Μια από τις κορυφαίες προσωπικότητες του παγκόσμιου πόλο, όλων των εποχών, χρυσός Ολυμπιονίκης, ο θρύλος της Αδριατικής και της Μλάντοστ Ζάγκρεμπ, ένας σπουδαίος παίκτης, αλλά και ένας λαμπρός προπονητής, από το 2015 μέλος του «Hall of Fame», στο Φορτ Λόντερντεϊλ, ο -85χρονος πλέον- Κροάτης ‘Ιβο Τρούμπιτς, ήταν αυτός που άλλαξε τη ρότα του ελληνικής υδατοσφαίρισης, κυρίως με το πέρασμά του από τον Ολυμπιακό, αλλά και από τον ΝΟ Πατρών και την Εθνική ομάδα.
Ο Ίβο, ο δικός μας άνθρωπος, μια ξεχωριστή προσωπικότητα που λάτρεψε την Ελλάδα όσο κανείς άλλος ξένος προπονητής -από αυτούς που άφησαν το στίγμα τους στη χώρα μας-, μιλάει ακόμα άπταιστα ελληνικά και μόνο σε αυτή τη γλώσσα ήθελε ο ίδιος να γίνει η -τηλεφωνική- συνομιλία μας, που εξελίχθηκε σε μίνι συνέντευξη -ιδιαίτερη τιμή για μας- την οποία σας παρουσιάζουμε σήμερα στο sports3.gr.
Γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1935 στο Σπλιτ, αλλά μεγάλωσε και ανδρώθηκε αθλητικά στο Ζάγκρεμπ, όπου εξελίχθηκε ως ένας από τους καλύτερους παίκτες της κροατικής και παγκόσμιας υδατοσφαίρισης. Με τη θρυλική Μλάντοστ Ζάγκρεμπ μεγαλούργησε κατακτώντας εγχώριους (πρωταθλητής της Γιουγκοσλαβίας) και ευρωπαϊκούς τίτλους. Στην αγαπημένη του Μλάντοστ, μάλιστα, είναι μέχρι σήμερα ειδικός σύμβουλος. Σε εθνικό επίπεδο, ως παίκτης, γνώρισε την κορύφωση με την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου το 1968 στο Μεξικό με την αχτύπητη Εθνική ομάδα της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας.
Στα πρώτα του βήματα ως προπονητής ήρθε στην Ελλάδα, το φθινόπωρο του 1970, ανέλαβε τον Ολυμπιακό και κατάφερε να σπάσει την απόλυτη κυριαρχία του “αυτοκράτορα” Εθνικού, μετά από 30 χρόνια, κατακτώντας το πρωτάθλημα το καλοκαίρι του 1971. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Είχε καταφέρει, παράλληλα, να μεταλαμπαδεύσει τον δικό του τρόπο παιχνιδιού, που τον είχε κάνει Ολυμπιονίκη, άλλαξε εντελώς μέθοδο και τρόπο προπόνησης, διαφοροποίησε πλήρως την οπτική των Ελλήνων για το άθλημα. Ο ίδιος θυμάται από τότε:
«Θα μείνουν αξέχαστοι στη μνήμη μου οι θριαμβευτικοί πανηγυρισμοί για εκείνον τον τίτλο. Ο ιστορικός μας πρόεδρος, ο Νίκος Γουλανδρής, από τη χαρά του, είχε πέσει κι αυτός στην πισίνα. Αλλάξαμε τότε την πορεία του αθλήματος στην Ελλάδa. Όλοι μας θαύμαζαν».
Photo: Τρούμπιτς, Γουλανδρής
Στον Ολυμπιακό έμεινε μέχρι το 1973 και στη συνέχεια πήγε στον ΝΟ Πατρών, τον άλλον σταθμό στην καριέρας του στην Ελλάδα, όπου επίσης άφησε εποχή, καθώς έβαλε τις βάσεις για να μεγαλουργήσει ο σύλλογος τεράστια παράδοση στο άθλημα.
«Αγαπώ την Πάτρα, αγάπησα και λάτρεψα τον Ολυμπιακό, αγαπώ γενικά την Ελλάδα και τους Έλληνες, έχω πολλούς φίλους εκεί. Παρότι δεν κρατάω πολλές επαφές, παρακολουθώ τα πάντα, γνωρίζω την εξέλιξη του ελληνικού πόλο και είμαι ευτυχισμένος που ο Ολυμπιακός διακρίνεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, παίρνοντας ακόμα και τίτλους. Αλλά και για την πρόοδο των οι Εθνικών σας ομάδων με τις σημαντικές διακρίσεις διεθνώς».
Photo: Με τον ΝΟ Πατρών
Τι χρειάζεται, όμως, η ελληνική υδατοσφαίριση για να ακολουθήσει το κροατικό παράδειγμα (μοντέλο) και να μπορέσει να βρεθεί ακόμα και στην κορυφή του παγκοσμίου στερεώματος σε επίπεδο Εθνικών ομάδων; «Επιβάλλεται να δουλέψει ακόμα περισσότερο τις υποδομές της. Η Εθνική Ελλάδας θέλει έναν κορυφαίο προπονητή να επιμελείται μόνο τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα των αναπτυξιακών και μικρών ηλικιακά κατηγοριών.
Η Ελλάδα παίζει σε τοπ επίπεδο, στην Ευρώπη και στον κόσμο και θα τη βοηθήσει ακόμη περισσότερο αν έχετε έναν σπουδαίο προπονητή για να παρακολουθεί την πορεία των μικρών παιδιών. Ξέρω καλά τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας σας Δημήτρη Διαθεσόπουλο και έχουμε συζητήσει σχετικά».
Ο Τρούμπιτς διέπρεψε και στην Ολλανδία, με την οποία ως ομοσπονδιακός προπονητής έχει κατακτήσει το ιστορικό χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976 στο Μόντρεαλ. Οι «οράνιε» τον τίμησαν πριν από τέσσερα χρόνια με την ειδική αναγνώριση από την Ολλανδική Ομοσπονδία Θαλάσσιων Αθλημάτων. Σπουδαίες τοπικές και ευρωπαϊκές διακρίσεις είχε ως προπονητής και με τη Γιουγκ Ντουμπρόβνικ, αλλά και με την ιταλική Πεσκάρα. Έχει διατελέσει για λίγο καιρό και ομοσπονδιακός προπονητής της Ελλάδας, το 1985, αλλά δεν πρόλαβε να κάνει πολλά πράγματα και να ολοκληρώσει το έργο του.
Πώς βλέπει, όμως, το σημερινό πόλο με την αλλαγή των κανονισμών, ο μέγας Ίβο; «Είναι πολύ καλύτερο γιατί έχει γίνει πιο γρήγορο και πιο θεαματικό. Δεν υπάρχουν τα συστήματα, που υπήρχαν παλιά, όλα γίνονται πιο γρήγορα και ο κόσμος δείχνει μεγαλύτερο ενδιαφέρον όσον αφορά το θέαμα».
Και καταλήγει μιλώντας για τη ζωή του στο Ζάγκρεμπ, αλλά και για τον κορονοϊό:
«Εδώ στην Κροατία αγαπάμε πολύ το άθλημα, είμαι σίγουρος πως θα συνεχίσουμε να διακρινόμαστε και να παραμείνουμε παγκόσμια δύναμη κι εγώ να είμαι ευτυχισμένος και να το απολαμβάνω. Όταν μπήκα στο «Hall of Fame», πριν από δύο χρόνια, συγκινήθηκα πολύ. Τώρα έχω μια δική καρέκλα στους επίσημους, στην πισίνα της Μλάντοστ και βλέπω τα νέα παιδιά να συνεχίζουν την παράδοση. Διαβάζω πολύ στο ελεύθερο χρόνο μου, χαίρομαι τους δικούς μου ανθρώπους.
Όσον αφορά τον covid-19, θεωρώ ότι στην Ελλάδα και στην Κροατία το αντιμετωπίσαμε σωστά το φαινόμενο, μένουμε ασφαλείς και αισιοδοξώ ότι σύντομα θα βρεθεί το εμβόλιο και το φάρμακο για να σταματήσει η πανδημία.
Σας ευχαριστώ πολύ. Χαιρετίσματα σε όλους τους Έλληνες και ιδιαίτερα σε αυτούς που γνώρισα και με αγάπησαν, αλλά και τους αγάπησα πολύ».
ΛΙΣΤΑ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΩΣ ΠΑΙΚΤΗΣ:
– Χρυσός στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 (Πόλη του Μεξικού)
– Ασημένιος στους Ολυμπιακούς Αγώνες 1964 (Τόκιο)
– Ασημένιος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (Λειψία 1967)
– Χάλκινος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (Ουτρέχτη 1966)
– Χρυσός στους Μεσογειακούς Αγώνες (Τυνησία 1967)
– Ασημένιος στους Μεσογειακούς Αγώνες (Νάπολη 1963)
– Πρωταθλητής Ευρώπης – European Champion: 1967, 1968 και 1969 (Μλάντοστ)
– Πρωταθλητής Γιουγκοσλαβιας: 1952 και 1960 (Jadran Split)
– Πρωταθλητής χειμώνα : 1962 και 1964 (Μλάντοστ)
ΛΙΣΤΑ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΩΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ:
– Πρωταθλητής Γιουγκοσλαβίας Νέων · 1962, 1967, 1969 (Μλάντοστ)
– Πρωταθλητής Ελλάδας: 1971 (Ολυμπιακός)
– Χάλκινο μετάλλιο στους στους Ολυμπιακούς Αγώνες (Μόντρεαλ 1976 – Ολλανδία)
– Προπονητής της Εθνικής Ελλάδος 8η θέση στους Πανευρωπαικους της Σοφιας
– Πρωταθλητής Ευρώπης European Champion: 1987 (Πεσκάρα)
– Ευρωπαϊκό Super Cup: 1987 (Πεσκάρα)
– Πρωταθλητής Γιουγκοσλαβίας: 1981 και 1982 (Νότιο Ντουμπρόβνικ)
– Κύπελλο πρώην πολιτείας: 1981 (Νότιο Ντουμπρόβνικ)
– Πρωταθλητής Ιταλίας: 1987 (Πεσκάρα)
– Ιταλικό Κύπελλο: 1987 (Πεσκάρα)
Πηγή: sports3.gr – Γιάννης Κορακής
