Το πλήρωμα του χρόνου έφθασε όσον αφορά την ιδιαίτερη περίπτωση του Κωνσταντίνου Φλέγκα και «ιδιαίτερη» διότι ο σπουδαίος πορτιέρε συνδίασε στα χρόνια της καριέρας του το υψηλό επίπεδο στον πρωταθλητισμό, με το ακέραιο ήθος που συνοδεύει την προσωπικότητά του.
Μας χάρισε μοναδικές στιγμές, ήταν ο τελευταίος άνθρωπος πριν η μπάλα περάσει στα δίχτυα της Εθνικής ομάδας επί σειρά ετών και εκτέλεσε τα καθήκοντά του με σπάνια επιτυχία. Ο Κωνσταντίνος Φλέγκας αποφάσισε να «κρεμάσει» το κόκκινο σκουφάκι με το νούμερο ένα, όμως φρόντισε να έχουμε ισχυρές αναμνήσεις, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου από εκείνον και περνάει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας της ελληνικής υδατοσφαίρισης, ως ένας εκ των κορυφαίων όλων των εποχών κάτω από τα δοκάρια.
Το ζύμωμα για να έρθει αυτή η απόφαση δεν αποτελεί σκέψη της μιας βραδιάς και ο πολύπειρος πορτιέρο, παρότι μόλις γεννημένος το 1988, έφθασε στο συμπέρασμα ότι επιθυμεί να αποχαιρετίσει την ενεργό δράση και να μας αφήσει με ένα… μικρό παράπονο, καθώς στα μάτια μας, είχε τη δυνατότητα να αγωνίζεται για κάποια χρόνια ακόμη στο υψηλό επίπεδο. Το επαγγελματικό επίπεδο της ζωής του, ως νομικός, ανθίζει ολοένα και περισσότερο όσο παιρνούν τα χρόνια και ο ίδιος θέλει να αφοσιωθεί σε αυτό. Εμείς, γεμάτοι από εικόνες, συζητήσεις και στιγμές μαζί του, τον αποχαιρετούμε με συγκίνηση στα μάτια και παράλληλα τον ευχαριστούμε για όλα όσα προσέφερε στο ελληνικό πόλο και την Εθνική ομάδα. Ήταν άξιος και ευελπιστούμε να αξιοποιηθεί, εάν ο ίδιος το επιθυμεί, από τον χώρο μας. Κωνσταντίνε, ένα μεγάλο ευχαριστώ…
Στην καριέρα του, αγωνίστηκε στον Πανιώνιο κατά κύριο λόγο ως γέννημα θρέμμα του «Ιστορικού», στον Νηρέα Λαμίας, στον Υδραϊκό, ξανά στον Πανιώνιο και έκλεισε την καριέρα του στην ΑΕΚ. Με την Εθνική ομάδα, η μεγαλύτερη στιγμή του ήταν το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Καζάν το 2015 και η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο έναν χρόνο μετά.
Η συγκινητική δήλωση της αποχώρησης από την ενεργό δράση, από τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας:
Ανήμερα της γιορτής μου ήρθε η ώρα να πω «αντίο» στο αγαπημένο μου άθλημα.
Η παρότρυνση του πατέρα μου 13 ετών να ξεκινήσω υδατοσφαίριση αντί για μπάσκετ ήταν ίσως η πιο καθοριστική στιγμή της παιδικής και εφηβικής μου ηλικίας, καθορίζοντας στην συνέχεια σε απόλυτο βαθμό την πορεία μου.
Η υδατοσφαίριση και ο αθλητισμός είναι ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου, με σφυρηλάτησε να γίνω ο αθλητής και ο άνθρωπος που είμαι σήμερα.
Μου έδωσε πάθος, σκοπό, επιμονή, αυτοπεποίθηση, αφοσίωση και έμπνευση.
Ευχαριστώ όσους με καθοδήγησαν και όσους συνεργαστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια.
Ευχαριστώ πολύ όσους με στήριξαν, εντός και εκτός πισίνας.
Ήταν ένα απίστευτο ταξίδι!
