Κάθε χρόνος που περνάει αφήνει πίσω του στιγμές, αφήνει πίσω του αναμνήσεις που εμείς δημιουργούμε. Ο κάθε ένας με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Οι στιγμές δεν είναι πάντα χαρούμενες ούτε πάντα στενάχωρες. Το σίγουρο όμως είναι, πως είναι δικές μας. Μας ανήκουν γιατί δουλέψαμε, μοχθήσαμε και παλέψαμε για να φτάσουμε στο σημείο να μας δημιουργείται χαρμόσυνο ή λυπητερό συναίσθημα, ήμασταν παρόντες.
Έτσι λοιπόν φεύγει και το 2022, μας χαιρετάει για να μπει μία καινούργια χρονιά, η οποία και αυτή όπως και κάθε άλλη θα έρθει για να κάνει τον κύκλο της. Κοιτάζοντας όμως πίσω είναι ωραίο και χρήσιμο παράλληλα να κάνει κανείς ένας δικό του απολογισμό για να δει τι έκανε.
Το βράδυ της Πέμπτης 29 Σεπτεμβρίου, η Εθνική Ελλάδος μπήκε για τελευταία φορά φέτος στο «Π.Καπαγέρωφ» προκειμένου να δώσει ένα ακόμη επίσημο φιλικό με την Ιταλία, στις 20:00. Οι μέρες και η ώρα διεξαγωγής δεν ήταν εύκολες για το ευρύ κοινό, όμως παρ’ όλα αυτά, οι παιδικές φωνές κατέκλεισαν το κολυμβητήριο του Πειραιά κάνοντας μας να νομίζουμε που βρισκόμαστε στο γεγονός της χρονιάς.
Μετά το τέλος της αναμέτρησης και τη νίκη και 12-11, βρήκαμε κάποιους από τους αθλητές της «Επίσημης Αγαπημένης» προκειμένου να πάρουμε μία γεύση από το πως αισθάνονται για αυτό το… closing party. Μισή περίπου ώρα μετά τη λήξη, συναντήσαμε στον πίσω πάγκο του κολυμβητηρίου, έναν άνθρωπο με τον οποίο λατρεύουμε να μιλάμε όταν έχουμε την ευκαιρία, γιατί δεν την έχουμε συχνά, αφού σπάνια βρίσκεται στα πάτρια εδάφη. Βέβαια κάθε φορά που τον παρακολουθούμε να παίζει, αισθανόμαστε χαρούμενοι απέναντι σε όποιον και να σκοράρει, πανηγυρίζοντας σαν να βάζουμε το γκολ εμείς οι ίδιοι. Πέρσι αγωνίστηκε στην Κροατία, με άλλους δύο συμπαίκτες του από την Εθνική, ενώ φέτος ηγείται του ιστορικότερου συλλόγου της Ουγγαρίας και του πιο ισχυρού, ενώ προ ολίγων ημερών τον οδήγησε στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ουγγαρίας με εμφάνιση που θα ζήλευαν πολλοί παίκτες στον πλανήτη. Δεν έχουμε γράψει ακόμα όνομα, αλλά ξέρουμε όλοι ότι μιλάμε για τον φοβερό και τρομερό… Στέλιο Αργυρόπουλο.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο πολυθεσίτης 26χρονος της Φερεντσβάρος, που υπήρξε από τους βασικούς λόγους των σπουδαίων εθνικών επιτυχιών των τελευταίων χρόνων, μας χάρισε μία πολύ όμορφη συζήτηση, η οποία ήταν γεμάτη ουσία, ειλικρίνεια και… ευγένεια. Το πρώτο θέμα για το οποίο μιλήσαμε ήταν η «γεύση» που του αφήνει το 2022, όσον αφορά την Εθνική Ελλάδος και επειδή ο Στέλιος Αργυρόπουλος, όπως και οι υπόλοιποι διεθνείς είναι πολύ απαιτητικός με τα όσα θέλει να πετύχει η «γαλανόλευκη», διαβάστε τι μας μετέφερε:
«Πολύ γλυκόπικρη γεύση μας αφήνει το 2022, αλλάξαμε, ήρθαν κάποια παιδιά καινούργια και ήταν εξαιρετικά, βοήθησαν την ομάδα πάρα πολύ και όλοι έχουμε πολύ υψηλές απαιτήσεις. Καταφέραμε να είμαστε η μοναδική ομάδα που είναι στο βάθρο και στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Βουδαπέστη, όμως κυνηγήσαμε και το ευρωπαϊκό. Δεν είμαστε ευχαριστημένοι, όπως και δεν είμαστε ευχαριστημένοι με το γεγονός ότι στο Παγκόσμιο δεν πήγαμε στον τελικό, γιατί ναι μεν πήραμε ένα μετάλλιο, αλλά είμαστε απογοητευμένοι γιατί δεν πήγαμε στον τελικό και μείναμε εκτός τετράδας στο ευρωπαϊκό. Μου αρέσει όμως πάρα πολύ η νοοτροπία που έχουμε σαν ομάδα, είμαστε πραγματικά απογοητευμένοι όλοι. Άμα ρωτήσουμε όλη την ομάδα, όλοι το ίδιο θα πουν πιστεύω, ότι δεν πήγαμε από την μία στον τελικό και από την άλλη στα ημιτελικά. Τους είχαμε, το έχουμε».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Για το γεγονός ότι σύσσωμη η ομάδα μετά τον μικρό τελικό με την Κροατία, έλεγε ότι το ζητούμενο ήταν η πρωτιά και το τι δείχνει αυτό για την νοοτροπία της ομάδας:
«Είναι το πιο σημαντικό. Πήραμε ένα μετάλλιο και οι περισσότεροι από την ομάδα, εκτός από τα παιδιά που ήταν στο Καζάν, δεν είχαμε μετάλλιο σε παγκόσμιο. Δεν είναι αποτυχία, ξαφνικά το μετάλλιο στο παγκόσμιο δεν είναι αποτυχία, μην τρελαθούμε, αλλά υπήρχε αυτή η αίσθηση ότι μπορούμε να πάμε στον τελικό και να πάρουμε το χρυσό. Αυτό πολύ ωραίο και είναι η πραγματική νοοτροπία μας αυτή, είναι η πραγματική σκέψη όλων των παιδιών».
Ενώ αυτή είναι μία ιστορία που λέει πολλά από μόνη της για τον τρόπο σκέψης των Ελλήνων διεθνών:
«Θυμάμαι όταν κερδίσαμε στα προημιτελικά την Αμερική και πήγαμε στα ημιτελικά, βγάλαμε μία φωτογραφία που ήθελε η FINA, για τις ομάδες που πήγαν στους «4». Και όλη η ομάδα σκεφτόταν: «άντε να βγει η φωτογραφία να τελειώσουμε, για να πάμε να ξεκουραστούμε γιατί έχουμε τον ημιτελικό». Δηλαδή δεν υπήρχε χαρά για το ότι μπήκαμε στην τετράδα, είμαστε πολύ συγκεντρωμένοι για να φτάσουμε εκεί που στοχεύουμε και το πιστεύουμε πραγματικά. Και όταν πιστεύεις σε κάτι, δουλεύεις και αναλόγως».
Στις δύο αναμετρήσεις με την Ιταλία, είδαμε διαφορετικούς σχηματισμούς και πολλά διαφορετικά πρόσωπα, με το επίπεδο να είναι υψηλό από όλους και ο Στέλιος Αργυρόπουλος μας εξήγησε πως ο ίδιος το βιώνει αυτό, αλλά και πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό. Επίσης δεν παρέλειψε να αναφερθεί στους ελληνικούς συλλόγους που αγωνίζονται στην Ευρώπη:
«Αυτό είναι το εκπληκτικό και αυτό είναι που ισχύει πάρα πολύ. Υπήρχε μία 13αδα στο Τόκιο, άλλαξε, υπήρχε μία άλλη στο παγκόσμιο. Είναι τόσα παιδιά, που δεν είναι από πίσω, δεν είναι αλλαγές. Πραγματικά διεκδικούν τη θέση τους και με αυτόν τον τρόπο οι προπονήσεις είναι σαν να παίζουμε τελικούς, παίζουμε διπλό μεταξύ μας και είναι τρομερή η ένταση. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι και τρομερό το επίπεδο και δεν είναι τρομερό από 5 άτομα, είναι από 20-25 άτομα. Υπάρχουν παιδιά από πίσω, θεωρητικά πάντα από πίσω που παίζουν Champions League, παίζουν στην Ευρώπη. Είμαστε επτά ομάδες, είτε ελληνικές, είτε με Έλληνες που συνεχίζουμε στην Ευρώπη και είναι σπουδαίο αυτό. Εύχομαι να πάνε στο Final 8 πέντε ομάδες, να πάει ο Πανιώνιος στον τελικό του Euro Cup και ο Απόλλων Σμύρνης στου Challenger Cup».
Δε θα μπορούσαμε φυσικά να μην μιλήσουμε για την μετάβαση, από την Ελλάδα στην Κροατία και από την Κροατία στην Ουγγαρία. Φυσικά το κεφάλαια Ουγγαρία στην συζήτηση μας είχε πολλές σελίδες, που περιέχουν την προσαρμογή του, την αντιμετώπιση του από τον κόσμο, το… NBA και τα τελευταία σουτ. Απολαύστε τα όσα μας είπε:
Η μετάβαση.
«Πέρσι ήταν μία ωραία εμπειρία, ήταν μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ήταν και οι Ολυμπιακοί σχεδόν τέλειοι, όποτε ήταν πάρα πολύ καλή η μετάβαση, με βοήθησε το περιβάλλον αυτό. Φέτος με την εμπειρία που έχω και από την Ελλάδα και από την Κροατία που παίζουν κάτι παρόμοιο, ότι θα πάρω και πράγματα από την Ουγγαρία που παίζουν κάτι τελείως διαφορετικό μου αρέσει. Δεν είναι σε υψηλότερο επίπεδο από εμάς, απλά είναι κάτι διαφορετικό και είναι όμορφο να είσαι ο ξένος μίας ομάδας στο εξωτερικό».
Ο ξένος πολίστας στην Ουγγαρία.
«Όταν είσαι ξένος πολίστας στην Ουγγαρία, είσαι κάτω από τους Ούγγρους. Είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που ο ξένος δεν ξεκινάει με πλεονέκτημα. Όμως επειδή λατρεύουν το πόλο και είναι το νούμερο ένα άθλημα. Ο κόσμος το παρακολουθεί και υπάρχει παραπάνω κόσμος από ότι σε άλλες που γνωρίζει βασικά πράγματα, δείχνει την αγάπη του, γεμίζει την πισίνα συνέχεια και πλέον με αντιμετωπίζουν πολύ όμορφα. Υπάρχει πίεση στην ομάδα, γιατί έχει πολύ υψηλούς στόχους, αλλά πλέον δέχομαι πολύ θετικά μηνύματα και θετικά συναισθήματα από τον κόσμο».
Το στυλ παιχνιδιού, τα γκολ και το τελευταίο σουτ.
«Με πιστέψανε, δεν ήτανε σύστημα, ήτανε συστήματα της στιγμής και είναι κάτι το ωραίο από τη στιγμή που βγήκε. Βέβαια έχουν πολλούς αθλητές, όπως και στην Ελλάδα που θέλουν να πάρουν αυτά τα σουτ. Κάποιες φορές δε θα τα πάρω εγώ, ήταν όμως πολύ όμορφο που τα πήρα και πήγε καλά. Έχω συνηθίσει σε διαφορετικό πόλο είναι η αλήθεια, έχω μάθει να μπαίνει η άμυνα πάνω από όλα και για αυτό πιστεύω ότι θα βελτιωθούμε στην Ελλάδα ακόμα περισσότερο.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Στην Ουγγαρία αυτή τη στιγμή, αυτό που μετράει περισσότερο είναι η επίθεση, είναι πιο πολύ σε στυλ NBA, θέλουν να παίζουν και να έχει πολλά γκολ το παιχνίδι, να είναι θεαματικό. Αυτή την περίοδο είναι πιο πολύ run n’ gun. Έχω παρατηρήσει ότι η Φερεντσβάρος όλα τα χρόνια, όταν χρειάζεται παίζει εξαιρετική άμυνα οπότε θεωρώ ότι θα βελτιωθούμε. Ήταν πάντως αρκετά όμορφο ότι κλήθηκα να πάρω κάποια σουτ σε σημαντικά παιχνίδια, δείχνουν ότι με εμπιστεύονται και μου αρέσει αυτό. Έχουμε βέβαια ακόμα πολλά περιθώρια βελτίωσης ειδικά στην άμυνα, αλλά θεωρώ ότι επειδή δουλεύουμε σωστά θα βελτιωθούμε ως σύνολο».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η κουλτούρα των Μαγυάρων και η… ελληνική.
«Οι αθλητές του πόλο είναι σε άλλη μοίρα, τους τα έχουνε λίγο όλα έτοιμα. Ο τρόπος ζωής είναι διαφορετικός, έχει κρύο, τα παιδιά (οι συμπαίκτες) δεν θα μαζευτούν να πάνε για καφέ, δε θα κάνουνε πολύ πλάκα ο ένας με τον άλλο. Όμως γνωριζόμαστε τώρα ακόμα, έχω και εγώ την νοοτροπία την ελληνική και εγώ θα μείνω όπως είμαι δε με αλλάζει κανείς. Οπότε ανοίγονται και αυτοί σιγά σιγά και ανοίγομαι και εγώ σε αυτούς. Είναι διαφορετικός ο τρόπος ζωής, είναι διαφορετική η κουλτούρα τους όμως θεωρώ ότι έχουμε κάποια κοινά. Είναι και αθλητές που ταξιδεύουν από πολύ μικροί, οπότε είναι λιγότερο Ούγγροι από τον υπόλοιπο πληθυσμό».
Κλείνοντας λοιπόν τον φάκελο Ουγγαρία και ενώ ήμασταν οι μοναδικοί άνθρωποι που έμειναν στην πισίνα πριν κλείσουν τα φώτα, φτάσαμε στην εντύπωση που άφησαν τα παιδιά των ακαδημιών που γέμισαν το «Π.Καπαγέρωφ»:
«Ήταν εξαιρετικό, γιατί είχε παιδιά και από τον Ηλυσιακό, την ομάδα μου, την πρώτη μου ομάδα. Ήταν κάτι πανέμορφο. Εμείς δεν παίξαμε ακριβώς όπως μπορούμε, αλλά μου άρεσε γιατί είναι και οι μέρες των γιορτών και δεν είναι εύκολο να έρθουνε, να έρθει τόσος κόσμος, είναι και αργά. Μου άρεσε πάρα πολύ, είμαι πολύ χαρούμενος και μακάρι να γίνεται συνέχεια και εμείς να τους δίνουμε χαρά κάθε φορά που παίζουμε».
Πριν αναχωρήσουμε από την πισίνα φτάσαμε στην τελευταία ερώτηση, μιας και είχαν κλείσει πλέον και τα φώτα, φύγαμε από το πόλο και ρωτήσαμε ποιο είναι το όνειρο του Στέλιου Αργυρόπουλου για το 2023. Δε θα γράψουμε κάποιο σχόλιο, μόνο αυτά που είπε:
«Εύχομαι να σταματήσουν όλες αυτές οι δυσκολίες που υπάρχουνε στην Ελλάδα και στον κόσμο. Όσον τον δυνατόν περισσότερο να εξαφανιστούν, αν γίνεται, όνειρο είναι άλλωστε. Να σταματήσει ο κόσμος να είναι σε τόσο δύσκολη κοινωνική θέση και επιτέλους όλες αυτές οι αρρώστιες να σταματήσουν να υπάρχουν. Να είμαστε όλοι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι και το πόλο μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Αν είμαστε καλά, θα δουλέψουμε και ότι είναι να έρθει θα έρθει. Νομίζω ότι περνάει πολλά ο κόσμος και σίγουρα στην Ελλάδα περνάει πάρα πολλά, οπότε εύχομαι να υπάρχει υγεία και να μπορούν όλοι να απολαύσουν τη ζωή τους και την καθημερινότητα τους».
