Αν αναλογιστούμε καλά την αθλητική μας πορεία, σπουδαία ή μη, πάντα θα έχουμε εκείνο τον συμπαίκτη στον μυαλό μας που στην σύγχρονη κοσμοθεωρία μας θα έφερε άνετα τον τίτλο του “partner in crime”. Μιλώντας φυσικά πάντα για ομαδικά σπορ, πολλώ δε μάλλον εκείνο της υδατοσφαίρισης, έχουμε όλοι στην μνήμη μας εκείνο τον φίλο / φίλη και συναθλητή που ξέραμε ότι σχεδόν πάντα θα έκανε την σωστή πάσα, την κατάλληλη ασίστ… που πάντα θα βρισκόταν πίσω από κάθε δημιουργία γκολ χωρίς καν να σκοράρει. Κάποιοι τους / τις ονομάζουν «αντιστάρ», αναφερόμενοι στα παιδιά εκείνα που ακόμα και στην κακή μέρα της ομάδας, θα επιδιώξουν να αναλάβουν την ευθύνη, να αλληλο-καλύψουν, να προστατεύσουν τους συμπαίκτες τους, ξεφεύγοντας από την νοοτροπία του… «παίρνω το τελευταίο σουτ έχοντας περίσσεια αυτοπεποίθηση». Πολλοί και σπουδαίοι αθλητές ίσως χαρακτηρίστηκαν από τον όρο του «αντιστάρ» και ξεχώρισαν για την ευφυία τους, την ευρηματικότητά τους στο παιχνίδι, το πώς κινούνται και το πως διαχειρίζονται καταστάσεις υψηλής πίεσης. Ας τονίσουμε επίσης σε αυτή την ειδική μνεία, ότι οι λεγόμενοι «αντιστάρ» δεν είναι απαραίτητα μεγάλοι και πολύπειροι αθλητές και αθλήτριες… Έχουμε δει παιδιά, εφήβους, νεάνιδες, να κινούνται με ταπεινότητα στην πισίνα, να έχουν κατευνάσει το «εγώ» τους στο πλαίσιο του ομαδικού αθλητισμού από πολύ μικρή ηλικία, να απογοητεύονται λίγο περισσότερο παρόλο που ξέρουν ότι έκαναν ό,τι μπορούσαν και που γνωρίζουν καλά ότι το προσωπικό γκολ δεν είναι αυτοσκοπός.
Πολλοί γαλουχηθήκαμε στον υγρό στίβο, με την πεποίθηση ότι υπάρχουν δυο είδη παικτών ή παικτριών: εκείνοι που ξέρεις και εμπιστεύεσαι ότι θα σκοράρουν – που έχουν ταλέντο σε αυτό και εκείνοι που κάνουν την… «βρωμοδουλειά». Που θα θυσιαστούν λίγο παραπάνω από τους υπόλοιπους στην άμυνα, που θα κολυμπούν αδιάκοπα λες και η κόπωση εκμηδενίζεται σε κάθε μετάβαση από άμυνα σε επίθεση και τούμπαλιν. Οι παίκτες που ξέρεις ότι 9 φορές στις 10 δεν θα κάνουν λάθος – αντιθέτως, τους εμπιστεύεσαι τυφλά για οποιαδήποτε ενέργεια, γνωρίζοντας ότι πάντα θα συμπληρώνουν καθοριστικά την οποιαδήποτε φάση με θετική έκβαση για την ομάδα. Περιγράφοντας σε ένα γενικό πλαίσιο αυτό το είδος των αθλητών, πλέον είναι πιο εύκολο να θυμηθούμε ποιοι είναι αυτοί οι συμπαίκτες για εμάς – ή μάλλον, ο εξής ένας, γιατί δύσκολα συναντάς αθλητές που απαντούν όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Εύκολα επίσης μπορούμε να ξεχωρίσουμε ποιοι μεγάλοι διεθνείς παίκτες και σπουδαίες Ελληνίδες αθλήτριες της υδατοσφαίρισης ανήκαν σε αυτό το μοναδικό υποσύνολο του υγρού στίβου.
Και για να μην δώσουμε λάθος εντυπώσεις – δεν συγκρίνουμε την σημασία και την αξία του κάθε αθλητή, όποιο ταλέντο κι αν έχει αναπτύξει. Ένα σύνολο απαιτεί 7 διαφορετικούς ρόλους που όμως έχουν κοινό στόχο, σκοπό και νοοτροπία – ο καθένας τους με διαφορετικές δεξιότητες, χαρίσματα και αντίληψη του παιχνιδιού. Ευτυχώς για όλους μας, στο άθλημά μας υπάρχουν προπονητές που αναγνωρίζουν την «μη φαντεζί δουλειά» αυτών των παικτών (από μικρή ηλικία) και που ξέρουν ότι στην πορεία των χρονών θα λάβουν σταθερά δείγματα συνέπειας, εργατικότητας και προσήλωσης στον στόχο.
Υ.Γ προς τους νεότερους αθλητές: Το να είσαι ο «αντιστάρ» είναι το ίδιο cool με το να είσαι ο πρώτος σκόρερ!
