Άνθρωπος αληθινός, ξάστερος, ειλικρινής. Ύπαρξη καθολικής αναγνώρισης και συμπάθειας όχι μόνο για τις αγωνιστικές επιδόσεις και την κολυμβητική της ποιότητα αλλά και για το ποιόν της. Τόσο εκείνη όσο και η Νόρα Δράκου αποτελούν τα λαμπρά χαμόγελα της ελληνικής κολύμβησης, φάρος για εκείνες που έρχονται με φόρα από πίσω και η δεξαμενή – παρά τις δεδομένες δυσκολίες τα εμπόδια – απέδειξε τους τελευταίους μήνες πως έχει απόθεμα.
Η Άννα Ντουντουνάκη, το αγνό αυτό κορίτσι της ελληνικής κολύμβησης που έχει κάνει υπερήφανη την πατρίδα της στις πισίνες του κόσμου με το ήθος και τον αυθορμητισμό της ανεξάρτητα από τις πολλές φορές που συμπεριλήφθη ανάμεσα στις κορυφαίες κολυμβήτριες του κόσμου, ξεκουράστηκε στη γενέτειρά της τα Χανιά και επιστρέφει σιγά σιγά στη δράση.
Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια της κολύμβησης που πριν από λίγους μήνες κατέκτησε το χρυσό ευρωπαϊκό στο Ευρωπαϊκό 25άρας πισίνας στο Οτοπένι, αφού φόρτισε τις μπαταρίες μετά από ένα ιδιαίτερο κουραστικό και επίπονο διάστημα και άδειασε το μυαλό της, ανεβάζει στροφές στην πισίνα που ξεκίνησαν όλα την οποία και επισκέπτεται όπως και ο Απόστολος Παπαστάμος.
Η Ντουντουνάκη προπονείται με τους κολυμβητές και τους κολυμβήτριες του ΝΟ Χανίων που έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους και το ευχαριστιέται. Απολαβαίνει τη συνύπαρξη με νέο κόσμο με τον οποίο μοιράζεται την ίδια αγάπη για το νερό και δεν το κρύβει. Ταυτόχρονα όμως δεν παραλείπει να επισημάνει και τις δυσκολίες που καλούνται να ξεπεράσουν αθλητές και αθλήτριες στην περιφέρεια, εκφράζοντας την διστακτικότητά της αναφορικά με την ανακατασκευή του κολυμβητηρίου στα Χανιά. Κάτι που αν συμβεί και δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, αυτομάτως το πλάνο επιστροφής για μόνιμη εγκατάσταση στα Χανιά θα κερδίσει πολλούς πόντους όπως σημείωσε.
Αναλυτικότερα τα όσα ανέφερε η Χανιώτισσα κολυμβήτρια: «Είμαι σε μια χαλαρή περίοδο τώρα, επειδή είχα κάνει και τις διακοπές, ξεκουράστηκα και τώρα προσπαθώ να ξαναμπώ στο ρυθμό. Είναι πάντα χαρά μου να μιλάω στα παιδιά, πόσο μάλλον εδώ στα Χανιά. Η αλήθεια είναι ότι απ’ όταν έφυγα, έχω γνωρίσει πολλές γενιές παιδιών. Μέχρι και τον Απόστολο (Παπαστάμο) τον πρόλαβα εδώ όταν ήταν παιδί. Χαίρομαι πάρα πολύ που κάθε φορά με το να τους μιλάω, γνωρίζω καλύτερα τα παιδιά και με το να κολυμπάω μαζί τους στις προπονήσεις, όλο αυτό μου αρέσει και ελπίζω να παίρνουν κάτι από αυτό».
Αναφορικά με τον ΝΟ Χανίων και τι σημαίνει για εκείνη ο σύλλογος, η Ντουντουνάκη επεσήμανε τα εξής: «Μεγάλωσα εδώ… Από τον ΝΟΧ ξεκίνησα, εδώ έμεινα όλα τα χρόνια στο σχολείο. Μέσα από τον κ. Κώστα (Τζιλιβάκη), η αλήθεια είναι ότι αγάπησα το κολύμπι. Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα κολυμπάω μέχρι σήμερα. Και η αλήθεια είναι ότι εδώ ερωτεύτηκα αυτό που κάνω… Εδώ έζησα τα πιο αθώα και πιο ρομαντικά χρόνια που έχω περάσει στον πρωταθλητισμό. Μαζί με τα παιδιά, με την ομάδα που ήμασταν τότε, με τον Θανάση (Κάχρη) που τον είχα συναθλητή, με τον κ. Αποστόλη (Γεωργιάδη) που με… κορόιδευε καμιά φορά γιατί βαριόμουν λίγο στην προπόνηση. Εδώ έζησα τα πιο όμορφα μου χρόνια. Όσα χρόνια κολυμπούσα, θυμάμαι τον εαυτό μου να ανυπομονεί να έρθει στην προπόνηση και να μη θέλω να χάσει ούτε στιγμή».
Σχετικά με την ανακατασκευή του κολυμβητηρίου, η Άννα Ντουντουνάκη δεν έκρυψε την επιφυλακτικότητά της: «Εγώ θα πω απλά ότι θα ήθελα πολύ όπως η Νόρα (Δράκου) γύρισε στην Πάτρα και ακολούθησε μια πολύ επιτυχημένη πορεία από τότε που επέστρεψε στον τόπο της, να ήθελα πολύ να έχω τη δυνατότητα να δοκιμάσω κι εγώ κάτι τέτοιο στα Χανιά. Κάτι που με τις τωρινές συνθήκες, δεν θα μπορούσε να συμβεί. Ειλικρινά, μακάρι να φτιαχτεί το κολυμβητήριο, αλλά είμαι πολύ διστακτική. Ακούω ότι προχωράνε και ότι γίνονται πράγματα και χαίρομαι, αλλά μέχρι να το δω με τα μάτια μου, επειδή το ακούω από τότε που ήμουν μικρή, δεν πιστεύω τίποτα. Θυμάμαι, όταν έκανα κολύμπι εδώ, τρία χρόνια κολυμπούσαμε στην 25άρα και η 50άρα ήταν κλειστή και αυτό είναι κάτι που δεν το ξεχνάω. Τρία χρόνια δεν συμμετείχα στο σχολικό πρωτάθλημα, γιατί δεν είχαμε πισίνα για να κάνουμε προπόνηση. Οταν ήρθα το Πάσχα και η πισίνα ζεσταινόταν από τον ήλιο, δεν το ξεχνάω. Γι’ αυτό και δεν έρχομαι στις γιορτές εδώ, ή αν έρθω, έρχομαι για λίγες μέρες, για να αποφύγω το κολύμπι. Είμαι αρκετά καχύποπτη για το αν όντως θα γίνει κάτι… Εχω κολυμπήσει και στην Αθήνα σε ανοιχτά κολυμβητήρια, αλλά δεν ξέρω αν είναι λύση.
Είναι πολυπαραγοντικό το ζήτημα. Μέχρι να δω κάτι να υλοποιείται και να λειτουργεί σωστά, δεν μπορώ να ξέρω. Για μένα, είναι απλά ντροπή. Είναι ντροπή που δεν έχουμε στάδιο της προκοπής, κολυμβητήριο της προκοπής, ένα σωρό εγκαταστάσεις, ποδηλατοδρόμιο, ή που έχω ακούσει τα παιδιά από τη σφύρα. Είναι ντροπή παρότι έχουμε πολλούς αθλητές υψηλού επιπέδου σε όλα τα αθλήματα. Επίσης, δεν μου αρέσει καθόλου όταν ο καθένας πετάει το μπαλάκι δεξιά-αριστερά, λέγοντας ότι δεν ευθύνεται, ότι δεν κάνει, δεν δείχνει. Ο αθλητισμός είναι ένα σοβαρό ζήτημα σε μια κοινωνία και με ενοχλεί πάρα πολύ αυτή η κατάσταση. Το γεγονός ότι λέμε “ευχαριστώ” στον έναν και στον άλλον για να τον καλοπιάσουμε, ενώ στην ουσία δεν λέμε τα πράγματα όπως είναι, είναι πρόβλημα. Χρόνια τώρα, αυτοί που έπρεπε να έχουν κάνει πράγματα για το κολυμβητήριο, δεν τα έχουν κάνει. Και μέχρι να δω αποτελέσματα, δεν πιστεύω τίποτα», κατέληξε.
