Με την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ντόχα θέλει να ολοκληρώσει η Εθνική ομάδα Υδατοσφαίρισης Γυναικών ένα φοβερό δίμηνο, όπως τόνισε η Μαρία Πάτρα σε δηλώσεις της στην ιστοσελίδα της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδας, ενόψει του μικρού τελικού κόντρα στην Ισπανία (16/2, 10:30 ΕΡΤ 3). Παράλληλα η διεθνής αμυντικός επισήμανε ότι η ομάδα έχει γίνει μια γροθιά παίζοντας η μια για την άλλη.
Αναλυτικά τα όσα δήλωσε:
Για το φοβερό δίμηνο της Εθνικής Γυναικών με χάλκινο μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, επιστροφή στους Ολυμπιακούς Αγώνες και στην τετράδα του Παγκοσμίου πρωταθλήματος: «Έχουμε κάνει τεράστια πράγματα αυτούς τους δύο μήνες. Σίγουρα θα υπάρχει απογοήτευση αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός. Όταν παίζεις σ’ αυτό το επίπεδο μια μέρα θα χάνεις και μια μέρα θα κερδίζεις. Δε γίνεται πάντα να νικάς και δεν είχαμε με την τύχη με το μέρος μας. Δεν υπάρχουν κεφάλια κάτω γιατί έχουμε μπροστά τον μικρό τελικό κόντρα στην Ισπανία και διεκδικούμε ένα μετάλλιο. Οπότε σηκώνουμε το κεφάλι προκειμένου να πάρουμε το μετάλλιο γιατί το θέλουμε πάρα πολύ. Θέλουμε να συμπληρώσουμε μαζί με τις προηγούμενες επιτυχίες άλλη μια, όχι ότι το να βγεις τέταρτος είναι αποτυχία αλλά το μετάλλιο είναι κάτι τεράστιο. Έχει να γίνει πολλά χρόνια στις Γυναίκες να πάρουμε ένα μετάλλιο σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ελπίζω να είναι ένα παιχνίδι όπως τα προηγούμενα με ψυχή και πάθος μέχρι το τέλος ότι κι αν συμβαίνει στο παιχνίδι. Στο τέλος θα κερδίζει όποιος κάνει τα λιγότερα λάθη γιατί αυτά τα παιχνίδια κρίνονται στις λεπτομέρειες».
Για το γεγονός ότι η Ισπανία δείχνει να μη μας ταιριάζει στα τελευταία παιχνίδια αλλά και για την συνεχή βελτίωση της Εθνικής ομάδας: «Στηριζόμαστε στην βελτίωση. Όντως αντιμετωπίσαμε τις Ισπανίδες στους Ομίλους, δεν πήγε καλά το παιχνίδι και νομίζω το άσχημο ήταν ότι παραδοθήκαμε. Ειδικά στο τελευταίο οκτάλεπτο δεχθήκαμε πολλά γκολ. Αυτό δε πρέπει να γίνει είτε παίζουμε καλά είτε όχι δεν πρέπει να τα παρατήσουμε. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Η Ισπανία είναι μια τεράστια ομάδα αλλά όταν παίζεις για ένα μετάλλιο δεν έχει σημασία ποιον έχεις απέναντί σου γιατί είναι αυτή η τρέλα που έχεις. Όταν παίζεις με ψυχή είναι το ίδιο μέσα στο νερό».
Για το αν μαθαίνει η ομάδα απ’ αυτές τις διαδικασίες το τελευταίο δίμηνο και αν εξελίσσεται: «Σίγουρα και η κάθε μια ξεχωριστά αλλά και σαν ομάδα μέσα από τις νίκες και τις ήττες, από την πρόκριση, από το μετάλλιο, μαθαίνουμε. Είναι πράγματα και εμπειρίες που σε φέρνουν πιο κοντά. Πιστεύω ότι έχουμε φτάσει σ’ ένα σημείο που η ομάδα είναι γερή και είμαστε όλες ενωμένες που παίζει η μια για την άλλη. Αυτό είναι που φέρνει το αποτέλεσμα».
