Ένα υπερατλαντικό ταξίδι, Λος Άντζελες – Αθήνα μέσω… Μαραθώνα! Η αγάπη για το σπορ που υπηρετούμε μας φέρνει καθημερινά κοντά με πολλούς ανθρώπους, με αποκορύφωμα το πρώτο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου όπου το #Beachpolistas World Tour 2023 έκανε πρεμιέρα στην Ελλάδα και το Marathon Village, με τεράστια ανταπόκριση από μικρούς και μεγάλους αθλητές.
Επισκεπτόμενη την Ελλάδα για αθλητικό τουρισμό και με σκοπό την συμμετοχή στο #Beachpolistas World Tour του Μαραθώνα, η ομάδα των Shore Aquatics τίμησε με την παρουσία της την διοργάνωση, διατηρώντας παράλληλα στενές σχέσεις με ανθρώπους του χώρου στην χώρα μας, ενώ ο ιδρυτής του συλλόγου – Chi Kredell (ο πρώτος Αμερικανός αθλητής που αγωνίστηκε στην Ελλάδα και το ελληνικό πρωτάθλημα, Ολυμπιονίκης με συμμετοχές σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα), στηρίζει με μεράκι και υπομονή εδώ και 13 χρόνια το έργο των Shore Aquatics. Παράλληλα, έχει στο πλευρό του τον Δημήτρη Λάππα – πρώην παίκτη του Πανιωνίου και πλέον προπονητή των Ακαδημιών στον μεγάλο σύλλογο του Long Beach.
Μιλώντας στο #Aquafeed24, ο Chi Kredell και ο Δημήτρης Λάππας ανέλυσαν εκτενώς το έργο τους στην Αμερική…
Πώς βλέπετε την εξέλιξη της υδατοσφαίρισης με την πάροδο των ετών και πώς βλέπετε το άθλημα αυτή τη στιγμή; Συμφωνείτε με τις συνεχείς αλλαγές των κανόνων;
«Η αγάπη μου για την υδατοσφαίριση εξακολουθεί σίγουρα να υπάρχει. Αναγκάστηκα να βγω στον πραγματικό κόσμο και να βρω μια δουλειά που να μπορεί να προσφέρει στην οικογένειά μου. Όλο αυτό το διάστημα, παρέμεινα στο άθλημα ως προπονητής και επίσης τα τελευταία 18 χρόνια ως διευθυντής ενός συλλόγου υδατοσφαίρισης και κολύμβησης, του Shore Aquatics! Ιδρύθηκε το 1993 ως ο πρώτος σύλλογος νεανικής υδατοσφαίρισης στις ΗΠΑ.
Σίγουρα, οι κανόνες έχουν αλλάξει από τότε που έπαιζα. Είμαι παραδοσιακός τύπος… Πιστεύω ότι πρέπει να διατηρήσουμε τους κανόνες ως έχουν. Έχω δει δραστικές αλλαγές κατά τη διάρκεια της ζωής μου. Ως παιδί υπήρχαν τρεις διαθέσιμες ποινές στα 2μ. και μετά η οριστική αποβολή από τον αγώνα. Ο πιο πρόσφατος κανονισμός προτείνει το Goal Area, όπου δεν μπορείς να βρίσκεσαι στα 2μ χωρίς την μπάλα, αλλά έξω από το κουτί μπορείς. Όταν ήμουν στο κολέγιο υπήρχε κανόνας για τα 2μ: όταν έριχνες την μπάλα από μια συγκεκριμένη απόσταση, αν ήσουν πίσω από 7μ νομίζω έπαιρνες 2 πόντους αντί για 1.
Μου αρέσει η ιστορία του αθλήματός μας και πραγματικά πιστεύω ότι πρέπει να διατηρήσουμε τους κανόνες ως έχουν. Έχουμε ένα καταπληκτικό άθλημα. Δεν θα πρέπει να συγκρίνουμε το πόλο με το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το χόκεϊ, το μπέιζμπολ. Πιστεύω όμως ότι θα πρέπει να υπάρχει η επιθυμία να απογειωθούν τα αθλήματα από το παραδοσιακό πόλο. Μου αρέσει η ιδέα να υπάρχει μια off season με την κατεύθυνση προς το Beach Water Polo. Πλέον όλα τα αθλήματα έχουν μια κύρια σεζόν, όπου υπάρχει επίσης αρκετός χρόνος διακοπής για να υπάρχει η ευκαιρία να διασκεδάσουν τα παιδιά και οι ενήλικες μέσω του Beach Water Polo. Στο κολυμβητήριο που προπονούμαστε, έχουμε στήσει 6 γήπεδα στο παρελθόν σε μία πισίνα 50 μέτρων και είχαμε ομάδες που έρχονταν από όλη την περιοχή για να αγωνιστούν 4 εναντίον 4 με μια αλλαγή. Τα παιδιά το λατρεύουν αυτό. Υπάρχει πολλή γνώση που μπορεί να διοχετευθεί από τέτοιου είδους ενέργειες, από ένα παιχνίδι με ταχύτερο ρυθμό ουσιαστικά. Αυτό που απολαμβάνω από αυτό είναι ότι τα παιδιά έχουν περισσότερη επαφή με την μπάλα και συμμετέχουν περισσότερο.
Στις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή, παλεύουμε με τους κανονισμούς και τους διαιτητές σε μικρότερο επίπεδο. Βγαίνοντας από τον κόβιντ φαίνεται ότι χάσαμε πολλή εμπειρία και κόσμο από τις τάξεις των διαιτητών. Αυτή η έλλειψη διαιτητών ή έμπειρων διαιτητών μαζί με τις αλλαγές στους κανονισμούς δημιουργεί ένα χάος. Το κόστος των τουρνουά ανεβαίνει…
Στην Αμερική τρέχουμε ηλικιακά γκρουπ με βάση μια ανόητη ημερομηνία την 2η Αυγούστου. Κάνουμε επίσης κάτι διαφορετικό από τον υπόλοιπο κόσμο, τρέχουμε ηλικιακά γκρουπ Κ10, Κ12, Κ14, Κ16 και Κ18. Στην Ελλάδα πιστεύω ότι εξακολουθείτε να πηγαίνετε με βάση την 1η Ιανουαρίου και έχετε ηλικιακά γκρουπ: Κ9, Κ11, Κ13, Κ15, Κ17 και Κ19. Δεν ξέρω γιατί κινούμαστε βάσει αυτού, αν έπρεπε να μαντέψω, θα ήταν επειδή αθλήματα όπως το μπέιζμπολ, ακολουθούν αυτό. Το μπέιζμπολ της μικρής λίγκας πρόσφατα άλλαξε τις ημερομηνίες γέννησης των ηλικιακών ομάδων στις 31 Απριλίου αντί της 1ης Αυγούστου. Αυτό σημαίνει ότι τώρα θα αλλάξει και το δικό μας άθλημα;
Επιστρέφοντας στην αρχική ερώτηση, για το αν μου αρέσουν όλες οι αλλαγές στο πόλο, η απάντηση είναι όχι».
View this post on Instagram
Ποια είναι η θεμελιώδης νοοτροπία στο αμερικανικό πόλο αυτή τη στιγμή και πόσο διαφορετική είναι από την εποχή που ήσασταν αθλητής;
«Θα μιλήσω ειλικρινά από την καρδιά μου. Δεν εμπλέκομαι στη λειτουργία του τρόπου με τον οποίο η Αμερικανική Ομοσπονδία διεξάγει τις συνεδριάσεις της, τις ιδέες της ή την κατεύθυνσή της στο άθλημα. Ως ένας βραχίονας του συστήματος του USA Water polo, Διευθυντής του Shore Aquatics, βλέπω ότι προσπαθούμε να αναπτυχθούμε πιο γρήγορα από ό,τι μπορούμε να διαχειριστούμε και να διατηρήσουμε…
Στην Αμερική, υπάρχει μεγάλη πίεση για να βρίσκονται οι Εθνικές μας ομάδες στην πρώτη 4άδα του κόσμου. Πιστεύω ότι για να πετύχουν τους στόχους τους, πρέπει να υπάρχει ένα σωστό πλαίσιο για τα νεότερα παιδιά, τους συλλόγους, τους προπονητές… για να αναπτυχθούν προς τη σωστή κατεύθυνση.
Αυτή τη στιγμή, αποτυγχάνουμε στα χαμηλότερα επίπεδα… Πριν από 5 χρόνια, η υδατοσφαίριση των ΗΠΑ έπαιζε με κανονισμό 7 εναντίον 7 από την ηλικιακή ομάδα Κ10 μέχρι τις εθνικές ομάδες των ΗΠΑ και τις Ολυμπιακές ομάδες.
Το σημερινό επιτελείο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας πιστεύει ότι πρέπει να γίνουμε σαν το αμερικανικό Soccer και να βάλουμε τα παιδάκια Κ10 να παίζουν 5 εναντίον 5 με μικροσκοπικά γήπεδα και διαιτητές που δεν έχουν παίξει ποτέ τους πόλο. Το κόστος των τουρνουά είναι το ίδιο με αυτό των μεγαλύτερων παιδιών… Βλέπετε ένα τουρνουά υδατοσφαίρισης 4 αγώνων στο οποίο στέλνουμε 8 παιδιά απαιτεί 900,00 δολάρια για να μπουν στο τουρνουά συν το κόστος του προπονητή για δύο ημέρες. Στο τέλος του Σαββατοκύριακου οι γονείς πληρώνουν 150,00 έως 170,00 ανά παιδί για τέσσερα παιχνίδια.
Έχω μιλήσει με περίπου 4 άτομα που στελεχώνουν το USA Water Polo για το θέμα αυτό. Η ιδέα ήταν να είναι όπως τα άλλα αθλήματα και να προσεγγίζονται περισσότερα παιδιά επειδή θα είναι προσιτό σε περισσότερες ομάδες να συμμετάσχουν σε ένα τουρνουά. Είμαι πολύ παθιασμένος με αυτό το θέμα. Έχω πολλούς φίλους στον κόσμο της υδατοσφαίρισης που εξακολουθούν να συνδέονται με το άθλημα της υδατοσφαίρισης. Πιστεύω ότι κάνουμε μερικά τεράστια λάθη.
- Το κόστος είναι πολύ υψηλό για να προσελκύσουμε νέα παιδιά στο άθλημά μας
- Το κόστος της πισίνας επίσης, το κόστος των συλλόγων αυξάνεται
- Έχουμε φτάσει το πόλο να αποτελεί «άθλημα πλουσίων» στις ΗΠΑ
- Οι άνθρωποι της ομοσπονδίας πρέπει να απαιτήσουν η διαιτησία να συμβαδίζει με την ανάπτυξη του αθλήματος.
- Αλλαγές στους κανονισμούς. Με την τεράστια εναλλαγή των διαιτητών οι νέες αλλαγές των κανονισμών δεν εφαρμόζονται με τον τρόπο που πρέπει.Παράδειγμα: ο διαιτητής μπορεί να ερμηνεύσει ένα φάουλ μέσα στο νερό ως:
Θα αφήσω το παιδί να δουλέψει για το σφύριγμα ή θα δώσω το γρήγορο 5μετρο, ή δεν θα δώσω τίποτα.
Σε εξαιρετικά κακές περιπτώσεις, οι διαιτητές απλά δεν κάνουν τίποτα.
Στο επίπεδο των Κ12 υπάρχει ένα εντελώς νέο σύνολο κανόνων με το 6 εναντίον 6. Συμβαίνουν τα ίδια τρία παραπάνω σημεία, αλλά αυτά τα παιδιά έχουν διαφορετικού μεγέθους στόχους. Τα παιδιά των Κ10 χρησιμοποιούν τέρματα του beach water polo, ενώ τα παιδιά Κ12 χρησιμοποιούν εστίες που έχουν μέγεθος ανάμεσα σε αυτών του beach water polo και των ολυμπιακών διαστάσεων. Εξαιρετικά απογοητευτικό…
Στο επίπεδο των K14, τα παιδιά των ΗΠΑ αρχίζουν να μαθαίνουν τους κανόνες της υδατοσφαίρισης. 7 εναντίον 7 με αποβολή 20 δευτερολέπτων και ρολόγια 30 δευτερολέπτων».
Επιστρέφοντας στην ερώτησή σας, ποια είναι η θεμελιώδης νοοτροπία του αμερικανικού πόλο; Πιστεύω ότι ο στόχος είναι να αναπτυχθεί το άθλημα σε αριθμούς, χωρίς να δίνεται καμία σημασία στις ανάγκες που πρέπει να συμβούν πριν το άθλημα αναπτυχθεί.
#1 διαιτητές που μπορούν να εφαρμόσουν αυτές τις αλλαγές στους κανόνες.
#2 Αλλαγές κανόνων εντός Αμερικής… μένουμε πίσω σε σχέση με τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές μας.
#3 Το κόστος να ξεκινήσει κανείς την ενασχόλησή του με το άθλημα
#4 Οι κορυφαίοι προπονητές και διοικητικοί υπάλληλοι είναι εξαιρετικά απογοητευμένοι με την κατεύθυνση του αθλήματος και της USA Water Polo…
Η USA Water Polo έχει ένα πρόγραμμα που αναπτύχθηκε από ένα λαμπρό μυαλό. Ονομάζεται πρόγραμμα ODP. Ο εγκέφαλος πίσω από την ιδέα ήταν ένας από τους καλύτερους προπονητές της Αμερικής τα τελευταία 25 χρόνια. Ο Guy Baker βοήθησε στην ανάπτυξη μιας μορφής εκμάθησης για τα παιδιά που θα μπουν στον αμερικανικό αγωγό για να εκπαιδευθούν και να διδαχθούν με τον τρόπο που η εθνική ομάδα στελεχώνεται.
Θα κόστιζε επιπλέον ως εκπαίδευση, αλλά θα επιτυγχάναμε τον εξορθολογισμό της μάθησης και στην προώθηση των ταλέντων από την εθνική ομάδα και κάτω. Οι ασκήσεις, η προπόνηση θα εξορθολογίζονταν επίσης για να βοηθήσουμε τα παιδιά να κατανοήσουν περισσότερο πώς λειτουργεί το εθνικό πρόγραμμα.
Πιστεύω ότι έχουμε απομακρυνθεί από τον σκοπό για τον οποίο αναπτύχθηκε. Αυτό το πρόγραμμα είναι πλέον πολύ ακριβό και επίσης κρατάει μακριά τους ανθρώπους που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Όταν έπαιζα εγώ δεν υπήρχε Ολυμπιακό Πρόγραμμα Ανάπτυξης. Υπήρχαν δοκιμαστικά για τις ομάδες. Ερχόσουν και από περίπου 120 παιδιά, έμεναν οι 20 καλύτεροι όπου 13 παιδιά ταξίδευαν τελικά με την αποστολή. Πολύ διαφορετικές εποχές…
Ποιες είναι οι κύριες διαφορές μεταξύ της υδατοσφαίρισης στις ΗΠΑ και της ευρωπαϊκής υδατοσφαίρισης; Πείτε μας λίγα λόγια για την Shore Aquatics.
«Υπάρχουν τεράστιες διαφορές στην υδατοσφαίριση της Ευρώπης και στην υδατοσφαίριση των ΗΠΑ. Το σύστημα της επαγγελματικής υδατοσφαίρισης των ΗΠΑ πάει κάπως έτσι:
- Το κολέγιο προωθεί τον αθλητή-μαθητή αντί για τον απλό αθλητή
- «Άνοιγμα» στην Ευρώπη σε επαγγελματικό πρωτάθλημα που διεξάγεται εντός της χώρας
- Διοργανώσεις διασυλλογικού χαρακτήρα, Κύπελλα Ευρώπης, υψηλό επίπεδο
- Μεγάλοι διαιτητές
- Σύστημα ανάπτυξης για τη νεολαία
- Καμία εναλλαγή συλλόγων
Τα μειονεκτήματα της υδατοσφαίρισης στις ΗΠΑ: Οι κανόνες των κολεγίων δεν επιτρέπουν στις ομάδες να προπονούνται καθημερινά εκτός αγωνιστικής περιόδου. Περιορίζεται το πόσο η ομάδα μπορεί να προπονείται μαζί… Ιδιαίτερες ηλικιακές κατηγορίες, έλλειψη έμπειρων διαιτητών και υψηλό κόστος… Φαίνεται ότι ο αθλητισμός είναι πλέον χρηματικός με αυτή την ηγεσία αντί για το προϊόν που θα έπρεπε να αγκαλιάζουμε».
Πείτε μας περισσότερα για τους στόχους του Shore Aquatics όπου είστε προπονητής και τι σκοπεύετε να διδάξετε στα παιδιά με βάση την εμπειρία σας ως Ολυμπιονίκης.
Παρά τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις μου για το πώς πρέπει να διεξάγεται αυτό το άθλημα στην Αμερική – πρέπει να τηρώ τους κανόνες και να ακολουθώ την κατεύθυνσή τους. Με αυτά που είπα, είμαι περήφανος που λέω ότι το Shore Aquatics είναι ένας σύλλογος κολύμβησης και υδατοσφαίρισης. Διατηρούμε μια ανταγωνιστική ομάδα κολύμβησης από το 2003. Δέκα χρόνια πριν από αυτό είχαμε τον χρυσό Ολυμπιονίκη στην κολύμβηση, Joe Hudepol στις τάξεις μας. Από το 2003 είχαμε την Kristin Kredell ως μία από τις προπονήτριες κολύμβησης. Ως σύζυγός μου, είναι μοναδική η προσφορά της στην κολύμβηση και την υδατοσφαίριση σε έναν σύλλογο. Οι περισσότεροι σύλλογοι στην Καλιφόρνια ασχολούνται είτε με την υδατοσφαίριση είτε με την κολύμβηση. Υπάρχουν πολύ λίγοι, όπως εμείς που προωθούν και τα δύο… Οι νεανικές μας ομάδες δεν θα ήταν τόσο καλές όσο είναι στην υδατοσφαίριση χωρίς την ομάδα κολύμβησης. Είμαι τυχερός που έχω έναν τόσο καλό συνεργάτη όσο η Κρίστιν, μια εξαιρετική προπονήτρια. Η Kristin ήταν κολυμβήτρια στο UCLA και μεταπήδησε στην υδατοσφαίριση, ενώ έχει κατακτήσει και το πρωτάθλημα του NCAA.
Εγώ ο ίδιος δεν είμαι σε θέση να είμαι τόσο συνεπής προπονητής στον σύλλογο… Είμαι πυροσβέστης/ νοσηλευτής/ δύτης στην ευρύτερη περιοχή του Λος Άντζελες. Μπορώ να βρίσκομαι στον σύλλογο μερικές φορές την εβδομάδα. Μιλάω με τους προπονητές και βοηθάω στην εφαρμογή ιδεών και στρατηγικής στις ομάδες μας. Έχω ένα πολύ καλό επιτελείο που είναι αφοσιωμένο στα παιδιά και στη εκμάθηση τους σε αυτά τα δύο αθλήματα. Ποιος ξέρει, όταν συνταξιοδοτηθώ, ίσως μου δοθεί η ευκαιρία να γίνω ξανά προπονητής σε ομάδα»!
Πιστεύω ότι οι στόχοι μας στην Shore Aquatics είναι τα παιδιά να μαθαίνουν με ασφάλεια και να αναπτύσσονται μέσα από τα δύο αθλήματά μας. Όταν τα παιδιά μας έρχονται να προπονηθούν, εμπιστεύονται τους προπονητές σαν να είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι σε μια τάξη. Το Shore Aquatics Classroom είναι η πιο όμορφη γωνιά του Long Beach. Από τον σύλλογο μας έχουν περάσει 27 Ολυμπιονίκες από το 1996»!
Τι θυμάστε από τη θητεία σου στο ελληνικό πρωτάθλημα και τις ομάδες που αγωνίστηκες;
«Η πρώτη χρονιά ήταν το 1997 που έπαιξα στα ευρωπαϊκά τουρνουά μόνο με τον Chris Humbert στη Χαλκίδα. Καταπληκτική εμπειρία! Έπαιξα με τον Χάμπερτ, τον Πάτερο, τον Καϊάφα και πολλά άλλα καλά παιδιά. Το 1997 προερχόμουν από έναν μεγάλο τραυματισμό στο μάτι στην αρχή του Fina Cup στην Αθήνα, καθώς με γρονθοκόπησε ο Zinnirov και είχα σοβαρό πρόβλημα στον βολβό του ματιού μου. Αποκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες 2 εβδομάδες αργότερα. Αυτό με πήγε πίσω για 6 μήνες.
Το να παίζω με την ομάδα της Χαλκίδας ήταν η πρώτη μου επαγγελματική εμπειρία εκτός ΗΠΑ. Το 1998 υπέγραψα συμβόλαιο με τον ΝΟ Βουλιαγμένης, όπου αγωνίστηκα δίπλα σε θρύλους. Από το προπονητικό επιτελείο του Γιάννη Γιαννουρή, τον βοηθό Πέπε μέχρι τον αρχηγό Γιώργο Μαυρωτά, όλα ήταν υπέροχα. Είχα συμπαίκτες όπως ο Αφρουδάκης, ο Λοράντος, ο Μάζης, ο Μπουλουγουράς, ο Ρέππας, ο Κατσαούνος, ο Αγγελίδης, ο Κουτσογιάννης, όλοι…
Στη Βουλιαγμένη χάσαμε το πρωτάθλημα και κατακτήσαμε το Κύπελλο Ελλάδας τότε. Κατά τη διάρκεια του ελληνικού πρωταθλήματος στον τελευταίο αγώνα για το πρωτάθλημα, είδα τα βαν των αντίπαλων ομάδων να βανδαλίζουν το κολυμβητήριο, να καταλαμβάνουν το συγκρότημα σπάζοντας τζάμια από αυτοκίνητα, κτίρια στη Βουλιαγμένη. Κάποιοι οπαδοί πηδούσαν στην πισίνα και τσακώνονταν με τους παίκτες μας. Το αναφέρω αυτό, όχι για να καταδικάσω την συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά να πω πόσο παθιασμένοι είναι οι φίλαθλοί στη χώρα σας. Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο μέχρι σήμερα στο πόλο. Και πάλι, άλλη μια πρωτόγνωρη εμπειρία!
Παίξαμε και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Βγάλαμε νοκ άουτ την ισπανική ομάδα που έπαιζε τότε ο Εστιάρτε, και πολλά άλλα μέλη της Εθνικής ομάδας της Ισπανίας. Περάσαμε στον γύρο των 8 όπου αντιμετωπίσαμε την Becei, ομάδα της Γιουγκοσλαβίας. Αυτή ήταν μια από τις πιο καθοριστικές στιγμές της ζωής μου. Ο προπονητής μου είπε ότι ο σύλλογος έπρεπε να πληρώσει επιπλέον για να πάει ένας Αμερικανός στη Γιουγκοσλαβία κατά τη διάρκεια του πολέμου. Στη συνέχεια, αποβλήθηκα στο ημίχρονο με τρεις ποινές και τελικά χάσαμε στο Becei, αλλά μετά το παιχνίδι, το θορυβώδες πλήθος ησύχασε όταν μια τηλεοπτική κάμερα και ένας δημοσιογράφος μου πήραν συνέντευξη με τον προπονητή μου κοντά. Μου έκαναν ερωτήσεις για τον πόλεμο».
Πώς ήταν σας εμπειρία στην Ελλάδα ως παίκτης; Πόσο διαφορετική ήταν από το προπονητικό πρόγραμμα στις ΗΠΑ;
«Στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για να εξελιχθείς ως παίκτης μετά το κολέγιο. Όταν έπαιζα στις ΗΠΑ μετά το κολέγιο υπήρχαν μόνο δύο τουρνουά χωρίς επαγγελματικό πρωτάθλημα. Είναι πραγματικά λυπηρό το γεγονός ότι μια χώρα τόσο μεγάλη όσο η δική μας, δεν μπορεί να υποστηρίξει την ανάπτυξη των παικτών μετά και έξω από το κολέγιο. Δεν υπήρχαν πολλοί Αμερικανοί πριν από μένα που είχαν παίξει επαγγελματικά στην Ευρώπη, οι παίκτες που έμειναν στις ΗΠΑ το αποδοκίμαζαν όλο αυτό. Σήμερα, αντιλαμβάνεσαι ότι πρέπει να φύγεις από την Αμερική για να διατηρηθείς ή να εξελιχθείς σαν παίκτης και να επιστρέψεις αργότερα στην Εθνική ομάδα των ΗΠΑ. Χωρίς ένα επαγγελματικό πρωτάθλημα δεν υστερούν μόνο οι παίκτες, αλλά υπάρχουν επιπτώσεις και στη διαιτησία και την προπονητική. Θα ήμασταν πολύ καλύτεροι και πιο ανταγωνιστική χώρα στον κόσμο της υδατοσφαίρισης, αν συμβαδίζαμε και διατηρούσαμε ένα επαγγελματικό πρωτάθλημα υδατοσφαίρισης.
Όταν βγήκα να παίξω την πρώτη πλήρη χρονιά σε σύλλογο, πήγα στο ΝΟ Βουλιαγμένης με προπονητή τον Γιάννη Γιαννουρή. Θα είμαι ειλικρινής, με προκάλεσε με την φυσική μου κατάσταση. Ως νέος έπρεπε να μετατραπώ από ανταγωνιστικός κολυμβητής σε παίκτη υδατοσφαίρισης. Εκτιμώ τον Γιάννη ως προπονητή υδατοσφαίρισης, πιστεύω όμως εξίσου ότι είχε επίσης τεράστιο ταλέντο για να γίνει ένας σπουδαίος προπονητής κολύμβησης. Το σώμα μου δεν ήταν ποτέ σε καλύτερη κατάσταση. Σε ευχαριστώ Γιάννη! Σε μια προσωπική σημείωση, θα έπρεπε να «επαναφορτίζω» το σώμα μου με υδατάνθρακες μετά την προπόνηση. Ήταν συχνό φαινόμενο να βρίσκομαι σε ένα μπαρ-εστιατόριο που ονομάζεται Sussex στη Γλυφάδα. Εκεί σύχναζα με μια τεράστια διπλή παραγγελία ζυμαρικών, ένα μπουκάλι Ταμπάσκο και μια μεγάλη μπύρα. Αυτό το δείπνο με… παρηγορούσε ως Αμερικανός που ζει στην Ελλάδα.
Η προπόνηση ήταν ασύγκριτη, αλλά και η έξοδος σε μια καφετέρια μεταξύ των προπονήσεων ήταν πολύτιμη. Το αγαπημένο μου ρόφημα ήταν φραπές γλυκός με γάλα. Κάποτε ήξερα πώς να το προφέρω και να το παραγγέλνω σωστά! Η ατμόσφαιρα στα καφέ και οι φίλοι έκαναν μια φοβερή εμπειρία.
Ένας επίλογος για τον σύλλογο σου και την παρουσία στην Ελλάδα για το #Beachpolistas World Tour στον Μαραθώνα…
Το Shore Aquatics είναι ένας σύλλογος στην πόλη του Long Beach. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 5 σύλλογοι σε αυτή την πόλη. Η περιοχή στην οποία ζω έχει έναν σύλλογο υδατοσφαίρισης κάθε 5 λεπτά με το αυτοκίνητο, υπάρχουν πολλοί σύλλογοι. Είναι δύσκολο να συγκρίνω την κατάσταση των συλλόγων με την κατάσταση στην Ευρώπη. Όπως είπα και πριν, προσπαθούμε να δώσουμε στα παιδιά μας την καλύτερη δυνατή κατάσταση για να αναπτυχθούν ως ανταγωνιστικοί παίκτες υδατοσφαίρισης. Από τη δική μου άποψη, η χώρα σας, η Ελλάδα, είναι ιδανική σε αυτόν τον τομέα. Η ανάπτυξή σας, η προπονητική, η διαιτησία, οι εγκαταστάσεις, είναι μοναδικές στον κόσμο της υδατοσφαίρισης. Η χώρα σας έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στην καλλιέργεια ενός αθλήματος και η επιτυχία σας είναι απόδειξη αυτού που έχετε κάνει. Είμαι πολύ περήφανος που έφερα τον σύλλογό μου στη χώρα σας. Οι προπονητές που με συνόδευσαν είναι στον σύλλογό μου εδώ και καιρό και αυτή η ευκαιρία θα τους βοηθήσει να αναπτυχθούν και να δουν τι κάνετε ως χώρα για να κάνετε το άθλημά σας ένα από τα καλύτερα.
Για τους αθλητές μας που έρχονται να μάθουν: ελπίζω ότι αυτό το ταξίδι θα βοηθήσει να ανοίξει το μυαλό τους και να τους δείξει πόσο διαφορετικό είναι το πόλο σε μια χώρα που έχει επαγγελματικό πρωτάθλημα, τρομερή προπονητική και πολύ καλύτερη διαιτησία. Ελπίζω ότι αυτό το ταξίδι στην υδατοσφαίριση θα τους εμπνεύσει να γίνουν το καλύτερο που μπορούν να γίνουν.
Προσωπικά, χάρηκα πολύ που είδα παλιούς φίλους και γνώρισα σε όλους τον Έλληνα προπονητή μου Δημήτρη Λάππα. Ο Δημήτρης έρχεται από τον Πανιώνιο. Είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές που είχα στο επιτελείο μου στο Shore Aquatics! Είμαι πολύ τυχερός που μπορεί να προπονεί τον γιο μου, ο οποίος ονομάζεται επίσης Τσι.
Εκτιμώ βαθιά αυτή την ευκαιρία να μιλήσω για την εμπειρία μου στη χώρα σας. Ήμουν γοητευμένος όταν έπαιζα στην Ελλάδα. Οι φίλοι, οι προπονητές, οι διαιτητές και η χώρα της Ελλάδας ήταν όπως μπορείς να δεις από τα λόγια μου, αξέχαστοι. Κρατώ τις αναμνήσεις μου στην Ελλάδα πολύ κοντά στην καρδιά μου. Με κάθε ευκαιρία που μπορώ να έχω για να φέρω ομάδες πίσω στη χώρα σας, θα το κάνω. Σας ευχαριστώ και πάλι»!
Μεγαλωμένος στην Νέα Σμύρνη και πλέον μόνιμος κάτοικος Αμερικής, ο Δημήτρης Λάππας υπηρετεί το άθλημα μας ως προπονητής και αγαπητός συνεργάτης του Chi Kredell στο κλαμπ Shore Aquatics, έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές του σε Πανεπιστήμιο των ΗΠΑ, όντας εκ των πρώτων της γενιάς του πριν μερικά χρόνια που έκανε αυτό το σπουδαίο υπερατλαντικό βήμα. Επιστρέφοντας σε πάτρια εδάφη για να επισκεφθεί την Ελλάδα με τις ομάδες του Shore Aquatics τον Ιούλιο που πέρασε και την συμμετοχή τους στο Beachpolistas World Tour του Μαραθώνα, ο Δημήτρης Λάππας μίλησε στο #Aquafeed24 για την εμπειρία του στις ΗΠΑ, την ζωή και την διαφοροποίηση της υδατοσφαίρισης εκεί, αλλά και την σχέση του με τον Πανιώνιο.
Εδώ και μερικά χρόνια έχεις αφήσει την Ελλάδα και δραστηριοποιείσαι μόνιμα στην Αμερική. Πώς είναι η ζωή εκεί; Ποιες διαφορές παρατηρείς στην καθημερινότητά σου;
Ξεκίνησα το ταξίδι μου για σπουδές στην Αμερική το καλοκαίρι του 2012 και πλέον μένω και εργάζομαι μόνιμα στην Καλιφόρνια. Αυτήν την στιγμή εργάζομαι σαν ιδιωτικός υπάλληλος το πρωί, και τα απογεύματα προπονώ ομάδες στις Ακαδημίες του Long Beach Shore Aquatics.
Η ζωή μου άλλαξε απότομα το 2018 όταν σταμάτησα να παίζω πόλο. Από εκεί που περνούσα τις περισσότερες ώρες της ημέρας στην πισίνα, πλέον τις περνούσα σε ένα γραφείο… Ήταν μια ριζική αλλαγή στην καθημερινότητα μου και μου έλειψε περισσότερο από ποτέ η Ελλάδα εκείνη την εποχή, αλλά πλέον έχω συνηθίσει. Επιπλέον, κάθε χρόνο προσπαθώ τουλάχιστον μια φορά να ταξιδέψω στην Ελλάδα για να δω την οικογένεια μου.
Είναι γεγονός πως η αμερικανική κουλτούρα διέπεται από μια διαφορετική φιλοσοφία, τι έχεις να παρατηρήσεις επ’ αυτού;
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από την περίοδο που ζούσα στην Ελλάδα και πιστεύω ότι έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Μπορώ να πω ότι η αμερικανική κουλτούρα είναι πιο εγωιστική σε σχέση με την ελληνική. Ειδικά στην Νότια Καλιφόρνια, οι άνθρωποι ενδιαφέρονται πιο πολύ για την δουλειά τους και για εαυτούς τους από ότι για το κοινό όφελος.
Ποιες είναι οι σημαντικές διαφορές του αθλήματός μας ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ελλάδα;
Η μεγαλύτερη διαφορά που έχω παρατηρήσει είναι η αφοσίωση των γονέων και παιδιών στο άθλημα μεταξύ των ηλικιών 8 με 14 χρονών. Πολλές ομάδες δεν κάνουν προπόνηση καθημερινά, γιατί πολλά παιδιά κάνουν άλλα αθλήματα παράλληλα με το πόλο. Συνήθως, τα παιδιά διαλέγουν ένα άθλημα στην ηλικία των 14 και μόλις μπουν στον λύκειο. Τα περισσότερα λύκεια εδώ έχουν ομάδες διάφορων αθλημάτων και μπορείς να βρεις πολλά παιδιά που ξεκινούν να παίζουν πόλο στα 15 ή και ακόμα στα 16.
Η άλλη διαφορά που πιστεύω μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ των Ευρωπαίων και των Αμερικανών είναι ότι οι περισσότεροι αθλητές τελειώνουν την καριέρα τους 22 με 24 χρονών, κατευθείαν μετά το κολλέγιο, γιατί δεν υπάρχει επαγγελματικό πρωτάθλημα στην Αμερική. Η ομοσπονδία της Αμερικής διοργανώνει 3 με 4 τουρνουά τον χρόνο για ενήλικες αλλά το επίπεδο δεν είναι τόσο καλό όσο στην Ευρώπη.
Ήσουν από τους πρώτους Έλληνες αθλητές που έκαναν το βήμα στην Αμερική για σπουδές και αθλητική υποτροφία… Έκτοτε πολλοί ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο, πως νιώθεις που ουσιαστικά χάραξες αυτό το μονοπάτι για την δική σου γενιά ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ελλάδα;
Πιστεύω ότι ήταν όσο δύσκολο όσο είναι και σήμερα – για τα παιδιά που έρχονται να σπουδάσουν και να παίξουν πόλο στην Αμερική αυτήν την εποχή. Επειδή το έκανα και εγώ σε μικρή ηλικία, αισθάνομαι περήφανος για όλα τα παιδιά που μπορέσαν να αφήσουν τις οικογένειες τους και τις φιλίες τους για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή.
Παρακολουθείς την Εθνική ομάδα; Πως βλέπεις την ελληνική υδατοσφαίριση τα τελευταία χρόνια;
Ακολουθώ το ελληνικό πόλο και ειδικά την εθνική ομάδα. Νιώθω περηφάνια κάθε φορά που βλέπω την Εθνική ομάδα σε μεγάλες διοργανώσεις. Πλέον η Ελλάδα βρίσκεται στην ελίτ του παγκόσμιου πόλο και είναι από τα λίγα, ίσως και το μοναδικό, ομαδικό άθλημα με συνεχόμενες επιτυχίες τα τελευταία χρόνια.
Μεγάλωσες μέσα από τις τάξεις του Πανιωνίου και ωρίμασες αθλητικά ως μέρος της ομάδας αυτής… Παρακολουθείς τα νέα του συλλόγου;
Ο Πανιώνιος ήταν και είναι μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Μεγάλωσα στην Νέα Σμύρνη και γαλουχήθηκα στον Πανιώνιο από 4 χρονών. Ακολουθώ όλες τις ομάδες του Πανιωνίου και δεν κρύβω ότι ξυπνάω πολλές φορές ξημερώματα για να παρακολουθήσω αγώνες ποδοσφαίρου αλλά και μπάσκετ.
Πως κυλά η επαγγελματική συνεργασία σου με το Shore Aquatics;
Είμαι πολύ τυχερός που συνεργάζομαι με τον Chi Kredell και το Shore Aquatics. Έχουμε κοινούς στόχους και αυτό έχει βοηθήσει έτσι ώστε να φτιάξουμε μια πολύ καλή ακαδημία. Υπάρχουν πάρα πολλά κλαμπ υδατοσφαίρισης στην Καλιφόρνια, αλλά θέλω να πιστεύω ότι διαφέρουμε ως προς τον τρόπο που μαθαίνουμε τα παιδιά πόλο και γενικότερα πως να είναι σωστοί αθλητές. Το Shore Aquatics μου έχει δώσει την απαραίτητη ελευθερία έτσι ώστε να διδάξω κάποια πράγματα τα οποίο έμαθα όσο ήμουν στην Ελλάδα.
Ποιοι είναι οι στόχοι σου ως προπονητής μικρών αθλητών με βάση την ελληνική κουλτούρα;
Προσπαθώ να περάσω την φιλοσοφία του ότι η ομάδα είναι πάνω από το εγώ. Πολλά παιδιά επηρεάζονται από τα social media και πιστεύουν ότι τα στατιστικά είναι πιο σημαντικά από το να κερδίζει η ομάδα. Επίσης, προσπαθώ να τους μάθω ότι τα βασικά πράγματα είναι πολύ σημαντικά και ότι θα τους βοηθήσουν στην μετέπειτα καριέρα τους.
Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από όταν αγωνιζόσουν στο ελληνικό πρωτάθλημα;
Θυμάμαι την εποχή που ο Πανιώνιος ήταν στις πρώτες ομάδες του πρωταθλήματος, όπως και τις χρονιές που πήγε στον τελικό του Len Trophy, το 2009 και το 2011. Πολύ παίκτες που έπαιζαν τότε στην Εθνική ομάδα ήταν στον Πανιώνιο και πιστεύω ότι με βοήθησε πολύ να τους βλέπω στην προπόνηση και να είμαι δίπλα τους. Επίσης, δεν θα ξεχάσω το 2012, που η ομάδα του Πανιωνίου άλλαξε ριζικά και στηρίχτηκε στα παιδιά των Ακαδημιών. Ήταν μια πολύ καλή εμπειρία για μένα, πριν το ταξίδι μου για την Αμερική.
Επισκεφθήκατε την Ελλάδα με πολλούς αθλητές του Shore Aquatics, προπονηθήκατε και συμμετείχατε στο #Beachpolistas World Tour του Μαραθώνα. Πως σας φάνηκε σαν εμπειρία;
Επισκεφθήκαμε την Ελλάδα με 3 ομάδες αγοριών για προετοιμασία, πριν την τελική φάση που ήταν στα μέσα Ιουλίου. Ήταν μια εξαιρετική εμπειρία για τους αθλητές αλλά και τους γονείς που ακολούθησαν την ομάδα. Όλοι μας, προπονητές και παίκτες, βγήκαμε κερδισμένοι από αυτό!
