Περνάς βιαστικά τις φοιτητικές εστίες και στρίβεις δεξιά στην Ταξίλου. Είσαι στην καρδιά των Αθηνών και αυτή η πυκνοκατοικημένη περιοχή είναι το σπίτι σου. Ανεβαίνοντας την ανηφόρα της Ταξίλου, άλλοι σταματούν δεξιά για να μπουν στο Ιλίσιο και άλλοι περνούν αριστερά για να ανοίξουν με τα κλειδιά την πόρτα ασφαλείας, ώστε να εισέλθουν σπίτι τους. Και οι εκ των αριστερά και οι εξ των δεξιά, έχουν εκεί το σπίτι τους…
Η κυρία Ελπίδα μένει στην περιοχή του Ζωγράφου εδώ και 40 χρόνια, ξέρει τη γειτονιά απέξω και ανακατωτά. Έχει χάσει τον σύζυγό της εδώ και πολλά χρόνια. Πάντα ανεξάρτητη και δυναμική. Αν βρεθείς μέσα στην πισίνα και δεις… φάτσα απέναντι θα δεις την μπαλκονόπορτα της κουζίνας της. Δεκαετίες τώρα μαγευρεύει και μαγευρεί πολύ γιατί το θέλει, αρχικά για τα παιδιά της και έπειτα για τα εγγόνια της. Δεν λυπάται το λάδι, φτιάχνει μερίδες που θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν έναν λόχο. Μπελαλίδικες, όπως τις έκαναν οι γιαγιάδες μας και οι παπούδες μας. Αν έχεις βρεθεί στο Ιλίσιο κολυμβητήριο, είναι δεδομένο ότι έχεις μυρίσει τα μπαχάρια που βάζει στο φαγητό για να προσδώσει έξτρα γεύση. Οι γιαγιαδίστικες μυρωδιές φτάνουν μέχρι την πισίνα. Κάνεις στροφή σε 50άρι και σου έρχεται το μπούκοβο στη μύτη.
Η κυρία Ελπίδα ζει εκεί 40 χρόνια και τα… μπαχαρικά της έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές πολιστών που ξεκίνησαν την καριέρα τους στον Ηλυσιακό. Τον Ηλυσιακό που το βράδυ της Παρασκευής ένωσε τη γειτονιά ξανά στην κερκίδα και αγκαλιασμένοι πήραν την άνοδο για την Α1 κατηγορία ανδρών, ύστερα από 22 χρόνια. Εντοπιότητα, μάγκες. Ρομαντισμός και βόλτες τα ξημερώματα στα στενά κάτω από τα κίτρινα φώτα. Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία. Αυτά, τη φέρνουν, γιατί μαζί με τη χαρά μιλάς και για τη λύπη. Για όσα συμβαίνουν. Οι γειτονιές που χάνουμε είναι το κύταρρο.
Η επιστροφή του Ηλυσιακού στην Α1 ανδρών οφείλει να γίνει γεγονός για τον Δήμο Ζωγράφου, για την τοπική κοινωνία. Η κυρία Ελπίδα ξέρει ότι έχει δει μπροστά της να μεγαλώνουν αθλητές που άφησαν ιστορία, άλλοι σε Παγκόσμιο επίπεδο, άλλοι σε ελληνικό και άλλοι σε τοπικό, για την ίδια την ομάδα και τον Ποσειδώνα Ιλισίων.
Η κυρά-Ελπίδα έχει κοντοσταθεί στο μπαλκόνι της για να δει να αναπτύσσονται στα Ιλίσια τα ταλέντα του Θέμη Χατζή, του Θοδωρή Χατζηθεοδώρου, του Τάσου Σχίζα, νυν προπονητή της ομάδας που πήρε την άνοδο, του Αρτίν Ελμισιάν, του Βαγγέλη Δελακά, του Κυριάκου Ποντικέα και εσχάτως του Στέλιο Αργυρόπουλου. Και όχι μόνο, η κυρία Ελπίδα από τον 3ο όροφο τον Ηλία Λάππα, τον Χάρη Βαφειάδη, τον Πάνο Γιάγκο, τον Γιώργο Τσόκα, προπονητή τώρα της γυναικείας ομάδας, τους αδερφούς Διαρεμέ, Παύλο και Γιάννη, τον Τηλέμαχο Σιδέρη, φοβερό αριστερόχειρα μιας άλλης εποχής, τον Γιάννη Σταύρου, τον Βασίλη Σιμάτο και λίγο πιο δίπλα από την πισίνα, είδε και το αντάμωμα του Αντώνη Φώτση με την παγκόσμια ιστορία του μπάσκετ. Ίσως λησμονούμε κάποιους, είμαστε νεότεροι, μας συγχωρείτε.
Το βράδυ της Παρασκευής η γειτονιά ενώθηκε, είδε τον Νίκο Τούμπουρο να ζει ως αρχηγός την άνοδο, με την τελευταία του μνήμη από τον Ηλυσιακό στην Α1 να είναι στα 18 του χρόνια και τώρα έχει φθάσει τα 41, ακόμα εκεί, για την ομάδα της καρδιάς του. Παιδιά, τα οποία αγωνίζονται για χρόνια στον Ηλυσιακό και πέτυχαν το όνειρο της ανόδου. Η γειτονιά αναγνωρίζει την εντοπιότητα. Το μέλλον θα δείξει, ας ζήσουμε το παρόν.
Η κυρία Ελπίδα συνεχίζει να μαγευρεύει και περιμένει λίγο μετά τις 9 το βράδυ, να δει τον επόμενο Σχίζα, τον επόμενο Χατζηθεοδώρου, τον επόμενο Χατζή, τον επόμενο Δελακά να ξεπηδάει από το Ιλίσιο κολυμβητήριο. Ευχόμαστε να μην της χαλάσουν το χατήρι. Συγχαρητήρια στον Ηλυσιακό και τον Νηρέα Χαλανδρίου για την άνοδο στην Α1 κατηγορία ανδρών. Να αξιοποιήσουν την ευκαιρία!
Επιμέλεια: Ορέστης Κανελλόπουλος
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
