Μαρίλεια Δρασίδου: ”σημαντικότερη στιγμή, όταν έσπασα το πανελλήνιο ρεκόρ”

Ο ΑΟΠΦ είναι ένας Σύλλογος Πρωταθλητών σε πολλά αθλήματα, με την Κολύμβηση να κρατάει μεν τα σκήπτρα από πλευράς διακρίσεων. Η συζήτηση με τη Μαρίλεια Δρασίδου τόσο για τη σχέση της ιδίας με τον Σύλλογο, όσο και για την οπτική της γύρω από τον πρωταθλητισμό και τα όσα αυτός συνεπάγεται για τη ζωή ενός αθλητή. Διότι ο Αθλητισμός, πέρα από σώματα, «χτίζει» και χαρακτήρες. 

Τι σημαίνει για έναν αθλητή ο Σύλλογός του; Πόσο σημαντικό είναι, δηλαδή, να ξέρεις ότι έχεις πίσω σου ανθρώπους που σε στηρίζουν, για λογαριασμό των οποίων αγωνίζεσαι;  

ΜΑΡΙΛΕΙΑ ΔΡΑΣΙΔΟΥ: Ειδικά για μένα, που ήρθα από μια επαρχία, ήταν σημαντικό αυτή η αθλητική οικογένεια να είναι ανθρώπινη. Να μην υπάρχει απλά μια απρόσωπη οικονομική συμφωνία.  

Εδώ βρήκα ένα καταφύγιο, βρήκα ανθρώπους με τους οποίους μπορείς να συνεννοηθείς, οι οποίοι έτυχε να με στηρίξουν και σε προσωπικά μου θέματα. Δεν σε «στραγγίζουν» με την απόδοση, αντιλαμβάνονται ότι ο αθλητής είναι άνθρωπος  μπορεί να έχεις κάποιον τραυματισμό ή να έχεις αρρωστήσει και, κάποιες φορές, να μην είσαι σε θέση ν’ ανταπεξέλθεις. Παρόλα αυτά, παραμένουν δίπλα σου και εξακολουθούν να σε στηρίζουν μέχρι τέλους. Εγώ αυτό ζητάω από ένα Σύλλογο και είμαι ευγνώμων που το βρήκα εδώ, σε μια εποχή που τα Σωματεία πλήττονται πάρα πολύ είναι και ερασιτεχνικά τα αθλήματα, και δεν μπορούν να πάρουν πολλές χορηγίες. Και στην κολύμβηση, και στον στίβο, οι περισσότεροι αθλητές ψάχνονται μόνοι τους. Δεν είμαστε όπως το μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο, όπου υπάρχουν και πολλές χορηγίες, και μεγάλη προβολή. 

Νομίζω ότι ο ρόλος του Σωματείου ήταν καθοριστικός για όλους μας, ώστε να συνεχίσουμε να κάνουμε το χόμπι μας (παρόλο που το κάνουμε επαγγελματικά) και να κυνηγάμε το όνειρό μας. 

Αν σας ζητούσα να επιλέξετε τη σημαντικότερη αθλητική στιγμή σας, τι θα μου λέγατε; 

ΜΑΡΙΛΕΙΑ ΔΡΑΣΙΔΟΥ: Για μένα η σημαντικότερη στιγμή ήταν το 2021, όταν έσπασα το πανελλήνιο ρεκόρ. Το κυνηγούσα σχεδόν τρία χρόνια, ήξερα ότι μπορούσα να το κάνω, αλλά δεν μου έβγαινε.  

Ήταν σε μια διοργάνωση, λοιπόν, στην οποία είχα πάει πολύ χαλαρά, θεωρώντας ότι μάλλον κι εκείνη η προετοιμασία θα πήγαινε χαμένη. Θυμάμαι, μου είχε στείλει μήνυμα και η προκάτοχος του ρεκόρ, λέγοντάς μου «σε έχω παρακολουθήσει, μπορείς να το κάνεις!». Όταν τελείωσε ο αγώνας και κοίταξα τον πίνακα, δεν το πίστευα! 

Έχω και άλλη μία στιγμή, πέρυσι στο Βελιγράδι, όταν βγήκα τέταρτη στην Ευρώπη. Το μετάλλιο το έχασα για πολύ λίγο. Και πάλι ήταν μία κούρσα, στην οποία δεν πίστευα ότι θα αποδώσω. Τελικά πήγε πολύ καλά, δεν ξέρω ποια άστρα ευθυγραμμίστηκαν! (γέλια) Ήταν ένας πολύ δύσκολος χειμώνας ο περσινός, οπότε όταν ήρθε αυτό στο τέλος της άνοιξης, ήταν μια δικαίωση για όλη την προσπάθεια και τον κόπο που είχα καταβάλει τον χειμώνα.  

Ο αθλητισμός, ειδικά αν είναι υψηλού επιπέδου, απαιτεί πολλές θυσίες. Τι είναι αυτό που κάνει όλη αυτή τη διαδικασία να αξίζει, που θα σας κάνει να πείτε «χαλάλι όλα τα βράδια που δεν βγήκα, οι διακοπές που έχασα, τα γλυκά που δεν έφαγα…»; 

ΜΑΡΙΛΕΙΑ ΔΡΑΣΙΔΟΥ: Δεν μπορώ να ορίσω ακριβώς τι είναι αυτό που αξίζει, αλλά μπορώ να περιγράψω το συναίσθημα την ώρα που τερματίζεις και κοιτάς τον πίνακα. Ενώ έχεις αφιερώσει τόσο χρόνο, τόσο κόπο, έχεις επενδύσει πάνω σε αυτό, έρχεται εκείνη η στιγμή και σου λέει «Τα κατάφερες! Ναι, μπορείς!». Ε, αυτόματα τα ξεχνάς όλα! 

Εγώ δεν το αντιμετώπισα ποτέ ως θυσία, ότι δηλαδή έχω χάσει εξόδους ή έχω στερηθεί κάτι στο φαγητό μου. Άμα το δεις ως θυσία, είναι λίγο σαν να πιέζεσαι – δεν είναι έτσι. Είναι επιλογή μας να ξυπνήσουμε στις 6 το πρωί και να πάμε για προπόνηση, γιατί αυτό κάποια στιγμή θα βγει, δεν χάνεται η δουλειά που κάνεις. Είναι μαγικό το συναίσθημα όταν κάνεις ρεκόρ ή όταν βγαίνεις πρώτος… 

Εγώ δεν θα το άλλαζα με τίποτα – ούτε με εξόδους, ούτε με παρέες. Έχω επιλέξει τους φίλους μου, οι οποίοι σέβονται την επιλογή μου.  

Επειδή εγώ εργάζομαι κιόλας, παρατηρώ πόσο αυτό το σκεπτικό με βοηθάει και στη δουλειά – η προσπάθεια να φέρω κάτι εις πέρας και να είναι σωστό, να μην αφήνω πράγματα στην τύχη. Αυτό το μαθαίνεις από τον πρωταθλητισμό: πρέπει να υπάρχει μια μέθοδος, να προσέχεις το σώμα σου, να σκέφτεσαι τι πρέπει να φας, πώς να ξεκουραστείς… Ο αθλητισμός, τελικά, σου δίνει εφόδια για μετά, για «έξω».  

Τι είναι πιο σημαντικό: να πάρεις ένα χρυσό μετάλλιο ή να σπάσεις το ατομικό σου ρεκόρ, κι ας μην είσαι απαραίτητα στα μετάλλια; Αντιλαμβάνομαι, βέβαια, ότι θα παίζει ένα ρόλο και η διοργάνωση… 

ΜΑΡΙΛΕΙΑ ΔΡΑΣΙΔΟΥ: Θέλω να πιστεύω ότι ο πρώτος στόχος για κάθε αθλητή είναι να βελτιώνεται, άρα να βελτιώνει το ρεκόρ του.  

Από εκεί και πέρα, επειδή σε ένα Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κατεβαίνεις για την ομάδα, εκεί μετράει η θέση – νομίζω ότι και τα παιδιά θα συμφωνήσουν σ’ αυτό. Το έχω δει κι εγώ σε τόσα Πανελλήνια Πρωταθλήματα που έχουμε πάει: δεν θα με έχει ενοχλήσει τόσο αν δεν σπάσω το ρεκόρ μου. Επειδή στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα, τουλάχιστον στην κολύμβηση, μαζεύεις βαθμολογία ως Σύλλογος για να βγει μια κατάταξη, μετράει περισσότερο το να πάρεις μια καλή θέση και να μαζέψεις βαθμούς. Εντάξει, θα έχεις άλλες ευκαιρίες μέσα στη χρονιά να βελτιώσεις την ατομική σου επίδοση…  

Μια και το πήγαμε σε επίπεδο Συλλόγων, να πούμε ότι το Τμήμα Κολύμβησης του ΑΟΠΦ είναι δεύτερο σε κατάταξη στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα μια υψηλή θέση, στην οποία βρίσκεται σταθερά τα τελευταία χρόνια, προσπαθώντας να παλέψει για την πρωτιά. Θέλω λίγο τις σκέψεις σου πάνω σ’ αυτό. 

ΜΑΡΙΛΕΙΑ ΔΡΑΣΙΔΟΥ: Υπάρχουν χρονιές που η διαφορά που έχουμε από τον πρώτο είναι τόσο μεγάλη, που δεν μπορείς να βάλεις ως στόχο το να παλέψεις για την πρωτιά. Σ’ εκείνες τις περιπτώσεις, πάμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. 

Αλλά τις χρονιές που είχαμε πλησιάσει πολύ και μπορούσαμε να τους περάσουμε, είχαν συσπειρωθεί όλα τα παιδιά. Ε, αυτό δημιουργεί ένα τρομερό momentum σε ένα πρωτάθλημα, γιατί είμαστε όλοι μαζί και ο ένας συνεχώς ενθαρρύνει τον άλλον. Πιο πολύ πάμε με την ψυχή! 

Η πρωτιά, βέβαια, εξαρτάται από πολλά πράγματα, όχι μόνο από τις επιδόσεις: παίζουν ρόλο π.χ. τα οικονομικά ενός Σωματείου, το ρόστερ… Το μόνο σίγουρο είναι ότι, κάθε φορά που είμαστε κοντά στον πρώτο, το κυνηγάμε με όποιον τρόπο μπορούμε όλοι μαζί. Άμα δεν είσαι κοντά, δεν έχει και σασπένς! Πηγαίνοντας σε ένα Πρωτάθλημα, θες να είσαι ανταγωνιστικός – «να χυθεί λίγο αίμα», ρε παιδί μου! (γέλια) 

Ο δικός σου επόμενος μεγάλος στόχος, Μαρίλεια; 

ΜΑΡΙΛΕΙΑ ΔΡΑΣΙΔΟΥ: Ο δικός μου στόχος είναι να επανέλθω στο επίπεδο που βρισκόμουν, μια και φέτος τα πράγματα δεν πήγαν ακριβώς όπως τα ήθελα. 

Του χρόνου έχει Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, θα ήθελα να μπορέσω να πλασαριστώ σε έναν τελικό  εξάλλου, στο προηγούμενο βγήκα τέταρτη, τώρα γιατί όχι; 

Σε βάθος χρόνου, θα ήθελα να φτάσω και μέχρι 2028, αφού μπήκε και το αγώνισμά μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Θα ήθελα να είμαι σε θέση να το κυνηγήσω! 

Πηγή: planbemag.gr  To άρθρο έγραψε η Μαρία Λυσάνδρου