Νίκος Δέτσης πρόεδρος ΑΟΠΦ: «Είμαστε ένας ανοιχτός Σύλλογος, ο οποίος λειτουργεί “οικογενειακά”»
Ο AOΠΦαλήρου, αποτελεί ένα από τα πιο ιστορικά αθλητικά σωματεία στην Ελλάδα, με έτος ίδρυσης το 1926. 100 χρόνια αργότερα, ο ΑΟΠΦ έχει να επιδείξει μεγάλες επιτυχίες σε πανελλαδικό, πανευρωπαϊκό, αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, έχοντας γράψει τη δική του μεγάλη αθλητική ιστορία. Σήμερα πλέον δραστηριοποιείται στους τομείς της Κολύμβησης, του Μπάσκετ, του Στίβου, του Πόλο, του Βόλεϊ και του Τένις, φέρνοντας διακρίσεις που θα ζήλευαν ακόμα και μεγάλοι Σύλλογοι της χώρας. Η βασική φιλοσοφία του είναι μία: να λειτουργεί σαν μια μεγάλη οικογένεια. Κι αυτό σου γίνεται ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή που πατάς το πόδι σου στις εγκαταστάσεις του. 
Ο κ. Νικόλαος Δέτσης, πρόεδρος του ΑΟΠΦ, έχει θέσει εαυτόν στην υπηρεσία του Συλλόγου, με όραμα την περαιτέρω ανάπτυξή του σε όλους τους τομείς, αλλά και την ευρύτερη ανάδειξη των μεγάλων επιτυχιών του. Παλιός αθλητής του ΑΟΠΦ και ο ίδιος, γνωρίζει από πρώτο χέρι τη μεγάλη ιστορία του Συλλόγου, αλλά και τι σημαίνει να αγωνίζεσαι με το μπλε-κίτρινο σήμα στο στήθος. Σ’ αυτή την κουβέντα, ο κ. Δέτσης σκιαγραφεί το προφίλ του ΑΟΠΦ και παρουσιάζει τις προκλήσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν σήμερα οι άνθρωποί του, προκειμένου να μπορέσουν να τον ανεβάσουν ακόμα ψηλότερα.
Ο Αθλητικός Όμιλος Παλαιού Φαλήρου κλείνει του χρόνου 100 χρόνια ζωής, με έτος ίδρυσης το 1926. Έχοντας υπάρξει και εσείς αθλητής του ΑΟΠΦ, ποιες αξίες που χαρακτηρίζουν τον Σύλλογο θα λέγατε ότι έχουν παραμείνει ακλόνητες όλα αυτά τα χρόνια;
Αυτό που έχει μείνει αναλλοίωτο και παραμένει δεσπόζον στον Σύλλογο όλα αυτά τα χρόνια, είναι το ότι κρατάμε ακόμα ψηλά την αξία του ερασιτεχνικού οργανωμένου αθλητισμού και πρωταθλητισμού. Υπάρχει προσήλωση των παιδιών στις αξίες – και όχι μόνο εκείνων που αγωνίζονται για τα μετάλλια και τις διακρίσεις, όλων των παιδιών. Διατηρούμε έναν ποιοτικό αθλητισμό σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες, από το δημοτικό μέχρι και το τέλος του σχολείου.
Και πρόκειται για ένα Σύλλογο που ξεκίνησε από το ποδόσφαιρο;
Ναι, προφανώς τότε το πιο λαϊκό και «εύκολο» άθλημα ήταν το ποδόσφαιρο. Στην πορεία, όμως, πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καταργήθηκε το τμήμα αυτό, ενώ άρχισαν να λειτουργούν τα τμήματα της κολύμβησης, του πόλο και του μπάσκετ. Ο Σύλλογος έχει ξεφύγει πια σε τομείς του πιο κλασικού αθλητισμού.
Ποια τμήματα διαθέτει σήμερα ο ΑΟΠΦ;
Έχει υγρό στίβο, δηλαδή κολύμβηση και πόλο, με την κολύμβηση να έχει ιστορικές επιτυχίες κατά τη διάρκεια των χρόνων. Στον τομέα αυτό είμαστε σταθερά στην Α1 κατηγορία, οπότε θα λέγαμε ότι η κολύμβηση είναι η ναυαρχίδα του Συλλόγου. Έχει μπάσκετ ανδρών και γυναικών. Το μπάσκετ γυναικών είχε σταματήσει το 2000 λόγω οικονομικών προβλημάτων και αναβίωσε το 2018, όταν αναλάβαμε εμείς. Το οφείλαμε στον Σύλλογο να ξαναλειτουργήσει και, μάλιστα, να αγωνίζεται και σε εθνική κατηγορία. Αυτό το καταφέραμε με τη βοήθεια και των ίδιων των γυναικών, αλλά και των στελεχών του τμήματος – πρέπει να το πούμε… Επιπλέον, αναβιώσαμε και το τμήμα βόλεϊ, το οποίο λειτουργεί κανονικά μέχρι σήμερα. Και, φυσικά, έχουμε τμήμα τένις, αλλά και τμήμα στίβου, στο οποίο έχουμε πλέον σημαντικές πανελλαδικές επιτυχίες.
Διαθέτετε και πολλά παιδικά τμήματα. Έχουν κόσμο γενικώς;
Οι αθλητές του Συλλόγου συνολικά είναι περίπου 2.000, με περίπου 1.000 παιδιά να είναι στον υγρό στίβο. Τουλάχιστον 400 από τα παιδιά αυτά είναι ηλικίας από Γ’ Δημοτικού και κάτω, τα οποία δεν συμμετέχουν σε αγωνιστικές ομάδες, είναι οι Ακαδημίες. Το ίδιο συμβαίνει και στο μπάσκετ, και στο βόλεϊ: είναι παιδιά που έρχονται αρχικά για να μάθουν το άθλημα. Δίνουμε μεγάλη βαρύτητα εκεί, με σκοπό να μάθουν πρώτα να το βλέπουν σαν παιχνίδι και μετά ως αγώνισμα – αυτό είναι σημαντικό, για να δουν και τα παιδιά τι τους αρέσει τελικά.
Σε μια εποχή που τα περισσότερα παιδιά είναι κολλημένα σε μια οθόνη, κάνοντας μία αμιγώς καθιστική ζωή, για ποιους λόγους είναι καλό οι γονείς να τα φέρουν σ’ επαφή με τον αθλητισμό; Τι άλλο έχουν να κερδίσουν, πέρα από το να παίξουν;
Τα παιδιά θα καταλάβουν την αξία του αθλητισμού, πέρα από την εκγύμναση και το παιχνίδι: παίζουν με άλλα παιδιά, κάνουν νέους φίλους, αναπτύσσουν την κοινωνικότητά τους, μαθαίνουν πώς να λειτουργούν μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο. Δυστυχώς, τα παιδιά δεν μπορούν να ξεφύγουν από τα κινητά, αλλά ο αθλητισμός τους δίνει τη δυνατότητα να μειώνουν αυτό τον στατικό τρόπο διασκέδασης, έχοντας έτσι θετικό αντίκτυπο και στην υγεία τους. Επιπλέον, έτσι γίνεσαι και αγωνιστής: μαθαίνεις ν’ αγωνίζεσαι, να κερδίζεις, αλλά και να χάνεις.
Συζητούσαμε με τον Κωνσταντίνο, τη Μαρίλεια και τον Πέτρο σχετικά με το τι μπορεί να σημαίνει για έναν αθλητή ο Σύλλογός του. Μου έλεγαν, λοιπόν, ότι εδώ νιώθουν πιο «οικογενειακά»· πέρα από το αθλητικό κομμάτι, αισθάνονται ότι υπάρχει ένα δέσιμο με τους ανθρώπους. Θέλω λίγο να μου μιλήσετε γι’ αυτό το mentalité του ΑΟΠΦ…
Εμείς που αναλάβαμε τον Σύλλογο το 2019, οι περισσότεροι ήμασταν αθλητές αυτοί του Συλλόγου. Οπότε, υπήρχε μια αγάπη προς τον Σύλλογο. Έτσι λειτουργούσαμε πριν 30-40 χρόνια: οι ομάδες ήταν και οικογένειά μας, οι γονείς μας ερχόντουσαν μαζί στις αποστολές, γινόμασταν όλοι φίλοι…
Με τα χρόνια, βέβαια, αυτό σταμάτησε. Οι περισσότεροι Σύλλογοι μετατράπηκαν σε ένα μέρος όπου πάω, αφήνω το παιδί μου και φεύγω. Από εκεί πέρα, ό,τι κάνει ο προπονητής. Η δε Διοίκηση συνήθως είναι για τα γραφειοκρατικά ή λειτουργεί ως μέσο προσωπικής προβολής, κρατώντας μια απόσταση από τους υπόλοιπους. Εμείς την κλείσαμε αυτή την απόσταση: φέραμε πιο κοντά γονέα, αθλητή, προπονητή και Διοίκηση, γιατί αυτά είναι τα βασικά συστατικά για να λειτουργούν καλά τα πράγματα. Μιλάμε όλοι με όλους, δεν θεωρούμε ότι ως Διοίκηση έχουμε το αλάθητο, είμαστε ανοιχτοί στην κριτική. Παράλληλα, κι εμείς θα κάνουμε κριτική εκεί που χρειάζεται. Αλλά και αν κάποιος ζητήσει οικονομικά στοιχεία, θέλει να κάνει ένα παράπονο ή να κάνει μια πρόταση, καθόμαστε και τα συζητάμε όλα με ένα φυσικό τρόπο. Αυτή η νοοτροπία έχει περάσει στη μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων του Συλλόγου. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι είμαστε ένας ανοιχτός Σύλλογος, ο οποίος λειτουργεί «οικογενειακά». Φυσικά και γίνονται λάθη, αλλά προσπαθούμε να τα λύνουμε μαζί όσο μπορούμε.
Διαβάζοντας κανείς για τον ΑΟΠΦ, διαπιστώνει ότι είστε ένας Σύλλογος με πολλές και σημαντικές διακρίσεις – σε Πανελλήνια Πρωταθλήματα, σε Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, σε Ολυμπιακούς Αγώνες… Το ερώτημα εδώ είναι: ένας τέτοιος επιτυχημένος Σύλλογος έχει την απαιτούμενη υποστήριξη; Στέκεται δίπλα του η Πολιτεία, ώστε να μπορέσει να κάνει το βήμα παραπάνω;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα στους Συλλόγους είναι συνήθως οι χώροι. Αν έχεις τους απαραίτητους χώρους και καλό έμψυχο δυναμικό, συνήθως φέρνεις και πολύ καλά αθλητικά αποτελέσματα, έχεις όλο και περισσότερα παιδιά και εξασφαλίζεις και υψηλότερη ποιότητα. Ο ΑΟΠΦ, δυστυχώς, δεν έχει δικές του, ιδιόκτητες, εγκαταστάσεις. Οπότε, υπάρχει μια εξάρτηση από τον Δήμο – και η πισίνα είναι του Δήμου, και το κλειστό γυμναστήριο, και τα γήπεδα τένις, και ο στίβος. Οι επιτυχίες του Συλλόγου δεν έχουν βασιστεί τόσο στη βοήθεια της Πολιτείας, δηλαδή του Δήμου, όσο στις μεγάλες προσπάθειες των αθλητών, των γονέων, της Διοίκησης και όσων δραστηριοποιούνται εντός του Συλλόγου. Δεν έχουμε τη βοήθεια που θα αντιστοιχούσε σε ένα Σύλλογο με τέτοιες επιτυχίες και προοπτικές. Το μεγαλύτερο στοίχημα είναι να αποκτήσουμε τη δυνατότητα να προπονούμαστε σε επιπλέον χώρους, τους οποίους διαθέτει ήδη ο Δήμος και είναι ανεκμετάλλευτοι. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε ένα παράπονο από τον Δήμο Παλαιού Φαλήρου που δεν έχει ανταποκριθεί στις μεγάλες επιτυχίες που έχει ο Σύλλογος…
Φυσικά αυτό δεν μας φέρνει σε μια αντιπολιτευτική θέση σε σχέση με τον Δήμο. Απλώς έχουμε αποφασίσει να μην εξαρτόμαστε από τον Δήμο και να προσπαθήσουμε να στεκόμαστε στα πόδια μας.
Αυτό πώς μπορεί να επιτευχθεί;
Η μεγαλύτερη ανάγκη που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι ν’ αποκτήσουμε περισσότερους χώρους προπονήσεων για τα παιδιά. Διότι δε χωράμε! Η προσπάθειά μας είναι να πείσουμε τον Δήμο ότι αυτό το πράγμα αξίζει – και θα αναλάβουμε εμείς το κόστος γι’ αυτά τα έργα. Να μπορέσουμε, δηλαδή, να καταφέρουμε κάτι από πλευράς σύμπραξης ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, Συλλόγου και Δήμου. Αυτό είναι το απαραίτητο συστατικό για να πάμε παρακάτω. Έχουμε αποδείξει ότι το αξίζουμε. Υπάρχει μια καλή διοίκηση. Στα οικονομικά μας δεν οφείλουμε πουθενά, μπορεί να έρθει οποιοσδήποτε να μας ελέγξει. Και, φυσικά, είναι και οι μεγάλες επιτυχίες των αθλητών μας.
Για πείτε μου, λοιπόν, γι’ αυτές τις μεγάλες επιτυχίες…
Αν και τα επιτεύγματα του Συλλόγου είναι πολλά, οι μεγαλύτερες μας επιτυχίες αφορούν στη συμμετοχή τριών αθλητών μας της κολύμβησης στην περσινή Ολυμπιάδα στο Παρίσι. Αυτό δεν το έχει πετύχει κανένας Σύλλογος, πέραν του Ολυμπιακού, ο οποίος όμως κινείται με τα χρήματα της ΚΑΕ και του ποδοσφαίρου, έχοντας άλλες οικονομικές δυνατότητες.
Εμείς το καταφέραμε με τις δικές μας δυνάμεις, έχοντας καταπληκτικά παιδιά που αγωνίστηκαν και διακρίθηκαν. Είναι κρίμα, λοιπόν, να διαθέτουμε τόσο υψηλές δυνατότητες και να μην έχουμε χώρους για να προπονηθούμε, ώστε να διατηρήσουμε αυτά τα καλά αποτελέσματα και να τα εξελίξουμε. Είναι χαρακτηριστικό ότι σημειώνουμε πλέον μεγάλες επιτυχίες σε διαφορετικά τμήματα του Συλλόγου. Το ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο, το δείχνει η διάρκεια των επιτυχιών – ιδιαίτερα στην κολύμβηση. Από το 2019 και μετά, ο Σύλλογος ακολουθεί μια συνεχώς ανοδική πορεία, είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας απέναντι σε όλους, και επιπλέον τα ίδια τα παιδιά είναι χαρούμενα με αυτά που πετυχαίνουν.
Το τμήμα της κολύμβησης έχει μια φοβερή οργάνωση, η οποία δεν είναι τυχαία. Επίσης, έχει σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες παιδιά που είναι πάντα μέσα στην τριάδα των μεταλλίων. Στο δε Ανδρών – Γυναικών είμαστε δεύτεροι στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια, πίσω από τον Ολυμπιακό.
Το ότι μπορούμε να ανταγωνιστούμε μεγάλους συλλόγους που έχουν πίσω τους ΚΑΕ, με λυμένα τα οικονομικά τους θέματα, αποτελεί από μόνο του την καλύτερη απόδειξη των μεγάλων δυνατοτήτων του ΑΟΠΦ!
Πηγή: planbemag.gr To άρθρο έγραψε η Μαρία Λυσάνδρου
