Δύο φύλακες άγγελοι -καλά προπονημένοι- βρέθηκαν την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη θέση. Και η εμφάνισή τους από εύνοια της μοίρας έσωσε την τελευταία στιγμή, ένα ζευγάρι εφήβων που παρασύρθηκαν προχθές το βράδυ από τα θαλάσσια ρεύματα στην πλαζ της Πάτρας, με αποτέλεσμα να κινδυνεύσουν από πνιγμό, που ίσως και να ήταν βέβαιος εάν η συγκυρία δεν αποφάσιζε διαφορετικά.
Ηρωίδες της ιστορίας μας είναι οι πολίστριες της ΝΕ Πατρών, αδελφές Μαρία και Ναυσικά Μπαλάτσα, οι οποίες όλως τυχαίως, περνούσαν από την περιοχή και ακούγοντας τις εκκλήσεις για βοήθεια, δεν δίστασαν ούτε στιγμή. Βούτηξαν αμέσως στο νερό και κατάφεραν μόνες τους, να βγάλουν σώα στην ακτή δυο παιδιά.
Ενα 16χρονο κορίτσι και τον 17χρονο φίλο της, που είχε στο μεταξύ παρασυρθεί εκατοντάδες μέτρα βαθιά στον Πατραϊκό κόλπο. Ενώ μάλιστα η μέρα τέλειωνε… Το περιστατικό σημειώθηκε αργά το απόγευμα της Δευτέρας, λίγο μετά την δύση του ηλίου και πριν πέσει το σκοτάδι, όταν οι δύο έφηβοι, αποφάσισαν να κάνουν μια τελευταία βουτιά πριν φύγουν από την πλαζ. Ισως να παρασύρθηκαν από την ρομαντική σκηνή του ηλιοβασιλέματος και δεν αντιλήφθηκαν ότι την ίδια στιγμή, παρασύρονταν και από τα δυνατά θαλάσσια ρεύματα, που επικρατούν πολλές φορές στην αριστερή άκρη της ακτής. Το κορίτσι άρχισε να καλεί σε βοήθεια, αλλά κανείς από τους κολυμβητές που βρίσκονταν στην ακτή εκείνη τη στιγμή, δεν τολμούσε να μπει μέσα στην θάλασσα, επειδή είχε αρχίσει να βραδιάζει και η απόστασή τους ήταν απαγορευτική για αμύητο λουόμενο.
Οπως είπε στην «Π» η Μαρία Μπαλάτσα: «Μόλις βγάλαμε το κορίτσι, ακούσαμε την φωνή και του αγοριού, που είχε παρασυρθεί στα βαθιά. Μόλις που διακρίναμε το κεφάλι του, γιατί νύχτωνε και είχε σηκωθεί κύμα. Μπήκα μέσα μαζί με την αδελφή μου και κολυμπήσαμε γρήγορα. Στην αρχή δεν καταλαβαίναμε που βρισκόταν. Τον χάναμε συνέχεια, γιατί βρισκόταν εκατοντάδες μέτρα μέσα στην θάλασσα».
Η Ναυσικά που έχει και γνώσεις ναυαγοσωστικής, συμπλήρωσε: «Μόλις πλησιάσαμε το αγόρι, στην αρχή ήταν πανικοβλημένο. Του φωνάξαμε να ηρεμήσει για να μην παρασύρεται κι άλλο από το ρεύμα. Νύχτωνε, είχε κυματισμό και τον χάναμε από τα μάτια μας εύκολα. Μέχρι την στιγμή που τον πιάσαμε, μόλις που τον διακρίναμε και ήταν θέμα λεπτών να χαθεί εντελώς».
Πηγή: εφημερίδα «Πελοπόννησος»
