Τα χρόνια περνάνε, τα παιχνίδια παίζονται, και οι μάχες δίνονται παντού από τους αθλητές όλων των ομάδων. Και όπως ο χρόνος κυλά όντας αδυσώπητος, αυτό που μας μένει είναι η μνήμη μας, εκείνο το περίεργο μέρος που κρατάει συνεχώς σημειώσεις απ’ όσα βλέπουμε να συμβαίνουν ή μας εξιστορούν ότι έχουν γίνει. Έτσι ακριβώς συμβαίνει κάθε χρόνο στις 10 Μαρτίου για τους φίλους του Ολυμπιακού σε κάθε γωνιά της γης. Η επέτειος της ίδρυσης του δαφνοστεφανομένου Εφήβου το μακρινό 1925, που ποιος να το φανταζόταν τότε, ότι σχεδόν 100 χρόνια μετά οι συγκινήσεις που θα έχει μοιραστεί αυτός ο σύλλογος με τον κόσμο του δε θα μετριούνται. Τίτλοι, διακρίσεις, λύπες και χαρές, σπουδαίοι αθλητές και σπουδαίες προσωπικότητες που έχουν τιμήσει το σύλλογο ανά τα χρόνια και συνεχίζουν να τον τιμούν.
Σύνθετη υπόθεση, η υπόθεση του εορτάζοντος τα γενέθλια του συλλόγου. Πίεση, υψηλές αγωνιστικές απαιτήσεις αλλά και αγνή ατόφια αγάπη για το σύλλογο. Οι επιτυχίες δεν γεννιούνται αυτόματα από την ατομική ποιότητα, αλλά και από το ειδικό βάρος που έχει το σήμα με τον έφηβο που φορούν οι αθλητές και εκείνος ακουμπά στην καρδιά τους.
Ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, που κατέχει φίλους στα πέρατα του πλανήτη, είναι ένας σύλλογος πολυαθλητικός. Δεν δηλαδή μόνο τμήμα ποδοσφαίρου ή τμήμα μπάσκετ. Ο Ολυμπιακός εκτός των υπολοίπων, έχει χαρίσει αμέτρητες στιγμές δόξας και περηφάνιας στους φίλους του, στα αθλήματα του υγρού στίβου. Για την ακρίβεια μετρά:
ΠΟΛΟ ΑΝΔΡΩΝ: 35 Πρωταθλήματα Ελλάδος, 22 Κύπελλα Ελλάδος, 5 Σούπερ Καπ Ελλάδος, 2 LEN CHAMPIONS LEAGUE, 1 LEN SUPER CUP
ΠΟΛΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ: 12 Πρωταθλήματα Ελλάδος, 3 Κύπελλα Ελλάδος, 1 Σούπερ Καπ Ελλάδος, 2 LEN EUROLEAGUE, 1 LEN TROPHY, 1 LEN SUPER CUP, 1 LEN Super Cup
ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ: 62 Πρωταθλήματα Ελλάδος Open, 8 Πρωταθλήματα Ελλάδος Ανοιχτής Θάλασσας, 1 Σούπερ Καπ Ελλάδος, 4 Διασυλλογικά Κύπελλα Ελλάδος, 1 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Masters
Εν’ ολίγοις, 162 ξεχωριστές διακρίσεις….
Οι στιγμές περνούν και η περηφάνια μένει και περισσεύει. Ποιος να ξεχάσει ενθυμούμενος επιτυχίες τα όσα εξωφρενικά πέτυχαν πέρσι οι γυναίκες του Ολυμπιακού. Σκεφτείτε πόσοι σύλλογοι, ή μάλλον καλύτερα πόσα τμήματα κατάφεραν ξανά να κατακτήσουν 4 τίτλους σε μία και μόνο σεζόν. Τη στιγμή που το παιχνίδι με την Κίνεφ έφτανε στο τέλος του, και τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι απ’ τα μάτια των φιλάθλων της ομάδας. Και όχι δεν ήταν για κακό σκοπό, ήταν επειδή δεν μπορούσαν να διαχειριστούν πως η ομάδα που αγαπούν και υποστηρίζουν από τη γέννησή τους, από την μικρή και ταλαιπωρημένη Ελλάδα, είναι πλέον απόλυτη Βασίλισσα της Ευρώπης.
Εννοείται βέβαια πως δεν ξεχνιέται το Ευρωπαϊκό των ανδρών τη σεζόν 2017/18 απέναντι στην Προ Ρέκο. Ή ταξιδεύοντας περίπου 20 χρόνια πίσω όταν το 2001/02 ο “Θρύλος” στέφθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης επί της Χόνβεντ και στη συνέχεια ΥΠΕΡΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ με τη νίκη επί της Βάσας με 6-5 στη Βουδαπέστη, σηκώνοντας τον Πειραιά στο…πόδι.
Όμως ας σταθούμε σε κάτι ακόμα πλήρως Ολυμπιακό. Στους τίτλους ήδη αναφερθήκαμε πολλάκις και πως να μην το κάνουμε. Όμως ο Ολυμπιακός δεν πρεσβεύει μονάχα αυτό. Θα δώσω παράδειγμα ώστε να γίνει κατανοητό. Τη σεζόν που ακολούθησε την Ευρωπαϊκή Κούπα των ανδρών ακολούθησε ένας χαμένος τελικός. Εκείνος ο τελικός απέναντι στη Φερεντσβάρος…. Εκεί όπου η διαδικασία των πέναλτι έκρινε τον τίτλο που τελικά κατέληξε στους Ούγγρους. ΚΑΙ αυτό είναι ο Ολυμπιακός, η μάχη μέχρι τελικής πτώσης, το μεγαλείο που εκπέμπει όχι μόνο στις μέρες που έρχονται κούπες, αλλά στις μέρες που οι αθλητές μάχονται σαν γίγαντες και δίνουν και την “ψυχή” τους στο γήπεδο. Εκεί όπου τα δάκρυα υπάρχουν και πάλι, αλλά δεν χωρά απογοήτευση, εκεί που ο κόσμος κλαίει στην εξέδρα μαζί με τους παίκτες αλλά νιώθει ταυτόχρονα τη σπουδαιότητα του δαφνοστεφανομένου.
