» αυτά τα συναισθήματα. Έχει κάνει την εσωτερική διεργασία της αναγνώρισης ότι η καριέρα της οδεύει προς την ολοκλήρωση της, έχει αφήσει πίσω της της προσδοκίες των υπολοίπων και αυτό την έχει ενδυναμώσει αγωνιστικά. Για την εμπειρία της στη Φουκουόκα αλλά και για την πιο… φιλοσοφημένη της προσέγγιση στους αγώνες το τελευταίο διάστημα, τόνισε: «Συγκινούμαι συνέχεια αυτές τις μέρες γιατί ξέρω ότι όλο αυτό θα τελειώσει κάποια στιγμή και το δουλεύω μέσα μου. Πέφτω όμως στο νερό πολύ πιο απελευθερωμένη από άλλες φορές. Αν δεν έμπαινα ημιτελικό θα με στεναχωρούσε σίγουρα, αλλά δεν θα κατέρρεα όπως παλιά, έχω καταφέρει να αλλάξω το mindset μου. Με βοήθησε η επιστροφή στην Πάτρα, έφυγα από την πίεση της Αθήνας και του κλιμακίου που πρέπει να αποδείξεις ότι κολυμπάς γρήγορα, που έχεις ευθύνη απέναντι στην ομάδα σου και στη χώρα σου. Και τώρα την έχω αυτή την ευθύνη, αλλά τη βλέπω διαφορετικά. Το κάνω πρώτα για μένα και μετά γα όλους τους άλλους. Είμαι 31 χρονών πλέον και νομίζω ότι ότι ήταν να κατακτήσω το έχω κατακτήσει. Μετάλλιο σε Ολυμπιακούς και παγκόσμιο δε πρόκειται να πάρω, ευρωπαϊκό μετάλλιο -που είχα τη δυνατότητα- πιστεύω δεν θα πάρω, όμως έχω μπει σε ημιτελικούς και τελικούς, εχω κάνει πανελλήνια ρεκόρ, έχω πάει σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Νομίζω θα ήταν άδικο για τα νέα παιδιά να με βλέπουν να κλαίω και να καταρρέω. Πρέπει να με βλέπουν και να λένε είναι εδώ, παλεύει και το χαίρεται. Αυτό θέλω να κάνω και αυτό θέλω να νιώθουν οι άλλοι που με βλέπουν».
