Τη μέρα που όλη η Ελλάδα πίνει και γλεντά στα κατά τόπους πανηγύρια της επαρχίας και των νησιών, ο Απόστολος Χρήστου έστησε το δικό του πανηγύρι μέσα στο Foro Italico. Με μία οριακά αψεγάδιαστη κούρσα ο σπουδαίος Έλληνας κολυμβητής τερμάτισε σε 24.36 τα 50μ ύπτιο και στέφθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του πρωταθλητής Ευρώπης στους άνδρες. Εμείς ήμασταν εκεί για να ζήσουμε δίπλα του τη μοναδική αυτή στιγμή και να πάρουμε λίγη από την μαγεία του χρυσού μεταλλίου.
Η Ελλάδα μαζί με το μετάλλιο του Απόστολου έχει πάρει συνολικά 5 χρυσά μετάλλια: 2 έχει ο Άρης Γρηγοριάδης με τα 50μ ύπτιο το 2008 και τα 100μ ύπτιο το 2012 και από 1 ο Βαζαίος το 2016 με τα 200μ μεικτή και η Ντουντουνάκη το 2021 με τα 100μ πεταλούδα. Το ότι στις δύο διοργανώσεις που έχω πάει, στη Βουδαπέστη και στη Ρώμη, έχω δει τα 2 από τα 5 μετάλλια μάλλον πρέπει να με κάνει τελικά όντως σε γουρλή, παρότι η Άννα, αστειευόμενη, πήρε πίσω αυτόν τον τίτλο που μου είχε δώσει στην Duna Arena. Πέρα από τις δεισιδαιμονίες, η αλήθεια είναι πως η ελληνική κολύμβηση είναι σε μεγάλη άνθιση και με μπροστάρηδες κυρίως τους Χρήστου, Βαζαίο, Γκολομέεβ και Ντουντουνάκη είναι τα τελευταία χρόνια ανταγωνιστική και υπολογίσιμη στις μεγάλες διοργανώσεις. Ευνόητο είναι λοιπόν να διεκδικεί η Ελλάδα διαδοχικά χρυσά μετάλλια.
Οι ενδείξεις για τον Χρήστου
Αν παρακολουθήσει κάποιος προσεκτικά τις παλαιότερες δηλώσεις που είχε δώσει ο Χρήστου και τις συγκρίνει με αυτές που έδωσε μετά από τις δύο πρώτες κούρσες σε προκριματικό και ημιτελικό θα έβγαζε πιστεύω το ίδιο συμπέρασμα με εμένα πριν ακόμα πέσει στον τελικό: κάτι είχε αλλάξει και είχε αλλάξει αππό τη ρίζα. Η στοχοθέτηση πλέον είχε ανέβει ένα σκαλί: δεν ήταν ο Απόστολος που κυνηγούσε να εξασφαλίσει με μία γρήγορη κούρσα παρουσία στον τελικό, ήταν ο Απόστολος που έχει φάει με το κουταλάκι πλέον αυτό το στάδιο, που θωρούσε τον ημιτελικό μία ακόμα τυπική υπόθεση και που δεν βλέπει τίποτα άλλο πέρα από την κορυφή. Μεγάλος του αντίπαλος ήταν ο παγκόσμιος ρέκορντμαν των 100μ ύπτιο, ο Ιταλός Thomas Ceccon, ο οποίος ηττήθηκε τελικά μέσα στο «σπίτι» του.
Η καθοριστική λεπτομέρεια
Η λέξη εξιλέωση περιγράφει απόλυτα την ψυχοσύνθεσή του με το χρυσό μετάλλιο περασμένο στο λαιμό και βέβαια δικαιολογεί και τον έντονο πανηγυρισμό του. Πριν έρθει στη Ρώμη ο Χρήστου μετρούσε τρεις παρουσίες σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα ανδρών, το 2016 στο Λονδίνο, το 2018 στη Γλασκώβη και το 2021 στη Βουδαπέστη και είχε κατακτήσει ισάριθμα χάλκινα μετάλλια στα 100μ ύπτιο. Τα δύο χάλκινα τα είχε κατακτήσει έχοντας την καλύτερη επίδοση μεταξύ όλων από τον ημιτελικό γύρο, κάτι που του δημιουργούσε το άγχος της επιβεβαίωσης στον τελικό. Στο 50άρι δεν είχε ανέβει ποτέ στο βάθρο σε 50άρα πισίνα… μέχρι χθες. Δεν έκανε καμία ουσιαστική αλλαγή στην πολύ καλά μελετημένη και δομημένη προπόνησή του με τον Παναγιώτη Βελέντζα στο μεσοδιάστημα από τη Βουδαπέστη στη Ρώμη. Αυτό που άλλαξε είναι το «μενταλιτέ», η ψυχολογία του σε αγώνες με πίεση, η εγκεφαλική προπόνηση. Είναι για μένα το στοιχείο που κάνει ακόμα μεγαλύτερη την επιτυχία του Τόλη. Έφαγε τα μούτρα του, σηκώθηκε, άλλαξε ριζικά προσέγγιση, ξαναπροσπάθησε και μετά από 6 χρόνια πήρε τελικά αυτό που του αξίζει, όπως πρέπει να κάνει κάθε μεγάλος αθλητής του βεληνεκούς του.
ΥΓ: Μαζί με τον προπονητή του, Παναγιώτη Βελέντζα, έτυχε να έχω κι εγώ την ονομαστική μου γιορτή. Η συγκεκριμένη μέρα ξεχωρίζει από τους παλαιότερους δεκαπενταύγουστους όμως γιατί αυτή η κούρσα και αυτή η στιγμή θα μείνει χαραγμένη βαθιά στη μνήμη μου χάρη το ταλαντούχο παιδί από την Πετρούπολη με τα μεγάλα όνειρα. Το καλύτερο δώρο λοιπόν… μέχρι το επόμενο!
