Σπύρος Λυκούδης στο #AQF24: «Αφιερώνω αυτό το Χρυσό στους γονείς μου που κάνουν τα πάντα για να μπορώ να αποκαλούμαι σήμερα Πρωταθλητής Ευρώπης»!

by Δέσποινα Μπαλαχτάρη

Διανύουμε αυτήν την – κατά τ’ άλλα πολυσυζητημένη – νέα εποχή της ελληνικής υδατοσφαίρισης τα τελευταία χρόνια, όπου με σταθερότητα και διαχρονικότητα παρατηρούμε και καμαρώνουμε τις Εθνικές ομάδες να κατακτούν μετάλλια και κορυφές, ενώ παράλληλα κάνουμε συνεχώς λόγο για το Εθνικό μας σπορ. Η νέα εποχή ενσαρκώνεται στα πρόσωπα και όχι στις επιτυχίες – κατά την ταπεινή μας άποψη – γι’ αυτό και το σύνολο του Ηλία Μαχαίρα που με περηφάνια πανηγύρισε το Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Μανίσα, αποτελείται από δημιουργούς αυτής της επιτυχίας, παιδιά ταλαντούχα που δουλεύουν σκληρά και ήδη στερούνται πολλά…

Η Πρωταθλήτρια Ευρώπης – Εθνική Εφήβων δεν περιμένει να αναδείξει ταλέντα, καθώς ήδη οι νεαροί Έλληνες διεθνείς ξεχωρίζουν όπου κι αν αγωνίζονται, όπως ο Σπύρος Λυκούδης – ο οποίος με σημαντική συμβολή, αμέτρητες λύσεις στο σκοράρισμα και εμφανή δίψα για διακρίσεις με το Γαλανόλευκο σκουφάκι – μίλησε στο #Aquafeed24 εξηγώντας τις πτυχές αυτής της ιστορικής επιτυχίας.

Κάνοντας τον απολογισμό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος…

«Αυτή η επιτυχία σίγουρα δεν ήρθε τυχαία. Όπως καταλαβαίνετε ο δρόμος δεν ήταν εύκολος… Όλοι μας ξεκινήσαμε μια πολύ δύσκολη και απαιτητική προετοιμασία περίπου στα τέλη του Ιουνίου. Aπό τότε και μέχρι να αναχωρήσει η αποστολή κάναμε κάθε μέρα διπλές προπονήσεις, ενώ την τελευταία βδομάδα είχαμε την ευκαιρία να δώσουμε κάποια φιλικά ματς με την Κροατία. Η σκληρή προπόνηση έφερε και τα επιθυμητά αποτελέσματα για να φτάσουμε τελικά να κατακτήσουμε την κορυφή της Ευρώπης. Το χρυσό αυτό μετάλλιο αποτελεί όνειρο χρόνων για όλους μας, το κυνηγάμε από το πρώτο πανευρωπαϊκό στην Πορτογαλία το 2021, όπου κατακτήσαμε την 3η θέση αλλά και πέρυσι στο παγκόσμιο του Βόλου που χάσαμε στον τελικό από την Ουγγαρία. Πιστεύω ότι τα παιχνίδια σε αυτό το επίπεδο είναι πολύ κλειστά, κρίνονται στις λεπτομέρειες και στο ποιος θα κάνει τα λιγότερα λάθη»!

«Φέτος καταφέραμε να περιορίσουμε τα λάθη μας σε μεγάλο βαθμό και γι’ αυτό φτάσαμε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Πιστεύω έπαιξε μεγάλο ρόλο ότι με όλα τα παιδιά αισθανόμαστε σαν οικογένεια, έχουμε δεθεί παρά πολύ μεταξύ μας και πλέον κάποια πράγματα στο νερό βγαίνουν αυτόματα και αβίαστα. Όλο αυτό μας διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό! Από την αρχή του τουρνουά δείξαμε τις προθέσεις μας. Στην πρεμιέρα με την Ολλανδία, που σαφώς είναι πιο αγχωτική σαν αναμέτρηση, κάναμε ένα κακό δεύτερο μισό που τελικά δεν μας στοίχισε και πήραμε την νίκη. Μετά τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους… Φτάσαμε μέχρι το τέλος αήττητοι με αρκετά καλές εμφανίσεις. Η μόνη κακή παρένθεση ήταν το τελευταίο παιχνίδι του ομίλου με την Ιταλία που αναδειχθήκαμε ισόπαλοι. Παρόλα αυτά δεν άλλαξε κάτι στην κατάταξη του ομίλου και περάσαμε ως πρώτοι. Είναι πολύ σημαντικό για μια ομάδα ακόμα και στην κακή της μέρα να μην χάνει … Αυτό δείχνει μεγάλο χαρακτήρα και θέληση στο σημείο που βρισκόμαστε. Ο συνδυασμός όλων αυτών έφερε τελικά και το τρόπαιο. Για μένα προσωπικά, αποτελεί μεγάλη δικαίωση αυτό το μετάλλιο, διότι το καλοκαίρι πέρασα μια περιπέτεια με ένα θέμα υγείας που αντιμετώπιζα και κανένας δεν γνώριζε αν θα είμαι σε θέση να ακολουθήσω την αποστολή. Πέρασα περίπου  1.5 μήνα εκτός προπονήσεων και τελικά είχα ένα χρονικό περιθώριο 10 ημερών πριν την αναχώρηση της ομάδας για να καταφέρω να επανέλθω στην καλύτερη δυνατή σωματική αλλά και κυρίως πνευματική κατάσταση. Νομίζω το ότι αναγκάστηκα να αποχωρήσω από το Παγκόσμιο της Ρουμανίας στην αρχή του καλοκαιριού μου έδωσε μεγάλο κίνητρο να μην τα παρατήσω και να μπορέσω να ανταπεξέλθω όσο το δυνατόν καλύτερα, ώστε να προφέρω τα μέγιστα στην εθνική ομάδα».

Φανταζόσουν νωρίτερα μέσα στο καλοκαίρι που ξεκινούσε η προετοιμασία ότι θα φτάνατε στην κορυφή της Ευρώπης; Πως ένιωσες μετά τον ημιτελικό που προκριθήκατε και τι είναι αυτό που θα σου μείνει αξέχαστο από το παιχνίδι του τελικού;

«Ο στόχος μας ήταν καθαρά η κορυφή, δεν θέλαμε κάτι άλλο. Δεν θα ήμασταν ευχαριστημένοι με κάτι άλλο! Κανένας δεν μπορούσε να μας αποπροσανατολίσει από τον στόχο μας και κάναμε τα πάντα για τον πετύχουμε…
Ο ημιτελικός ήταν ένα κρίσιμο παιχνίδι που τελικά κρίθηκε στην διαδικασία των πέναλτι. Υπήρξαν πολλές εναλλαγές στο σκορ και παρότι στο τέλος προηγούμασταν 8-5 μια αντεπίθεση των Ισπανών έκανε το σκορ 9-8. Τελικά καταφέραμε να ισοφαρίσουμε 2 λεπτά πριν το τέλος και να στείλουμε το ματς στα πέναλτι. Μετά την νίκη πανηγυρίσαμε για λίγο αλλά ξέραμε ότι τίποτα δεν είχε τελειώσει. Είχαμε ακόμα μια αποστολή και θέλαμε το χρυσό. Δεν μας έφτανε απλά η παρουσία στον τελικό, γνωρίζαμε πολύ καλά την Σερβία καθώς την αντιμετωπίσαμε στους ομίλους και έτσι ξέραμε τι να περιμένουμε. Η ομιλία του προπονητή μας, Ηλία Μαχαίρα, πριν τον τελικό δεν μας άφησε περιθώρια ήττας. Ήμασταν έτοιμοι για μάχη! Όλοι μας γνωρίζαμε τι πρέπει να κάνουμε και εφόσον μείναμε πιστοί στο πλάνο του προπονητή ήρθε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Θα μείνουν χαραγμένες στην μνήμη μου οι στιγμές των πανηγυρισμών μετά τον τελικό τόσο στα αποδυτήρια, όσο στο κολυμβητήριο αλλά και στο ξενοδοχείο μετά»!

Ήταν ένα μεγάλο όνειρο για σένα αυτό το χρυσό; Κι αν ναι, τι ακόμα αποτελεί μεγάλο προσωπικό σου στόχο; Πόσο σημαντικό είναι για εσένα και όλα τα παιδιά της Εθνικής Εφήβων το να καταφέρετε κάτι τόσο μεγάλο για την συνέχεια σας στις ελληνικές ομάδες της Α1;

«Σίγουρα το Χρυσό σε μια διεθνή διοργάνωση ήταν κάτι που ονειρευόμουν από μικρό παιδί. Στόχος μου για το μέλλον είναι το παγκόσμιο της Αργεντινής το 2024. Ονειρεύομαι και εύχομαι να γίνω μέλος της Εθνικής Ανδρών και να συμμετάσχω σε Ολυμπιακούς Αγώνες»!


Που αφιερώνεις αυτό το χρυσό μετάλλιο και τι σκέψεις σου αφήνει αυτή η επιτυχία για το μέλλον…

«Θέλω να αφιερώσω αυτό το χρυσό στους γονείς μου που κάνουν τα πάντα για να μπορώ εγώ να λέγομαι αθλητής και αυτή την στιγμή να με αποκαλούν πρωταθλητή Ευρώπης. Για μένα αυτοί είναι οι ήρωες μου. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω του γιατρούς του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου Ρίου Πατρών και ειδικά τον κύριο Μιχάλη Καβουσσανό που ήταν δίπλα μου και με βοήθησε στην ομαλή ανάρρωση μου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γυμναστές μου Κώστα Λαψάνη και Δημήτρη Κάντα για την άψογη συνεργασία μας όλο τον χρόνο. Τέλος θέλω να ευχαριστήσω τον ψυχολόγο μου Μίμη Αληχανίδη που με βοήθησε να επανέλθω πνευματικά μετά την δύσκολη περίοδο που πέρασα. Πιστεύω ότι αυτή η εθνική έχει πολλά να δώσει ακόμα. Αυτό το χρυσό να είναι μόνο η αρχή»!

 

You may also like

Retina Logo Mobile Aquafeed24

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

© AQF24 MEDIA