Η ώρα ήρθε για τη γυναικεία ομάδα του Εθνικού Πειραιώς, η οποία στις 23 Αυγούστου ξεκινάει την προετοιμασία της στις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά στις 14:00, με μεγάλη ανυπομονησία και προσμονή, καθώς ο «Αυτοκράτορας» αποτέλεσε τον πρωταγωνιστή στη μεταγραφική περίοδο του καλοκαιριού και εξέπληξε όλους όσοι ασχολούνται με το άθλημα παγκοσμίως.
Παίκτριες με Ολυμπιακά μετάλλια, με συμμετοχές στις κορυφαίες διοργανώσεις, αναβάθμιση με Ελληνίδες αθλήτριες κλάσης, νέος προπονητής, ο Μάρκο Μίτσιτς που γαλουχήθηκε στη σερβική σχολή, καθώς και ένα «κόσμημα» για την ελληνική υδατοσφαίριση στο επιτελείο της ομάδας, ο λόγος φυσικά για την Αντιγόνη Ρουμπέση.
Λίγες ημέρες πριν την πρώτη προπόνηση του «Αυτοκράτορα» για τη νέα σεζόν, ο τεχνικός της ομάδας, Μάρκο Μίτσιτς, παραχώρησε μια κυριολεκτικά εφ’όλης της ύλης συνέντευξη στο Γραφείο Τύπου της υδατοσφαίρισης του Εθνικού Πειραιώς και το ethnikoswaterpolo.gr.
Χωρίς πολλά λόγια, απολαύστε τη και θα μάθετε πολλά…
Η προετοιμασία ξεκινάει σε πολύ λίγες ημέρες. Ποιο είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί; Η πρώτη σας φορά σε ομάδα Α1 φαντάζει ξεχωριστή. Έτσι είναι; Είστε έτοιμος πνευματικά;
«Πράγματι η προετοιμασία πλησιάζει επιτέλους! Το συναίσθημα που κυριαρχεί δεν ξέρω αν είναι ανυπομονησία… Προσωπικά, ανυπομονώ να ξεκινήσουμε την προπόνηση και να πιάσουμε δουλειά. Πρώτη μου φορά στην Α1 και ομολογώ έχω πάρα πολλή όρεξη, το βλέπω σαν μια φανταστική εμπειρία που μου προσφέρθηκε από την Διοίκηση του Εθνικού και από τον υπεύθυνο της ομάδας, κ. Δημήτρη Κολοβό. Έχουμε αρκετό χρόνο μπροστά μας να προετοιμαστούμε, όχι μόνο από πλευράς φυσικής κατάστασης και τακτικής αλλά και για να δεθούμε σαν ομάδα, που είναι το βασικό και το πιο σημαντικό πιστεύω. Πνευματικά πιστεύω είναι πάρα πολύ έτοιμες όλες τους, εννοείται αυτό. Θεωρώ και υποστηρίζω ως άνθρωπος, ότι χωρίς “πνεύμα” δεν υπάρχει ουσία σε οποιοδήποτε εγχείρημα. Το πνεύμα είναι αυτό που δίνει νόημα σε ό,τι κάνουμε. Βεβαίως, επιτυχίες έρχονται και χωρίς πνεύμα, όμως, δεν αφήνουμε πίσω μας κανένα στίγμα, καμία ιστορία… απλά θα γραφτεί ότι καταφέραμε κάτι. Όταν τα παιδιά θα φύγουν από τον χώρο ή την ομάδα, μπορεί να θυμούνται αυτή την επιτυχία, χωρίς, όμως, συναίσθημα, χωρίς να έχουν αφήσει ένα κομμάτι του εαυτού τους δεν θα νιώθουν ότι ανήκουν εκεί… Χωρίς πνεύμα, δεν θα θυμούνται τίποτα άλλο, πέρα από τον ιδρώτα και τον κόπο, και δεν είναι αυτή η ουσία του αθλήματος ούτε η νοοτροπία μου».
Το πλάνο των μεταγραφών φέτος, δείχνει εξαιρετικό, ίσως το καλύτερο της Κατηγορίας. Ποιά ήταν η συμβολή σας στις αποφάσεις για τις μεταγραφές αυτές, ειδικότερα των παικτριών που έρχονται από το εξωτερικό; Φάνηκε να υπάρχει καλή συνεργασία με κάποιους συνεργάτες σας.
«Για να είμαι ειλικρινής, το πλάνο των μεταγραφών δεν έχει βγει στο 100% όπως θέλαμε αρχικά (σ.σ γελάει). Ωστόσο, βλέπετε ότι μέχρι στιγμής πάει φανταστικά και γενικά, πολύ καλύτερα από αυτό που περιμέναμε. Θα συμφωνήσω, ότι με βάση τις παίκτριες που αποκτήσαμε φέτος, όντως το σχέδιο είναι το καλύτερο της κατηγορίας. Όμως, είναι στο χέρι μας, εμού και της Αντιγόνης Ρουμπέση, να αξιοποιήσουμε απόλυτα το υλικό που έχουμε και να επιτύχουμε τους στόχους που έχουμε θέσει μαζί. Όσον αφορά, την συνεργασία και την επιλογή της κάθε μεταγραφής, προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε μια λογική ροή στα βήματα μας. Βεβαίως, το πρώτο βήμα για κάθε πρόταση, το έκανα εγώ, ως προπονητής.
Είχα φοβερή υποστήριξη όχι μόνο από την Διοίκηση του Εθνικού και τον κ. Κολοβό, αλλά και από τους δικούς μου ανθρώπους. Ο ενθουσιασμός της “οικογένειας” του Εθνικού, κάθε φορά, που μάθαιναν για τις προσεγγίσεις μας ήταν τεράστιος και όλοι ήταν διαθέσιμοι να μας βοηθήσουν.
Σχετικά με τα μεγάλα ονόματα που μας έρχονται φέτος, τις Ολυμπιονίκες δηλαδή, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο οι πληροφορίες που μας δόθηκαν από άτομα που απέδειξαν ξανά πόσο αγαπάνε και τιμούν τον Εθνικό. Μας προσέφεραν απλόχερα, χωρίς να λογαριάζουν αν ανταμείβονται για αυτό σωστά από τον σύλλογο, όση πληροφορία και βοήθεια χρειαζόμασταν στις μεταγραφικές μας κινήσεις για τις παίκτριες αυτές. Ευτυχώς, κινηθήκαμε άμεσα και ήρθαμε κατευθείαν σε επαφή, ακόμα και με τις παίκτριες, πάντα σεβόμενοι τις ίδιες και τις επιθυμίες τους».
Πιστεύετε αναλαμβάνετε δύσκολο έργο για πρώτη φορά φέτος, στον πάγκο του Εθνικού Πειραιώς; Κάθε παίκτρια είναι μοναδική και άκρως ανταγωνιστική, προερχόμενη είτε από τον ίδιο τον Εθνικό, είτε από κάποια άλλη ομάδα της Ευρώπης ή από την Εθνική ομάδα των ΗΠΑ. Θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί ομοιογένεια;
«Είναι αλήθεια ότι φέτος έχουμε πάρα πολλές καινούργιες παίκτριες, ορισμένες από τις οποίες δεν έχουν συνεργαστεί ποτέ μεταξύ τους και μερικές δεν γνωρίζουν καν η μία την άλλη. Επομένως, πέρα από το αθλητικό κομμάτι που αφορά τα βήματα μας σαν ομάδα, στη επίθεση, στην άμυνα και το να τους μεταφέρω όσο είναι εφικτό, την δική μου νοοτροπία, υπάρχει το πρωτεύον και πιο σημαντικό κομμάτι, το να γίνουμε ομάδα, να υπάρχει ομοιογένεια δηλαδή.
Δεν θεωρώ, όμως, ότι το έργο μου φέτος είναι δύσκολο, διότι όσο υπάρχει όρεξη και θετική προσέγγιση στις προκλήσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, τίποτα δεν είναι δύσκολο. Επαναλαμβάνω, ότι όλα είναι στα χέρια μας. Πιστεύω ότι και εγώ και η Αντιγόνη Ρουμπέση, έχουμε όλες τις γνώσεις για να καλύψουμε κάθε παίκτρια και κάθε απορία στην ομάδα μας.
Επιπλέον, είμαι πάρα πολύ χαρούμενος και είναι τιμή μου που θα συνεργαστώ με τις Χρυσές Ολυμπιονίκες του Τόκιο και όχι μόνο, καθώς η Πάρκες κατέκτησε το χάλκινο. Σίγουρα, θα μάθω κι εγώ, πολλά από τις εμπειρίες τους, δεν κρύβομαι γι’ αυτό. Δεν κρύβω, επίσης, ότι μέσω της συνεργασίας μας, θα μάθω και για προπονητικά θέματα, προσεγγίσεις και νέες νοοτροπίες που “φέρνουν” από τις ομάδες τους. Μόνο μαθαίνοντας εξελισσόμαστε, όχι μόνο σαν προπονητές αλλά και σαν άνθρωποι» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Σέρβος τεχνικός του Εθνικού Πειραιώς.
Συνέχισε λέγοντας: «Είμαι πάρα πολύ τυχερός που στην προπονητική μου πρεμιέρα στην Α1, θα έχω αυτές τις παίκτριες στο ρόστερ. Όπως προανέφερα, είναι πολύ έμπειρες, σίγουρα δυνατοί χαρακτήρες για να έχουν φτάσει σε Ολυμπιακούς Τελικούς και εννοείται, έχουν αποδείξει ότι παίζουν πολύ ποιοτικό πόλο, για εμάς που γνωρίζουμε το άθλημα. Δεν είναι τυχαίο ότι η Τζόνσον αναδείχθηκε ξανά, η καλύτερη τερματοφύλακας του κόσμου και μαζί με την Πάρκες ανήκουν στην καλύτερη 7αδα των Ολυμπιακών Αγώνων. Οι προσθήκες αυτές αποτελούν μια πολύ καλή βάση για την ομάδα μας, ενώ οι ίδιες οι παίκτριες θα μεταδώσουν νέες νοοτροπίες στα υπόλοιπα κορίτσια.
Την ομοιογένεια θα την πετύχουμε, θέτοντας κάποιους κανόνες και νέες αρχές όχι μόνο μεταξύ μας το προπονητικό τιμ με την Διοίκηση του Εθνικού, αλλά και με όλα τα κορίτσια. Να συμφωνούμε και να υποστηρίζουμε τα ίδια πράγματα όλοι μαζί, με κοινούς στόχους και έτσι θα προχωρήσουμε μπροστά! Όπως πιστεύουμε σε μία τακτική που υιοθετούμε, έτσι πρέπει να πιστέψουμε και στις αρχές που θα θέσουμε στην ομάδα μας.
Το μόνο που αποτελεί πρόκληση για μένα είναι η διαχείριση χαρακτήρων, γενικά σε μια ομάδα. Ο καθένας έχει την δική του άποψη και οπτική (Στη Σερβία λέμε 100 άτομα, άρα 200 απόψεις…), δεν “ξυπνάει” κάθε μέρα το ίδιο και δεν έχει την ίδια όρεξη για προπόνηση, σίγουρα έχει και προσωπικά ζητήματα που τον απασχολούν. Σε μια ομάδα, πρέπει να “στεκόμαστε” δίπλα σε όλους με σεβασμό και για τα προβλήματα εκτός προπόνησης και να δείξουμε ότι οι παίκτριες μπορούν να μας εμπιστευθούν. Σε αυτήν την φάση, πρέπει να είμαστε δίκαιοι απέναντι σε όλες τις παίκτριες και πάντα με σεβασμό προς τον χαρακτήρα της καθεμιάς να πορευτούμε με τις αρχές που θα θέσουμε. Να μην αδικήσουμε καμία, να διατηρήσουμε τις αρχές και η ομάδα θα έχει ηρεμία και υγεία».
Ποιος είναι ο προσωπικός σας στόχος φέτος και ποιός ο συλλογικός στόχος για την ομάδα;
«Θα ξεκινήσω με τους στόχους του συλλόγου και στο τέλος θα αναφερθώ στους προσωπικούς μου στόχους. Πρώτος, ως προπονητής, υποστηρίζω ότι στόχος μας θα έπρεπε είναι η συμμετοχή στους τελικούς, καθώς σύμφωνα με το ρόστερ μας, αυτό θα ήταν μια επιτυχία. Αν το φετινό ρόστερ, προϋπήρχε και είχε δουλευτεί περισσότερα χρόνια θα μπορούσαμε να μιλάμε και για διεκδίκηση του Πρωταθλήματος… να ανταγωνιστούμε επάξια τον Ολυμπιακό δηλαδή. Όμως, ρεαλιστικά μιλώντας, ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που χτίζεται και επενδύεται τα τελευταία 12-13 χρόνια, με τον ίδιο προπονητή και με έναν κορμό που έχει διαμορφωθεί εδώ και 3-4 χρόνια με παίκτριες οι οποίες έχουν ωριμάσει μέσα από τις επιτυχίες αυτές στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα κλπ., και παραμένουν σταθερές. Τα 4 Κύπελλα που κατέχει από πέρυσι ο Ολυμπιακός μιλούν από μόνα τους και με την προσθήκη της Ξενάκη, αποδεικνύεται το επίπεδο και η σοβαρότητα αυτής της ομάδας. Παρακολουθώντας τους, μας δείχνουν τον δρόμο όχι μόνο για το πως μπορούμε να λειτουργούμε αλλά και το που μπορούμε να φτάσουμε» τόνισε ο προπονητής του «Αυτοκράτορα», προσθέτοντας:
«Σχετικά με τους στόχους των παικτριών, πρέπει να είναι εξαρχής ξεκάθαροι και πιστεύω να συμβαδίζουν με τους συλλογικούς στόχους της ομάδας. Προσωπικά για τις παίκτριες μου θέλω στο τέλος της αγωνιστικής σεζόν, να είμαστε όλοι χαρούμενοι μέσα και έξω από το νερό και να νιώθουμε υπερήφανοι για ό,τι έχουμε καταφέρει σαν σύνολο. Μόνο τότε, εγώ ως Μάρκο, θα έχω πετύχει τους προσωπικούς μου στόχους. Θα ήθελα μελλοντικά να με θυμούνται με έναν συγκεκριμένο τρόπο, να χαίρονται όταν με βλέπουν και να μην μας ενώνουν μόνο εμπειρίες του πόλο αλλά και της ζωής και της φιλοσοφίας μας. Όσον αφορά, τον προσωπικό μου αθλητικό στόχο, έχω μια προπονητική εμπειρία 14 χρόνων και τα τελευταία έτη είμαι στο πλευρό του Φάνη Κουντουδιού. Αυτή είναι μια μεγάλη πρόκληση για εμένα. Θα ήθελα να καταφέρω να μεταδώσω σε όλες τις παίκτριες τις γνώσεις μου και την εμπειρία μου, να βρω γρήγορα τον τρόπο να τα μεταφέρω. Θα χρησιμοποιήσουμε ότι προπονητικό εργαλείο υπάρχει για να εξελίσσεται η καθεμία ξεχωριστά αλλά και όλες μαζί σαν ομάδα. Θα δούμε πολύ βίντεο. Για να βελτιώσουμε την τακτική πρέπει να βλέπουμε, να διορθώνουμε και να συμφωνούμε όλοι. Αν κάθε “μονάδα” βελτιώνεται μεμονωμένα, πάντα με την βοήθεια μας, τότε και η βελτίωση στο σύνολο θα είναι αξιοσημείωτη. Όπως βλέπετε, πάρα πολλοί στόχοι και όλοι μας καθοδηγούν στο ίδιο».
Η ριζική ανανέωση στην ομάδα φέτος, τόσο στο ρόστερ, όσο και στο προπονητικό επιτελείο πιστεύετε θα οδηγήσει τον «Αυτοκράτορα», να κοντράρει τον Ολυμπιακό και την Βουλιαγμένη για την διεκδίκηση του Πρωταθλήματος; Από τη μια τρία Ολυμπιακά μετάλλια (Πάρκες, Τζόνσον, Χαραλαμπίδη), από την άλλη η νέα φιλοσοφία που θέλετε να περάσετε στην ομάδα.
«Θα συμφωνήσω ότι, όντως, αυτό που χαρακτηρίζει τον Εθνικό τα τελευταία 4-5 χρόνια είναι οι ριζικές ανανεώσεις. Πιστεύω (όχι επειδή βρίσκομαι στο επίκεντρο) ότι επιτέλους ο Εθνικός φέτος, έκανε μια πραγματική ριζική ανανέωση. Καταφέραμε να κάνουμε τις προσθήκες που προανέφερα κι αυτό συνέβη κυρίως, γιατί συμφωνήσαμε με τον υπεύθυνο και χρηματοδότη, τον κο Κολοβό, ότι αν θέλουμε να εξελίξουμε την ομάδα και να διεκδικήσουμε το οτιδήποτε, θα πρέπει οι προσθήκες να είναι ουσιαστικές. Δεν θέλαμε να αναβαθμιστούμε σε μικρό βαθμό, να κάνουμε το 6… 6,5… δεν έχει νόημα σε μια ριζική αλλαγή αυτό. Μέχρι στιγμής, οι μεταγραφές και αλλαγές στην ομάδα μας, βλέπετε ότι, πάνε εξαιρετικά.
Για το προπονητικό επιτελείο του Εθνικού, όλοι πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πάρθηκε ένα ρίσκο. Κυρίως με την επιλογή μου ως πρώτος προπονητής, αν και είμαι στον Εθνικό εδώ και 7-8 χρόνια περίπου, στα μικρότερα τμήματα, ενώ τα τελευταία 3-4 βρισκόμουν στο πλευρό του Φάνη Κουντουδιού. Επομένως, πρέπει να αναγνωρίσουμε το θάρρος και το ρίσκο που κρύβεται σ’ αυτήν την απόφαση της Διοίκησης, να επιλέξουν εμένα και όχι κάποιο άλλο μεγάλο όνομα. Ελπίζω, λοιπόν, να μην τους απογοητεύσω και στο τέλος να είναι υπερήφανοι που συνεργάστηκαν μαζί μου, όχι ως προπονητή, αλλά να είναι περήφανοι για τον άνθρωπο Μάρκο.
Επίσης, χαίρομαι ιδιαίτερα που δέχτηκαν και υλοποίησαν και την δική μου ιδέα, να έχουμε την Αντιγόνη Ρουμπέση, ως συνεργάτη μου. Ο λόγος που επέλεξα την Ρουμπέση είναι γιατί σκεπτόμενος κάποια μεγάλα ονόματα, τα οποία απασχολούνται ήδη στον χώρο μας ή και εκτός, όπως η Μανωλιουδάκη ή η Αντωνάκου, για την Αντιγόνη ήταν η κατάλληλη στιγμή.
Αναγνωρίζω την μεγάλη ιστορία που έχει γράψει με την Βουλιαγμένη και με την Εθνική Ελλάδος, στην άλλη πλευρά της Αττικής υπήρχε η Ρουμπέση. Ταιριάζει πολύ στην νοοτροπία μου το στυλ που έπαιζε η Ρουμπέση, που δεν απέφευγε την σωματική επαφή και διάβαζε το παιχνίδι σωστά, ώστε να επικρατήσει. Δεν φοβόταν ποτέ να παίζει με την αντίπαλο πάνω της…
Όποιος γνωρίζει το Σέρβικο πόλο, αυτές είναι μερικές από τις βάσεις του και πάντα ως προπονητής επιδιώκω να τις μεταδώσω στους παίκτες ή στις παίκτριες μου, ακόμα και στις μικρές ηλικίες. Θέλουμε την επαφή και όταν τη μάθουμε δεν θα έχουμε κανένα θέμα»!.
Επίσης, σχετικά με την βοηθό του πρόσθεσε: «Αυτό που βλέπω στην Αντιγόνη είναι πολλή όρεξη για την ομάδα και εμπειρία στον συγκεκριμένο τομέα, καθώς τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ήταν στο πλευρό του Τεό Λοράντου με την Εθνική Γυναικών. Γνωρίζω ότι έχει πάρα πολλά να προσφέρει στην ομάδα και σίγουρα θα μάθω ακόμα περισσότερα από εκείνη, για το γυναικείο πόλο, βρίσκοντας την χρυσή τομή των γνώσεων μας. Η αλήθεια είναι ότι το ανδρικό πόλο διαφέρει σημαντικά από το γυναικείο. Σκεφτείτε την ύπαρξη του ολόσωμου μαγιό. Η Αντιγόνη θα με βοηθήσει πολύ στο να προσαρμόσω τις γνώσεις μου, με αρκετή κινησιολογική δουλειά μαζί της.
Όσον αφορά τα 3 μεγάλα ονόματα που ανήκουν πλέον, στην ομάδα μας, δεν πιστεύω ότι θα έχουμε πρόβλημα προσαρμογής στην τακτική, τα περισσότερα τα έχω ήδη αναφέρει. Υπολογίζω, όμως, ότι με την εμπειρία τους θα επηρεάσουν σίγουρα τις υπόλοιπες παίκτριες, σε σημείο τέτοιο ώστε να αναδειχθούν περισσότερο, να γίνουν «ελκυστικές» και να κεντρίσουν και το ενδιαφέρον του/της ομοσπονδιακού τεχνικού που θα επιλεγεί. Ήδη αξίζουν, αλλά θα το παλέψουμε ακόμη περισσότερο. Θέλουμε οι αθλήτριες του Εθνικού να είναι από τις πρώτες που θα κοιτάζει ο/η Ομοσπονδιακός τεχνικός για να προσθέσει στις ήδη υπάρχουσες της Εθνικής ομάδας.
Πιστεύω πολύ στα κορίτσια που ήδη έχουμε στην ομάδα και ότι μέσα από την διαδικασία που προανέφερα θα ξεχωρίσουν και θα αναβαθμιστούν σαν παίκτριες, πάντα στα πλαίσια μιας συλλογικής προσπάθειας όλων μας».
Υπάρχει ανυπομονησία για την έναρξη της προετοιμασίας, στις 23/8 στον Άγιο Κοσμά; Ποιες παίκτριες θα είναι παρούσες τότε;
«Ομολογώ υπάρχει αρκετή ανυπομονησία για τις 23 του μήνα, όμως δεν θα είναι όλες οι παίκτριες μαζί μας από τις πρώτες μέρες. Στο πλαίσιο της συμφωνίας μας, επιθυμώ να είναι ικανοποιημένες με τον ερχομό τους στην ομάδα του Εθνικού. Επομένως, σεβαστήκαμε το γεγονός ότι ορισμένες θέλουν ένα μεγαλύτερο διάλλειμα μετά το Ολυμπιακό Τουρνουά, ανεξάρτητα από την άποψη μου για το αν αυτό είναι καλό για εκείνες. Δείχνουμε εμπιστοσύνη και δεν αμφιβάλλω για το γεγονός ότι, μόλις έρθουν θα έχουν όρεξη για δουλειά και θα είναι όπως πρέπει. Εκ των υστέρων, λοιπόν, θα έρθουν οι παίκτριες από την Αμερική (σ.σ αδερφές Χαραλαμπίδη, Τζόνσον) και η Πάρκες, όμως κοντά μας στην έναρξη της προετοιμασία θα είναι όλος ο ελληνικός κορμός, η Καναδή αριστερόχειρας, Βέρικα Μπάκοτς, καθώς και κορίτσια από τις ακαδημίες του Εθνικού. Στην διάρκεια της σεζόν θα δίνουμε τον απαιτούμενο χώρο και χρόνο σε όλα τα κορίτσια για να προσαρμοστούν αναλόγως, αλλά και για να αξιολογούμε την απόδοση τους και την θέληση για να εξελιχθούν», δήλωσε ο Μάρκο Μίτσιτς.
Γνωρίζετε καλύτερα από όλους τον χαρακτήρα της Φιλιούς (σ.σ Μανωλιουδάκη), που για το ελληνικό πόλο αποτελεί πρότυπο, όχι μόνο για τις αθλητικές ικανότητες της αλλά και για την προσωπικότητα της και αυτό αποδείχθηκε ακόμη πιο έντονα, αφού ολοκλήρωσε την καριέρα της ως παίκτρια. Υπάρχει κάποιος τέτοιος ανερχόμενος χαρακτήρας στην ομάδα ή θα θέλατε να “φτιάξετε” κάποιον;
«Δυστυχώς η απάντηση μου σε αυτήν την ερώτηση είναι όχι. Προς το παρόν, δεν βλέπω κάποιον τέτοιο χαρακτήρα στην ομάδα μου, στην Ελλάδα, όμως, βλέπω. Ήταν μεγάλη μου επιθυμία να καταφέρω να έρθει αυτή η παίκτρια στην ομάδα, δεν έγινε όμως. Εκείνη ξέρει ποια είναι.
Σχετικά με το να δημιουργήσω έναν τέτοιο χαρακτήρα στην ομάδα, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Εγώ και ο κάθε προπονητής, συναναστρεφόμαστε με τους παίκτες, τις παίκτριες, τα παιδιά μόνο μερικές ώρες την ημέρα… και εννοείται έρχονται σε εμάς, ως ήδη διαμορφωμένες προσωπικότητες. Άρα, είναι ανέφικτο να δημιουργηθεί ξαφνικά, ένας τέτοιος χαρακτήρας σε μια ομάδα, από την πλευρά του προπονητή. Αυτό καλλιεργείται στο σπίτι. Όχι μόνο ο χαρακτήρας της Φιλιούς, αλλά και ο χαρακτήρας του κάθε ένα από εμάς προκύπτει από το οικογενειακό περιβάλλον και τα ερεθίσματα που έχουμε λάβει στην διάρκεια της ζωής μας από τους γονείς μας. Βάσει των αξιών που μας έχουν στρώσει οι γονείς μας. Ως προπονητής καλούμαι να διαχειριστώ πάρα πολλούς χαρακτήρες και μαζί τις αξίες και τις απόψεις που φέρει ο κάθε χαρακτήρας-παίκτης. Έχω μάθει τα λόγια να συμβαδίζουν με τις πράξεις μου και θα επιμείνω σε αυτά που θα συμφωνήσουμε όλοι μαζί από την αρχή. Ζούμε δημοκρατικά και ο αθλητισμός μπορεί να γίνει ανυπόφορος μόνο σε όσους δεν μπορούν να προσαρμοστούν εύκολα».
Γιατί οι δύο χρυσές Ολυμπιονίκες του Τόκιο, Στεφανία Χαραλαμπίδη και Άσλεϊ Τζόνσον ήρθαν στον Εθνικό Πειραιώς;
«Αυτό ίσως το απαντήσουν καλύτερα, οι δύο Αμερικανίδες παίκτριες, μόλις έρθουν. Δυστυχώς για την Ελλάδα, δεν έχουμε την ευκαιρία να δούμε τις Αμερικανίδες σε κάποιο εγχώριο Πρωτάθλημα. Έχουν κατακτήσει 3 συνεχόμενα Ολυμπιακά μετάλλια, ωστόσο τις έχουμε δει ελάχιστα στην χώρα μας, ως παίκτριες. Τα πρώτα μου χρόνια στην Ελλάδα, θυμάμαι ότι βρισκόταν στο κολυμβητήριό μας, η Κάμι Κρεγκ. Ενδεχομένως, η τότε καλύτερη φουνταριστός στον κόσμο. Υπάρχει και κίνηση με το όνομά της!
Έκτοτε, η επόμενη παρουσία Αμερικανίδων σε Ελληνική ομάδα ήταν τα προηγούμενα χρόνια στην Βουλιαγμένη, το δίδυμο που ήρθε σε εμάς φέτος, Τζόνσον-Χαραλαμπίδη. Προφανώς, τους αρέσει η Ελλάδα και τους ελκύει κάτι στην ομάδα μας πλέον. Ίσως έπαιξε ρόλο η Αντιγόνη Ρουμπέση και η ιστορία της, ίσως η παρουσία μου ως νέος προπονητής με λίγο διαφορετική νοοτροπία ως ξένος και όχι Έλληνας, ίσως ο ίδιος ο Εθνικός με την ιστορία του. Ο Εθνικός, κάποτε, ήταν στην κορυφή του ελληνικού πόλο και πρέπει να δουλέψουμε πάρα πολύ σκληρά και να επενδύσουμε για να επαναφέρουμε τον Σύλλογο σε αυτήν την διαδρομή.
Ομολογώ, οι δύο κοπέλες από την Αμερικανική ομάδα είχαν και την υποστήριξη του προπονητή τους, Άνταμ Κρικόριαν, στην κίνησή τους αυτή. Επίσης, την υποστήριξη από κάποιους φίλους γύρω και μέσα στην ομάδα που έχουν προσωπικές σχέσεις με τα κορίτσια.
Σε κάθε περίπτωση χαίρομαι που μας επέλεξαν και θα έχουμε ξανά στο κολυμβητήριό μας στον Πειραιά, παίκτριες τέτοιου βεληνεκούς! Δεν πρέπει να ξεχάσουμε, όμως, και τα ονόματα που ήδη έχουν περάσει από τις ελληνικές πισίνες, όπως η Ίφκε Φαν Μπέλκουμ, η Ρομπέρτα Μπιανκόνι και η Τζουλιέτα Έμολο που προσέφεραν πολλά με την εμπειρία τους και την νοοτροπία τους σαν παίκτριες και ήρθαν στα καλύτερά τους. Βλέπαμε όλη την εικόνα τους και όχι μόνον αυτή με το σκουφάκι το Σάββατο το βράδυ».
Συνέντευξη στον Ορέστη Κανελλόπουλο
Επιμέλεια συνέντευξης: Δέσποινα Μπαλαχτάρη
