Του Ali Asgari
Ένα άρθρο που μας άγγιξε. Ένα άρθρο από το Ali Asgari, τον Ιρανό πολίστα που έκανε καριέρα στο πρωτάθλημα της Ισπανίας και έζησε από κοντά τα γεγονότα που σημάδεψαν την Εθνική ομάδα των Ίβηρων. Εμείς σας τα παραθέτουμε, τα συμπεράσματα δικά σας.
Η Αρχή: Μια Συζήτηση που Άλλαξε την Οπτική μου
Το καλοκαίρι του 2016 έχει χαραχθεί ανεξίτηλα στη μνήμη μου. Η εθνική ομάδα υδατοσφαίρισης της Ισπανίας είχε μόλις επιστρέψει απογοητευμένη από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο , αβέβαιη, σε ένα ξεκάθαρο σταυροδρόμι. Τότε ήταν που ο David Martín Lozano, πρώην διεθνής παίκτης και καταξιωμένος επαγγελματίας, ανέλαβε καθήκοντα ομοσπονδιακού προπονητή.
Από την πρώτη στιγμή, ήταν ξεκάθαρο: ο David δεν ήρθε απλώς για να προπονήσει μια ομάδα , ήρθε για να χτίσει μια κουλτούρα.
Τον γνώρισα λίγο μετά τον διορισμό του, όταν αγωνιζόμουν στην Α’ κατηγορία της Ισπανίας. Ο σύλλογός μου φιλοξενούσε ένα εθνικό τουρνουά υδατοσφαίρισης U14. Ο προπονητής μου τότε, ο Sergi Pedrerol Cavallé , Ολυμπιονίκης του 1996 και στενός φίλος του David , μας σύστησε.
Όταν έφτασε ο David, πήγα να τον χαιρετήσω. Προς έκπληξή μου, ήξερε ήδη ποιος ήμουν. Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο εκείνη τη στιγμή ήταν η ταπεινότητά του και η ηρεμία του.
Μιλήσαμε πολύ , για το επίπεδο της υδατοσφαίρισης στην Ευρώπη, την Ασία και το Ιράν και για το όραμά του για την Ισπανία. Τον ρώτησα:
«Ποιο είναι το πλάνο; Τι κυνηγάς;» Απάντησε με σιγουριά: «Θέλω να φέρω την Ισπανία πίσω στη χρυσή της εποχή — όπως στην Ατλάντα το 1996, όπως στο Παγκόσμιο του 2001. Θέλω να το επαναλάβουμε.»
Εκείνη τη στιγμή δεν ήμουν σίγουρος αν αυτό το όνειρο ήταν ρεαλιστικό. Η Ισπανία δεν είχε μεγάλα αστέρια. Σωματικά, δεν υπερείχε. Τακτικά, ήταν σε φάση ανασυγκρότησης. Τον ρώτησα:
«Πώς σκοπεύεις να το πετύχεις;», Χαμογέλασε. «Θα δουλέψουμε γι’ αυτό.»
Επέμεινα: «Είναι δύσκολο.» Και απάντησε: «Τότε δουλεύουμε πιο σκληρά.»
Μετά από αυτή τη συνάντηση, κάτι μέσα μου άλλαξε.
Η αυτοπεποίθηση στα λόγια του δεν ήταν αλαζονεία ήταν πίστη. Εκείνο το βράδυ είπα σε μερικούς φίλους: «Η Ισπανία θα ξαναγίνει μεγάλη ομάδα. Θα φτάσει στην κορυφή του κόσμου.»
Το έγραψα και στο σημειωματάριό μου. Τότε φαινόταν περισσότερο σαν ελπίδα παρά πρόβλεψη. Σήμερα ξέρω πως ήταν όραμα.
Μια Ομάδα Χωρίς Αστέρια , Αλλά με Ψυχή
Χρόνια αργότερα, κοιτάζω πίσω με περηφάνια , μοιράστηκα την πισίνα με παίκτες που σήμερα επαναπροσδιορίζουν την ισπανική υδατοσφαίριση. Ένας από αυτούς είναι ο Bernat Sanahuja, πρώην συμπαίκτης μου και σημερινός MVP του τελικού του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος 2025 στη Σιγκαπούρη.
Αυτό που χαρακτηρίζει αυτή την ομάδα δεν είναι η ατομική λάμψη , είναι η ενότητα.
Όλοι παίζουν για όλους. Υπάρχει πειθαρχία, ταπεινότητα και κοινός στόχος. Χωρίς εγωισμούς. Χωρίς κυνήγι για τα φώτα της δημοσιότητας. Μια καθαρή ομάδα , ενωμένη, ανιδιοτελής και αφοσιωμένη.
Και τέτοιες ομάδες δεν προκύπτουν τυχαία , χτίζονται.
David Martín: Όχι Απλώς Προπονητής . Ηγέτης
Ο David δεν δημιούργησε απλώς ένα τακτικό σύστημα , δημιούργησε ένα σύστημα αξιών.
Προπονούσε με εν συναίσθηση. Συνδεόταν με τους παίκτες του, κέρδισε την εμπιστοσύνη τους, κατάργησε ιεραρχίες και δημιούργησε ένα χώρο απλότητας . Δεν στεκόταν πάνω από την ομάδα , στεκόταν δίπλα της.
Αυτή είναι η σύγχρονη προπονητική ηγεσία , σαν αυτή που βλέπουμε στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο από προσωπικότητες όπως ο Pep Guardiola. Στην υδατοσφαίριση, ο David Martín είναι ένας τέτοιος ηγέτης.
Δεν έγινε εμονικός με τα αποτελέσματα. Εστίασε στα θεμέλια , στη δύναμη, την ταπεινότητα και την ανθεκτικότητα. Και όπως είδαμε σήμερα στη Σιγκαπούρη , η επιτυχία ήρθε φυσικά.
Αποτυχίες που Έχτισαν Πρωταθλητές
Ακόμα και μετά από σκληρές ήττες , όπως εκείνη στον ημιτελικό του Τόκιο απέναντι στη Σερβία στα τελευταία δευτερόλεπτα, ή στον προημιτελικό του Παρισιού απέναντι στην Κροατία , ο David Martín δεν άφησε την ομάδα να χάσει την πίστη της.
Τους κράτησε ενωμένους, συγκεντρωμένους, ψυχικά ισορροπημένους. Εκεί που άλλοι θα κατέρρεαν, αυτός ενίσχυσε την πεποίθηση.
Αυτές οι ήττες θα μπορούσαν να είχαν σηματοδοτήσει το τέλος ενός κύκλου. Αντίθετα, κάτω από την καθοδήγησή του, έγιναν καύσιμο για κάτι ακόμα μεγαλύτερο.
Σιγκαπούρη 2025: Μια Νίκη που Χτίστηκε σε Εννέα Χρόνια
Αυτός ο τίτλος δεν είναι απλώς το αποτέλεσμα ενός καλού τουρνουά. Είναι το προϊόν εννέα χρόνων οράματος, εμπιστοσύνης, σκληρής δουλειάς και δημιουργίας κουλτούρας. Αυτό που μου είπε ο David το 2016 αντηχεί ακόμη καθαρά στο μυαλό μου:
«Δουλεύουμε γι’ αυτό. Αν είναι δύσκολο; Δουλεύουμε πιο σκληρά.»
Δεν ήταν απλώς ένα σλόγκαν. Ήταν μια φιλοσοφία και μεταμόρφωσε ένα ολόκληρο πρόγραμμα.
Το Τέλος Μιας Εποχής, η Αρχή Μιας Άλλης
Η εποχή των προπονητών που διοικούν με εντολές φτάνει στο τέλος της. Στη θέση της, αναδύονται ηγέτες που καθοδηγούν με όραμα, ταπεινότητα και σύνδεση.
Ο David Martín δεν κέρδισε απλώς χρυσό. Ξαναέχτισε την ταυτότητα της ισπανικής υδατοσφαίρισης. Έδωσε στους παίκτες του τη δύναμη να πιστεύουν ο ένας στον άλλον. Δημιούργησε μια παρακαταθήκη. Αυτός ο τίτλος ανήκει στην Ισπανία , αλλά ανήκει και σε έναν άνθρωπο που τόλμησε να ονειρευτεί, που διάλεξε τον σκοπό αντί για τη δύναμη και που ηγήθηκε με καρδιά.
David Martín Lozano: Όχι απλώς προπονητής. Ηγέτης. Οραματιστής. Δημιουργός πρωταθλητών.
