Όλη η γνώση είναι μπροστά μας, αρκεί να έχουμε ανοιχτά μάτια και να τροφοδοτούμαστε από το παρελθόν, εκσυγχρονίζοντας το, φέρνοντας το στο «σήμερα», καθώς τα δεδομένα αλλάζουν, γινόμαστε σοφότεροι και η εξέλιξη δεν μας επιτρέπει τη στασιμότητα. Πολλές φορές μας δείχνουν το δρόμο, η πληροφορία φθάνει και μπορούμε να την εκμεταλλευτούμε.
Ο Μάτζικ Τζόνσον έπειτα από κάθε προπόνηση έκανε 1000 πάσες, βασικές κινήσεις πάσας, όχι κάτι εξεζητημένο. Κάθε φορά, μετά από κάθε προπόνηση. Έγινε ο κορυφαίος πασέρ στην ιστορία του NBA. Ο Κόμπι είχε δηλώσει ότι για να μάθει μια νέα κίνηση την έκανε… περίπου 1.200 φορές. Χωράνε στον πρωταθλητισμό τα fundamental; Πολλές φορές δεν υπάρχει ο χρόνος, τα παιχνίδια τρέχουν σε μια ασυγκράτητη ροή, όμως υπάρχουν ακόμα προπονητές που επιμένουν σε αυτά. Βέβαια, οι αρχές, για τον καθένα μας είναι διαφορετικές, δεν προερχόμαστε όλοι από τα ίδια «σχολεία». Και αυτό είναι το ενδιαφέρον.
Η σημερινή ιστορία δεν ξεκινάει τώρα, ξεκινάει περίπου 10 χρόνια πριν, καθώς ο Νίκος Δεληγιάννης ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πήρα ποτέ συνέντευξη και αναντίρρητα, αποτέλεσε προσωπικό γούρι. Λίγους μήνες αργότερα, ο Ολυμπιακός στέφεται πρωταθλητής στον Λαιμό, επιχειρώ μια δήλωση, παραμερίζει τους υπόλοιπους δημοσιογράφους με ευγένεια, λέγοντας: «Πρώτα σε αυτόν, είναι δικός μας», δηλαδή παιδί του αθλήματος. Και είμαι.
Λίγο μετά το τέλος του 3ου συγκλονιστικού τελικού ανάμεσα στον Πανιώνιο και τον Απόλλων Σμύρνης, όπου η «ελαφρά ταξιαρχία» τερμάτισε στην 4η θέση της Α1 ανδρών, αναζητήσαμε τη συζήτηση που θα διαβάσετε παρακάτω. Πριν από μερικά χρόνια, επίσης, στην πρώτη συνέλευση του Συνδέσμου Ελλήνων Αθλητών Υδατοσφαίρισης στο πλαίσιο της επαναδραστηριοποίησής του, ο Δεληγιάννης, εν ενεργεία τότε ακόμη, είχε πει ότι μια ομάδα φαίνεται από την παρουσίασή της, από την ομοιομορφία της. Ότι, δεν γίνεται να φοράνε οι παίκτες μαγιό από άλλες ομάδες σε επίσημο. Τότε, δεν μπορούσα να φθάσω στην πληροφορία, αλλά τα χρόνια πέρασαν και κατάλαβα. Η νοοτροπία δεν είναι υπόθεση μιας μέρας, αλλά οι λεπτομέρειες καθορίζουν ποια θα είναι αυτή και δυστυχώς, πολλοί, ακόμη και ας το πούμε, καταξιωμένοι, επιτυχημένοι φαινομενικά, πάσχουν…
Ίσως με τις παραπάνω λέξεις να χτίσατε μια εικόνα του προπονητή του Απόλλωνα Σμύρνης και να έγινε η κατανόηση της φετινής επιτυχίας της ομάδας. Διαφορετικά, απολαύστε τη συνέντευξη που έγινε το βράδυ της Πέμπτης.
Αναλυτικά:
«Σίγουρα θέλαμε παραπάνω, προσπαθήσαμε να φτιάξουμε κάτι καινούριο το καλοκαίρι. Πήραμε αθλητές πιο νεαρούς, αλλά από πολύ πιο χαμηλά στρώματα δηλαδή από την τελευταία ομάδα της Ελλάδας, τη 10η, την προτελευταία της Γαλλίας, από τις υποδομές του Ολυμπιακού. Προσπαθήσαμε να φτιάξουμε ένα σύνολο βάζοντας τους μέσα και μικρότερα παιδία, αλλά και καταξιωμένα όπως ο Γούνας και ο Σολανάκης.
Τα παιδία κάνανε πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια. Επιχειρήσαμε να βάλουμε καινούρια πράγματα όσον αφορά την νοοτροπία κυρίως γιατί άκουγα πως οι Έλληνες αθλητές δεν δουλεύουν πολύ και πως δεν χρειάζονται πολλή προπόνηση. Εγώ είχα το δικό μου σκεπτικό, προέρχομαι από μια άλλη σχολή και βλέπω τα πράγματα λίγο διαφορετικά και δοκίμασα να εντάξω αυτό το πράγμα. Δεν θα έλεγα πως πετύχαμε το εκατό τοις εκατό άλλα φαίνεται να είμαστε σε ένα σωστό δρόμο. Ότι θέλω περισσότερα, νομίζω πως όλοι στον πρωταθλητισμό πρέπει να θέλουν περισσότερα. Γλυκόπικρη η γεύση του τέλους, αλλά δεν ξέρω αν έχω τη ευκαιρία, θέλω να ευχαριστήσω τους αθλητές μου. Τους ζήτησα στην αρχή της σεζόν να δώσουν την ψυχή τους στην ομάδα, άλλα εκείνοι μου έδωσαν την καρδία τους και έχουμε γίνει ένα τρομερό σύνολο και πέρασα μια αξέχαστη χρονιά».
Ξεκινά η κουβέντα περί βασικών αρχών και κινήσεων:
«Δεν βασιζόμαστε στην πειθαρχία, δηλαδή η ομάδα δεν έχει πρόστιμα, δεν έχει τιμωρίες, τέτοια πράγματα. Βασιζόμαστε στον σεβασμό. Αν κυριαρχήσει ο σεβασμός μέσα στην ομάδα όλα γίνονται μόνα τους. Τώρα, στο αγωνιστικό κομμάτι επίσης πρέπει να επικρατήσει ο σεβασμός. Υπάρχουν βασικές αρχές στα πάντα. Στην τακτική υπάρχουν βασικές αρχές δεν μπορείς να παίξεις πρες χωρίς τις βασικές αρχές, δεν μπορείς να παίξεις ζώνη χώρου χωρίς βασικές αρχές, δεν μπορείς να παίξεις ζώνη ρίσκου χωρίς τις βασικές αρχές, δεν μπορείς να παίξεις προσωπική άμυνα χωρίς τεχνική, δεν μπορείς να σουτάρεις χωρίς τεχνική, δεν μπορείς να κάνεις πάσες χωρίς τεχνική. Στο άθλημα μας δεν δίνουμε τόση βαρύτητα στο πως πασάρει ο αθλητής, πως υποδέχεται, πως σουτάρει πως έχει θέσει την θέση του σώματος του. Είναι δύσκολο αυτά να τα διορθώσεις στον πρωταθλητισμό το κατάλαβα από πρώτο χέρι φέτος. Δεν υπάρχει ο χρόνος να δουλευτεί αυτό διότι γίνονται πάρα πολλά παιχνίδια αλλά εγώ δεν θα αλλάξω. Θα παραμείνω εκεί γιατί φαίνεται πως λειτουργεί αυτό ακόμα. Οι αθλητές εξελίσσονται, βελτιώνονται και τους βοηθάει πάρα πολύ στο παιχνίδι τους για να μπορούν αν αντιμετωπίσουν διάφορες καταστάσεις.
Είναι σημαντικό ότι ξεκινήσαμε με καινούρια πρόσωπα όμως κατά τις αρχές Απριλίου ήμασταν μια ομάδα η οποία μπορούσε να παίξει τέσσερις- πέντε διαφορετικές άμυνες, με μισή κουβέντα είχαμε απάντηση σε οποιαδήποτε άμυνα είτε χώρου, είτε ρίσκου, στην επίθεση μας είχαμε συνεργασίες. Φέραμε καινούρια πράγματα όπως να παίζουμε με βάθος στην επίθεση και αυτό για εμένα ήταν πάρα πολύ σπουδαίο που μέσα σε έξι μήνες περίπου άρχισε η ομάδα να δείχνει ότι ανταποκρίνεται σε τόσα πολλά δεδομένα και αυτό ήταν η ευχαρίστηση μου».
Για την ατμόσφαιρα της κερκίδας, μιας άλλης εποχής που ο ίδιος έζησε…
«Είναι σημαντικό για το άθλημα μας πολύ σπουδαίο να έρχεται ο κόσμος να βλέπει. Άλλα να βλέπει όμορφα ματς, να έρχεται κόσμος να υπάρχει γιορτινή ατμόσφαιρα και κυρίως να γεμίσουν τα κολυμβητήρια. Είδαμε πως και στην Νέα Σμύρνη, στο Σεράφειο αλλά και στην Βουλιαγμένη γέμισαν τα κολυμβητήρια, ο κόσμος ήθελε να δει ωραίο πόλο και συναρπαστικά ματς. Θεωρώ πως τα δώσαμε και τα δύο. Θέλω να πω ότι είδαμε πως και το επίπεδο του ανταγωνισμού ανέβηκε, αλλά νομίζω πως γενικά το επίπεδο των αθλητών ανέβηκε. Μπόρεσαν και οι αποκάτω ομάδες να κυνηγήσουν λίγο τις πιο πάνω, Ολυμπιακό – ΝΟΒ εννοώ, και αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να περιμένουμε τα καλύτερα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε εμείς που είμαστε εδώ ότι σε κάθε αγωνιστική εκπροσωπούμε την ασημένια Ολυμπιονίκη του Τόκιο. Τα παιδιά που πήγαν την εθνική ομάδα σε άλλο επίπεδο και αυτό πρέπει να το τιμάμε καθημερινά και οι αθλητές όπως και οι προπονητές άλλα και οι διαιτητές και βασικά όλοι όσοι ασχολούνται με αυτό τον χώρο. Και αυτό που επισήμανες με τα γεμάτα κολυμβητήρια είναι ένα δείγμα ότι είμαστε σε μια σωστή κατεύθυνση. Θεωρώ πως βοήθησε και το σύστημα του πρωταθλήματος το οποίο δεν το πίστευα την αρχή. άλλα νομίζω ότι έπαιξε ρόλο».
Επιμέλεια: Ορέστης Κανελλόπουλος
Απομαγνητοφώνηση: Αλίκη Δουράμπεη
