Άραγε υπάρχει ακόμη αγνή αγάπη στον αθλητισμό και δη στον ερασιτεχνικό; Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι βαθιά συνυφασμένοι με τις ρίζες και τον τόπο τους; Η απάντηση είναι πως ευτυχώς, ναι υπάρχουν. Και για τον λόγο του αληθές, ας ρίξει κάποιος μια ματιά στην ιστορία του Ορέστη Κανελλόπουλου με την αγαπημένη του ομάδα, τον ΝΟ Ναυπλίου και τότε ίσως αντιληφθεί τι σημαίνει αγάπη για τον τόπο σου. Το ημερολόγιο δείχνει 6 Ιουλίου 2025. Η ημέρα της απόλυτης λύτρωσης για τον ΝΟ Ναυπλίου. Μια ημέρα που θα μείνει χαραγμένη στο διηνεκές των ανθρώπων του συλλόγου.
Η ομάδα από την πρωτεύουσα της Αργολίδας, όχι μόνο ανεβαίνει στην Α2 ανδρών, αλλά φεύγει από το κολυμβητήριο της Πετρούπολης ούσα Πρωταθλήτρια της Β’ Εθνικής Κατηγορίας. Οι πρωταγωνιστές; Πολλοί και διαφορετικοί. Παίκτες, διοίκηση, όλοι έβαλαν το λιθαράκι τους. Ξεχάσαμε κάποιον; Επίτηδες ναι. Τον αρχιτέκτονα αυτής της επιτυχίας, τον προπονητή της ομάδας, τον Ορέστη Κανελλόπουλο.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, εμείς ψάξαμε και βρήκαμε τον 31χρονο coach προκειμένου να μιλήσει στο #AQF24, ένα Μέσο, στο οποίο ήταν ο βασικός λόγος της «εκτόξευσης» του σε ένα από τα καλύτερα site ΥΓΡΟΥ ΣΤΙΒΟΥ στην Ευρώπη και ΠΡΟΦΑΝΩΣ το καλύτερο στην Ελλάδα. Ο Ορέστης Κανελλόπουλος, φυσικά και δέχτηκε να μιλήσει με χαρά, όντας από άλλο πόστο πλέον μετά την αποχώρηση του στα τέλη Νοέμβρη για προσωπικούς λόγους και η συζήτηση μαζί του είχε όπως πάντα… ψωμί.
Όντας από τους λίγους εναπομείναντες ρομαντικούς του αθλήματος, ο τεχνικός του ΝΟ Ναυπλίου, μίλησε για την ονειρική πορεία της ομάδας μέχρι την κατάκτηση του τίτλου της Εθνικής Κατηγορίας Ανδρών (μέχρι πρότινος Β’ Εθνική), για τις προκλήσεις που παρουσιάστηκαν μπροστά αλλά στο προσωπικό του «στοίχημα». Φυσικά, η κουβέντα μαζί του δεν περιορίστηκε εκεί, καθώς αναφέρθηκε εκτενώς στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το άθλημα της υδατοσφαίρισης, ενώ δεν παρέλειψε να δώσει και τα εύσημα του στην Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδος για την άρτια διεξαγωγή του πρωταθλήματος.
Ο ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΟ #ΑQF24
–Θα σε πάω πίσω, στην ημέρα που ξεκινάει η προετοιμασία. Ποιοι ήταν οι στόχοι που είχατε οριοθετήσει στην αρχή της χρονιάς; «Ο πρώτος στόχος που βάλαμε ήταν να δουλέψουμε πολύ σκληρά, δεν οριοθετήσαμε δηλαδή κάτι συγκεκριμένο. Ο δεύτερος ήταν να περάσουμε καλά, δηλαδή να υπάρχει ευχαρίστηση στα παιδιά και αυτό να τους δίνει όρεξη να έρχονται καθημερινά στην πισίνα. Αυτό είναι πολύ δύσκολο και για μένα ταυτόχρονα πολύ σημαντικό, διότι μιλάμε για ερασιτεχνικό αθλητισμό και οι προπονήσεις γίνονται αργά το βράδυ, οπότε αν δεν υπάρχει το «αίσθημα» της παρέας και οι παίκτες δεν περνάνε καλά, τότε αυτομάτως είναι περίπλοκο να τους κρατήσεις στο κολυμβητήριο, ειδικότερα για μια διαδικασία που ξεκίνησε 10 Σεπτεμβρίου και τελείωσε 6 Ιουλίου. Είναι ένα μεγάλο διάστημα οπότε το γεγονός ότι οι αθλητές σεβόντουσαν τον κόπο τους και ταυτόχρονα υπήρχε η κατάλληλη ομοιογένεια ήταν τα δύο κυριότερα συστατικά που μας οδήγησαν εκεί που φτάσαμε, δηλαδή στην κατάκτηση του πρωταθλήματος.»
–Αναφέρθηκες στον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Εκπροσωπούμε ένα άθλημα που παρά τις επιτυχίες σε Εθνικό και συλλογικό επίπεδο δεν έχει την προβολή που του αρμόζει. Αυτή σας η επιτυχία είναι μια αφορμή για τους δημότες του Ναυπλίου προκειμένου να ασχοληθούν με το άθλημα της υδατοσφαίρισης; «Ακόμη και αν δεν έρχονταν αυτός ο τίτλος, θεωρώ πως θα έπρεπε να έχουμε περισσότερο κόσμο στο Ναύπλιο, γιατί το κολυμβητήριο της πόλης είναι πανέμορφο και ο Ναυτικός Όμιλος κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να το διατηρεί σε άριστη κατάσταση. Το πόλο έτσι και αλλιώς είναι το κορυφαίο ομαδικό άθλημα στην Ελλάδα, ασχέτως της επιτυχίας αυτής.
Ωστόσο θεωρώ πως τώρα είναι η στιγμή να «κεφαλαιοποιήσουμε» την επιτυχία της ανδρικής ομάδας, να φέρουμε περισσότερο κόσμο στο κολυμβητήριο, να κρατήσουμε τα παιδιά και τον χειμώνα και να πειστούν οι γονείς ότι οι αθλητές και οι αθλήτριες δεν κινδυνεύουν από το κρύο κτλ. Άλλωστε, ίσα ίσα μέσω του αθλητισμού και ειδικά της πισίνας, ενισχύεται το ανοσοποιητικό οπότε μόνο καλό θα κάνει στα παιδιά. Από κει και πέρα προφανώς το όνειρο μας τόσο της διοίκησης όσο και το δικό μου είναι να δούμε κάποια στιγμή προπονήσεις με τριψήφιο αριθμό παιδιών στον όμιλο.»
–Τι σημαίνει αυτός ο τίτλος για την πόλη του Ναυπλίου; «Νομίζω ότι η πόλη οφείλει να καταλάβει πως υπάρχει αθλητισμός εδώ (σ.σ Ναύπλιο). Ειδικότερα όσον αφορά το δικό μας το σπορ, που για όποιον δεν γνωρίζει, το αντρικό τμήμα του Ναυπλίου είναι στην Α2 και είναι εκείνο που είναι στην υψηλότερη κατηγορία συγκριτικά με τα υπόλοιπα ομαδικά αθλήματα της πόλης. Δεν το λέω φυσικά για να υποτιμήσω κάποιο άθλημα, απλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι ακαδημίες μας συμμετέχουν σε όλα τα ηλικιακά πρωταθλήματα και έχουν φτάσει αρκετά μακριά, ειδικά φέτος με τον Αναστάση τον Κωνσταντακόπουλο.
Όλα αυτά δείχνουν πως πρέπει η Δημοτική Αρχή να στηρίξει περισσότερο αυτήν την προσπάθεια, και όταν λέω να στηρίξει εννοώ να μείνει το κολυμβητήριο 12 μήνες τον χρόνο, με καλή θερμοκρασία, έτσι ώστε κάποια στιγμή -γιατί όχι- να φιλοξενήσουμε και μεγάλες διοργανώσεις. Φυσικά, πρέπει να στηρίξει και η τοπική κοινωνία, γιατί εμένα προσωπικά με στεναχώρησε το γεγονός ότι παρόλο που είχαμε πολλά εντός έδρας ματς, το κολυμβητήριο δεν γέμιζε.
Μάλιστα, σε κάποια είχαμε μόνο κάποιους γονείς αθλητών, δηλαδή είχαμε λίγο κόσμο. Θέλω να πιστεύω πως του χρόνου που θα είμαστε στην Α2 αυτό θα αλλάξει, γιατί το Ναύπλιο θα παραμείνει φυσικά η έδρα μας και γίνεται πραγματικά μεγάλη προσπάθεια. Νομίζω ότι αυτό άλλωστε φαίνεται και στα αποτελέσματα, οπότε ευελπιστώ και εύχομαι να έχουμε την στήριξη τόσο της κοινωνίας όσο του Δήμου.»
–Μετά από αυτήν την επιτυχία, έχει υπάρξει κάποια σχετική επικοινωνία με τον Δήμο, προκειμένου να αλλάξει επίπεδο το άθλημα στην πόλη; «Έχει προγραμματιστεί μια συνάντηση μέσα στον Ιούλιο, οπότε θα ξέρουμε περισσότερα όταν θα έρθει εκείνη η ώρα.»
–Πολλές φορές έχει δηλώσει κατά την διάρκεια της χρονιάς ότι ήσασταν μια οικογένεια. Θεωρείς πως αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος που ήρθε αυτή η επιτυχία; Είναι το timing; Η αγωνιστική υπεροχή; Ή ένας συνδυασμός όλων αυτών; «Θέλαμε να δημιουργήσουμε μια κανονική ομάδα που να σέβεται όλα τα μέλη της. Δεν υπήρχαν διαχωρισμοί, ήμασταν όλοι μαζί σε όλα και έτσι θεωρώ ότι πρέπει να γίνεται για να πετύχουμε. Ειλικρινά δεν το λέω επειδή κατακτήσαμε τον τίτλο.
Άλλωστε για μένα, η χρονιά ήταν πετυχημένη πριν καν αγωνιστούμε στα play off, γιατί οι ομάδες δεν κρίνονται μόνο από το αποτέλεσμα αλλά και από την διαδικασία που έχουν «επιλέξει» να περάσουν κατά την διάρκεια της σεζόν. Εμείς δουλεύαμε ανελλιπώς κάθε βδομάδα, κάναμε τα σωστά βήματα αλλά αλλάξαμε και την νοοτροπία μας παράλληλα. Είχα την τύχη να κάτσω στο ίδιο τραπέζι με κάποιες από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του παγκόσμιο πόλο, οπότε θεωρώ πολύ σημαντικό να μπορείς να αλλάξεις νοοτροπία. Εμείς κάναμε κάποια βήματα, σαφώς και έχουμε να κάνουμε πολλά ακόμα, όμως υπήρχε βελτίωση και ανοδική πορεία. Για αυτό άλλωστε και λέω πως κανείς δεν μας περίμενε. Για την ακρίβεια, για πολλούς δεν ήμασταν ούτε αουτσάιντερ.
Σίγουρα δεν ήμασταν φαβορί, είχαμε πίστη αλλά πάνω από όλα ήμασταν μια παρέα. Φυσικά και υπήρχαν και κακές στιγμές, δεν ήταν όλα ρόδινα, υποφέραμε όλοι μαζί, όμως υπήρχε σεβασμός, αλληλοκατανόηση και αυτά τα δύο μαζί μας κράτησαν ενωμένους μέχρι το τέλος. Η καλύτερη απόδειξη ήταν το παιχνίδι με τον Ηρακλή. Το λέω αυτό γιατί στο τρίτο οκτάλεπτο φωνάξαμε όλοι μαζί «Ναύπλιο» και αυτό ταρακούνησε όχι μόνο εμάς αλλά και όλο το κολυμβητήριο. Ξέραμε ότι είχαμε πετύχει έτσι και αλλιώς, όμως θέλαμε κάτι παραπάνω για.. πάρτυ μας, για όλη την προσπάθεια που κάναμε όλο τον χρόνο και για όλες τις δυσκολίες που χρειάστηκε να περάσουμε.»
–Προσφάτως δημοσίευσες ένα δικό σου ηχητικό μήνυμα στο οποίο μεσούσης της σεζόν έλεγες στους παίκτες του ότι «παρόλο που τα πράγματα δεν δείχνουν ευνοϊκά για μας, στο τέλος θα πετύχουμε.» Ποια ήταν η αντίδραση των παικτών σου σε αυτό; «Ήταν μια περίοδος για μένα που είχα κάνει πολλές αλλαγές στην ζωή μου γενικότερα. Για κάποιο λόγο, δεν μπορώ να συμβιβαστώ εύκολα και δεν επέλεξα όλο αυτό για να συμβιβάζομαι. Το έχω κάνει στο παρελθόν, πλέον δεν το κάνω. Πίστευα στα παιδιά, εκείνα προφανώς αντέδρασαν με έκπληξη σε αυτό που τους είπα, υπήρξαν και κάποιοι «πειράγματα» φυσικά, όμως όταν φτάσαμε στον τελικό με κοιτούσαν σαν να μου λέγαν «Ρε συ λες;» και εγώ τους έλεγα πως εκεί που είχαμε φτάσει θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε.»
–Ποιο ήταν εκείνο το παιχνίδι μέσα στην σεζόν που σου έδωσε το προαίσθημα της ανόδου στην Α2 και ποιο ήταν εκείνο που σε κάνα να πιστέψεις ότι θα ερχόταν και η κούπα; –Όσο αφορά το δεύτερο κομμάτι, θεωρώ ότι αυτό κρίνεται στις λεπτομέρειες γιατί όλες οι ομάδες είναι πολύ κοντά. Να σου πω την αλήθεια, δεν το κατάλαβα μέσα από κάποιο παιχνίδι αλλά από τις προπονήσεις, βλέποντας την όρεξη που έδειχναν τα παιδιά. Κάποια φιλικά που παίξαμε έδωσαν στα παιδιά πίστη για το τι μπορούμε να κάνουμε αλλά θεωρώ ότι το παιχνίδι κόντρα στον Άγιο Νικόλαο στο Ναύπλιο ήταν κομβικό.
Το λέω αυτό γιατί ήμασταν στην αρχή 4-0 πίσω, 7-3 στο ημίχρονο απέναντι σε παίκτες όπως ο Καρούντζος, ο Πατάκης και ο Παπαδόγκωνας και παρόλα αυτά ισοφαρίσαμε σε 9-9 ενώ θα μπορούσαμε να πάρουμε και το ματς κιόλας στη τελευταία ευκαιρία που δεν αξιοποιήσαμε. Εκεί είπα ότι αυτή η ομάδα έχει «δέσει», έχει δυνατότητες και μπορεί να φτάσει στην άνοδο. Άλλωστε έχουμε στην ομάδα αθλητές που έχουν παίξει τελικούς και τους έχουν κερδίσει όπως ο Λεωνίδας Μαυρωτάw, ο Ευάγγελος Ποταμιάνος, ο Κονταξής, ο Κωνσταντακόπουλος, o Aντώνης Γιαννουρής, o Ανέστης Γκιουρτζίδης, oΓιάννος Σαντριβανόπουλος, o Γιώργος Αθυμαρίτης και άλλοι φυσικά.
Έχουν δηλαδή την απαραίτητη εμπειρία, γνωρίζουν την διαδικασία. Δεν είναι μόνο αυτοί όμως γιατί και οι πιο μικροί έκαναν καθημερινά υπέρβαση για να είναι τυπικοί, οπότε όλο αυτό «έδεσε» πολύ καλά. Αλήθεια στο λέω είχαμε πει να πάμε χωρίς άγχος, να κοιτάμε παιχνίδι με το παιχνίδι και να παίξουμε το πόλο που ξέραμε. Όσο το καταφέρναμε, καταλαβαίνεις πως υπήρχε περισσότερος ζήλος στην προπόνηση και πίστη παράλληλα, οπότε όλο αυτό ήρθε από μόνο του χωρίς να πιέσουμε καταστάσεις και να βάλουν έξτρα άγχος στα παιδιά.»
–Η άνοδος στην Α2 προφανώς και δεν είναι πυροτέχνημα και υποθέτω πως στόχος της ομάδας είναι κάποια στιγμή μελλοντικά να διεκδικήσει ακόμα και την άνοδο στην Α1. Σε επίπεδο μπάτζετ και ρόστερ τι σημαίνει αυτό; Ο ΝΟ Ναυπλίου θα συνεχίσει να αγωνίζεται με «δικά του παιδιά» ή θεωρείς πως η ενίσχυση με πιο έμπειρους παίκτες είναι αναπόφευκτη; «Εγώ θεωρώ πως ομάδα του Ναυπλίου χωρίς «Ναυπλιωτάκια» δεν έχει κανένα λόγο να υπάρχει. Θεωρητικά θα ζητάγαμε ένα μεγάλο budget, θα έφερνα κάποιους φίλους μου από την Α1 και έναν ξένο και θα λέγαμε ότι «το Ναύπλιο είναι στην Α1». Αυτό ναι, είναι πυροτέχνημα, γιατί δεν θα είχε σταθερή βάση αλλά «χάρτινα πόδια.» Εγώ θέλω πάντα η ομάδα να έχει παιδιά από το Ναύπλιο, τα οποία θα έχουν την σωστή νοοτροπία και να δουλεύουν σκληρά στην προπόνηση για αυτό και δίνουμε βάση στις ακαδημίες μας.
Όσο αφορά το budget, θεωρώ πως εμείς είμαστε ένα διαφορετικό concept, προσπαθούμε να κρατάμε τα παιδιά χαρούμενα και ικανοποιημένα και αυτό το καταφέρνουμε γιατί έχουμε μια πολύ καλή διοίκηση που ξέρει και καταλαβαίνει το σπορ. Ο σχεδιασμός για την επόμενη χρονιά θα γίνει άμεση αλλά δεν έχω ουσιαστικές απαντήσεις από τώρα. Το αν θα είμαστε πυροτέχνημα θα φανεί, το μόνο σίγουρο είναι πως υπάρχουν καλές προοπτικές αυτή η ομάδα να διαγράψει καλή πορεία τα επόμενα χρόνια.
–Ο Ορέστης Κανελλόπουλος τι πρεσβεύει στην προπονητική και ποια είναι τα όνειρα του στον τομέα αυτό; «Εγώ είμαι 31 χρονών, σταμάτησα στα 29 μου, είναι η δεύτερη μου χρονιά σαν προπονητής και το αγαπάω πολύ αυτό που κάνω. Με βοήθησε πολύ να βγω από μια δύσκολη προσωπική «μάχη». Η μια από αυτές είναι η δημοσιογραφική μου ιδιότητα και το Aquafeed2. Aυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που έκανα ό,τι μπορούσα για να δω αυτά τα παιδιά χαρούμενα. Η προπονητική είναι για μένα δώρο. Με ιντριγκάρει πάρα πολύ να διαχειρίζομαι διαφορετικές προσωπικότητες, όμως από εκεί και πέρα, όταν κάνω κάτι θέλω να το κάνω όσα καλύτερα μπορώ.
Σίγουρα έχω πολλά να μάθω, έχω πάρα πολλά κενά, όμως δουλεύω σκληρά για να τα καλύψω σιγά σιγά και να πάρω την γνώση και την εμπειρία που απαιτείται. Η προηγούμενη εμπειρία μου με βοήθησε στο να έχω εικόνες που δεν τις είχα ως παίκτης και προσπαθώ να τις αξιοποιήσω, όμως ακόμα είναι νωρίς για να πω περισσότερα. Σίγουρα πάντως, θέλω να φτάσω ψηλά και δουλεύω σκληρά για αυτό.
-Πιστεύεις ότι έχει χαθεί ο «ρομαντισμός» στον χώρο; Και αν ναι, υπάρχει επιστροφή; «Σίγουρα έχει χαθεί. Οι καταστάσεις δε μας βοηθάνε και όσοι αντιμετωπίζουν ρομαντικά το σπορ συνήθως χλευάζονται από τον ίδιο τον κόσμο του αθλήματος. Ο ρομαντισμός εκλείπει σίγουρα, όμως ελπίζω ότι όσοι το πρεσβεύουμε ακόμα θα καταφέρουμε να το κρατήσουμε «ζωντανό». Προσωπικά, θα ήθελα να υπάρχει περισσότερη μέριμνα και φροντίδα σε αυτά τα επίπεδα γιατί είναι η βάση του ελληνικού πόλο.
Οι άνθρωποι που αφήνουν τις δουλειές τους και τις υποχρεώσεις τους και καταφέρνουν και βρίσκονται στην πισίνα -όσο αυτό είναι εφικτό βεβαίως- είναι ένα πολύ όμορφο κομμάτι της ελληνικής υδατοσφαίρισης και δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται σαν… υποχρέωση αλλά σαν μια αφορμή να τους κρατάμε στην πισίνα. Για μένα ας πούμε είναι ακατανόητο να πηγαίνουμε σε ένα F4 και να βλέπουμε τρύπια δίχτυα, χωρίς κριτές τερμάτων και με ανεπαρκή υλικοτεχνικό εξοπλισμό. Φυσικά αυτό υπάρχει μέχρι και στην Α1, όμως νομίζω ότι αυτό είναι μια καλή αφορμή προκειμένου οι άνθρωποι που αφήνουν τις οικογένειες τους για να έρθουν στην πισίνα, να απολαμβάνουν τους αγώνες.»
–Πώς σου φάνηκε η διοργάνωση από την μεριά της ομοσπονδίας; «Το πρωτάθλημα ήταν ανταγωνιστικό, θεωρώ πως υπήρχε καλή οργάνωση και ειλικρινά ελπίζω να συνεχιστεί. Ξέρω ότι είναι δύσκολο για τα ερασιτεχνικά σωματεία να αντέξουν σε κάτι τέτοιο, αλλά νομίζω πως σημαντικό να υπάρχουν αγώνες κάθε βδομάδα, γιατί έτσι γίνεται και ποιοτικότερη προπόνηση. Καταφέραμε από βδομάδα να βδομάδα να αλλάζουμε πράγματα και να γινόμαστε καλύτεροι και αυτό είναι κάτι που εμάς σαν ομάδα μας βοήθησε πάρα πολύ. Από μένα, συγχαρητήρια στην Ομοσπονδία για τον τρόπο που έγινε το πρωτάθλημα. Εμείς είμαστε χαρούμενοι γιατί παίξανε εφτά παιδιά από το Ναύπλιο γεννημένα το 2010 και έπειτα και αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί αν δεν παίζαμε στην πόλη μας δεν θα μπορούσαμε να τους έχουμε στην αποστολή.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω πως όλη η αυτή η προσπάθεια πιθανόν να μην είχε τέτοιο αποτέλεσμα αν δεν υπήρχε η συγκεκριμένη διοίκηση, δηλαδή ο πρόεδρος ο Βαγγέλης Μπούνος, ο έφορος μας Κώστας Χελιώτης και το διοικητικό συμβούλιο που στήριξαν πολύ και έμπρακτα οτιδήποτε τους ζήτησα. Τα παιδιά που ήρθαν στην ομάδα είναι πολύ χαρούμενα για όσα έζησαν αλλά και για μένα προσωπικά ήταν η καλύτερη μου χρονιά. Όχι μόνο από όταν έπαιζα, αλλά και από την δημοσιογραφική μου ιδιότητα και είμαι σίγουρος πως δεν θα μπορέσω ποτέ να την συγκρίνω με κάποια άλλη.
Ελπίζω να κάνουμε σωστά την δουλειά από δω και πέρα και να εδραιωθεί το Ναύπλιο στις καλύτερες ομάδες μα πάνω από όλα θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους παίκτες μου που έδωσαν τα πάντα. Όλο αυτό είναι μια ανάμνηση που δεν θα μπορέσει κάποιος να μας την πάρει ποτέ, είναι δικιά μας και θέλω να πιστεύω πως τα καλύτερα είναι μπροστά μας.»
