Ο υγρός στίβος των Σερρών σε κρίση και το μέλλον μοιάζει δυσοίωνο. Την ίδια στιγμή που η Άννα Ντουντουνάκη, ο Απόστολος Παπαστάμος, ο Ανδρέας Βαζαίος, ο Κριστιάν Γκολομέεβ, ο Απόστολος Χρήστου, ο Στέργιος-Μάριος Μπίλας και τα άλλα παιδιά ανέβαζαν τη «γαλανόλευκη» στο πόντιουμ των κορφαίων της Ευρώπης στο Οτοπένι της Ρουμανίας, στην ενδοχώρα τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα.
Χαρά φυσικά και υπερηφάνεια για αυτά τα παιδιά και την προσπάθειά τους στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 25άρας πισίνας στο Οτοπένι αλλά και ταυτόχρονα θλίψη για την κατάσταση στην ενδοχώρα. Γιατί μπορεί με τις επιδόσεις τους να έγιναν ινδάλματα για μερικά παιδιά, να έπεισαν με τον ιδρώτα τους και το μόχθο τους μικρούς και μεγάλους να αγαπήσουν το νερό, όμως που θα προπονηθούν οι διάδοχοί τους; Στα κλειστά κολυμβητήρια και τα «ψεύτικά τα λόγια τα μεγάλα;» Μια χώρα που είναι βουτηγμένη στο νερό, που έχει βγάλει πρότυπα αθλητών αλλά και ανθρώπων τα οποία όταν θέλει η τηλεόραση δείχνει, ελπίζει να έχει σύμμαχο τον καιρό για να διατηρήσει τα ανοιχτά κολυμβητήρια σε χρήση και να φιλοτιμηθούν οι – παντελώς αναρμόδιοι από υγρό στίβο – αρμόδιοι, να προχωρήσουν το όποιο έργο. Με λίγα λόγια ο υγρός στίβος στην Ελλάδα είναι επί ξύλου κρεμάμενος και η περίπτωση του κολυμβητηρίου των Σερρών αποτελεί μία ακόμα απόδειξη.
Στην ατζέντα κάθε πολιτευόμενου υποψήφιου προεκλογικά μιας και το κολυμβητήριο στην Κοιλάδα των Αγίων Ανάργυρων αποτελεί και το μοναδικό του νομού, στα ξεχασμένα λίγους μήνες αργότερα. Και από εκεί που άπαντες περιμένουν το νέο βιοκλιματικό κολυμβητήριο στην περιοχή της Ομόνοιας και χάνουν την ελπίδα τους μέρα με τη μέρα, έκλεισε ξανά η 25άρα πισίνας κατασκευής 1976. Εκεί που που γνώρισαν το νερό και τον αθλητισμό εκατοντάδες νέοι του νομού.
Λίγες μέρες μετά την εκκίνηση τω αγωνιστικών τμημάτων (28/8), με ανακοίνωσή του ο Δήμος Σερρών πληροφόρησε ότι κατά τη διάρκεια των προβλεπόμενων ετήσιων εργασιών συντήρησης στο κολυμβητήριο, κρίθηκε αναγκαίο να πραγματοποιηθούν και κάποιες πρόσθετες εργασίες στο χώρο της πισίνας που σκοπό έχουν την ασφαλέστερη λειτουργία της.
Και κάπου εκεί ξεκινά ο Γολγοθάς. Οι άνθρωποι της περιοχής ήλπιζαν να διαψευστούν και οι απαιτούμενες εργασίες να ολοκληρωθούν, τα έγγραφα από την τεχνική υπηρεσία να υπογραφούν και τα παιδιά τους να βουτήξουν και πάλι στην πισίνα. Μάταια όμως.
Το ζήτημα της στεγανότητας στο κολυμβητήριο των Σερρών είναι δεδομένο και εγνωσμένο. Όταν μάλιστα η κακοκαιρία πλήξει στο νομό, οι γονείς συνδράμουν και εκείνοι με κουβάδες και πετσέτες να ξεπλημμυρίσουν τα αποδυτήρια και να απομακρύνουν τις λίμνες που έχουν δημιουργηθεί στις κερκίδες. Οι εργασίες συντήρησης και επισκευών με σκοπό την ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία όλων των εγκαταστάσεων και των συστημάτων, φυσικά και είναι κοστοβόρες λόγω της παλαιότητας και της παρωχημένης τεχνολογίας η οποία εφαρμόζεται. Όλο αυτό φυσικά απαιτεί την ανάλογη πρόβλεψη διάθεσης των απαιτούμενων κονδυλίων και τη δημοπράτηση προγραμμάτων ΕΣΠΑ.
Δυστυχώς οι Σερραίοι δεν διαψεύστηκαν και η υπομονή τους εξαντλείται. Το κολυμβητήριο παραμένει κλειστό 3μιση μήνες μετά και εκεί που όλα έμοιαζαν έτοιμα για την επαναλειτουργία, ζητούνται και άλλα «χαρτιά» και φτου από την αρχή. Το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται, παιδιά και γονείς ήρωες εκτίθενται σε οποιασδήποτε μορφής κινδύνους καθώς μετακινούνται σε παραπλήσιους νομούς, με βροχές, καταιγίδες, μέσα στη νύχτα για να κρατήσουν με νύχια και με δόντια τους αθλητές του αύριο μέσα στο νερό. Ποιο αύριο όμως όταν δεν υπάρχει σήμερα; Ο υγρός στίβος της επόμενης ημέρας στην επαρχία «αργοπεθαίνει» μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα.
