Τέσσερα μεγάλα τουρνουά έχουν περάσει από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Εκεί που ο ρους της ιστορίας της ελληνικής υδατοσφαίρισης των ανδρών άλλαξε μια για πάντα. Δέσμευση με την ελίτ, με τις διακρίσεις, με τις υψηλές πτήσεις, τα μετάλλια. Συμβόλαιο με την παθολογική αγάπη για αυτήν την ομάδα. Άλλο είναι το θέμα μας ωστόσο αλλού εστιάζονται οι αράδες αυτές.
Τέσσερα σπουδαία ραντεβού (Βουδαπέστη και Φουκουόκα τα Παγκόσμια, Σπλιτ και Ζάγκρεμπ/Ντουμπρόβνικ τα ευρωπαϊκά) και το άθλημα μπαίνει αλλάζει, μεταβάλλεται. Σε αυτό το συμπέρασμα έφτασε – με αγωνιστικά πάντα κριτήρια – ο προπονητής της Πεσκάρα Γιαννης Γιαννουρής, λαμβάνοντας υπόψιν το πέρασμα των 4 αυτών διοργανώσεων από το Τόκιο και θέλοντας να σκιαγραφήσει τα όσα θα λάβουν χώρα στο Παρίσι. Όχι ως προς το αποτέλεσμα και τις θέσεις του βάθρου αλλά δομικά.
Στατιστική ανάλυση από τον σπουδαίο υδατοσφαιράνθρωπο, Γιάννη Γιαννουρή.
- Οι φουνταριστοί σκόραραν λιγότερο σε σχέση με τη Φουκουόκα.
- Λιγότερες οι συνολικές αποβολές το οποίο μπορεί να εξηγηθεί από τις λιγότερες φορές που έπελεξαν οι προπονητές να παίξουν press και χρονικά την άμυνα ζώνης που εφάρμοσαν.
- Το ένα φέρνει το άλλο. Περισσότερα γκολ (268 αντί για 229) για λιγότερα σουτ και φυσικά μεγαλύτερο ποσοστό ευστοχίας.
- Μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στον παίκτη παραπάνω. Αυτή μπορεί να οφείλεται στις τεχνικές δεξιότητες του εκάστοτε αθλητή αλλά και στο νέο κανονισμό για τα οφσάιντ.
Διαβάστε εδώ την αγγλική έκδοση: INTERIM ANALYSIS 2024_V02 ENG
Πηγή: Water Polo Development
