Το δεύτερο ντέρμπι της σεζόν και πρώτο για το Len Champions League ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Βουλιαγμένη, ανήκει από το απόγευμα του Σαββάτου (21/10) στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Οι «ερυθρόλευκες» έκαναν πράξη τα λεγόμενα της Έλενας Ξενάκη, επέβαλαν το ρυθμό τους και έφτασαν με μία πειστική εμφάνιση να ντουμπλάρουν τις νίκες τους στον τέταρτο όμιλο και να γίνουν οι επικρατέστερες για να βρεθούν στο Final-4. Έστω κι’ αν είναι πολύ νωρίς ακόμα, έστω κι αν οι απειλές παραμονεύουν στη γωνία.
Αφού λοιπόν η αφορμή τελέστηκε, μπορεί το αγωνιστικό σκέλος να καθίσει για λίγο στην άκρη. Για μια μέρα δηλαδή μη φανταστείτε, μιας και ακολουθεί μεσοβδόμαδη αγωνιστική δράση, η 5η αγωνιστική της Α1 γυναικών.
Η αθλήτρια Έλενα Ξενάκη δίνει τη θέση της στο Part 2 της δικής της εξομολόγησης στην ανθρώπινη πτυχή του εαυτού της που προσπαθεί αέναα να ισορροπήσει ανάμεσα σε νερό και κοινωνία. Μια γυναίκα που προβληματίζεται, σκέφτεται φωναχτά να ήταν κάτι άλλο, ψάχνεται, τσαλακώνεται, στενοχωριέται, θλίβεται αλλά και πεισμώνει, δημιουργεί προκλήσεις για να βρει κίνητρο. Δεν βαυκαλίζεται, δεν εθελοτυφλεί.
Η παραδοχή της αλήθειας δεν οδηγεί αυτομάτως στο συμβιβασμό, τουλάχιστον όχι στο δικό της μυαλό. «Έτσι είναι τα πράγματα και τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι», δεν υφίσταται στο λεξιλόγιο της Έλενας. Από το στόμα της σε αυτή την άνευ όρων συζήτηση βγήκε πάμπολλες φορές η φράση: «Στο χέρι μας είναι». Και αυτό φανερώνει περίτρανα και έξω από τις πισίνες το μαχητικό της πνεύμα, την άρνηση να παραδοθεί σε κάτι που δεν μπορεί να ελέγξει, έστω κι αν όντως δεν μπορεί να το επηρεάσει στο βαθμό τουλάχιστον που εκείνη θα ήθελε ή πιστεύει ότι θα άξιζε στο άθλημα.
Είναι ρομαντική, κρύβει ευαισθησίες. Μπορεί στη μάχη που δίνει στα 2 μέτρα για να πάρει καλύτερη θέση να μοιάζει με… θεριό ανήμερο όμως το «μέσα της» διαφέρει παρασάγγας. Φτάνει όμως με τις εισαγωγές.
Όλα όσα εκμυστηρεύτηκε στο #AQF24 και δεν χωρούσαν στο πρώτο μέρος, ακολουθούν. Η θέση της γυναίκας στην κοινωνία και την υδατοσφαίριση, η… ευκολία του να γεννιέσαι άντρας στο σπορ, η εικόνα που θα ήθελε να βλέπει στις κερκίδες, η απαξίωση του πόλο ακόμα και μετά από Ολυμπιακό μετάλλιο, η δική της Αλεξάνδρα Ασημάκη και η σημασία της αίσθησης της ασφάλειας για την Εθνική ομάδα, η οποία φαίνεται πως επιτέλους βρήκε το σπίτι της και αυτό είναι στολισμένο με γιρλάντες και κομφετί. Αυτά προκαταβολικά. Τα ουσιώδη, τα λεγόμενά της Έλενας Ξενάκη δηλαδή, ξετυλίγονται παρακάτω. Καλή σας απόλαυση.
«Τις περισσότερες φορές δεν καταφέρνεις να βρίσκεσαι στο επίπεδο που θέλεις»
«Προσπαθώ να ακολουθώ πάντα το στόχο που έχει τεθεί. Σαν Έλενα αλλά και σαν αθλήτρια της ομάδας που εκπροσωπώ, του Ολυμπιακού εν προκειμένω. Γενικά είναι πολύ δύσκολο να βρίσκεσαι πάντα σε κάθε αγώνα και κάθε προπόνηση στο peak σου. Να νιώθεις δυνατή, τέλεια προπονημένη. Και είναι και μια ιδιαιτερότητα που έχουμε όσοι παίζουμε σε υψηλό επίπεδο. Παίζει μεγάλο ρόλο η προπόνηση και τι έχει να σου δώσει ο κάθε προπονητής αλλά σημασία έχει και η κράση σου, το… μέσα σου. Το πόσο εσύ θέλεις να πιέζεις τον εαυτό σου για να βρίσκεσαι στην ελίτ. Δεν το καταφέρνεις πάντα. Τις περσότερες φορές θα έλεγα δεν το καταφέρνεις. Εμένα όμως μου φτάνει να ξέρω ότι προσπαθώ και ακόμα και σε μια μέρα που δεν ήμουν αυτή που ήθελα, τουλάχιστον να γυρίσω σπίτι και να πω ότι τα έδωσα όλα. Άνθρωποι είμαστε, όχι ρομπότ και αυτό πρέπει να είναι ξεκάθαρο» τόνισε η διεθνής φουνταριστός, στεκόμενη στο υλικό αυτό που είναι πλασμένος ο κάθε άνθρωπος.
Η υδατοσφαίριση όμως δεν είναι ένα ατομικό άθλημα. Σημασία έχει το σύνολο και όχι η μονάδα και παρότι είχε πάρει… φόρα, δεν παρέλειψε να μιλήσει γι’ αυτό. «Δεν υπάρχει πάντα ο καλύτερος αθλητής, είναι η καλύτερη ομάδα. Και έχω την ευλογία να βρίσκομαι σε μια ομάδα που είμαστε 15 καλές παίκτριες οπότε ακόμα και αν κάποια δεν βρίσκεται στη μέρα της, θα την… τραβήξει η διπλανή της».
«Η ζωή μου όλη είναι οι δεύτερες σκέψεις»
Δεύτερες σκέψεις έχει η Έλενα; «Μονίμως. Η ζωή μου όλη είναι οι δεύτερες σκέψεις γενικά» απαντά ευθύς αμέσως λες και την περίμενε την ερώτηση, λες και την είχε προετοιμάσει. «Δεν νομίζω ότι σταματάνε ποτέ. Και προσωπικά είναι ένα από τα “προβλήματά” μου σαν αθλήτρια το ότι έχω δεύτερες σκέψεις, αμφιβολίες, ενδοιασμούς».
Η τροπή που έδωσε στην κουβέντα δεν ήταν αυτή της σκαλέτας, όμως αυτό είναι το όμορφο στις κατ’ ιδίαν συνεντεύξεις. Το απρόσμενο, αυτό που θέλει ο πρωταγωνιστής να μοιραστεί. Στην ερώτηση αν έχει ποτέ σκεφτεί να γεννιόταν Σέρβα, Ουγγαρέζα, Κροάτισσα, Αμερικανή, αθλήτρια της υδατοσφαίρισης εν πάσει περιπτώσει, εθνικότητας πιο προηγμένης από τα δικά μας στα εκτός του νερού, ξαφνιάζει με την ευθύτητά της.
«Όχι αλλά έχω σκεφτεί να γεννιόμουν άντρας όμως. Δηλαδή έχω σκεφτεί να είχα τον τρόπο που οι άντρες είναι στο πόλο. Αλλά είμαι ΟΚ με αυτά που έχω. Δηλαδή δεν θεωρώ ότι έχουμε βοηθηθεί αρκετά αλλά από την άλλη δεν είμαι από τις αθλήτριες που μπορούν να έχουν αρκετούς λόγους να ονειρεύονται πως θα ήταν αν είχαν γεννηθεί στη Σερβία ή την Ουγγαρία» απάντησε αρχικά και εξήγησε.
«Είμαι χαρούμενή για τη χώρα που έχω γεννηθεί και εκπροσωπώ»
«Σίγουρα όταν πηγαίνουμε σε άλλες χώρες με την Εθνική ομάδα που υπολογίζουν πιο πολύ το άθλημα, βλέπουμε όλα όσα τους παρέχουν. Στην Αμερική ας πούμε που είχαμε πάει για το World Cup το καλοκαίρι βλέπαμε που τους είχαν έτοιμες τις τσάντες τους με τα καινούργια τα Nike τα παπούτσια και λέγαμε “Εμείς αυτά δεν θα τα δούμε ποτέ, με το ζόρι πηγαίνουμε μια φορά στο τόσο για καμιά σαγιονάρα” αλλά είμαι χαρούμενη για τη χώρα που έχω γεννηθεί, που εκπροσωπώ. Και είμαι χαρούμενη που στην Ελλάδα υπάρχουν σωματεία τα οποία εκπροσωπείς και εκείνα από τη μεριά τους είναι σωστά στις υποχρεώσεις τους. Σε αυτά που έχω περάσει εγώ βέβαια, στα βιώματά μου αναφέρομαι» ολοκλήρωσε τη σκέψη της και φυσικά ζητήθηκαν οι απαραίτητες εξηγήσεις για την αναφορά στο πόλο ανδρών. Όχι πως… πέφτει κάποιος από τα σύννεφα δηλαδή ή δεν έχουν ακουστεί ξανά.
«Το ανδρικό πόλο είναι σαν να βλέπεις άλλο άθλημα»
«Αρχικώς αναφέρομαι στις απολαβές. Η αλήθεια είναι ότι οι άντρες στο πόλο αμείβονται πολύ καλύτερα και εν μέρει είναι λογικό. Είναι άλλο το επίπεδο που παίζουν, σαν να βλέπεις άλλο άθλημα. Η δημοφιλία επίσης. Θα ήθελα να έρχεται περισσότερος κόσμος στις κερκίδες να μας δει, όπως πηγαίνει στους άντρες. Να έρχονται παιδάκια. Θα ήθελα ας πούμε τα κοριτσάκια που κάνουν τώρα τα πρώτα τους βήματα στις πισίνες να μην τους πάνε να δουν αγώνα των αντρών αλλά να έρχονται και σε δικό μας παιχνίδι. Όσον αφορά όμως αυτό, στο χέρι μας είναι. Το πόσο δηλαδή θα εμπνεύσουμε τα παιδάκια να έρθουν να μας δούνε. Ελπίζω στο μέλλον να τα καταφέρουμε καλύτερα» ανέφερε με ανάμεικτα συναισθήματα και ένα μειδίαμα στο πρόσωπό της. Οι ασημένιες πρωταθλήτριες Ευρώπης και οι ισόβιες διεκδικήτριες του ευρωπαϊκού θρόνου σε συλλογικό επίπεδο, δεν τα έχουν καταφέρει ισχυρίζεται.
Δοθείσης της ευκαιρίας λοιπόν έπεσε στο τραπέζι και το όνομα της Λίας Γκουζίνη. Για όσους δεν έτυχε να διαβάσουν το όνομά της τελευταία, η κα. Γκουζίνη είναι βοηθός προπονητή στην ομάδα του Αμαρουσίου στη μεγάλη κατηγορία μπάσκετ ανδρών και στον αγώνα της περασμένης εβδομάδας με τον ΠΑΟΚ στο κλειστό του Αγίου Θωμά έγραψε ιστορία.
Αφού είχε γίνει ήδη η πρώτη γυναίκα που προπονεί ομάδα ανδρών σε εθνική κατηγορία και πρωτοπόρος και στην Α2 (Elite League), τα κατάφερε έστω και για λίγα λεπτά (αποβολή πρώτου προπονητή και συζύγου της) και στην πρώτη κατηγορία. Και περί τούτου ζητήθηκε η άποψη της Έλενας.
«Η γυναίκα τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί πάρα πολύ στην κοινωνία. Την βλέπουμε σε θέσεις ευθύνης σε μεγάλες εταιρίες, στη δημόσια διοίκηση – αν και θέλουμε δρόμο ακόμα – και κάποια στιγμή ελπίζω να δούμε και γυναίκα πλανητάρχη (σ.σ Γέλια). Το ότι το συζητάμε είναι γιατί δεν το έχουμε συνηθίσει. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που μια γυναίκα καταφέρνει να τρυπώσει σε ανδροκρατούμενο έδαφος και θεωρώ ότι σε λίγα χρόνια δεν θα είναι θέμα συζήτησης. Ακόμα είναι πρωτόγνωρο και καινούργιο όλο αυτό και γι’ αυτό το θεωρούμε ιστορικό».
«Με θλίβει πολύ, δεν μας έχουν σε εκτίμηση»
Την περασμένη εβδομάδα στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο πρόεδρος της ΚΟΕ, κος Κυριάκος Γιαννόπουλος, ακούστηκε και πάλι το θέμα της τηλεοπτικής κάλυψης. Ολυμπιονίκες, Παγκόσμιοι πρωταθλητές και πρωταθλήτριες Ευρώπης αγωνίζονται στην Α1 πόλο ανδρών και γυναικών όμως αυτό δεν είναι αρκετό στη Δημόσια και όχι μόνο τηλεόραση για να δείχνει κάποια παιχνίδια. Άνοιξε ο… ασκός του Αιόλου.
«Είναι ένα παράπονο που έχουμε σαν αθλήτριες. Υπάρχει η τηλεοπτική κάλυψη μιας διεθνούς διοργάνωσης με τις εθνικές ομάδες όμως στο πρωτάθλημα; Αρμόδια δεν είμαι να απαντήσω για τους λόγους που συμβαίνει αυτό, από όσο γνωρίζω ζητούνται πολλά χρήματα. Θεωρώ πάντως πως ο κόσμος από την τηλεόραση δεν μπορεί να καταλάβει καλά το άθλημα μας. Άνθρωποι δυσκολεύονται όταν έρχονται εδώ στις κερκίδες, πόσω δε μάλλον από την τηλεόραση.
Παρόλα αυτά δεν υπάρχει δικαιολογία. Κάθε χρόνο δίνουμε και την ψυχή μας για τη χώρα και την πατρίδα μας και το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει η Δημόσια Τηλεόραση θα ήταν να καλύψει κάποια παιχνίδια μας. Ευρωπαϊκά ή στο πρωτάθλημα. Δεν έχει βρεθεί χρόνια λύση σε αυτό. Και καταλαβαίνεις πως αν δεν έγινε ούτε μετά το Ολυμπιακό μετάλλιο των ανδρών, τα πράγματα είναι δύσκολα. Και αυτό προσωπικά με θλίβει πάρα πολύ γιατί καταλαβαίνω χρόνο με το χρόνο πως οι αρμόδιοι, η Πολιτεία ή όποιος άλλος είναι, δεν μας έχουν σε εκτίμηση. Προφανώς όταν πάρουμε ένα μετάλλιο θα είναι όλοι στο αεροδρόμιο όμως σε τέτοια θέματα που θα ήταν και για εμάς μια ψυχολογική ώθηση, άπαντες σφυρίζουν κλέφτικά. Εμείς το σκεφτόμαστε όμως».
«Έχουμε βοηθηθεί και εμείς με το Ολυμπιακό μετάλλιο των ανδρών»
Φως στο τούνελ υπάρχει όμως; Θα ζήσει η γενιά της Έλενας που έχει φέρει διακρίσεις και μετάλλια, μία πιο μεγάλη αγκαλιά; «Όσο περνάνε τα χρόνια υπάρχει μια μικρή βελτίωση, περισσότερο στους άντρες βέβαια και είναι λογικό λόγω της αναγνωσιμότητας από το Ολυμπιακό μετάλλιο. Θεωρώ ότι έχουμε και εμείς βοηθηθεί αρκετά από αυτό το μετάλλιο. Ελαφρώς έχει αυξηθεί ο κόσμος στις κερκίδες, ελαφρώς. Ξαναλέω όμως πως είναι στο χέρι μας σαν αθλητές και αθλήτριες. Αν πάμε σε μία μεγάλη διοργάνωση σαν Εθνική ομάδα θα έχουμε μία μικρή τόνωση αναγνωρισιμότητας και όσα αυτή φέρνει. Έτσι και οι στόχοι που βάζουμε είναι πάντα υψηλοί για να έρχεται ο κόσμος να μας γνωρίζει, να γνωρίζει το άθλημα. Γιατί αν δεν το καταλαβαίνει, τότε πως; Παίζει μεγάλο ρόλο στην αναγνωρισιμότητα αυτό».
«Η κοινωνίας μας δεν είναι ακόμα έτοιμη να ακούσει…»
Και που έρχονται όμως οι διακρίσεις, οι πιο… φωτεινές μέρες φτάνουν με ρυθμούς χελώνας. «Η κοινωνία μας δεν είναι ακόμα έτοιμη να ακούσει κάποια πράγματα και να ειπώνται όλα έξω από τα δόντια. Δεν ξέρω αν είναι θέμα δικής μας κοινωνίας πάντως εγώ αυτό έχω παρατηρήσει. Οπότε και για εμάς σαν αθλητές και αθλήτριες υπάρχει το “μέχρι εκεί, πέρασα τα όρια”. Και αυτό όμως στο χέρι μας είναι. Όσο το τραβάμε, όσο ξεπερνάμε τα όρια τόσο πιο ανεκτική γίνεται η κοινωνία μας και προσεγγίζουμε τη βελτίωση. Έχουμε άποψη, έχουμε φωνή. Είναι στο χέρι μας» απάντησε υπέροχα η 26χρονη παίκτρια του Ολυμπιακού. Σκεπτόμενη, με περίσσια αυτογνωσία.
«Θέλει δύναμη ψυχής αυτό που έχει κάνει η Ασημάκη»
Οδεύοντας προς το φινάλε, ακούστηκε το όνομα της Αλεξάνδρας Ασημάκη, έτερον ήμισυ της Ξενάκη για κάποια χρόνια στα δύο μέτρα της Βουλιαγμένης ούσα μικρότερη και στην Εθνική ομάδα φυσικά. Επέστρεψε στο νερό αφού έφερε στον κόσμο μία νέα ζωή και βρίσκεται ξανά στο υψηλότερο επίπεδο με τον Άλιμο ΝΑΣ Betsson. Παράδειγμα προς μίμηση.
«Η Αλεξάνδρα ήταν στη Βουλιαγμένη όταν ξεκίνησα εγώ και στην Εθνική ομάδα φυσικά. Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις γυναίκες να φέρνουν στη ζωή ένα παιδί και μετά από λίγο να μπαίνουν ξανά στο νερό και να επιστρέφουν στην ενεργό δράση. Θέλει πολλή δύναμη, δύναμη ψυχής. Είναι και πολύ όμορφη η προσπάθεια που έχουν κάνει στον Άλιμο. Είναι πολύ βοηθητικό για κάθε αθλήτρια να παίζει στο πλευρό της Αλεξάνδρας και μεγάλη πρόκληση απέναντί της».
«Πέρυσι στην Εθνική, ψάχναμε τελευταία στιγμή να παίξουμε διπλό με ομάδες για να προπονηθούμε»
Για το φινάλε, κεφάλαιο Εθνική ομάδα. Μετά από την Οδύσσεια των προηγούμενων ετών και την αστάθεια, βρέθηκε η… Ιθάκη της γαλανόλευκης στο ΟΑΚΑ και φαίνεται να είναι οριστικό. Χαρμόσυνα τα νέα και πολύ σημαντικά στην ψυχοσύνθεση αθλητών και αθλητριών που βούτηξαν ήδη στο στολίδι αυτές τις μέρες.
«Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Πέρυσι θυμάμαι που τελειώναμε την πρωινή προπόνηση με την Εθνική ομάδα και μας έλεγε η Αλεξία (σ.σ προπονήτρια του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος) θα σας ενημερώσω κορίτσια για το που θα κάνουμε το απόγευμα γιατί δεν είχαμε πισίνα. Και ψάχναμε τελευταία στιγμή να παίξουμε διπλό με ομάδες, τη Βουλιαγμένη, τον Ολυμπιακό ώστε να προπονηθούμε. Κάτι τέτοιο για μια Εθνική ομάδα που διεκδικεί βάθρο σε κάθε διοργάνωση είναι τουλάχιστον απαράδεκτο» δήλωσε. Τι να πρωτοσχολιάσεις;
«Το ΟΑΚΑ είναι ένα πάρα πολύ όμορφο κολυμβητήριο. Όταν πατάς το πόδι σου στο συγκρότημα αυτό σε πιάνει μια ανατριχίλα, ένα δέος. Γιατί το έχεις συνδυάσει σαν Έλληνας με τους Ολυμπιακούς αγώνες. Οπότε θεωρώ ότι αν είναι μία μόνιμη λύση, είναι κάτι πάρα πολύ θετικό από πολλές απόψεις για τα αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα. Για το ψυχολογικό κομμάτι. Να ξέρουμε που έχουμε προπόνηση, που είναι το σπίτι μας. Μακάρι να είναι μόνιμη αυτή η λύση».
«Μπορούμε να είμαστε στο Παρίσι αρκεί να σταματήσουμε να το λέμε και να το κάνουμε πράξη»
Λίγα εισιτήρια υπάρχουν ακόμα διαθέσιμα για τους επερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισίου. Οι άντρες έχουν ήδη κλείσει τη θέση τους, οι γυναίκες θα τη διεκδικήσουν. Στο «θέλω» δεν χωράει αμφιβολία. Κουβαλάει όμως από πίσω του και ένα «Μπορώ»;
«Η Εθνική ομάδα πόλο γυναικών μπορεί να βρίσκεται στο Παρίσι. Η αλήθεια είναι ότι γενικότερα όσες φορές δεν τα έχουμε καταφέρει να είμαστε παρούσες στους Ολυμπιακούς Αγώνες, έχει κριθεί στις λεπτομέρειες. Όλες οι ομάδες που βρίσκονται εκεί έχουν μικρές διαφορές μεταξύ τους και αυτό φαίνεται στα Παγκόσμια και τα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που γίνεται… ροτέισον στο βάθρο τα τελευταία χρόνια συνεχώς. Θέλουμε να είμαστε εκεί και μπορούμε να τα καταφέρουμε αρκεί να σταματήσουμε να το λέμε και να το κάνουμε πράξη. Δεν ξέρουμε αν θα υπάρχει Ευρωπαϊκό (προγραμματισμένο για τη Νετάνια), παρόλα αυτά ότι και να γίνει οφείλουμε να δώσουμε το 150% του εαυτού μας για να βρεθούμε στο Παρίσι. Το αξίζουμε και σαν ομάδα αλλά και σαν μονάδες, η κάθε μία ξεχωριστά. Όχι μόνο για την ατομική μας ποιότητα αλλά και την προσπάθεια που έχουμε κάνει για να παίξουμε στους Αγώνες αυτούς».
Photo credit: Pixe1shot
Διαβάστε επίσης:
Η Έλενα Ξενάκη στο #AQ24: «Όταν πήγα στον Ολυμπιακό ένιωσα σαν να αλλάζω χώρα» (Part 1)
