Μετά από μια λαμπρή 13ετή πορεία στην Εθνική Ομάδα Υδατοσφαίρισης Γυναικών, η σπουδαία Μαργαρίτα Πλευρίτου ανακοίνωσε την απόφασή της να μην συνεχίσει να φοράει το σκουφάκι της «επίσημης αγαπημένης» και να επικεντρωθεί πλέον στις υποχρεώσεις της με τον σύλλογο στον οποίο ανήκει (Ολυμπιακός). Η μεγαλύτερη από τις τρεις αδερφές Πλευρίτου, στην μακροχρόνια πορεία της στις πισίνες, ήταν μεταξύ άλλων και αρχηγός της Εθνικής Ομάδας πόλο γυναικών, κατακτώντας μαζί της τρία ευρωπαϊκά μετάλλια (2 αργυρά, 1 χάλκινο), ενώ συμμετείχε σε έξι παγκόσμια πρωταθλήματα, καθώς και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, εκεί όπου η Ελλάδα κατέκτησε τη έβδομη θέση.
Αυτή φαίνεται πως αποτέλεσε και το «κύκνειο άσμα» της Μαργαρίτας Πλευρίτου στην Εθνική Ομάδα, αφού με μία ανάρτησή της στα social media, ανακοίνωσε την απόφαση της ευχαριστώντας φυσικά όλους εκείνους που στάθηκαν στο πλευρό της όλα αυτά τα χρόνια που προσέφερε τις υπερπολύτιμες υπηρεσίες της.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΟΣΑ ΕΓΡΑΨΕ Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΛΕΥΡΙΤΟΥ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΗΜΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΣΤΟ ΙΝΣΤΑΓΚΡΑΜ: «Μετά από 13 χρόνια γεμάτα αγώνες(240 περίπου εμφανίσεις με το εθνόσημο), θυσίες, αμέτρητες ώρες προπόνησης και στιγμές περηφάνειας για το εθνόσημο, ήρθε η στιγμή να αποχαιρετήσω την Εθνική Ομάδα. Ήταν ένα ταξίδι ζωής, ένα όνειρο που έζησα με όλη μου την ψυχή, δίνοντας κάθε φορά τον καλύτερό μου εαυτό για να τιμήσω τη χώρα μου. Κάποιες καταστάσεις με οδήγησαν σε αυτό το σημείο, κάτι που κάνει το αντίο ακόμα πιο δύσκολο.
Το 2024 ήταν μια χρονιά που τα είχε όλα: χαρές, συγκινήσεις, προκλήσεις, αλλά και πολλές στιγμές που δοκίμασαν τις αντοχές μου. Ήταν η χρονιά που με έκανε να νιώσω πιο γεμάτη από ποτέ, με στιγμές που θα θυμάμαι για πάντα – τις καλές που γέμισαν την καρδιά μου με περηφάνια, αλλά και τις δύσκολες που με έκαναν πιο δυνατή. Μέσα από αυτές τις προκλήσεις, είχα τη στήριξη και τη βοήθεια κάποιων ξεχωριστών ανθρώπων που γνώρισα σε αυτή την πορεία. Είμαι βαθιά ευγνώμων σε αυτούς, γιατί στάθηκαν δίπλα μου στις δύσκολες στιγμές, με στήριξαν και με βοήθησαν να συνεχίσω να παλεύω. Θα έχουν πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, γιατί χωρίς αυτούς το ταξίδι μου δεν θα ήταν το ίδιο.»
