Οι χρυσοί Ολυμπιονίκες Σέρβοι επέστρεψαν στο Βελιγράδι το πρωί της Τρίτης και μια άκρως συναισθηματική ατμόσφαιρα δημιουργήθηκε στο αεροδρόμιο Νίκολα Τέσλα.
Μετά τις τοποθετήσεις του Φιλίποβιτς και του Μπράνισλαβ Μίτροβιτς, ο Στέφαν Μίτροβιτς πήρε το μικρόφονο και ζήτησε όλοι μαζί να τραγουδήσουν το «A sad adio», κάτι το οποίο λύγισε τον ομοσπονδιακό τεχνικό, Ντέγιαν Σάβιτς, καθώς και τους αθλητές του.
Ανάμεσα τους είναι και επτά αθλητές που ολοκλήρωσαν την καριέρα τους με την εθνική τους ομάδα, επτά πρωταθλητές της ζωής.
Ο Άντριγια Πρλαΐνοβιτς, ο Στέφαν Μίτροβιτς, ο Γκόικο και Ντούσκο Πιέτλοβιτς, ο Μίλαν Άλεξιτς, ο Μπράνισλαβ Μίτροβιτς και ο «ερυθρόλευκος» πια Φίλιπ Φιλίποβιτς.
Αυτά είναι τα παιδιά του πολέμου του 1999 και μεγάλωσαν με τις βόμβες να πέφτουν πάνω από τα σπίτια τους. Τα παιδιά του πολέμου που είναι κανόνας στον αθλητισμό ότι εκείνοι ξέρουν πώς να πολεμούν. Γιατί όταν μαθαίνεις εξ απαλών ονύχων να μάχεσαι για τη ζωή του, να αφήνεις τις ρίζες σου για να επιβιώσεις, τότε κανένα παιχνίδι δεν είναι δύσκολο.
Οι αντιξοότητες, θα μπορούσε να πει κάποιος, τους έμαθαν να είναι άτρωτοι και το ταλέντο τους εκτοξεύτηκε από την εσωτερική τους ανάγκη να βρουν διέξοδο από τις δυστυχίες. Οι πεινασμένοι άνθρωποι απέχουν πολύ από εμάς τους υπόλοιπους, διότι το ένστικτο επιβίωσης είναι αυξημένο και αέναο μέσα τους.
Τα πεινασμένα παιδιά, παλεύουν περισσότερο από εμάς και για αυτό το σύμπαν τους ανταμείβει με το νέκταρ των Θεών, κάποια στιγμή.
Για αυτό την επόμενη φορά που στη διπλανή διαδρομή δεις ένα τέτοιο παιδί, έναν πρόσφυγα, έναν άνθρωπο που περνάει δύσκολα, φρόντισε να είσαι υποστηρικτικός. Αλλά και αν δεν είσαι, γιατί δεν το έχεις μάθει από την οικογένεια σου, μην ανησυχείς.
Αυτοί ξέρουν πώς να δραπετεύσουν από τις «βόμβες», πώς να ανεβούν στο πάνθεο και πώς να χαμογελάσουν στη ζωή όλοι μαζί.
