Απολογισμών… συνέχεια για το #Aquafeed24 και τις ομάδες που έχουν ολοκληρώσει τις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις στο Πρωτάθλημα της Α1 Ανδρών, με σημερινό σταθμό μας τον Υδραϊκό του Νίκου Καραμάνη.
Η μακρά πορεία του Υδραϊκού στην διάρκεια της χρονιάς, σίγουρα χαρακτηρίστηκε από την ευρωπαϊκή του παρουσία στα προκριματικά του LEN Euro Cup και την προσπάθεια που έκανε το σύνολο του Νίκου Καραμάνη απέναντι σε μεγάλες ομάδες του εξωτερικού με αδιαμφισβήτητα περισσότερη εμπειρία και συνοχή, ενώ σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο η ανασκόπηση της σεζόν μόνο θετική μπορεί να είναι, μιας και ο Υδραϊκός διεκδίκησε με αξιώσεις μια θέση στα πλέι-οφ και πάλεψε μέχρι τέλους, έχοντας εξασφαλίσει την παραμονή του στην Α1. Δεν θα κρύψουμε τις αντιξοότητες που οι περισσότερες ομάδες των μεσαίων θέσεων αντιμετώπισαν – είτε χρονικές, είτε οικονομικές – ωστόσο μέσα σε έναν απολογισμό κρύβεται πάντα μια δόση αισιοδοξίας και ικανοποίησης… Ότι η επιτυχία είναι σχετική και η προσπάθεια πρέπει να ανταμείβεται, όχι τόσο υλικά, αλλά ηθικά.
Τα πρώτα βήματα του Νίκου Καραμάνη στον Υδραϊκό, η στελέχωση της ομάδας και το αισιόδοξη ξεκίνημα…
«Λοιπόν, αρχικά δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον πρόεδρο του Υδραϊκού – τον κύριο Μουστακαρία, για να συναντηθούμε και να μιλήσουμε για το αν μπορώ να αναλάβω την ομάδα. Ο Πρόεδρος και το Διοικητικό Συμβούλιο μου ανέφεραν ότι αυτή τη στιγμή στην ομάδα υπάρχει μόνο ένας παίκτης και όλοι οι άλλοι έχουν φύγει. Οπότε συζητήσαμε αν μέσα από αυτή τη δυσκολία που θα αντιμετωπίσω, μπορώ να στήσω μια ομάδα – την οποία όμως θα έπρεπε να κρατήσουμε στην κατηγορία πάση θυσία… Δηλαδή δεν θα ήταν μια χρονιά όπου πάμε να φτιάξουμε ένα ρόστερ και ό,τι γίνει έγινε… Δεν υπήρχε πίεση ακριβώς, αλλά υπήρχε ένα μεγάλο «θέλω» στο κομμάτι του να φτιάξω ένα σύνολο που θα κρατήσει την ομάδα στην κατηγορία. Άμεσα η απάντησή μου ήταν ότι η ομάδα που θα φτιάξω θα μείνει στην κατηγορία. Δεν υποσχέθηκα ούτε εγγυήθηκα κάτι στον Πρόεδρο και του ΔΣ εκείνη την στιγμή, αλλά ήμουν 100% σίγουρος ότι θα τα καταφέρουν. Οπότε σιγά σιγά, κάθε μέρα προσπαθούσα να στήσω αυτή την ομάδα χωρίς να έχουμε πάρα πολλές επιλογές.
Διότι σχεδόν όλοι οι παίκτες είχαν συμφωνήσει αλλού – τα χρονικά περιθώρια δηλαδή ήταν πάρα πολύ στενά. Έτσι λοιπόν, φτιάξαμε μια ομάδα η οποία είπαμε από την αρχή ότι θα βασιστεί 100% στη δουλειά και την προπόνηση. Είχα εμπιστοσύνη στη δουλειά μου, στον τρόπο που δουλεύω και στο ότι τα παιδιά που προσέγγισα και ήρθαν στην ομάδα, ήξερα ότι είναι όλοι δουλευταράδες και θα προπονούνταν πάρα πολύ στο κομμάτι αυτό που ήθελα εγώ. Παρόλο που όλοι στην αρχή σε εισαγωγικά μας είχαν «ξεγραμμένους», εγώ ήμουνα σίγουρος ότι η ομάδα θα τα καταφέρει. Τώρα, πέρα από τη στελέχωση του ρόστερ με Έλληνες παίκτες, η επιλογή ξένων αθλητών πολλές φορές είναι και θέμα τύχης…».
Για τους δυο Ιάπωνες παίκτες που πλαισίωσαν την ομάδα του Υδραϊκού φέτος και πως έγινε το βήμα προσέγγισής τους…
«Εγώ τον έναν εκ των δυο Ιαπώνων παικτών μας, τον Σουζούκι – τον είχα παρατηρήσει στο Κουβέιτ στο Παγκόσμιο Νέων που είχαμε πάει με την Εθνική, όπου πραγματικά ξεχώριζε τότε πρώτα ο Ινάμπα – ο καλύτερος Ιάπωνας παίκτης που κατευθείαν έφυγε και πήγε στην Ιταλία μετά από τουρνουά του Παγκοσμίου και μετά ο Σουζούκι, που για μένα είχε επίσης κάνει καλές εμφανίσεις στο τουρνουά. Ως προπονητές βρισκόμαστε στην πισίνα από το πρωί μέχρι το βράδυ σε αυτές τις διοργανώσεις… Επομένως 3 χρόνια πριν, το 2019, ο συγκεκριμένος αθλητής μου είχε κάνει εντύπωση, για το πώς παίζει, το ότι είναι πολύ γρήγορος κλπ.
Τον Ιούνιο λοιπόν, αφού είχα συμφωνήσει, πήγαμε με τον πρόεδρο της ομάδας και τον κύριο Σιταρένιο, να δούμε την προετοιμασία της εθνικής Ιαπωνίας με την Ελλάδα.
Γι’ αυτό λέω θέλει και λίγο τύχη…
Είδα λοιπόν πάλι και τον Τόι Σουζούκι και τον Μιτσούρου Τακάτα… μιλήσαμε με τους υπεύθυνους της Εθνικής του ομάδας γιατί η ιαπωνική ομοσπονδία έχει λόγο και κρίνει, αν θα πάνε οι αθλητές της να παίξουν στο εξωτερικό και μας είπαν ότι αυτά τα 2 παιδιά είναι διαθέσιμα και μπορούν να έρθουν από την Ευρώπη! Οπότε, κατευθείαν εμείς κάναμε ένα προσύμφωνο μαζί τους. Και είπαμε ότι θα συνεχίσουμε να δούμε τι επιλογές ξένων έχουμε, μέσα στο καλοκαίρι αν μπορούμε να βρούμε κάτι καλύτερο… Αλλά πάντα είχαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι αυτοί οι δύο είναι διαθέσιμοι οποιαδήποτε στιγμή τους πούμε και ενεργοποιήσουμε την συμφωνία που είχαμε κάνει, χωρίς ακόμη να είχαμε κλείσει κάτι οριστικό. Τέλος πάντων, καταλήξαμε σε αυτά τα 2 παιδιά τα οποία αποδείχθηκε ότι πέρα από καλοί αθλητές, είναι και πολύ καλοί χαρακτήρες… Μας είχε εντυπωσιάσει ο τρόπος σκέψης τους, το πόσο ευγενικοί είναι. Αποδείχθηκε ότι είναι και πολύ καλοί παίκτες και μας βοήθησαν πάρα πολύ».
Για τα χρονικά περιθώρια έως την έναρξη της σεζόν, τα πρώτα ευρωπαϊκά παιχνίδια και δείγματα της ομάδας…
«Οι Ιάπωνες μας βοήθησαν πάρα πολύ, θεωρώ, στο στήσιμο της ομάδας γιατί είχα πολύ λίγο χρόνο για να την στελεχώσω… Είχα μόλις 6 εβδομάδες για το Πρωτάθλημα και 7 εβδομάδες για την Ευρώπη. Είναι πολύ λίγος χρόνος, ειδικά για μια ομάδα η οποία στήνεται από την αρχή και με παίκτες οι οποίοι δεν έχουν ούτε την εμπειρία… Και ήταν δύσκολο, αλλά μας έκανε πάρα πολύ καλό το γεγονός ότι πήγαμε και παίξαμε τα ευρωπαϊκά παιχνίδια στο Euro Cup αρχικά τον Οκτώβριο. Το είδαμε σαν προετοιμασία και βοήθησε πολύ στο δέσιμο της ομάδας, στο να ανταγωνιστούμε σκληρά, να αποκτήσουμε εμπειρία και να δούμε και λίγο το ανάστημα της ομάδας που ήταν πολύ βασικό και αυτό… Στο κομμάτι της προετοιμασίας μας για την Α1 αυτά τα παιχνίδια μας βοήθησαν πάρα πολύ.
Τα παιδιά αγωνιζόμενα με πολύ δυνατές ομάδες και αντιπάλους – ανταπεξήλθαν και υπήρξαν ορισμένα ευρωπαϊκά ματς που η ομάδα πήγε πολύ καλά – πίστεψαν στους εαυτούς τους. Διαμορφώθηκε η αυτοπεποίθηση και ο χαρακτήρας τους μέσα από αυτό. Στην Α’ Φάση του Πρωταθλήματος κάναμε δυο πολύ σημαντικές νίκες – πέρα των δυο που ήταν αναγκαίες για εμάς με τον Νηρέα Χαλανδρίου κλπ – με τον Εθνικό και τον Παναθηναϊκό, ομάδες οι οποίες είχαν και διαφορετικό ρόστερ, στόχους… Κι όμως καταφέραμε και δείξαμε ένα πολύ καλό πρόσωπο – χάσαμε από τον Ολυμπιακό με 8-2 κάτι που δεν είναι εύκολο… Ήμασταν ανταγωνιστικοί.
Πηγαίνοντας στην Β’ Φάση, όπου εκεί κρινόταν και η παραμονή (ο πρώτος στόχος), βλέπαμε ότι η ομάδα μπορεί να αποφύγει τα πλέι-άουτ – να πάει όσο πιο ψηλά μπορεί. Το θέμα της εμπειρίας και της αμφισβήτησης των δυνατοτήτων της ομάδας, λόγω των αθλητών που την στελέχωναν έχει δυο σκέλη. Το ένα είναι ξεκάθαρα η δουλειά, δηλαδή τα παιδιά δούλευαν πάρα πολύ, έκαναν πολλή προπόνηση και τους πίεζα και εγώ πολύ. Κι αυτό γιατί μόνο μέσω της πίεσης θα ερχόντουσαν καλύτερα αποτελέσματα. Αυτό το ξέρανε… και μέσα σε όλη αυτή την διαδικασία στήριξα κι εγώ στο κομμάτι του ψυχολογικού τομέα. Kαθημερινά τους έλεγα ότι πρέπει να πιστέψουν στον εαυτό τους, ότι και αυτοί μπορούν… Οι περισσότεροι είναι και νέα παιδιά, σε καλές ηλικίες και θέλανε και οι ίδιοι να δείξουν ότι «είμαστε και εμείς εδώ». Ο συνδυασμός λοιπόν, και της δουλείας και της ψυχολογικής τόνωσης που τους παρείχα εγώ καθημερινά στην προπόνηση, τους βοήθησε να φτάσουν στο επίπεδο να είναι και αυτοί παίκτες της Α1».
Η σημασία του ευρωπαϊκού ταξιδιού, τα «βαθιά νερά» στα οποία βρέθηκε ο Υδραϊκός και έδειξε ένα αξιοπρεπές πρόσωπο απέναντι σε μεγάλες ομάδες του Euro Cup και η αναγκαιότητα της απόκτησης εμπειριών σε τέτοιου είδους διοργανώσεις…
«Σε αυτό το κομμάτι είμαι ξεκάθαρος και θεωρώ ότι όποια ομάδα παίρνει ευρωπαϊκό εισιτήριο πρέπει να πάει να παίξει. Δεν το συζητάω καν! Δηλαδή είναι κάτι το οποίο βοηθάει πάρα πολύ τα παιδιά, εμάς τους προπονητές εννοείται, τους συλλόγους τους… Αγαπάμε και υπηρετούμε ένα συγκεκριμένο άθλημα το οποίο έχουμε ανάγκη την προβολή του… Μέσα από αυτή τη διαδικασία θα έρθει και η προβολή, αλλά και πάλι όλο αυτό προϋποθέτει όποια ομάδα παίρνει ευρωπαϊκό εισιτήριο, να το αξιοποιεί και να πηγαίνει να παίζει. Δηλαδή νομίζω τα λάθη του παρελθόντος που κάποιοι έπαιρναν ευρωπαϊκό εισιτήριο και για οικονομικούς λόγους δεν πήγαιναν, δεν βοηθούσαν… Που βέβαια είναι κάτι για το οποίο οικονομικά «ματώνουν» οι σύλλογοι. Ακριβά εισιτήρια, διαμονές κλπ – δεν το συζητώ, αλλά αξίζει. Θυσιάζεις κάτι άλλο, όμως όλο αυτό μακροπρόθεσμα θα σου επιστρέψει άλλου είδους οφέλη και αποτελέσματα. Η Ευρώπη έχει μεγάλη δαπάνη, μπορεί όμως να σε κάνει πιο ελκυστικό στο κομμάτι του να έρθει ένας χορηγός… Γιατί; Γιατί θα συμμετέχεις σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις!
Εμείς μάλιστα, επειδή δείξαμε και καλό πρόσωπο – πηγαίνοντας στο Challenger Cup είχαμε βλέψεις για την οκτάδα, δεν το κρύβω. Δηλαδή ήμασταν πολύ κοντά και τα αποτελέσματα μας με την Τενερίφη και με την Γαλατασαράι, ήταν ικανοποιητικά και βρεθήκαμε πολύ κοντά στο να τα καταφέρουμε. Τουλάχιστον στο Challenger Cup η ομάδα ήταν ανταγωνιστική και διεκδίκησε. Που αυτό είναι πολύ σημαντικό… Που μέσα σε ένα μήνα μετά το Euro Cup, μια ομάδα χωρίς ιδιαίτερη εμπειρία διεκδίκησε την πρόκριση της στις 8 ομάδες του συγκεκριμένου κυπέλλου. Και αυτό, έχτισε ότι έχει να κάνει πάλι την αυτοπεποίθηση και τον χαρακτήρα μας – ήταν και αυτό σημαντικό».
Τα συναισθήματα του απολογισμού και τα «μηνύματα» προς τους παίκτες του…
«Σίγουρα τα περισσότερα πράγματα που θέλω να πω στα παιδιά τα έχω πει ήδη… Και ιδιαίτερα στους τελευταίους αγώνες του πρωταθλήματος που τέλος πάντων καταλάβαμε τι είχαμε καταφέρει. Πραγματικά μέσα από την καρδιά μου, τους είπα ότι τους οφείλω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ γιατί πρώτα απ’ όλα αποδείξανε πράγματα. Ο καθένας ξεχωριστά. Πέρα από αυτό, υπήρχαν και παιχνίδια στα οποία ένιωσα μέσω των παιδιών και μεγάλη περηφάνια για πάρτη τους και που είναι πολύ σημαντικό… Γιατί είναι αυτό που λέμε, με αντέξανε στην καθημερινότητα (σ.σ χαριτολογώντας)… Είχε αρκετή δουλειά η ομάδα και πραγματικά θεωρώ πως ό,τι κατάφερε, το κατάφερε μέσα μέσα από την πολλή δουλειά που έκαναν τα παιδιά. Και να μην σταματήσουν εδώ!
Αυτό που λέμε ότι «ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο»… Πρέπει να κοιτάξουμε τώρα να δουλέψουμε. Να δουλέψουν από σήμερα, είναι πολύ σημαντικό! Έχουμε μπροστά μας περίπου 3 μήνες που πρέπει να προπονηθούμε σε κομμάτια στα οποία ίσως κάποια παιδιά υστερούν. Για να γίνουν ακόμα καλύτεροι παίκτες και να πλησιάσουν ακόμα πιο κοντά το επίπεδο των παικτών της Α1».
Τα επόμενα βήματα του Υδραϊκού για την νέα χρονιά, ο σχεδιασμός, οι βάσεις του ρόστερ και οι στόχοι της επερχόμενης σεζόν…
«Αρχικά, κάναμε μια συνάντηση με την Διοίκηση με το που τελείωσε το πρωτάθλημα για εμάς, συζητήσαμε πρώτα αν μπορούμε να συνεργαστούμε και την επόμενη χρονιά και σε αυτό το κομμάτι τα βρήκαμε. Είχαμε πει από την αρχή όταν πρωτοήρθα, ότι η συγκεκριμένη ομάδα από τη στιγμή που αλλάζει τον τρόπο φιλοσοφίας και το πλάνο της – δηλαδή να πάει σε νέα παιδιά πλέον, να χτίσει και να μην κάνει άλματα. Να χτίσει κάτι σιγά σιγά και κάθε χρόνο να πηγαίνει λίγο πιο ψηλά… Αυτό λοιπόν είναι το πλάνο για την επόμενη χρονιά. Την επόμενη σεζόν θέλουμε να πάμε λίγο καλύτερα από τη φετινή. Για μένα όλο αυτό είναι σημαντικό γιατί θεωρώ ότι το καταφέραμε σε μεγάλο βαθμό… Να παίξεις δηλαδή και καλό πόλο, να μην σε πιάνει μόνο η βαθμοθηρία και να κοιτάς μόνο το αποτέλεσμα. Να ευχαριστιέται ο κόσμος που σε παρακολουθεί, να είναι το παιχνίδι σου ελκυστικό και θεαματικό. Σε αυτό θα σταθώ ακόμα περισσότερο φέτος, η ομάδα να παίξει ακόμα καλύτερα! Αν η ομάδα παίξει καλύτερα είναι φυσικό κι επόμενο να έρθουν και καλύτερα αποτελέσματα».
«Όσον αφορά τυχόν προσθήκες ή μη στην ομάδα, είναι αλήθεια νωρίς στο κομμάτι των ανακοινώσεων. Δεν είμαι προπονητής που χτίζω ή διαλύω και πάλι απ’ την αρχή… Δηλαδή θέλω ο βασικός κορμός της ομάδας να μείνει. Και από αυτό που τέλος πάντων θα καταφέρουμε μέσα από μια διαδικασία της διαπραγμάτευσης να μείνουν όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά και να δούνε ποιες προσθήκες θα γίνουν και σε ποιες θέσεις που θα μας βοηθήσουν να κάνουμε την ομάδα λίγο καλύτερη».
Για το σύστημα διεξαγωγής του Πρωταθλήματος και την ανταγωνιστικότητα του…
«Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να κρίνω έναν τρόπο διεξαγωγής πρωταθλήματος. Κι αυτό γιατί το γνωρίζουμε όλοι από την αρχή, επομένως όλοι πορευόμαστε βάσει του συστήματος που έχουμε να παίξουμε. Απλά το κρίνεις μόνο μέσω του αν έγιναν ανταγωνιστικά παιχνίδια. Στο G2 οι αποστάσεις των ονομάτων ήταν πολύ μικρές και γι’ αυτό το λόγο σχεδόν όλα τα παιχνίδια ήταν ντέρμπι. Ακόμη και ο Νηρέας σε αρκετά παιχνίδια και σε μεγάλο κομμάτι των αναμετρήσεων, έδειχνε ανταγωνιστικότητα. Και αν βάλουμε κάτω και υπολογίσουμε την επιμέρους βαθμολογία, περίπου τους ίδιους βαθμούς πήραμε όλοι… Δηλαδή κάναμε 4-5-6 νίκες σε 8 παιχνίδια, εννοώντας ότι ήμασταν όλοι κοντά και ότι μπορούσε να κερδίσει οποιοσδήποτε τον οποιονδήποτε.
Όσον αφορά τον άλλο όμιλο, ήταν ξεκάθαρο ότι ο Ολυμπιακός και Βουλιαγμένη είναι πιο μπροστά. Από τις θέσεις 3 έως 8 είδαμε παιχνίδια θεωρώ ανταγωνιστικά, δηλαδή κρατούσαν το ενδιαφέρον. Και επειδή όντως ισχύει ότι στο τέλος ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει… επειδή και στην Α’ Φάση ο Παναθηναϊκός και ο Εθνικός ήταν στους 8 και μετά τα πλέι-ιν οι δυο αυτές ομάδες είναι στους «8», δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις το σύστημα. Αποδείχθηκε δηλαδή, ότι τελικά έτσι πρέπει να είναι η σειρά».
Για την Εθνική Ανδρών και το «υλικό» των υποδομών που παράγει παίκτες…
«Η Εθνική ομάδα με κάνει να είμαι πολύ αισιόδοξος. Πλέον είναι μια ομάδα η οποία μπορεί να είναι στα μετάλλια σε κάθε διοργάνωση που πηγαίνει. Το γεγονός ότι η Εθνική έχει τόσα χρόνια τον ίδιο προπονητή, ο οποίος θεωρώ ότι τους γνωρίζει απ’ έξω και ανακατωτά όλους κι έχουν άλλο δέσιμο πια τα παιδιά και μεταξύ τους και με τον προπονητή. Αυτά τα παιδιά τα τελευταία χρόνια καταφέρανε να χτίσουμε τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση μέσα τους, που πλέον μπορούν όλους να τους αντιμετωπίζουμε στα ίσα, δείχνουν ότι δεν φοβούνται κανένα – που είναι πάρα πολύ σημαντικό. Το γεγονός ότι αρκετά παιδιά από αυτούς είτε έπαιξαν ή παίζουν ακόμη σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και μάλιστα είναι πρωταγωνιστές. Όλο αυτό απομυθοποιεί τον αντίπαλο. Έχουμε παιδιά τα οποία πρωταγωνιστούν στις ομάδες τους και στα πρωταθλήματα που παίζουν και πρωταγωνιστούσαν και τα παιδιά που πήγαν στο εξωτερικό και επέστρεψαν. Επομένως αυτό δίνει πολύ μεγάλη δύναμη και σιγουριά στην εθνική ομάδα. Είναι κάτι που θεωρώ ότι όλους εμάς που στηρίζουμε το άθλημα μας ευχαριστεί και μας ικανοποιεί. Νομίζω ότι όλο αυτό έχει να κάνει στο τέλος, με την παρουσία, την πρόοδο και την διάκριση της Εθνικής Ανδρών.
Η αλήθεια είναι ότι στο κομμάτι των υποδομών, τα τελευταία 20-30 χρόνια, στηριζόμαστε ξεκάθαρα στην τρέλα και το μεράκι κάποιων προπονητών, κάποιων παραγόντων και στην υπομονή των γονέων. Όλοι αυτοί οι συντελεστές είναι πλέον απαραίτητοι και τους βγάζω το καπέλο για την όποια προσφορά τους, σε όλους τους τομείς. Από εκεί και πέρα, η παραγωγική διαδικασία στην Ελλάδα δείχνει ότι «βγαίνουν» παίκτες, μέσα από πολύ δύσκολες συνθήκες και καταστάσεις προπόνησης. Δεν έχουμε ούτε τον χώρο, ούτε τον χρόνο να δουλέψουμε στις υποδομές μας, γιατί δυστυχώς οι πισίνες είναι περιορισμένες – ο χρόνος της υδατοσφαίρισης στα κολυμβητήρια είναι περιορισμένος, υπάρχει το κολύμπι, η καλλιτεχνική, ο απλός αθλούμενος του κοινού… Όπως καταλαβαίνεις τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και για εμάς τους προπονητές στο κομμάτι των τμημάτων και των ακαδημιών, όμως μέσα σε όλο αυτό υπάρχει και η τρέλα κι η αφοσίωση των παιδιών – που τελικά μας κάνουν να βγάζουμε ακόμη πολύ καλούς παίκτες. Και στο τέλος το βλέπουμε αυτό, καθώς διακρινόμαστε και στα ηλικιακά των Εθνικών ομάδων – και στα αγόρια και στα κορίτσια – όπου τα αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα μπορούν σταθερά να είναι στην τετράδα».
Συνέντευξη: Ορέστης Κανελλόπουλος
