Η ανταγωνιστικότητα που έδειξε η Εθνική ομάδα στο Ζάγκρεμπ, κόντρα σε σπουδαίους αντιπάλους, γέμισε με αισιοδοξία τα μέλη της, με φόντο το Παγκόσμιο πρωτάθλημα που έρχεται τον Ιούλιο στη Γκουανγκζού.
Αναπόσπαστο κομμάτι της «γαλανόλευκης» τα τελευταία χρόνια που επέστρεψε στην παγκόσμια ελίτ της υδατοσφαίρισης, ο Κωνσταντίνος Φλέγκας, αγωνίστηκε στην αναμέτρηση με τη Σερβία το Σάββατο, ενώ μετά τη λήξη της διοργάνωσης στην ιστορική πισίνα της Μλάντοστ, μίλησε στο #Aquafeed24 δίνοντας έμφαση στους νέους κανονισμούς και το πόσο επηρεάζουν, τόσο το άθλημα, αλλά και τη θέση του τερματοφύλακα.
Τέλος, ο πορτιέρο του Υδραϊκού σχολίασε ως «καλή» την κλήρωση της «Επίσημης Αγαπημένης» για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στη διοργάνωση του Final 8 του Europa Cup που φέτος, σε αντίθεση με πέρυσι, έγινε υπό τη σκέπη της FINA.
Ο Κωνσταντίνος Φλέγκας μιλάει στο #Aquafeed24 και τον Ορέστη Κανελλόπουλο
«Στο Ζάγκρεμπ πιάσαμε καλή απόδοση, ιδίως στα πρώτα δύο παιχνίδια με τους πιο δύσκολους αντιπάλους, ενώ στο τελευταίο φάνηκαν σημάδια κούρασης και παρά την επιθετική μας δεινότητα, στην άμυνα είχαμε στιγμές αδράνειες και για αυτό οι Ρώσοι σκόραραν αρκετά γκολ.
Με την Κροατία πιστεύω μπήκαμε εξαιρετικά και ήμασταν καλύτεροι τουλάχιστον στο πρώτο μισό του αγώνα. Τρία σφυρίγματα των διαιτητών ανέτρεψαν το μομέντουμ που είχε η ομάδα μας και ουσιαστικά δεν ξεφύγαμε από την Κροατία με 2 ή 3 γκολ, έτσι ώστε να καταφέρουμε να διατηρήσουμε μια διαφορά έως το τέλος. Θεωρώ ότι σε εκείνο το σημείο έδωσαν άδικες, αυστηρές ποινές κατά της Ελλάδας, ειδικά στη φάση που βγαίνει ο Σκουμπάκης και μπαίνει ο Αργυρόπουλος, δήθεν ο Μαργκέτα δεν είδε ότι χτύπησαν τα χέρια τους (σ.σ Όπως ορίζεται από τους νέους κανονισμούς), ενώ οι δύο παίκτες ήταν μπροστά του και έγινε μια κανονικότατη αλλαγή. Με τέτοιους νέους κανονισμούς, το να θέλει ο διαιτητής από τον παίκτη εν ώρα αγώνα να βγάλει τα χέρια εμφανώς εκτός νερού να τα χτυπήσει, ενώ δεν έχει στερήσει από τον αντίπαλο κάποιο δικαίωμα με κάποια άλλη παράβαση ή ζαβολιά, θεωρώ την απόφαση τρομακτικά άδικη.
Παρόλα αυτά, η ομάδα έμεινε συγκεντρωμένη μέχρι το τέλος και απλώς οι Κροάτες βρήκαν δύο φορές τη λύση και σκόραραν σε αντίθεση με εμάς και έληξε 13-11.
Όσον αφορά το παιχνίδι με τη Σερβία δεν είχαμε καλό ποσοστό στον παίκτη λιγότερο και δυστυχώς αυτό στοίχισε, κάναμε και κάποια λάθη στα τελευταία δύο λεπτά για αυτό το σκορ έγινε 14-11 από 11-10, όμως θεωρώ ότι ήμασταν δυναμικοί, αξιόμαχοι και παίξαμε με δύο ομάδες που όλοι τις έχουν φαβορί για μετάλλιο στο Παγκόσμιο».
Για τους νέους κανονισμούς:
«Έχω την αίσθηση ότι έχουμε κάνει το πόλο χάντμπολ στο νερό, για την τέρψη του αθλήματος και του θεατή, φροντίζουν για πολλές περισσότερες επιθέσεις και φάσεις, με αποτέλεσμα να μπαίνουν περισσότερα γκολ. Σε όλους τους αγώνες μπήκαν πάνω από δέκα γκολ για κάθε ομάδα, εκτός του τελικού, ή τουλάχιστον τα πλησίασαν. Παλιά δεν γινόταν αυτό τόσο πολύ.
Οι νέοι κανονισμοί έχουν περισσότερα θετικά στοιχεία από εκείνους του 2005 (σ.σ Τότε για παράδειγμα είχε μειωθεί ο χρόνος από 35 σε 30 δευτερόλεπτα και το 7μετρο φάουλ έγινε 5μετρο) και ότι προσπαθούν να εξισορροπήσουν τα δυνατά κορμιά που έχουν οι Βαλκάνιοι, Σέρβοι, Ούγγροι κλπ, με τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου που δεν έχουν τόσο δυνατά σώματα. Γίνεται ένα πιο ανταγωνιστικό άθλημα. Δίνεται η ευκαιρία στον αθλητή που κινείται περισσότερο να δημιουργήσει ευκαιρίες και να βγάλει φάσεις. Οι Ισπανοί το έχουν ήδη εφαρμόσει γιατί πλησιάζει στον τρόπο παιχνιδιού που είχαν ήδη καθιερώσει.
Οι υπόλοιπες ομάδες οφείλουν να βρουν λύσεις για να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες που δίνουν οι νέοι κανονισμοί προς συμφέρον τους. Βλέπω επίσης πολλές ποινές και θεωρώ ότι οι αποβολές στην περιφέρεια όταν ο αντίπαλος περνά μπροστά και τον εμποδίζεις να κολυμπήσει είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά βλέπω να δίνονται πολλές περισσότερες ποινές στα 2μ, στους φουνταριστούς χωρίς τη μπάλα και αυτό είναι λάθος. Για να δοθεί ποινή στον φουνταριστό χωρίς τη μπάλα πρέπει να είναι ιδιαίτερα σκληρό το μαρκάρισμα και όχι απλώς να τον μαρκάρεις από μπροστά, όπως το είδαμε σε κάποιες φάσεις. Όταν προσπαθεί ο επιθετικός στα 2μ. να πάρει θέση και τον εμποδίζεις σωστά είναι αποβολή, όταν όμως παίζεις από μπροστά με τα χέρια έξω και ο φουνταριστός «χτυπιέται» μόνος του και δίνεται ποινή, πιστεύω ότι είναι παράλογο. Τώρα, όταν περνάει η μπάλα, ο αμυντικός λογικό είναι να κάνει ποινή για να μη «φάει» το γκολ και πολύ σωστά δίνεται.
Παρατήρησα επίσης ότι δεν γίνονται πια σουτ από το 6μ. φάουλ, ελάχιστοι αθλητές το δοκίμασαν και οι περισσότεροι χωρίς επιτυχία. Αυτό το ένα μέτρο από τα 5 στα 6 μέτρα έχει κάνει τεράστια διαφορά και δεν είμαι σίγουρος αν οι περισσότεροι θα το επιχειρούν στο μέλλον, καθώς θα προσπαθούν να παίζουν πιο κινητικά για να κερδίζουν αποβολές και ουσιαστικά θα είναι ένας αγώνας που θα πηγαίνει «πάνω-κάτω» με πολλά αριθμητικά πλεονεκτήματα για κάθε ομάδα, επομένως και πολλά γκολ».
Για το πόσο επηρεάζεται η θέση του τερματοφύλακα:
«Φυσικά, με όλα αυτά, επηρεάζεται και ο τερματοφύλακας. Αν βρεθεί σε καλή ημέρα και αρχίσει να πιάνει μπορεί να αλλάξει το μομέντουμ ενός αγώνα. Δεν είναι μόνο οι επιθετικοί που θα καθορίζουν ένα παιχνίδι, αλλά ένας καλός τερματοφύλακας επίσης. Στον τελικό είδαμε δύο φοβερούς τερματοφύλακες, οι οποίοι αμφότεροι έπαιξαν πολύ καλά, ωστόσο ο ένας (σ.σ Νάγκι) έπαιξε εξαιρετικά. Σε διαφορετική περίπτωση στο μέλλον ίσως ο Μπίγιατς πιάσει κορυφαία απόδοση με τον Νάγκι πολύ καλή, αλλά να κερδίσει η Κροατία με ένα γκολ. Ο τερματοφύλακας θα καθορίζει αποτελέσματα με την απόδοσή του και ενδεχομένως χωρίς να παίζει μεγάλο ρόλο η συνολική αποτελεσματικότητα της άμυνας. Δεν θέλω με αυτό να μειώσω την άμυνα, ο τερματοφύλακας λειτουργεί μαζί της και σε αρμονία με αυτήν. Ωστόσο, εάν παλιά τρεις καλές αποκρούσεις ήταν αρκετές, τώρα δεν θα αρκούν, πρέπει να κάνει 5-7 σπουδαίες αποκρούσεις με μέσο όρο 1-2 ανά οκτάλεπτο».
Για την κλήρωση της Ελλάδας στο Παγκόσμιο με Σερβία, Μαυροβούνιο και Νότιο Κορέα:
«Η κλήρωση είναι καλή, με δύο δυνατές ομάδες στον όμιλο που δεν θα τις πετύχουμε στο χιαστί. Το Μαυροβούνιο όσες φορές το έχουμε βρει το κερδίσαμε. Μας ταιριάζει σαν ομάδα, ελπίζω να μη το «γκαντεμιάσω». Η Σερβία είναι φαβορί και δυνατή ομάδα, ωστόσο έχουμε ανταποκριθεί στο πρέσινγκ τους και τους κοντράρουμε στα ίσα, το κάναμε και τώρα στο Ζάγκρεμπ παρά το 14-11, γιατί τα τελευταία τρία γκολ ήταν κυριολεκτικά τρεις φάσεις. Αν στον Όμιλο βγεις 2ος ή 3ος θα συναντήσεις ΗΠΑ ή Αυστραλία που σίγουρα δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι ένας αντίπαλος τύπου Κροατίας. Οι ΗΠΑ και η Αυστραλία διεκδικούν θέση για οκτάδα, οπότε θα είναι ένα πιο βατό «ματσάρισμα» για εμάς».
Για τη διοργάνωση του FINAL 8:
«Γενικά η διοργάνωση στο Ζάγκρεμπ δεν θεωρώ ότι είχε κάτι φοβερό, τίποτα σπουδαίο, αλλά όχι και για πέταμα. Ήταν σαν να παίζεις ένα απλό τουρνουά. Αν θα έπρεπε να γίνει κάτι καλύτερο λόγω του ότι ήταν η τελική φάση, ένα Final 8, θεωρώ ότι ναι θα έπρεπε. Δεν είδα βέβαια και τον τελικό από κοντά, πριν και μετά τον αγώνα. Το κολυμβητήριο ήταν διαμορφωμένο για τους αγώνες, αλλά δεν είναι μια μεγάλη εγκατάσταση, ένας σπουδαίος αθλητικός χώρος. Κατά τα άλλα, ήταν μια διοργάνωση που την έκαναν με όσες δυνατότητες είχαν, κυρίως οικονομικές, οπότε ήταν αξιοπρεπής. Δεν είχε παρατράγουδα ή ευτράπελα. Το θετικό είναι ότι το κολυμβητήριο ήταν κοντά στο ξενοδοχείο που έμεναν οι περισσότερες ομάδες και αυτό είναι σημαντικό για έναν αθλητή και την ξεκούραση του».
