Μεσογειακή ναυμαχία σε… πεδινό έδαφος και το διακύβευμα τεράστιο. Ο γέγονε, γέγονε με τα προηγούμενα. Πάει, πάλιωσαν. Όχι δεν εξαφανίστηκαν και όσες πληγές άνοιξαν δεν τις πήρε ο άνεμος όμως έμειναν στην άκρη και οφείλουν να μείνουν σε sleep mode μέχρι να νυχτώσει για τα καλά στο Αϊντχόβεν. Η μεμψιμοιρία ένθεν και ένθεν μόνο παραπάνω βάρος μπορεί να προσδώσει και όπως φάνηκε και στον ημιτελικό με την Ισπανία, ήδη η Εθνική μας ομάδα κουβαλά μπόλικο από δαύτο.
Φέρει μαζί της… σταυρό γιατί απέχει 16 χρόνια από την τελευταία της συμμετοχή σε Ολυμπιακούς αγώνες, ανεβαίνει ξυπόλητη σε ένα δρόμο με αγκάθια γιατί οι ψίθυροι την έχουν περιστοιχίσει, μα κυρίως πονά και κλαίει και οδύρεται γιατί ο τόσος κόπος – και είναι αρκετός πιστέψτε μας – δεν έχει αποτυπωθεί ανάγλυφα στο νερό. Καμία απολύτως σημασία ωστόσο δεν έχουν σήμερα, Σάββατο 13 του Γενάρη 2024 όλα αυτά. Θα αναλυθούν και πρέπει να αναλυθούν εσωτερικά όταν πρέπει, εν ευθέτω χρόνο γιατί υπάρχει μια δουλειά που έχει μείνει στη μέση και τα κορίτσια της Αλεξίας Καμμένου θέλουν να την τελειώσουν.
Για δεύτερο συνεχόμενο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα των γυναικών βρίσκεται στο φάσμα ενός μεταλλίου. Στο Σπλιτ ενάμιση χρόνο πίσω ήρθε το ασημένιο. Με αυτόν τον τίτλο της ασημένιας πρωταθλήτριας Ευρώπης μπήκε προ ολίγων ημερών στο τουρνουά της Ολλανδίας μην το ξεχνάμε αυτό όταν αβίαστα πετάμε… βελάκια.
Δεκαπέντε και πλέον μήνες αργότερα Ελλάδα και Ιταλία βρίσκονται ξανά στην ίδια διοργάνωση. Τότε στις Δαλματικές ακτές ήταν στο πλαίσιο της ημιτελικής φάσης όταν οι… λέαινες με το «γαλανόλευκο» σκουφάκι ήταν αγριεμένες, ονειρικές, διψασμένες και με όπλο την άμυνά τους (12-9 τελικό σκορ) πέταξαν έξω τη γειτόνισσα και προκρίθηκαν στον τελικό.
Από τότε αρκετά έχουν αλλάξει στη βελτιωμένη «Σετεμπέλο» που λίγο έλειψε να αποκλείσει την παγκόσμια πρωταθλήτρια Ολλανδία του Ευάγγελου Δουδέση μέσα στο σπίτι της. Της έβγαλαν το… λάδι οι Ιταλίδες και αυτό μόνο αμελητέο δεν είναι. Στα πρόσωπα, μονάχα μία αλλαγή υπάρχει της Σεργκόλ στη θέση της Κοκιέρε. Η ψυχοσύνθεση όμως έχει αλλάξει υπό τις οδηγίες του Κάρλο Σίλιπο. Η εθνική ομάδα της Ιταλίας εμφανίζεται βελτιωμένη, με αναθεωρητικό αέρα και με όπλο την άμυνά της, όπως κάποτε που κυριαρχούσε, έφτασε πριν λίγους μήνες στο χάλκινο στη Φουκουόκα αποκλείοντας κοτζάμ ΗΠΑ. Πάρα πολύ καλά τα δείγματα γραφής για την παρέα της Ρομπέρτα Μπιανκόνι, η οποία βέβαια δεν θα έχει διαθέσιμη την Κλαούντια Μαρλέτα, μια πολύ σημαντική παίκτρια, λόγω αποβολής με αντικατάσταση στο 2ο οκτάλεπτο του ημιτελικού με την Ολλανδία. Σηαντική απουσία για τις Ιταλίδες και ευχάριστο νέο για την ελληνική ομάδα.
Ίδιες ομάδες, ίδιο μέρος 12 χρόνια μετά
Γενάρης και τότε, Γενάρης και τώρα. Ολυμπιακή χρονιά τότε, Ολυμπιακή χρονιά και τώρα. Τον πρώτο μήνα του χρόνου το Αϊντχόβεν με απόσταση 12 ετών έχει φιλοξενήσει το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα υδατοσφαίρισης. Τότε ήταν ενιαίο το τουρνουά βέβαια για άνδρες και γυναίκες ως συνήθως δηλαδή γίνεται.
Η χρυσή φουρνιά του χρυσού του 2011 στη Σανγκάη, η προικισμένη εκείνη ομάδα που εξερεύνησε για πρώτη φορά τα απάτητα μέχρι τότε βουνά της Ευρώπης στο Ζάγκρεμπ, με την Αλεξάνδρα Ασημάκη παρούσα φυσικά και υπό τις οδηγίες του Γιώργου Μορφέση, φόρεσε σε back-to-back διοργάνωση το μετάλλιο στο στήθος.
Στον τελικό με τις Ιταλίδες, οι Ελληνίδες «γοργόνες» λύγισαν επιστρέφοντας με το δεύτερο από τα τέσσερα συνολικά αργυρά. Η χρονιά βέβαια δεν εξελίχθηκε ιδανικά μιας και σε εκείνο τον προημιτελικό της Τεργέστης λίγους μήνες αργότερα, η Ισπανία έφραξε το δρόμο των κοριτσιών για συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.
Πολλά τα κοινά λοιπόν με ό,τι συνέβη 12 χρόνια πίσω με την ελπίδα η κατάληξη να είναι διαφορετική και η Εθνική ομάδα πόλο γυναικών να πανηγυρίσει το απόγευμα του Σαββάτου το δεύτερο συνεχόμενο ευρωπαϊκό μετάλλιο της ιστορίας της.
“Μικρός” τελικός μονάχα στο όνομα
Ναι μεν Ολλανδία και Ισπανία είναι εκείνες που διεκδικούν το θρόνο της Ευρώπης παρόλα αυτά η μάχη για την 3η θέση έχει διπλό σκοπό. Το χάλκινο μετάλλιο πέρα από τη βαρύτητα αυτή καθ’ αυτή που έχει, σηματοδοτεί και την αυτόματη πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισίου το καλοκαίρι και για τις δύο ομάδες, απελευθερώνοντας ταυτόχρονα τη νικήτρια από το άγχος στο επερχόμενο Παγκόσμιο της Σανγκάη. Διόλου τυχαίο δεν είναι άλλωστε το γεγονός πως Αλεξία Καμμένου και Κάρλο Σίλιπο το χαρακτήρισαν «παιχνίδι της χρονιάς αφενός» και «παιχνίδι της ζωής μας» αφετέρου.
«Έχουμε μπροστά μας το παιχνίδι της χρονιάς, τη δεύτερη μας τεράστια ευκαιρία να πάρουμε το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι. Μαζί με ένα μετάλλιο. Δεν περίμενα αυτή την εμφάνιση, δεν διαχειριστήκαμε καθόλου καλά το παιχνίδι. Ηρεμία, ψυχραιμία, και ανασύνταξη δυνάμεων ενόψει του κρίσιμου αγώνα με την Ιταλία. Θα πρέπει να παίξουμε όπως μπορούμε και πρέπει, και όχι όπως σήμερα», τάδε έφη η ομοσπονδιακή προπονήτρια μετά την ήττα από τη «φούρια ρόχα».
«Είμαι περήφανος για το πώς συμπεριφέρθηκαν οι παίκτριες, ίσως δεν είχαμε τόση ποιότητα, αλλά τα κορίτσια έπαιξαν με αποφασιστικότητα. Με το ίδιο πνεύμα θα αντιμετωπίσουμε την Ελλάδα. Με το ίδιο κίνητρο, τον ίδιο χαρακτήρα, αλλά με περισσότερη διαύγεια σε καίριες στιγμές. Θα είναι το παιχνίδι της ζωής μας, όποιος έχει την περισσότερη ηρεμία και μυαλό θα μπορέσει να κερδίσει», τα λόγια του ομόλογού της.
Το μεγάλο παιχνίδι θα μεταδοθεί από τη συχνότητα της ΕΡΤ3 στις 20:00 ώρα Ελλάδος.
Όπως γίνεται αντιληπτό, το τελευταίο παιχνίδι και για τις δύο ομάδες στο τουρνουά της Ολλανδίας, το πρώτο μεγάλο ραντεβού για το 2024, έχει τεράστια σημασία. Πίστη για θετικό αποτέλεσμα, συσπείρωση σαν μια γροθιά. Όλες για μία και ΟΛΟΙ ΜΑΣ για εκείνες που θέλουν όσο τίποτα άλλο αυτό το μετάλλιο με ό,τι φέρνει στο διάβα του. ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΊ ΣΑΣ, μας έχετε κάνει υπερήφανους.
Ολλανδία-Ισπανία με φόντο το χρυσό
Στο remake του περσινού τελικού του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στη Φουκουόκα, Ολλανδία και Ισπανία θα διεκδικήσουν την κορυφή της Ευρώπης. Η κάτοχος του τίτλου απέναντι στην παγκόσμια πρωταθλήτρια. Οι δύο ομολογουμένως κορυφαίες ομάδες της «γηραιάς ηπείρου» τα τελευταία χρόνια ετοιμάζονται να δώσουν μία ακόμα παράσταση σαν την περσινή στην Ιαπωνία που κρίθηκε στα πέναλτι.
Στο τιμόνι των «οράνιε», αναμορφωτής και αρχιτέκτονάς τους, ένας Έλληνας. Ο Ευάγγελος Δουδέσης έχει δημιουργήσει ένα υπέροχο σύνολο στις Κάτω Χώρες και θέλει, εντός έδρας αυτή τη φορά, να οδηγήσει την εθνική Ολλανδίας στο πρώτο σκαλί του βάθρου για 6η φορά και πρώτη μετά το 2018 στη Βαρκελώνη.
Το έργο της εύκολο δεν το λες. Η «φούρια ρόχα» στοχεύει στον τρίτο της διαδοχικό τίτλο και την ισοφάριση του επιτεύγματος του back-to-back-to-back της Ολλανδίας (1985, 1987, 1989), της Ιταλίας (1995, 1997, 1999) και της Ρωσίας (2006, 2008, 2010) η ισχύς της οποία χάθηκε στο χρόνο με όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια.
