Ζήσαμε τόσα πολλά στα βάθη του Κατάρ και ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος στο να τα καταγράψουμε, όμως ορισμένες εμπειρίες ξεχωρίζουν μέσα μας στον πρωϊνό καφέ της Δευτέρας και θα θέλαμε να τα μοιραστούμε μαζί σας.
Στον πρωταθλητισμό δεν μπορείς συνεχώς να κερδίζεις, αλλά μετράει περισσότερο απ’όλα να έχεις διάρκεια και όταν βγαίνεις από το νερό να έχεις δώσει ένα κομμάτι της ψυχής σου που θα είσαι περήφανος, είτε κερδίσεις, είτε χάσεις. Η Εθνική ομάδα ανδρών της Ισπανίας, σε πλήρη ταύτιση με την Εθνική ομάδα γυναικών της ίδιας χώρας, έχει πετύχει κάτι που πλέον δεν την συμπεριλαμβάνει την έννοια του φαινομένου, αλλά σε ένα case που χρήζει μελέτης στον αθλητικό κόσμο.
Δεν θα μπλέξουμε στα κιτάπια μας τον ισπανικό αθλητισμό γενικότερα, θα παραμείνουμε στην υδατοσφαίριση, καθώς η ομάδα του Νταβίντ Μαρτίν έχει βρει το μεγαλύτερο προσόν της, έχει χτίσει το οικοδόμημα και γεύεται τους καρπούς που η ίδια έσπειρε, με ένα συγκεκριμένο πλάνο. Πράγματι, το αποτέλεσμα δεν χρειάζεται μετάφραση, είναι καθαρό, μιλά από μόνο του και δείχνει δρόμους παγκοσμίως.
Η ιστορία, φαίνεται να ξεκινά από το 2018, ωστόσο η προεργασία, η στόχευση έγινε πολλά χρόνια νωρίτερα και η Εθνική ομάδα ανδρών της Ισπανίας φέρνει πίσω στη χώρα ή μάλλον στη… Βαρκελώνη, διαδοχικά μετάλλια. Το 2018 οι Ισπανοί στο «σπίτι» κατακτούν το ασημένιο μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και έναν χρόνο μετά φθάνουν ξανά στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Γκουανγκζού για να αρκεστούν εκ νέου στο ασημένιο χρώμα.
Το 2020 οι Ισπανοί κατακτούν εκ νέου αργυρό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο τους ξεγλιστράει το μετάλλιο, μένοντας στην 4η θέση, όταν οι Έλληνες έφθασαν στον τελικό στη μεγαλύτερη στιγμή της ελληνικής ανδρικής υδατοσφαίρισης. Το ισπανικό mentallity είναι εκεί ωστόσο και στο Πανευρωπαϊκό του 2022 ρίχνεται η προειδοποιητική βολή με το χάλκινο μετάλλιο και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης έρχεται η παγκόσμια κορυφή για πρώτη φορά ύστερα από 21 χρόνια.
Ακολουθεί το χάλκινο στη Φουκουόκα το 2023, όταν εκ νέου οι Έλληνες βρέθηκαν στο βάθρο και τον τελικό και τον Ιανουάριο του 2024 ο Γκρανάδος με το απίστευτο γυριστό του δίνει το χρυσό στους Ισπανούς μέσα στο Ζάγκρεμπ, κόντρα στην Κροατία. Έναν μήνα μετά, τον Φεβρουάριου του 2024 η παρέα του μαγικού Φελίπε Περόνε φθάνει σε ένα ακόμη μετάλλιο, στο χάλκινο στη Ντόχα και δηλώνει ξεκάθαρα τις προθέσεις της για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Για το μοναδικό μετάλλιο που αυτή η ομάδα «έχασε» εδώ και έξι χρόνια.
Οκτώ μετάλλια, σε έξι χρόνια. Συναρπαστικοί και όπως όλα δείχνουν, θα έχουν συνέχεια…
