Πρόκειται αναμφίβολα για μια δύσκολη χρονικά συγκυρία για όλους τους Παλαιστίνιους αθλητές που βρίσκονται στο Παρίσι. Χιλιάδες άνθρωποι βασανίζονται και ταλαιπωρούνται, όμως η αποστολή της Παλαιστίνης καλείται να μείνει συγκεντρωμένη στον αθλητισμό. Εκεί όπου τα πολιτικά δρώμενα δεν έχουν θέση ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να έχουν, εκεί που όλοι είναι ίσοι, εκεί όπου όλοι (πρέπει να) προωθούν τις πολλές αξίες που ο αθλητισμός πρεσβεύει.
Αυτό φρόντισε να κάνει ο Γιαζάν Αλ Μπαουάμπ, παίρνοντας την απόφαση να αγωνιστεί με τη σημαία της πατρίδας του στο στήθος, σε μια κίνηση που σήκωσε αντιδράσεις. Ο 24χρόνος, στις δηλώσεις του, ανέφερε πως ο σκοπός της κίνησής του ήταν να αποδείξει πως ο πόλεμος και η βία δεν έχουν καμία θέση στον αθλητισμό, σε αντίθεση με την ειρήνη ενώ εξέφρασε επίσης τη δυσαρέσκειά του για το γεγονός ότι η Γαλλία δεν αναγνωρίζει τη χώρα του, λέγοντας μάλιστα πως «πολλοί δεν μας θέλουν εδώ» για να συμπληρώσει πως «Είμαι πολύ, πολύ χαρούμενος που υψώνω τη σημαία μου, που έχω χρόνο μόνο για την Παλαιστίνη, μία λωρίδα (στην πισίνα) μόνο για την Παλαιστίνη. Νομίζω πως αυτό είναι το μήνυμά μου για ειρήνη».
Ο Παλαιστίνιος αθλητής, που ήταν σημαιοφόρος της αποστολής της χώρας του τόσο στο Παρίσι, όσο και στο Τόκιο, αποκλείστηκε την Κυριακή, αλλά αυτό δεν αποτελεί το μείζον θέμα για εκείνον αυτή την στιγμή, καθώς αφιέρωσε μισή ώρα στους ανθρώπους των media για να μιλήσει για την κατάσταση στην χώρα του. Μερικά μέλη της οικογένειάς του επίσης πέθαναν στον πόλεμο, αν και ο ίδιος δεν κατάγεται από εκεί. “Δεν θέλω να μιλήσω για αυτούς,” είπε, “αλλιώς θα κατακλυστώ από συναισθήματα.” Μάλιστα δεν σταμάτησε εκεί λέγοντας: ‘Είμαι εδώ για αυτούς που πεινάνε, για τα παιδιά που σκοτώνονται, όχι για να μιλήσω για την κολύμβησή μου.”
Για την ιστορία, αναφέρουμε πως ο Αλ Μπαουάμπ, που αγωνίστηκε στα 100μ ύπτιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, είναι μηχανικός αεροδιαστημικής που γεννήθηκε στη Σαουδική Αραβία, σπούδασε στον Καναδά και τη Βρετανία, ενώ τώρα ζει στο Ντουμπάι όπου διατηρεί επιχείρηση επίπλων και είναι επίσης μισός Ιταλός, τονίζοντας μάλιστα ότι ο πατέρας του ήταν άστεγος πρόσφυγας στην Ιταλία πριν ξαναχτίσει τη ζωή του.
«Κοιτάζω ανθρώπους σαν τον πατέρα μου που ήρθαν από το τίποτα», είπε. «Δεν παραπονιέμαι ποτέ στην πισίνα, θυμάμαι τους ανθρώπους στη Γάζα, τους ανθρώπους στην Παλαιστίνη που υποφέρουν πραγματικά. Δεν με πειράζει αν ξυπνάω στις 5 το πρωί. Δεν είναι πρόβλημα».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
