Ελευθερία Πλευρίτου «τίποτα δεν είναι αδύνατο όταν υπάρχει στόχος, ομάδα και καρδιά»
Το 2025 θα μείνει χαραγμένο στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού ως η χρονιά που η Ελληνική Υδατοσφαίριση κατέκτησε τον κόσμο. Μετά από μια δεκαετία συνεχούς προόδου, οι εθνικές ομάδες όλων των ηλικιών και φύλων έγραψαν ένα ανεπανάληπτο κεφάλαιο, συγκεντρώνοντας 8 μετάλλια σε δέκα κορυφαίες διεθνείς διοργανώσεις — περισσότερα από κάθε άλλη χώρα στον πλανήτη.
Η Ελλάδα ξεπέρασε παραδοσιακές δυνάμεις όπως Ισπανία και Ουγγαρία (7 μετάλλια η καθεμία), ενώ Κροατία, Σερβία, Ιταλία, ΗΠΑ και Ολλανδία περιορίστηκαν σε μία μόνο διάκριση.
Το «θαύμα» των Ελληνίδων
Αν υπήρχε ένα σύνολο που έκλεψε τις εντυπώσεις, αυτό ήταν η Εθνική Ομάδα Γυναικών και τα αναπτυξιακά της τμήματα.
Οι Ελληνίδες σημείωσαν το απόλυτο των μεταλλίων:
2 Χρυσά (Παγκόσμιο Κύπελλο, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα)
2 Ασημένια (Ευρωπαϊκά Κορασίδων & Νεανίδων)
1 Χάλκινο (Παγκόσμιο Νέων)
Πέντε διοργανώσεις, πέντε βάθρα. Μια σταθερότητα που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της ελληνικής υδατοσφαίρισης — και σπάνια συναντάται διεθνώς.
«Τίποτα δεν είναι αδύνατο όταν υπάρχει στόχος, ομάδα και καρδιά»
«Κουβαλάμε τα όνειρα του λαού»
Μία από τις πρωταγωνίστριες της χρυσής πορείας, η Ελευθερία Πλευρίτου, δήλωσε αποκλειστικά στο ΚΟΕ mag:
«Προσωπικά για εμένα, έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο το χρυσό μετάλλιο στο World Cup στην Κίνα. Καταλάβαμε για το τι είναι ικανή η ομάδα και ήταν το έναυσμα για μια καλή πορεία. Κατά τη διάρκεια της διοργάνωση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος κατάλαβα ότι η ομάδα είχε καλό μομεντουμ και ότι μπορεί να καταφέρει κάτι σπουδαίο. Οταν νικήσαμε το παιχνίδι του προημιτελικού ήμουν σίγουρη για την ομάδα και ήξερα τι μπορούμε να κάνουμε!»
Όταν τη ρωτούν τι σημαίνει να κατακτά μετάλλιο με το εθνόσημο, τα λόγια της συγκινούν:
«Σημαίνει ότι δεν αγωνίζομαι μόνο για εμένα, αλλά για όλους όσους είναι πίσω από αυτό το σύμβολο: Την οικογένειά μου, τους προπονητές μου, τους συναθλητές μου, όσους με πίστεψαν — και κυρίως για μια ολόκληρη χώρα που ίσως, έστω και για λίγα δευτερόλεπτα, νιώσει περήφανη βλέποντας τη σημαία της να ανεβαίνει. Δεν είναι απλά ένα μετάλλιο. Είναι η αναγνώριση του κόπου, της θυσίας, της πίστης.
Και όταν το φοράς έχοντας το εθνόσημο στην καρδιά, είναι σαν να κουβαλάς όλα τα όνειρα ενός λαού στο στήθος σου. Είναι τιμή. Είναι συγκίνηση. Είναι ευθύνη. Και είναι κάτι που δεν ξεχνάς ποτέ.»
Για τον ρόλο του προπονητή, η Ελευθερία θυμάται πως δεν χρειάστηκε να ειπωθούν πολλά:
«Όχι, δεν θυμάμαι να μας είπε κάτι συγκεκριμένο. Η ομάδα είχε πολύ μεγάλη ώθηση στα δύο τελευταία παιχνίδια και δεν χρειαζόταν κίνητρο, ήταν το κίνητρο!»
Η συμβουλή της προς τα παιδιά που ονειρεύονται να ασχοληθούν με το πόλο, είναι γεμάτη αλήθεια:
«Το πόλο δεν είναι απλά ένα άθλημα – είναι ομαδικότητα, δύναμη, πειθαρχία και νερό που σε μαθαίνει να μη σταματάς όταν κουράζεσαι, αλλά όταν έχεις δώσει το καλύτερό σου. Δεν θα είναι πάντα εύκολο. Θα έχει πρωινά ξυπνήματα, προπονήσεις, ήττες και νίκες. Αλλά κάθε φορά που πέφτεις στο νερό, θα θυμάσαι γιατί ξεκίνησες: επειδή το ονειρεύτηκες. Μείνε ταπεινός, δούλεψε σκληρά, μάθε να χάνεις, μάθε να συνεργάζεσαι – και μη σταματήσεις να ονειρεύεσαι μεγάλα. Το μόνο που χρειάζεται για να ξεκινήσεις, είναι πάθος. Τα υπόλοιπα, χτίζονται με τον καιρό.»
Αν μπορούσε να «ξαναζήσει» μια στιγμή από το 2025, δεν θα διάλεγε άλλη από τον τελικό:
«Φυσικά και θα ήθελα να ξαναζήσω τα τελευταία δευτερόλεπτα του τελικού, όταν κατάλαβα ότι είμαστε η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Δεν μπορώ να περιγράψω το συναίσθημα όταν ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη του αγώνα, ένιωσα περηφάνεια, ανακούφιση, εξιλέωση όλων αυτών των προσπαθειών της ομάδας, χαρά, συγκίνηση και πολλά άλλα. Μπορεί να χρειάζεται να κάνεις πολλές θυσίες στον πρωταθλητισμό αλλά τα συναισθήματα που σου χαρίζει δεν μπορούν να συγκριθούν με τίποτα άλλο.»
Και, φυσικά, κοιτάζει ήδη μπροστά:
«Το 2025 δεν ήταν απλώς μια επιτυχία. Ήταν το αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, πίστης και αφοσίωσης – αλλά και το σημείο εκκίνησης για κάτι ακόμη πιο μεγάλο. Αυτό που πετύχαμε μάς έδωσε όχι μόνο χαρά, αλλά και τη βεβαιότητα ότι μπορούμε να κοιτάξουμε ακόμη ψηλότερα. Ήταν η απόδειξη ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο όταν υπάρχει στόχος, ομάδα και καρδιά. Οπότε ναι — το 2025 ήταν η αρχή. Και το καλύτερο, ειλικρινά, είναι μπροστά.»
Η Ελλάδα έχει πλέον εδραιωθεί ανάμεσα στις υπερδυνάμεις του αθλήματος, και το μέλλον προμηνύεται ακόμη πιο λαμπρό — με τα νέα κορίτσια και αγόρια να μεγαλώνουν μέσα σε μια κουλτούρα νικητή.
