«Στον αθλητισμό, ό,τι δίνεις παίρνεις καλώς ή κακώς» δήλωσε απερίφραστα ο Στέφανος Γαλανόπουλος για χάρη του apollonwaterpolo.gr πριν την τελευταία εντός έδρας ευρωπαϊκή αναμέτρηση της «αμφίβιας ελαφράς ταξιαρχίας» και μας έβαλε σε σκέψεις.
Σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής, η λογική μάχεται με το συναίσθημα και άλλοτε υπερτερεί το ένα του άλλου ανάλογα με τις εξωτερικές συνθήκες, τις προσλαμβάνουσες και πολλών λογιών ακόμα ειδοποιούς διαφορές. Γιατί τότε να συμβαίνει κάτι αλλιώτικο στον αθλητισμό;
Οι ορθολογιστές, οι λεγόμενοι… τεχνοκράτες βλέπουν ένα μισοάδειο ή μισογεμάτο ποτήρι, βγάζουν χάρακα και κλείνουν στο ορθό. Μία αλήθεια υπάρχει. Αυτοί λοιπόν που σκέφτονται κατά αυτόν τον τρόπο και αγαπούν και λίγο τον υγρό στίβο (σπάνιο αλλά είναι υποθετικό το σενάριο) κοιτάζουν βαθμολογίες και στατιστικά και εξάγουν συμπεράσματα.
Μετά από 5 παιχνίδια, ΝΟ Βουλιαγμένης και Απόλλων Σμύρνης βρίσκονται στον… πάτο του Δ’ και του Β’ Ομίλου αντίστοιχα σε LEN Champions League και LEN EuroCup, έχοντας ουσιαστικά χάσει το «τρένο» της ευρωπαϊκής τους ύπαρξης στην ίδια διοργάνωση από την Άνοιξη και μετά. Και αυτό διότι οι «μπέμπηδες» θα διεκδικήσουν στη δεύτερη τη τάξει διασυλλογική διοργάνωση, ό,τι τους αναλογεί. Και οι δύο ελληνικές ομάδες μάλιστα μια στροφή πριν το τέλος δεν έχουν κατορθώσει να συγκεντρώσουν κάποιο βαθμό παραμένοντας στο μηδέν.
Αυτή είναι η μία ανάγνωση, η σκληρή, η αδυσώπητη, η αποστασιοποιημένη, αποστειρωμένη αλλά και συνάμα ειλικρινής. Έτσι είναι τα σπορ, ό,τι «λένε τα κομπιούτερς και οι αριθμοί» που ερμήνευε και μια ψυχή. Οι ομάδες κρίνονται από το… ταμείο και το πρόσημο που δείχνει αυτό στο τέλος, όσο κυνικό κι αν ακούγεται.
Η δεύτερη ανάγνωση, περισσότερο σε βάθος και σαφώς πιο διαλλακτική, εντρυφά στα αποτελέσματα. Η ανάγκη σε αυτό το οικοδόμημα που ονομάζεται ζωή να υπάρχει ένας νικητής και ένας χαμένος, μία επιτυχημένη και μια αποτυχημένη, «σβήνει» συχνά πυκνά την προσπάθεια, τη θυσιάζει στο βωμό του ολοκληρωτισμού. Μαύρο ή άσπρο, θρίαμβος ή ναυάγιο και ένα σωρό ακόμα αντιθέσεις.
Πάμε και στο παρασύνθημα. Ο ΝΟ Βουλιαγμένης έχασε τέσσερα από τα πέντε παιχνίδια που έχει δώσει μέχρι τώρα με τρία ή λιγότερα γκολ διαφορά, εκ των οποίων τα δύο ήταν στο γκολ. Ουσιαστικά το μοναδικό παιχνίδι που ηττήθηκε καθαρά και όχι στις λεπτομέρειες ήταν το τελευταίο στην Καταλονία κόντρα στην ισχυρή Μπαρτσελονέτα (16-10). Βέβαια ο αντιρρησίας συνείδησης θα ισχυριστεί κάπου στο σημείο αυτό πως οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά και δεν θα ‘χει άδικό, πολλώ δε μάλλον σε τέτοιο επίπεδο.
Παρεμφερής η εικόνα και για τον Απόλλωνα Σμύρνης. H «αμφίβια ελαφρά ταξιαρχία» έχει γνωρίσει την ήττα και στα 5 ευρωπαϊκά ματς που έχει δώσει με τρία ή λιγότερα γκολ διαφορά ενώ τα τρία από αυτά ήταν στο γκολ. Τόσο λεπτές ήταν οι διαφορές που τον χώριζαν από μία καλύτερη βαθμολογική συγκομιδή και γιατί όχι από την πρόκριση.
Ουσιαστικά λοιπόν, η έννοια της αξίας και της δικαιοσύνης είναι δύο έννοιες όχι και τόσο στέρεες και απόλυτες όσο τις έχουμε στο μυαλό μας. Το θετικό από το αρνητικό τα χωρίζει μία – υπερβολικά κάποιες φορές – γραμμή που ακροβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και πολλές φορές τα συμπεράσματα που εξάγονται από τέτοιες συνθήκες είναι ρευστά και αποπροσανατολίζουν.
ΝΟ Βουλιαγμένης και Απόλλων Σμύρνης έκαναν την προσπάθειά τους η οποία δεν απείχε και πολύ από το να γράφονταν, από όσους τελοσπάντων ασχολούνται έστω και στοιχειωδώς με αυτό το άθλημα, διθύραμβοι μετά το τέλος της 5ης αγωνιστικής των ευρωπαϊκών τους υποχρεώσεων. Η ωμή πραγματικότητα ωστόσο τους θέτει εκτός συνέχειας και σε θέση περισυλλογής προς αυτοβελτίωση. Γιατί η αλήθεια κάποιες φορές πονάει, ούσα πιο σκληρή απ΄ότι στην ουσία θα έπρεπε.
