Ονοματεπώνυμο βαρύ, χέρι βελούδινο. Το χρυσό για την Εθνική μας ομάδα γκολ προήλθε από τα δικά της χέρια. Ήταν αποφασισμένη, φαινόταν μέσα στο νερό, αποκρυπτογραφείται εύκολα πίσω από τα λόγια της.
Η Νικόλ Ελευθεριάδου, αυτό είναι το ονοματεπώνυμό της όχι το κορίτσι κάποιου άλλου επιτυχημένου αθλητή, μοιράστηκε με το #AQF24 μια ευχή που είχε κάνει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα όταν βρέθηκε στην «Πόλη του Φωτός» για κοινή προετοιμασία και περιγράφει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το mindset αυτής της ομάδας. ΤΟ βάρος που σήκωναν στις πλάτες τους, την πίεση που ένιωθαν. Τώρα όμως ηρέμησε η ψυχή τους και η χαμογελαστή Νικόλ έζησε στο Αϊντχόβεν την πιο σημαντική στιγμή της καριέρας της. Σαφής και ευθυτενής.
«Για άλλη μία φορά σκέφτομαι πόσο σημαντικό είναι μετά από όταν έχεις ένα πλάνο και ένα όνειρο στη ζωή σου και δουλεύεις κάθε μέρα, επί χρόνια, αυτή η στιγμή που θα έρθει και θα σκεπάσει όλα αυτά που έχεις περάσει, όλες τις δυσκολίες στα κολυμβητήρια, τις αποστάσεις, την οδήγηση, τους ύπνους που δεν μπορείς να κοιμηθείς από την κούραση και το στρες, απλά έρχεται και τα σκεπάζει όλα. Το Σάββατο ήταν μία πολύ ιστορική στιγμή για την Εθνική μας ομάδα, πόσο δε μάλλον για αυτά εδώ τα κορίτσια που παίζουμε μαζί από τα ηλικιακή η μία με την άλλη, έχει δώσει την ψυχή της η μία για την άλλη και απλά εχθές ήταν το αποκορύφωμα τουλάχιστον για τη δική μου καριέρα μακράν, από ό,τι έχω καταφέρει».
Σαφής και επέμενε γι’ αυτό που μόλις ξεστόμισε. «Είναι η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα μου. Μακάρι να έρθει ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακού αγώνες να μας ευλογήσει ο Θεός και να τα καταφέρουμε και εκεί. Σίγουρα θα είναι κάτι το μοναδικό. Όμως αυτή τη στιγμή το ό,τι καταφέρνω το όνειρό μου μετά από τόσα χρόνια μου δίνει απλά τεράστια ψυχολογία και τεράστια δύναμη.»
Σήκωναν μεγάλο φορτίο στις πλάτες τους και μόνο εκείνες και οι δικοί τους άνθρωποι ήξεραν πόσο δύσκολο ήταν και τι σήμαινε. «Αυτό άμα δεν το ζεις καθημερινά να σε βαραίνει μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο δεν μπορείς να το εξηγήσεις. Ήταν ένα βάρος που ένιωθες: “Γιατί δεν το αξίζω αυτό εγώ; Γιατί αξίζουν να είναι οι άλλοι αθλητές εκεί και όχι εγώ;” Και το λες ξανά και ξανά μέχρι που φτάνει η στιγμή απλά να παίζεις σε δυο ώρες αγώνα και να λες ότι από τη στιγμή που το λες ότι το θες και το τονίζεις ότι θέλω να πάω στην Ολυμπιάδα, το μόνο που σου μένει είναι να το αποδείξεις. Εγώ αυτό ένιωθα “Δεν θα βγω από εκεί ηττημένη”. Δεν θα τέλειωνε το παιχνίδι μέχρι να κερδίσω, αυτό ένιωθα»
«Εγώ δεν φοβόμουνα. Ήθελα απλά να τελειώσει και να πάρουμε αυτό που μας αξίζει. Μπορούσαμε, το ξέραμε, το θέλαμε. Ήμασταν εκεί και το μόνο που έμενε ήταν να μπαίναμε και να παίξουμε με την ψυχή μας. Αυτό κάναμε.
Το έχω ονειρευτεί πάρα πολλές φορές όλο αυτό. Πρόσφατα είχαμε πάει για προετοιμασία στο Παρίσι και είχαμε πάει κάτω από τον Πύργο του Άιφελ όταν κάναμε τη βόλτα μας και απλά πιαστήκαμε αγκαλιά, κοιτούσαμε τον πύργο και κλαίγαμε. Κλαίγαμε, κάναμε την ευχή μέσα μας και λέγαμε ότι θα είμαστε εδώ. Και μετά από τρεις εβδομάδες, ξέρουμε πλέον ότι θα είμαστε εκεί. Όσο δουλεύεις τα όνειρα σου θα πραγματοποιηθούν αρκεί να μην το βάζεις ποτέ κάτω, είναι απλά τα πράγματα.»
«Είναι απλά τιμή να ξέρεις ότι σε μια ομάδα που έχε δώσει τα πάντα, μετά από τόσα χρόνια μια άλλη ομάδα, μια άλλη γενιά καταφέρνει να κάνει το όνειρο πραγματικότητα πολλών Ελλήνων και Ελληνίδων. Είναι απλά τιμή, μέγιστη τιμή να εκπροσωπήσεις τη χώρα σου στους Ολυμπιακούς αγώνες, την οικογένειά σου, τους φίλους σου, όλους αυτούς εδώ (κοίταξε προς το πλήθος) που είναι εδώ και μας θαυμάζουν, να τους κάνουμε περήφανους.»
Δικαίωση; «Λύτρωση, ανακούφιση. Ηρεμεί η ψυχή σου απλά.»
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
