Μετά τη λήξη του τελικού οι εικόνες που συναντήσαμε ήταν η επιτομή της ομορφιάς του αθλητισμού. Ή μάλλον μία από τις όμορφες πτυχές του. Χθες στο «Π.Καπαγέρωφ» το παιχνίδι έβγαλε αναγκαστικά έναν νικητή και ένα χαμένο. Το τέλος του παιχνιδιού, το τελευταίο σφύριγμα στη φετινή Α1 δεν έδειξε ούτε ένα σκυθρωπό πρόσωπο. Ούτε ένα, μόνο χαμόγελα από τις πρωταθλήτριες αλλά και τις δευτεραθλήτριες Ελλάδος. Για να δημιουργηθούν αυτά τα χαμόγελα όμως, όλοι δούλεψαν πάρα πολύ. Για να κατακτήσει η κάθε ομάδα το δικό της στόχο, παίκτριες, προπονητές, γυμναστές και όλοι οι άνθρωποι που ζουν μέσα στους συλλόγους, μόχθησαν όσο δε μπορούμε να ξέρουμε εμείς με ακρίβεια, μόνο να φανταστούμε. Οι άνθρωποι που βάζουν το λιθαράκι μου σε όλα αυτά τα σπουδαία, που παλεύουν καθημερινά για να τρυπήσουν με την ίδια τους τη δουλειά το ταβάνι τους, όλοι αυτοί δικαιούνται να χαμογελούν, γιατί ότι κατάκτησαν δεν τους το χάρισε κανένας ούτε στο ελάχιστο.
Και αυτό είναι αντί-εισαγωγής για να φτάσουμε στο σημείο να σας αφηγηθούμε τον άνθρωπο με τον οποίο μιλήσαμε χθες. Βέβαια δε μιλήσαμε απλά, τα είπαμε όλα. Ένα από τους ανθρώπους που προσέφεραν άλλη μία υπέροχη συνομιλία, άλλη μία υπέροχη συνέντευξη. Τόση ώρα μιλάμε και δεν αναφέρουμε βέβαια το όνομα. Το κείμενο είναι αφιερωμένο στο Θεόδωρο Ανδρεάκο και στα πάρα πολλά και πολύ όμορφα πράγματα που είπαμε.
Ο άνθρωπος που ανέλαβε στα χέρια του έργο και την κληρονομιά του Ορέστη Σαλάχα, και που με την δική του σφραγίδα, με την «τρέλα» του και την αγάπη του για αυτό που κάνει, έφτασε την ομάδα του σε όλους τους τελικούς των ελληνικών διοργανώσεων. Ο Θεόδωρος Ανδρεάκος λίγο αφού έπεσαν οι παλμοί, η ένταση που είναι ζυμωμένη με την λατρεία του για το παιχνίδι αλλά και για την ομάδα του, έκανε αυτό που λέμε έναν…απολογισμό. Απολογισμό της χρονιάς, της πορείας της ομάδας, της δικής του πορείας, των παικτριών του ξεχωριστά και μεμονωμένα, όλα.
Εκεί λοιπόν λίγο πίσω από τον πάγκο που έδωσε τις τελευταίες του οδηγίες για φέτος, σε ένα παγκάκι, ο προπονητής της Γλυφάδας μας άνοιξε την ψυχή του και με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο μας έδωσε τις απαντήσεις του και τις εξηγήσεις του για όλα. Δικιά μας παρατήρηση; Ο άνθρωπος που μιλάει με τόσο σεβασμό για τον αντίπαλο και σκέφτεται τη δουλειά του και μόνο, είναι στο δύσκολο δρόμο αλλά στο σωστό. Πολλά είπαμε εμείς…
Ο Θοδωρής Ανδρεάκος στον Μεγάλο Απολογισμό μέσω του Aquafeed24:
«Η ομάδα προσπάθησε να μην βλέπει ταβάνι από πάνω της, οι παίκτριες όπως σε όλες τις ομάδες ορίζουν το ταβάνι. Τώρα που έχουν τελειώσει όλα θα σου πω ότι η ομάδα το αξίζει. Το αξίζει γιατί είχε καταπληκτικό κλίμα, έκανε πάρα πολύ προπόνηση. Έκανε πάρα πολύ προπόνηση, αυτή είναι η αλήθεια. Τέσσερεις διπλές προπονήσεις την εβδομάδα σε αυτό το επίπεδο, το βλέπεις ότι δουλεύει με τόση προπόνηση. Μεγάλη σεζόν για τα κορίτσια, ξεκίνησε από τον Αύγουστο, τελειώνει τέλη Μαΐου. Καλές εμφανίσεις στην Ευρώπη οι οποίες μετά μπήκανε και στο πρωτάθλημα, δηλαδή το βλέπεις όλη τη σεζόν ότι υπήρχε μία σταθερότητα. Ωραία δουλειά στην επίθεση με κίνηση και ωραίο πόλο, σύγχρονο πόλο θα έλεγα. Σίγουρα επειδή υπήρχαν βάσεις σε κάποια πράγματα, πολύ καλά δουλεμένες, η είσοδος μου δεν επηρέασε αυτό το κομμάτι καθόλου. Ίσα ίσα που το πρώτο διάστημα αφήσαμε την ομάδα ελεύθερη, να παίξει το πόλο της. Μου αρέσει και εμένα αυτό, να έχει η ομάδα ελευθερία, να παίρνουν οι παίκτες ευκαιρίες, να ακούνε το ένστικτό τους. Είχαμε καλές παίκτριες, καλά ταλέντα. Έτσι πιστεύω ότι δίκαια ήρθαν και οι τελικοί, είχαμε τα νούμερα για τους τελικούς.
Για την ομάδα, τη χημεία της και τα…ρεκόρ της:
Έχουμε την πρώτη σκόρερ, έχουμε τη δεύτερη σκόρερ, η Νίνου μάλιστα έσπασε το ρεκόρ της Ασημάκη μετά από πολλά χρόνια, κάτι το οποίο είναι σημαντικό και για την ίδια και για την ομάδα. Η μεγαλύτερη προίκα που έχει η Γλυφάδα είναι τα ίδια της τα κορίτσια τα οποία απολαμβάνουν ηγετικούς ρόλους μέσα στο σύλλογο. Πρέπει να πιστέψουν στο σύλλογο και ο σύλλογος να πιστέψει σε εκείνες. Να διατηρηθεί αυτό το πράγμα γιατί έχει καλύψει πολύ μεγάλη απόσταση από την καλύτερη ομάδα στον πλανήτη. Ναι, αυτό μπορούμε να πούμε ότι είναι το καλύτερο κλαμπ στον πλανήτη στον γυναικείο πόλο. Θέλω να σταθώ στο δεύτερο ματς. Θεωρώ ότι αδικήσαμε τον εαυτό μας, φοβηθήκαμε πάρα πολύ. Αλλά θέλω να σταθώ στο δεύτερο ματς γιατί εκεί ο Ολυμπιακός πραγματικά έδειξε την ποιότητα που έχει. Ήρθε αποφασισμένος, ήρθε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και μας έδωσε μία φοβερή παράσταση πριν από 48 ώρες.
Το παιχνίδι πριν το τελευταίο σφύριγμα:
Τώρα στο τελευταίο παιχνίδι σίγουρα το άγχος για εμάς ήταν λιγότερο. Θέλαμε και εμείς να δώσουμε μία τελευταία παράσταση για να κλείσουμε τη σεζόν με πάρα πολύ διάθεση. Δώσαμε την ευκαιρία να παίξει όλο το ρόστερ μας και κλείσαμε με ένα πολύ ωραίο και ανταγωνιστικό ματς. Πιστεύω ότι και ο Ολυμπιακός το έχει ανάγκη. Χρειάζεται να μικρύνει η διαφορά εντός των συνόρων, να υπάρχουν πιο ανταγωνιστικά παιχνίδια, να μην περιορίζονται οι ομάδες στην καλή εμφάνιση αλλά να έχουν στόχο. Εγώ προσωπικά από το Γενάρη που αντιλήφθηκα την ποιότητα που υπάρχει κοίταξα κατευθείαν την ταράτσα και όχι το ταβάνι. Προσπάθησα να καθοδηγήσω τις παίκτριες μου σε αυτό το μονοπάτι. Δε καταφέραμε να φτάσουμε τόσο ψηλά αλλά έχουμε πάρει πολύ εμπιστοσύνη πλέον. Να μπουν τα κορίτσια από τη νέα χρονιά με όρεξη, και να τις δούμε στην Εθνική Γυναικών να πρωταγωνιστούν.
Η προσπάθεια, ισορροπία, οι ρόλοι και το κλίμα:
Το καλό κλίμα μέσα στις ομάδες το δημιουργούν τα αποτελέσματα. Τα νικηφόρα αποτελέσματα και οι καλές πορείες σίγουρα είναι βασικά συστατικά για ένα καλό κλίμα. Φυσικά αντίστοιχα οι καλές πορείες κουκουλώνουν τα προβλήματα. Όπως έχουν όλες οι ομάδες προβλήματα. Πιστεύω ότι η μαγιά του ΑΝΟΓ είναι πάρα πολύ καλή, έχει πάρα πολύ ταλέντο. Υπάρχουν κάποια κορίτσια όπως η Ειρήνη η Νίνου η οποία έφυγε στην ουσία από την προηγούμενη ομάδα της στην ουσία «άρολη» και ήρθε στον ΑΝΟΓ έγινε ηγέτης, το δείχνουν και τα νούμερα της. Έχουμε την Τίνα την Κοντογιάννη η οποία έχει παίξει πάρα πολλά χρόνια πολλά, είναι πολύ δυνατή, είναι σκόρερ, είναι πασέρ, βοηθάει τα κορίτσια σε μία καθημερινότητα σκληρή. Αυτή είναι η Τίνα Κοντογιάννη. Πέρα από το αγωνιστικό δηλαδή μπαίνει στην καθημερινότητα και προσφέρει μία ισορροπία γιατί το πρόγραμμα μας είναι δύσκολο.
Η προσπάθεια που καρποφόρησε αλλά δεν…«ταβάνιασε»:
Τα κορίτσια μας παλεύουν για μία θέση στην εθνική ομάδα ενώ οι ξένες μας είναι βασικές στις εθνικές τους ομάδες. Και είναι πολύ σημαντικό που έχουμε τόσο ποιοτικές ξένες με τέτοιο ρόλο στις εθνικές τους για να μπορούν να κορίτσια μας να βλέπουν πως πραγματικά είναι στο σπορ. Ήταν η στιγμή πιστεύω για τον ΑΝΟΓ. Αυτή η προσπάθεια που είχα κάνει ο Σαλάχας καρποφόρησε αλλά δε μπορώ να πω ότι ταβάνιασε. Βλέπω ότι μπορεί να γίνει ένας δεύτερος πόλος σαν τον Ολυμπιακό εξίσου σημαντικός όμως με ίσως διαφορετικό τρόπο. Δε μπορώ να πω ότι ο ΑΝΟΓ μπορεί να βγει στο παζάρι και να μοιράζει χρήματα που δεν υπάρχουν. Δε μπορεί να συγκριθεί ένας οργανισμός τέτοιος σε όλα τα σπορ. Δε είναι τυχαίο που παίρνει κούπες σε όλα τα σπορ. Μπορεί και το στηρίζει και μπράβο τους. Όσον αφορά εμάς στη γυναικεία υδατοσφαίριση, η ομάδα είναι πρότυπο, τα κορίτσια είναι καταπληκτικά και πραγματικά το αξίζουν. Και τους το είπα όταν τους έδωσα συγχαρητήρια ότι πραγματικά το αξίζουν.
Ο Θεόδωρος Ανδρεάκος και ο ρόλος του. Η ομάδα του, και όσα παίζουν το ρόλο τους:
Ντάξει κοίταξε και για εμένα ήταν κάτι πολύ διαφορετικό. Ήτανε πολύ διαφορετικό. Ήταν μία δύσκολη απόφαση για εμένα, σαν νέα ομάδα, με ανθρώπους που ήτανε κάτι παραπάνω από εργοδότες. Θεωρώ ότι όλοι την κάναμε την δουλειά μας πολύ καλά. Από εκεί και πέρα ο ΑΝΟΓ θα αξιολογήσει το έργο των παικτριών και του επιτελείου. Φυσικά δεν είμαι μόνος μου, είναι ο Πέτρος ο Δουδέσης που είναι αδιάκοπα δίπλα μου, και βέβαια ο Χρήστος ο Μπάκας που είναι ο αρχιτέκτονας της εικόνας που βλέπουμε στη φυσική κατάσταση μέσα στο νερό. Μακάρι να αξιολογηθεί καλά το έργο μας και να συνεχίσουμε του χρόνου να είμαστε το ίδιο δυνατοί με στόχο υψηλό. Πιστεύω ότι έχει μπει το νερό στο αυλάκι και τώρα χρειάζεται ηρεμία, καθοδήγηση και προπόνηση. Όλα τα άλλα υπάρχουνε. Τώρα το αν θα είναι με μένα ή με κάποιον άλλον, αυτό δεν αλλάζει. Είδαμε ότι έφυγε ο κύριος Παυλίδης και η ομάδα συνέχισε την ξέφρενη πορεία της, έφυγε ο κύριος Σαλάχας, η ομάδας στα ανάλογα κυβικά συνέχισε την πορεία της.
Το… λιθαράκι του προπονητή:
Εννοείται ότι οι προπονητές βάζουμε προίκα μέσα στα σωματεία αλλά δεν υπάρχουν αναντικατάστατοι. Είδαμε τον Ολυμπιακό, είδαμε ότι και ο Τσίριτς έβαλε στοιχεία στην ομάδα του, είναι στην ομάδα 5 μήνες σχεδόν όσο και εγώ. Και είναι και φυσιολογικό ο προπονητής να βάλει τις πινελιές του. Δε μπορεί να τηρήσει ένα πλάνο προηγούμενο, όταν έχει μπροστά του 5-6 μήνες μέχρι να τελειώσει η σεζόν. Στην ουσία και εγώ και ο Τσίριτς το 1/3 χάσαμε από την σεζόν. Δε μπορείς να πεις ότι ήρθαμε στο τέλος, εγώ ήρθα λίγο πριν τελειώσει ο πρώτος γύρος. Όταν οι ομάδες είναι καλές υπάρχει προσαρμοστικότητα. Εγώ χαίρομαι γιατί φέτος το γυναικείο πόλο ανέβηκε πάρα πολύ. Υπήρχαν 3-4 ομάδες, ενώ 2-3 ακόμα έδωσαν μάχη για να μπουν στην 6αδα, έγινε ωραία μάχη και κάτω. Μου αρέσει που έχει τόσες ομάδες, βοηθάει πάρα πολύ βάλεις μικρές.
Οι μικρές, το μέλλον και ο…Καραμπέτσος με τον Κοκκινάκη:
Έβαλα μικρές και στους τελικούς. Είναι μοναδική ευκαιρία να μπολιάσεις με αγάπη τα κορίτσια με τέτοιου είδους εμπειρίες. Σήμερα μάλιστα είχα μαζί κορίτσια και από την Κ17, να το ζήσουν όλο από την αρχή ως το τέλος. Το καλλιεργείς τώρα για να βγει το άνθος πολύ πολύ αργότερα. Νομίζω ότι αυτή η δουλειά μας, να μπορείς να μπολιάζεις. Νομίζω ότι αν είναι τυχερές και το εκμεταλλευτούν αυτό και με τον επόμενο προπονητή αν είναι τυχερές στο μέλλον. Έτσι και αλλιώς η αγωνιστική «ζωή» της πολίστριας είναι σχετικά μικρότερη από του άντρα πολίστα, οπότε δεν το ίδιο πράγματα. Ο Κοκκινάκης για παράδειγμα είναι 47 χρονων και παίζει ακόμα. Για μια γυναίκα είναι δύσκολο να παίζει σε αυτή την ηλικία. Άμα δε το κόψεις στα 36-37 δε μπορείς να το κόψεις. Κοιμάσαι και ξυπνάς και ξέρεις για τι πας. Δε μπορεί να συγκριθεί με τον 22 με τον 25 χρονών. Εγώ πιστεύω ότι είναι ευτύχημα που υπάρχουν παιδιά που συνεχίζουν, αρκεί να μπορούν να είναι πρωταγωνιστές, να είναι ανταγωνιστικοί. Το ξέρω γιατί έπαιξα και εγώ μέχρι μεγάλος και ξέρω ότι ξυπνάνε το πρωί και κοιμούνται το βράδυ, και όλο τους το σώμα ξέρει γιατί το κάνουνε. Ο Καραμπέτσος πιστεύω ότι το τέρμα το βλέπει σαν σπιρτόκουτο, ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει. Υπάρχουν κάποια παιδιά όπως ο Μυλωνάκης, ο Μπλάνης, Ο Καραμπέτσος, ο Στελλάτος, ο Κοκκινάκης που είναι παιδιά παλαιάς κοπή, είναι πολίστες παλαιάς κοπής. Το γυναικείο πόλο δεν είναι έτσι. Οπότε να ευχηθούμε ο ΑΝΟΓ να έχει όσο το δυνατόν περισσότερα κορίτσια στις εθνικές ομάδες, και να ξέρουν τα κορίτσια ότι δουλεύουν σε ένα σωματείο που καλλιεργεί, δίνει ευκαιρίες και αναδεικνύει. Είναι σημαντικό να έχεις στη σφραγίδα σου σαν σωματείο ότι αναδεικνύεις γιατί γίνεσαι πόλος έλξης για πάρα πολλά ταλέντα. Εμείς έχουμε δείξει ότι τα αξιοποιούμε καλά και απλά κατά τη γνώμη μου επειδή υπάρχει μάζα, πρέπει να αξιοποιηθεί το έργο αυτής της φουρνιάς που έχει ο ΑΝΟΓ για τα επόμενα 1-2 χρόνια, να μην το αφήσει να αποδυναμωθεί και αν μπορεί να το δυναμώσει κιόλας.
Και τώρα; Τι;
Τώρα θα κάνουμε προπονήσεις, θα ξεκουραστούμε λίγο. θα πρέπει να δούμε ποια κορίτσια θα πάνε στις εθνικές ομάδες και ποια θα έχουμε για προπόνηση και μετά σιγά σιγά θα μπούμε σε μία off-season κατάσταση με 3 προπονήσεις την εβδομάδα. Θα κάνουμε το γυμναστήριο μας. Θα πρέπει να κορίτσια που θα κοπούν από την Εθνική σε εγρήγορση γιατί μετά έχει άλλη προετοιμασία για Πανευρωπαϊκό. Και γενικά πρέπει να καταλάβουμε ότι δουλεύουμε σε επίπεδο τελικοί Α1, τελικοί Κυπέλλου και με σκέψη όχι αουτσάιντερ. Γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Αυτό σκεφτόμουν από την πρώτη στιγμή που ήρθα. Και αυτό είναι και το σημαντικό, να σκέφτεσαι σαν φαβορί και όχι σαν αουτσάιντερ, να έχεις πνεύμα δυνατό και να προχωράμε».
