Ήταν Ιούλιος του 2022, όταν στο Άλφρεντ Χάγιος της Βουδαπέστης η ισπανική υδατοσφαίριση γιόρτασε το «λυτρωτικό» Χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αποκαθηλώνοντας την «Σέτεμπελο» του Σάντρο Καμπάνια στην Βουδαπέστη (μετά την ψυχρολουσία του 2019 – πάλι στον τελικό του Παγκοσμίου), μετρώντας 21 χρόνια από την τελευταία φορά που οι Ρόχας κατέκτησαν την κορυφή του κόσμου…
Ο ισπανικός υγρός στίβος έχει αποδείξει πολλάκις την παράδοση του, τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες, με ανταγωνιστικά πρωταθλήματα και μια σειρά αξιοσημείωτων διακρίσεων σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο και πιο πρόσφατη εκείνη της κατάκτησης του Χρυσού Ευρωπαϊκού από τις Ρόχας του Μίκι Όκα (τελικός Ελλάδα – Ισπανία 9-12).
Ωστόσο – για να κατευθυνθούμε και στα εγχώρια – η Μπαρτσελονέτα ταξίδεψε για την 2η Αγωνιστική του Champions League στην Ελλάδα και ο Ναυτικός Όμιλος Βουλιαγμένης υποδέχτηκε την ομάδα του Έλβις Φάτοβιτς, δίνοντας μια απολαυστική μάχη από την οποία έφυγαν νικητές οι Ισπανοί. Παρόλα αυτά, μας γεννήθηκε η εξής απορία: Με δύο ισπανικές ομάδες να συμμετέχουν στους φετινούς Ομίλους του Champions League και ακόμη περισσότερες να βρίσκονται ανάμεσα στις 16 καλύτερες στην αντίστοιχη διοργάνωση των γυναικών… πόσοι Έλληνες αθλητές και αθλήτριες έχουν βρεθεί να αγωνίζονται σε ισπανικό σύλλογο;
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται – και παρά την ευρεία και περήφανη ελληνική εκπροσώπηση στα πρωταθλήματα Σερβίας, Κροατίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Γερμανίας και Γαλλίας – στην αντίστοιχη Division de Honor έχουν βρεθεί να αγωνίζονται μόνο… ένας Έλληνας και δύο Ελληνίδες! Πριν… αποκαλύψουμε τα ονόματα τους, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο «δρόμος των μεταγραφών» για τους Έλληνες αθλητές «άνοιξε» σημαντικά μετά το 2014-2015, κι αφού έχουν προηγηθεί αρκετές διακρίσεις για την υδατοσφαίριση της χώρας (διεθνείς και διασυλλογικές – 2015: Χάλκινο Εθνικής Ανδρών, κατάκτηση Ευρωλίγκας Γυναικών Ολυμπιακός… 2011 Χρυσό Παγκόσμιο για την Εθνική Γυναικών). Η ιστορία επιβεβαιώνει ότι πριν το 2010, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που αγωνίζονταν για ομάδες του εξωτερικού – μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού θα λέγαμε και όχι φυσικά, στην Ισπανική Λίγκα.
Το 1998-1999 ο Μάκης Μικέδης έγινε ο πρώτος (και μέχρι στιγμής τελευταίος) Έλληνας παίκτης που αγωνίστηκε σε ισπανικό σύλλογο της μεγάλης κατηγορίας και μάλιστα, για την Μπαρτσελονέτα! Ο Χιώτης αθλητής έκανε το βήμα προς την ιστορική ομάδα της Ισπανίας, έχοντας στο πλευρό του τον Βαγγέλη Ρούπακα ως επικεφαλής τεχνικό των Καταλανών και ανήκε σε εκείνους τους «εκλεκτούς» που άνοιξαν τον δρόμο προς το εξωτερικό για την ελληνική υδατοσφαίριση. Οι συμπαίκτες του τον αποκαλούσαν «Μακίτο» και μάλιστα, το ταλέντο και η ενέργεια του, οδήγησαν τους υπεύθυνους του συλλόγου σε πρόταση ανανέωσης – την οποία όμως αρνήθηκε ο Μάκης Μικέδης, επιθυμώντας να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Έναν χρόνο αργότερα, ο Έλληνας τεχνικός οδηγεί την Μπαρτσελονέτα στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ισπανίας, του πρώτου στην ιστορία του ισπανικού συλλόγου, μπαίνοντας στο πάνθεον των Ελλήνων προπονητών που κερδίζουν τίτλους στον πάγκο ευρωπαϊκών ομάδων με πρώτο τον Γιάννη Γιαννουρή, Κυπελλούχο Ιταλίας με την Πεσκάρα. Οι συνθήκες εναρμονίστηκαν έτσι, που στο ματς της Τρίτης 29/11 στον Πειραιά, ο Βαγγέλης Ρούπακας ήταν εκεί και παρακολούθησε το Βουλιαγμένη – Μπαρτσελονέτα, όντας πλέον στο δυναμικό του ΝΟΒ, ενώ πριν 22 χρόνια πανηγύριζε τον… ισπανικό του θρίαμβο.
Όσον αφορά την γυναικεία υδατοσφαίριση, παρατηρούμε επίσης έναν «κλειστό κύκλο» στους ισπανικούς συλλόγους, με το αντίστοιχο Πρωτάθλημα της Division A να είναι από τα ανταγωνιστικότερα στην Ευρώπη, ενώ μην ξεχνάμε τους 5 Ευρωπαϊκούς τίτλους που μετρά μέχρι σήμερα η Σαμπαντέλ, βάζοντας σχεδόν κάθε χρόνο υποψηφιότητα ως… φαβορί για ακόμη μια κατάκτηση.
Για τις Ελληνίδες παίκτριες, η Ισπανική Λίγκα αποτελεί επίσης μια εκ των πιο «δυσπρόσιτων» όσον αφορά κάποιο μεταγραφικό βήμα στο εξωτερικό, όμως η Αλεξάνδρα Ασημάκη κατάφερε να περάσει το όνομά της στην ιστορία – εκτός των άλλων – ως η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που φόρεσε σκουφάκι ισπανικού συλλόγου! Το 2007 η διεθνής φουνταριστός αγωνίστηκε για την Αλκορκόν και κατέκτησε το Κύπελλο Ισπανίας, προσθέτοντας στην συλλογή της και έναν ισπανικό τίτλο – ανάμεσα στους δεκάδες εγχώριους και διεθνείς που τότε έπονταν. Που να γνώριζαν τότε οι υπεύθυνοι της Αλκορκόν ότι έχουν στο δυναμικό τους, την μελλοντική καλύτερη παίκτρια του κόσμου για το 2011…(;)
Λίγο μετά το πέρασμα της Αλεξάνδρας Ασημάκη από τον σύλλογο της Μαδρίτης, η Τόνια Σολανάκη άφησε το δικό της στίγμα στην ισπανική υδατοσφαίριση, κάνοντας το μεγάλο βήμα στην Μεντιτερανί και κατακτώντας το 2010 το Πρωτάθλημα Ισπανίας (Division de Honor Femenina), το οποίο έμελλε να είναι και το τελευταίο για τον σύλλογο. Η Χανιώτισσα φουνταριστός έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην σειρά των τελικών για την κατάκτηση του τίτλου απέναντι στην πανίσχυρη Σαμπαντέλ, όντας βέβαια και συμπαίκτρια με κορυφαία ονόματα όπως οι: Jeniffer Pareja – Laura Ester.
*Αξίζει τέλος να αναφερθεί ότι την πρωτιά σε ελληνική μεταγραφή στην Ισπανία την κατέχει όπως προαναφέραμε η Αλεξάνδρα Ασημάκη, ωστόσο η γενικότερη πρωτιά σε μεταγραφικό βήμα στο εξωτερικό, ανήκει στην Αργυρή Ολυμπιονίκη της Αθήνας – Βούλα Κοζομπόλη, η οποία μόλις μια χρονιά νωρίτερα από την Αλεξάνδρα Ασημάκη (2006-2007), αγωνίστηκε για την τότε ομάδα της Φλωρεντίας, στην γυναικεία Serie A του ιταλικού Πρωταθλήματος.
