Η σκόνη έχει κάτσει έστω κι αν η ίδια δύσκολα συνειδητοποιεί πως κολυμπά γρηγορότερα από όλες στην Ευρώπη. Τα φαινόμενα όμως δεν απατούν και τα γεγονότα δεν διαψεύδονται. Η Άννα Ντουντουνάκη κολυμπά πεταλούδα γρηγορότερα από όλες τις συναθλήτριές της στην Ευρώπη, τελειά και παύλα. Και δεν είναι η πρώτη φορά.
Η κολύμβηση είναι ίσως το πιο αξιοκρατικό σπορ που μπορεί να χωρέσει ο νους. Εσύ και το χρονόμετρο. Δεν μεσολαβεί κανένας άλλος, δεν παρεμβαίνει στην τελική κατάταξη κάποιος τρίτος. Δεν εξαρτάσαι από κανέναν και η Χανιώτισσα Άννα θαρείς πως έχει γεννηθεί για να διαψεύδει. Ασυμβίβαστη με τη μετριότητα, ακροβατεί στην υπερβατικότητα. Η Ντουντουνάκη καταρρίπτει συνεχώς τους «αστικούς μύθους» και αν υπάρχουν μέχρι και σήμερα αντιρρησίες του περίφημης ρήσης «δεν υπάρχει δεν μπορώ αλλά δεν θέλω» αρκεί κανείς να κοιτάξει προσεκτικά την πορεία της ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΡΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ σε 50άρα και 25άρα πισίνα.
Ο πρωταθλητισμός και οι κόποι της σε αυτόν, είναι ένα κομμάτι της καθημερινότητάς της. Υποψήφια διδάκτωρ νομικής, τελειόφοιτη οσονούπω φοιτήτρια στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παίζει πιάνο, μιλά ξένες γλώσσες. Από μικρή είχε μάθει να θέτει υψηλούς, ανέφικτους στα μάτια των πολλών στόχους, και να τους καταφέρνει έναν έναν.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Σκέφτηκε να τα παρατήσει, δεν το έχει κρύψει. Όσες αντιξοότητες, αμφιβολίες, απογοητεύσεις όμως κι αν βρέθηκαν στο δρόμο της (δεν είναι εύκολο να έχεις προετοιμαστεί καταλλήλως για ένα την εκπλήρωση ενός ονείρου, να νιώθεις έτοιμος, να τα έχεις δώσει όλα και να στο στερούν χωρίς να ξέρεις πότε και αν θα έρθει η ώρα και σε ποια κατάσταση θα βρίσκεσαι τότε), εκείνη δεν τις απέφυγε. Τις κοίταξε στα μάτια, τις «χώνεψε» θέλοντας και μη και πέρασε από πάνω τους. Έχει διαφορά.
Μα πάνω από και πέρα από τα μετάλλια και τις διακρίσεις, τους επαγγελματικούς τίτλους και το γεμάτο βιογραφικό, η Άννα Ντουντουνάκη είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Έχει πηγαία συναισθήματα και κάποιες φορές δεν μπορεί να τα ελέγξει. Στο Τόκιο έχασε για 6 δέκατα του δευτερολέπτου τον τελικό και παρότι έκανε πανελλήνιο ρεκόρ, δάκρυσε. Τη στιγμή «έλουσαν» ανάμεικτα συναισθήματα.
Το βράδυ της Κυριακής (10/12) η «Βασίλισσα» του υγρού στίβου το έκανε ξανά και μετά την τρίτη θέση στο πόντιουμ των νικητών στα 100μ., ανέβηκε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου. Το βλέμμα αχανές, τι να σκέφτεται; Ο Εθνικός ύμνος ακούγεται στην 25άρα πισίνα στο Οτοπένι για σένα Άννα. Μετά βίας κρατά τα δάκρυά της να μην τρέξουν σαν ποτάμι. «Δεν πίστευα ότι θα είχα ξανά την ευκαιρία να είμαι πρωταθλήτρια Ευρώπης» λέει. Έλα όμως που τα κατάφερε, ΞΑΝΑ. Αν δεν είναι αποτελεί αυτή η εικόνα ένα υγιές πρότυπο για τα παιδιά, αν δεν είναι αυτό το κορίτσι ίνδαλμα και η αιτία ταυτόχρονα για πίστη και προσμονή, τότε ποιος είναι;
