Αυτή η ιστορία γράφτηκε κάπως διαφορετικά, με αρκετές ιδιαίτερες και μεγάλες στιγμές και η ανακοίνωση του «αντίο» έπεσε ηχηρά πάνω στο οικοδόμημα της ελληνικής υδατοσφαίρισης. Ο Νίκος Δεληγιάννης δεν θα συνεχίσει στην τεχνική ηγεσία του Απόλλωνα Σμύρνης, ένα σενάριο που δεν είχε προβλεφθεί και αναμφίβολα βάζει την τελεία σε μια κοινή διαδρομή που θα μνημονεύεται στο διηνεκές.
Εσαεί, ναι, διότι αφήνει πίσω μια παρακαταθήκη, ένα κεφάλαιο της ιστορίας που μένει ανεξίτηλο και που θα υπενθυμίζει σε όλους στο μέλλον ότι αυτή ήταν μια συνταγή που πέτυχε. Ο σχεδιασμός της νέας αγωνιστικής περιόδου δεν αποτέλεσε κοινό σημείο πλεύσης για τις δύο πλευρές και ο Νίκος Δεληγιάννης έγραψε έτσι τις τελευταίες πινελιές σε ένα βιβλίο που ξεκίνησε ως άγνωστο πεδίο και εξελίχθηκε σε αγαπημένη ενασχόληση. Με πάθος, με ενέργεια, με σαφείς ιδέες και προσανατολισμό, γιατί στο τέλος έχει σημασία να ολοκληρώνεις κάτι με τα δικά σου «πιστεύω».
Ο Απόλλων Σμύρνης, με τον Νίκο Δεληγιάννη στον πάγκο του και πολλή δουλειά από όλα τα μέλη του, πάτησε σε κορυφές που ενδεχομένως έμοιαζαν απάτητες. Έπαιξε ωραίο, σύγχρονο πόλο, δημιούργησε πρότυπα, έφτιαξε αθλητές υψηλού επιπέδου και οραματίστηκε μια έδρα που θα γεμίζει για την υδατοσφαίριση και μόνο, όπως γινόταν σε εποχές αλλιώτικες.
Τέτοιες περιπτώσεις αποδίδονται ποιητικά από τον Κωνσταντίνο Καβάφη, ο οποίος μας μύησε στην ιστορία του Τιμόλαου του Συρακούσιου. Ο πρώτος μουσικής της πόλης, που παρά το μεγάλο ακροατήριο και την επιτυχία και τα καλά λόγια, νιώθει μια ανεξήγητη λύπη να τον διακατέχει. Παίζει τα όργανα, όμως αισθάνεται το κενό. Δεν τα νιώθει, αλλά ο κόσμος ζητωκραυγάζει.
Η επόμενη ημέρα για την «ελαφρά ταξιαρχία» θα έρθει χωρίς τον coach Δεληγιάννη στον πάγκο, και αυτό θα είναι ιδιαίτερο όταν συμβεί. Όμως έως τότε, το #AQF24 επικοινώνησε με τον πρώην τεχνικό του Απόλλωνα για ορισμένες πρώτες σκέψεις…
«Καιρό τώρα ψάχναμε από κοινού κάποια πράγματα. Ήταν προφανές ότι υπήρχε διαφορετική οπτική και είναι λογικό, οι άνθρωποι βλέπουν αλλιώς τις καταστάσεις. Είναι προτιμότερο να μην κακοφορμίζει μια συνεργασία, αλλά να ολοκληρώνεται με σεβασμό και με αξιοπρέπεια. Όλες οι πλευρές έχουν προσφέρει και έχουν προσπαθήσει πάρα πολύ.
Υπήρχε διαφορετική οπτική για το μέλλον της ομάδας και, για να μπορείς να συνεργαστείς, χρειάζεται μια κοινή βάση συνεννόησης. Επομένως, όταν αυτό δεν υπάρχει, είναι καλύτερο να τελειώνει η συνεργασία.
Ήταν ωραία. Κάναμε σχεδόν ό,τι στοχεύσαμε, γυρίσαμε την ομάδα σε έναν ευρωπαϊκό προσανατολισμό, κάναμε μεγάλες νίκες στην Ευρώπη, ακουστήκαμε στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα, ήθελα να γίνουμε μια ομάδα που δεν θα αποτελεί απλώς μια δυνατή προπόνηση για τον Ολυμπιακό, αλλά θα αμφισβητήσει τη Βουλιαγμένη και το κάναμε. Είχαμε μια κακή σεζόν φέτος, αλλά πήραμε ρεβάνς με τον τελικό του Κυπέλλου. Μπορέσαμε να αναδείξουμε νεαρούς αθλητές, Έλληνες και ξένους, δώσαμε ευκαιρία σε πολλά παιδιά να παίξουν ωραίο πόλο, συνεργαστήκαμε άψογα με τους αθλητές, ανέβασαν το επίπεδο της ομάδας και τον εαυτό τους.
Πολύ σημαντικό, γεμίσαμε το Σεράφειο και επέμενα πολύ στο να γίνει η έδρα μας. Να δημιουργήσουμε μια ατμόσφαιρα πόλο, όπως γινόταν στην Ιταλία τις δεκαετίες του ’80 και του ’90. Περάσαμε πολύ ωραία, δουλέψαμε με πολύ καλές συνθήκες. Ευχαριστώ τους ανθρώπους του Απόλλωνα, τον Γιώργο Αφρουδάκη, τον κ. Βελλή, τους συνεργάτες μου, τον Δημήτρη Μιτελούδη, τον Γιώργο Καζαζίδη, ιδιαίτερα τον Γιώργο Αγγελάκη, τον κ. Πόλυ Αφρουδάκη.
Είμαι ανακουφισμένος, μπορώ να σου πω. Δεν μου άρεσε αυτό που γινόταν το τελευταίο διάστημα. Θέλω να μου αρέσει αυτό που κάνω και να με ευχαριστεί».
