Ο Γιώργος Ασπουγαλής ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής της τρίτης ημέρας για την Ελλάδα, όπως μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Με ένα πολύ μεγάλο ατομικό ρεκόρ με 27.23 στα 50μ πρόσθιο έκανε τα εξής: πέρασε στα ημιτελικά του παγκοσμίου, έπιασε το όριο για το επόμενο παγκόσμιο στην Ντόχα και τέλος έγινε ο δεύτερος καλύτερος όλων των εποχών στην Ελλάδα πίσω μόνο από το Δημήτρη Ξυνάδα που έχει από το 2009 το πανελλήνιο ρεκόρ με 27.20. Ο αθλητής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης ανέβηκε δύο θέσεις στην πανελλήνια λίστα όλων των εποχών αφού πέρασε το 27.34 του Παναγιώτη Σαμιλίδη και 27.36 του Γιάννη Καρπουζλή.
Για το μεγάλο ρεκόρ του τα πρώτα του λόγια στο #AQF24 στη μεικτή ζώνη της Φουκουόκα ήταν τα εξής: «Το ήθελα! Ο χρόνος ήταν πάρα πολύ γρήγορος. Στην όπεν ίσως είχα κάνει ένα χρόνο κάτω από 27.50 αν είχα κάνει καλύτερη εκκίνηση, στη συνέχεια δουλέψαμε πολύ εκκινήσεις και βγήκε εδώ, αν και δεν περίμενα ότι θα πάει τόσο γρήγορα. Δεν ξέρω αν η πισίνα είναι πιο γρήγορη από άλλες, είναι προκατασκευασμένη και είναι μονοκόμματη, δεν έχει πλακάκια. Καταλαβαίνεις ότι προχωράς μόνο όταν βλέπεις το ταυ στα 15μ, τα 25, και τα 35μ. Ήμουν και στη διαδρομή 1 αλλά ευτυχώς δεν έμεινα πίσω οπότε δεν έτρωγα τα νερά των διπλανών. Περίμενα έναν χρόνο στο 27.3-27.4 για να είμαι μέσα στους 16 των ημιτελικών ο ο οποίος ήταν και ο μεγάλος στόχος, αλλά βγήκε κάτι ακόμα καλύτερο», ενώ για το γεγονός ότι απέχει πλέον 3 εκατοστά από το πανελλήνιο ρεκόρ πρόσθεσε: «Το 27.20 του Ξυνάδα είναι ένα πανελλήνιο ρεκόρ που έχουν παραμείνει για πολλά χρόνια, δεν το έχει πλησιάσει κανείς τόσο πολύ και χαίρομαι πάρα πολύ που έχω φτάσει τόσο κοντά».
Αυτό όμως που πραγματικά κρατάει από την εμφάνισή του στον πρωινό προκριματικό ήταν η αίσθηση που είχε πριν τον αγώνα, η οποία τον βοήθησε να καταφέρει το μεγάλο στόχο του ημιτελικού: «Το σημαντικότερο είναι ότι για πρώτη φορά ήρθα σε διοργάνωση τόσο υψηλού επιπέδου και δεν είχα άγχος, αλλά ενθουσιασμό. Μπήκα στο πρώτο call room και χαμογέλασα, στο δεύτερο είχα αυτή την ωραία αίσθηση στο στομάχι μου από τον ενθουσιασμό, ήθελα να βγω να κολυμπήσω. Αυτό το δούλευα πάρα πολύ καιρό, ειδικά μετά την όπεν. Ήθελα να έρθω Ιαπωνία και να ευχαριστηθώ την κούρσα, άσχετα από το αποτέλεσμα. Βέβαια, το ότι είμαι 22 και μπήκα στους 16 του κόσμου είναι μεγάλη υπόθεση, οπότε είμαι χαρούμενος και με το αποτέλεσμα, αλλά και με την εξασφάλιση της συμμετοχής μου στο τρίτο παγκόσμιο της καριέρας μου στην Ντόχα το Φεβρουάριο».
Ο Ασπουγαλής δεν ήξερε σε ποιον να πρωτο-αφιερώσει αυτή την εμφάνιση, αφού όλοι οι άνθρωποι κοντά του έχουν βάλει το λιθαράκι τους στον αγώνα που δίνει καθημερινά: «Αφιερώνω αυτή την επίδοση σε όλους όσους ήταν δίπλα μου σε όλο αυτό το ταξίδι. Οι τελευταίες χρονιές είναι όλο και πιο δύσκολες. Στις στιγμές που κουραζόμουν και δεν πήγαινα με τίποτα ήταν δίπλα μου και με στήριζαν ψυχολογικά. Την οικογένειά μου, τους φίλους μου, την ομάδα μου, τον προπονητή μου, το φυσικοθεραπευτή μου… Δεν ξέρω σε ποιον από όλους να το χαρίσω όλο αυτό, τους χρωστάω πάρα πολλά».
Δεν θα μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε για το τι περιμένει μετά από αυτή την επίδοση και στα 100μ πρόσθιο, τα οποία θα πέσει αύριο, 26/7, με τη μεικτή 4Χ100μ μεικτή και την Κυριακή, 30/7, με την 4Χ100μ μεικτή των ανδρών. Ο 22χρονος τόνισε: «Από τη στιγμή που κατέβασα κι άλλο το 50άρι αναλογικά πρέπει να πέσει και το 100άρι. Δεν ξέρω όμως σε τι κατάσταση είμαι για τα 100μ πρόσθιο. Θα κάνω όμως το ίδιο πράγμα με σήμερα, θα μπω να το ευχαριστηθώ. Θα κρατήσω όμως χαμηλά την μπάλα, βλέπω κάθε κούρσα ξεχωριστά. Ξεχνάω τα πάντα και ξεκινάω από το μηδέν, τουλάχιστον για εμένα δουλεύει καλύτερα έτσι».
