Για σας δεν ξέρουμε, εμείς πάντως τους χαρήκαμε και με το παραπάνω. Πόσο δυνατή στιγμή. Για κάτι τέτοια ζούμε, τρέχουμε, «τρώμε» χρήματα, σπαταλάμε χρόνο. Και αξίζουν όλα. Για κάτι τέτοια.
Ο δεύτερος χρονικά ημιτελικός στην κεντρική πισίνα του Tal-Qroqq Sports Complex στη Μάλτα ίσα που έχει τελειώσει. Στην ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτι κρίθηκε και αυτός όπως και ο πρώτος μεταξύ της Προ Ρέκο και του Ολυμπιακού. Στο νερό βρίσκονταν – με τη νύχτα να έχει πέσει για τα καλά στη Βαλέτα – τρεις Έλληνες. Κάποιος/οι εξ’ αυτών θα έπαιρναν το πολυπόθητο εισιτήριο για να επιδιώξουν να σταματήσουν την τρις σερί φορές πρωταθλήτρια από το να κάνει το καρέ.
Ένα συναρπαστικό παιχνίδι, πολύ έντονο, με ένταση, αποβολή, πολλά και θεαματικά γκολ. Θαυμάσιες εμφανίσεις από τα δικά μας (ας μας επιτραπεί ο όρος, συγγνώμη) παιδιά, όχι γιατί είναι Έλληνες αλλά διότι όντως έχουν πολύ σημαντικό ρόλο σε δύο εκ των κορυφαίων ομάδων του κόσμου. Χώρος για τον τελικό όμως υπήρχε μονάχα για μία εκ των Φερεντσβάρος και Νόβι Μπέογκραντ.
Ούτε τώρα είχε έρθει η σειρά του Άγγελου Βλαχόπουλου να σηκώσει το τρόπαιο του πρωταθλητή Ευρώπης. Τέσσερις φορές το πλησίασε υπερβολικά, άλλες το άγγιξε σχεδόν το ακούμπησε και άλλες πέρασε ξυστά. «Το έχω σκεφτεί και γελάω» είχε απαντήσει αυθόρμητα σε μία ερώτηση που του είχε γίνει, όντας καλεσμένος του #Aquapod3. «Λέω μέσα μου, ‘ρε φίλες πόσες φορές πρέπει να παίξεις δηλαδή για να το πάρεις’»; Αυθεντικός, ειλικρινής.
Χαμογελαστός ήταν και αυτή τη φορά, μπροστά στην κάμερα του #AQF24. Για να μην παρεξηγηθεί τούτο, ο Άγγελος Βλαχόπουλος μόνο αναίσθητος δεν είναι και δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα. Όσοι ξέρουν, ξέρουν. Τα έδωσε όλα στον ημιτελικό, ήταν χάρμα ιδέσθαι και είχε τον συμπαίκτη του στην Εθνική – αντίπαλο για μία ώρα και κάτι το βράδυ της Τετάρτης – σιμά του. Τι άλλο να έκανε;
Ό,τι και να συμβεί στις ώρες που απομένουν, ό,τι και να ειπωθεί (με έναν μικρό αστερίσκο εδώ γιατί η απολυτότητα δεν είναι καλό πράγμα) εμείς αυτά τα λεπτά επιλέγουμε να κρατήσουμε. Αυτές τις στιγμές που οι δύο διεθνείς αγκαλιασμένοι, μονιασμένοι μετά από μία πραγματική μάχη με διακύβευμα έναν ευρωπαϊκό τελικό, έκαναν μέχρι και χαβαλέ.
«Ένα πάρα πολύ ωραίο παιχνίδι και οι δύο ομάδες τα έδωσαν όλα για να πάνε στον τελικό και να πανηγυρίσουν το τρόπαιο. Από εκεί και πέρα στα πέναλτι είναι 50-50. Εμείς ήμασταν πέρυσι στον τελικό (σ.σ Νόβι Μπέογκραντ) μετά από διαδικασία των πέναλτι και φέτος μείναμε εκτός. Έτσι είναι ο αθλητισμός, έτσι είναι αυτά τα παιχνίδια. Ξέραμε ότι θα οι δύο ομάδες θα ήταν κοντά στο σκορ και θα κριθεί στις τελευταίες φάσεις. Νομίζω ότι ήταν ένα από τα καλύτερα παιχνίδια για τον κόσμο που έχει έρθει να δει, για όσους το παρακολουθούσαν από το σπίτι τους. Εμείς που ήμασταν μέσα στο ζήσαμε στο 100% και δώσαμε μία πολύ ωραία εικόνα», σχολίασε αρχικά σχετικά με τα αγωνιστικά ο άσος της σερβικής ομάδας που έπεισε τον νικητή του ζευγαριού να του κάνει συντροφιά στο πλάνο. Έχουμε πει, θεριό ο Στέλιος εντός νερού, αδάμαστος αλλά εκτός είναι σεμνός, ταπεινός, χαμηλών τόνων.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Και συνέχισε για το ανταγωνιστικό πρόσωπο που έδειξε η ομάδα του παρά την 4λεπτη αποβολή του Φιλίποβιτς (θα ακολουθήσει μία κατάθεση ιδεών και στην προκειμένη οσονούπω). «Παίξαμε συγκεντρωμένα στην άμυνα, κρατήσαμε την μπάλα στην επίθεση. Πήραμε κάποιες αποβολές, βάλαμε κάποια μεγάλα γκολ και γι΄ αυτό μείναμε στο παιχνίδι. Αν τρώγαμε 2-3 γκολ, κάπου εκεί θα τελείωνε.»
Το βράδυ της Παρασκευής (7/6), Φερεντσβάρος και Νόβι Μπέογκραντ θα διεκδικήσουν τον τίτλο ή αν προτιμάτε, Στέλιος Αργυρόπουλος-Κανακάκης και Κώστας Κάκαρης θα παίξουν για το στέμμα. «Εννοείται θα ευχηθώ του Στέλιου καλή επιτυχία για μεθαύριο. Πάνω από όλα είμαστε Έλληνες, ένας Έλληνας θα κατακτήσει το τρόπαιο. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό και το ότι υπάρχουν Έλληνες και στις 4 κορυφαίες ομάδες του κόσμου. Προσωπικά σαν Έλληνας και σαν κάποιος μεγαλύτερος από τα υπόλοιπα παιδιά, νιώθω περήφανος που κάνουν αυτήν την προσπάθεια. Που οι ομάδες τους τους εμπιστεύονται τόσο πολύ και του είπα να κερδίσει τον Κάκαρη για να έχουμε και κάποιον να πειράζουμε στην προετοιμασία (σ.σ Εθνική ομάδα).»
Ο Στέλιος πετάχτηκε: «Ο Κάκαρης σηκώνει αστεία εγώ δεν θα το έλεγα, γι΄ αυτό το λέει.» Φυσικά όλοι, μπροστά και πίσω από την κάμερα «λύθηκαν στα γέλια», πριν θυμηθούμε ότι είμαστε και δημοσιογράφοι. Κάπου κάπου, ενίοτε.
«Ένα τελευταίο παιχνίδι, πρέπει να τα δώσουμε όλα για να κλείσει η χρονιά όσο καλύτερα γίνεται. Ο Ολυμπιακός είναι μία από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη, έχει παίξει φανταστικό πόλο κατ’ εμέ όλη τη σεζόν. Με απουσίες, χωρίς απουσίες παίζει πάρα πολύ ωραίο πόλο. Πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι και να πάμε να διεκδικήσουμε την τρίτη θέση».
Ο νικητής έκλεισε και με ένα πείραγμα όπως άρμοζε στον Ορέστη Κανελλόπουλο, του οποίου η βελόνα είχε κολλήσει.
