Η κατήφεια στο ελληνικό στρατόπεδο είναι φυσική και επόμενη. Ο πήχης έχει ανέβει ψηλά και τον έχουν τοποθετήσει εκεί οι ίδιοι οι διεθνείς. Οι προσδοκίες – πρώτα απ’ όλα από τους εαυτούς τους – είναι μεγάλες και οι απαιτήσεις ανάλογες. όλα αυτά είναι αλυσιδωτά, αλληλένδετα.
Την έννοια της επιτυχίας με την μη διάκριση, συνειδητά αποφεύγεται η λέξη αποτυχία καθώς σε ελάχιστες περιπτώσεις ενστερνίζεται από τον υπογραφών και σε καμία των περιπτώσεων δεν ήταν τέτοια η πορεία της Εθνικής ομάδας και η εικόνα στο παγκόσμιο της Ντόχα – τις χωρίζει μία λεπτή γραμμή στον πρωταθλητισμό. Αχνή κάποιες φορές, δυσδιάκριτη. Ένα γκολ, μία άμυνα, ένα μπλοκ, μια απόκρουση, ενός δευτερολέπτου συγκέντρωση. Τόσο μικρές είναι οι διαφορές ανάμεσα σε 9-10 (αφού πλέον συμπεριλαμβάνεται σε αυτά και η Γαλλία) χωρίς την παραμικρή υπερβολή, αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα στην παγκόσμια υδατοσφαίριση ανδρών που όποιος δεν μπορεί να το καταλάβει μάλλον κοιτάζει το ποτήρι επιφανειακά και όχι το περιεχόμενο αυτού.
Υπερβολικά μικρές λεπτομέρειες δεν επέτρεψαν στην «Επίσημη Πετυχημένη» να ανέβει για τρίτη συνεχόμενη, ισάριθμη φορά στο βάθρο των νικητών σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Καμία αμφισβήτηση και καμία μεμψιμοιρία όμως για την «Επίσημη Πετυχημένη», την κορυφαία Εθνική ομάδα που έχει γεννήσει ο αθλητισμός της χώρας. Θα κάνει την απαραίτητη αυτοκριτική και θα βρει το δρόμο της. Στα ύπουλα σταυροδρόμια ξέρει να επιλέγει το σωστό μονοπάτι και δεν υπάρχει αμφιβολία περί τούτου. Δεν πνέει και τα λοίσθια με δύο διοργανώσεις δα. Θα πάρει τον απαραίτητο χρόνο να ανασάνει γιατί μπροστά της έχει το μεγαλύτερο ραντεβού της χρονιάς.
Υπάρχει δικαιοσύνη στον αθλητισμό;
Γιατί στη ζωή υπάρχει; Τι είναι δικαιοσύνη και ποιος ορίζει το αντικειμενικό και το καθολικά αποδεκτό από το υποκειμενικό; Ρητορικές οι ερωτήσεις. Αν έπαιζαν πόλο οι αριθμοί στο 21ο παγκόσμιο πρωτάθλημα υγρού στίβου τι θα γινόταν; Έχετε αναρωτηθεί; Αφήστε, θα σας το απαντήσουμε εμείς.
Η Εθνική ομάδα όλο ανδρών είχε με διαφορά από την αμέσως επόμενη, την 3η καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης και τη δεύτερη λαμβάνοντας υπόψιν το ποσοστό ευστοχίας στα σουτ. Με 95 γκολ και 48% κάθε που εκτελούσε (95/198), θα έπαιρνε το χάλκινο στην εν λόγω κατηγορία πίσω από την πραγματική πρωταθλήτρια Κροατία (107 γκολ και 52% ευστοχίας) και τη δευτεραθλήτρια Ιταλία (101 γκολ αλλά 42% ευστοχίας).
Τα περισσότερα γκολ στην κανονική ροή παιχνιδιού από την περιφέρεια χωρίς να έχει προηγηθεί φάουλ ήταν «γαλανόλευκα» (30 στον αριθμό) ενώ η Εθνική ήταν τρίτη (12/15) μαζί με την Ισπανία και την Ιταλία στα γκολ στην κόντρα. Πρώτη η Ιαπωνία με 17 και δεύτεροι οι Ούγγροι με 15.
Η «Επίσημη Πετυχημένη» είχε 16/18 πέναλτι, δεύτερη πίσω από την Ιταλία των 17/23. Τρίτη μαζί με την Αυστραλία με 11/20 από τον κεντρικό πίσω από Σερβία (15/22) και Ουγγαρία (12/19) ενώ υστέρησε σε 6μετρα μετά από φάουλ (μόλις 1/6 την ίδια ώρα που η «Setebello» είχε 6/12) ενώ μικρή ήταν και η παραγωγικότητα στον παραπάνω (25/47). Μόνο η Νότιος Αφρική, το Καζακστάν, η Κίνα, η Βραζιλία και οριακά η Ρουμανία είχαν λιγότερες εύστοχες εκτελεσμένες προσπάθειες στον παραπάνω από την Ελλάδα. Βαθιά πληγή. Αλλά και για να λέγεται του… στραβού το δίκιο, η «γαλανόλευκη» κέρδισε μόλις 47 αποβολές σε έξι παιχνίδια δηλαδή 7,9 ανά παιχνίδι. Όσες είχε και η… Κίνα.
Η Εθνική ομάδα πέρα από την 3η καλύτερη επίθεση είχε και την τρίτη καλύτερη άμυνα και τέταρτη αν υπολογίσει κανείς τα παιχνίδια που έδωσε η κάθε ομάδα με 57 γκολ παθητικό (9,5 ανά ματς). Καλύτερη όλων η Ισπανία που επέτρεψε 50 γκολ σε έξι παιχνίδια ενώ 56 δέχθηκαν οι τέως Παγκόσμιοι πρωταθλητές Ούγγροι. Παραπάνω (65) αλλά με επτά ματς δέχθηκε η φιναλίστ Ιταλία ενώ 70 είχε η Κροατία και εκείνη σε επτά ματς. Η αναγωγή έγινε στα τελικά αποτελέσματα και όπως αποδείχθηκε και εκ του αποτελέσματος, η καλύτερη επίθεση κερδίζει την καλύτερη άμυνα.
Ο «κέρβερος» Ζερδεβάς και ο.. αδικημένος Ντίνος
Για να μείνει η ελληνική ομάδα χαμηλά – όχι τόσο όσο μπορούσε και θα ήθελε – σε παθητικό έπρεπε να κάνει άλλο ένα πολύ καλό τουρνουά ο Μάνος Ζερδεβάς. Ο καλύτερος τερματοφύλακας των Ολυμπιακών αγώνων του Τόκιο κατέβασε και πάλι… ρολά πραγματοποιώντας 57 αποκρούσεις, τις δεύτερες περισσότερες μετά το… τείχος και συμπαίκτη του στον Ολυμπιακό, Μάρκο Μπίγιατς που είχε 61. Σταθερή εγγύηση για μία ακόμα διοργάνωση ο Ζερδεβάς.
Το δυνατό στοιχείο της «Επίσημης Πετυχημένης» αυτό στο οποίο έχει στηριχθεί στα προηγούμενα χρόνια και οφείλει να το κάνει και ενόψει Παρισίου πέρα από την άμυνά της, είναι η πολυφωνία στην επίθεση. Γεγονός που φανέρωσε για μία ακόμα μεγάλη διοργάνωση. Η «γαλανόλευκη» είχε 4 διψήφιους (Γενηδουνιάς, Κάκαρης, Γκιουβέτσης και Βλαχόπουλος) με πρώτο… κανόνι ως συνήθως τον Ντίνο.
Ο χαρισματικός περιφερειακός του Ολυμπιακού έσυρε σε ένα ακόμα τουρνουά τον… χορό των ελληνικών γκολ με 13. Ένα πραγματικό «μοτέρ», πιστός στρατιώτης, με έντονο το στοιχείο του αλτρουισμού. Ένας ακούραστος εργάτης που αδικείται – ας μας επιτραπεί η λέξη – ως προς τη φήμη του συγκριτικά με τα όσα προσφέρει σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού και παράλληλα έχοντας το πιο σημαντικό στοιχείο στον αθλητισμό: Διάρκεια. Κορυφαίος μεταξύ ίσων, ένας από τους καλύτερους παίκτες που έχει βγάλει αυτός ο τόπος διαχρονικά. Ντίνος Γενηδουνιάς. Είμαστε τυχεροί που ζούμε στην εποχή του, στην εποχή αυτής της ομάδας-κόσμημα. Το έχουμε πει πολλάκις και δεν θα σταματήσουμε να το τονίζουμε.
Το μάθημα ήρθε στο διάβα τους, το Παρίσι είναι πιο κοντά απ’ότι πιστεύουμε… Έρχεται το πιο λαμπρό αστέρι στην καριέρα τους!
