Αυτό το τριήμερο στο Βελιγράδι, μπορεί και…τετραήμερο για κάποιους έφτασε πλέον στο τέλος του και όλα όσα βιώσαμε μακάρι να αποτυπώνονταν σε ένα και μόνο άρθρο. Αν με σιγουριά γνωρίζαμε από που να πρωτοαρχίσουμε να είστε σίγουροι ότι θα το κάναμε. Μέσα στον αθλητισμό εμπεριέχονται διαφόρων ειδών «μεγάλες» στιγμές. Τις περισσότερες από αυτές, αν όχι όλες, καταφέραμε και τις είδαμε, τις καταγράψαμε, τις καλύψαμε.
Γκολ, αποκρούσεις, αποβολές, πανηγυρισμοί και απογοητεύσεις, όλα. Ή μήπως ξεχνάμε κάτι; Ναι κάτι παραλίγο να ξεχάσουμε, αφού ανάμεσα στις στιγμές ήταν και αυτή μία ηχηρής αποχώρησης. Το τέλος μίας καριέρας που τα μικρά παιδιά όταν ξεκινάνε τον αθλητισμό ονειρεύονται να πετύχουν. Το τέλος μίας πορείας τόσο, τόσο και άλλο τόσο… Όχι δεν ξεχάσαμε τα ελληνικά μας, απλά δεν βρίσκουμε τη λέξη να περιγράψουμε έναν αθλητή με 43 τίτλους σε επίπεδο συλλόγων. Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις κάποιον με εθνικά μετάλλια τόσα ώστε να γεμίζουν τον τοίχο του δωματίου του και προσωπικές διακρίσεις σχεδόν τόσες που τα δάχτυλα των δύο χεριών μας δεν φτάνουν. Και όλα αυτά από την πιο νευραλγική, την πιο περίεργη θέση στον κόσμο. Τη θέση που μετατρέπεσαι από Ολύμπιος Θεός σε καταραμένο μαύρο πρόβατο σε μία στιγμή. Αυτή είναι η θέση 1, ή θέση 13, όπως το προτιμάτε. Πολύ σωστά καταλάβατε, μιλάμε για τον τερματοφύλακα. Πάμε όμως να δούμε για ποιον…
Περίπου ένα λεπτό πριν το τέλος του αγώνα της Μπαρτσελονέτα με το Αννόβερο, ο Έλβις Φάτοβιτς έκανε μία από τις πιο συγκινητικές αλλαγές στην προπονητική του καριέρα. Έβγαλε από τον παιχνίδι τον Ντάνιελ Λόπεθ Πινέδο και εκεί… standing ovation σκέτη ανατριχίλα και ένα κύκνειο άσμα γεμάτο δάκρυα, αγκαλιές και ατελείωτη μα ατελείωτη περηφάνια. Μία από τις σπουδαιότερες μορφές της ισπανικής υδατοσφαίρισης, έκλεισε το βιβλίο με τις χρυσές σελίδες της αθλητικής του καριέρας.
Ο Ντάνιελ Πινέδο είναι μία υπέροχη περίπτωση αθλητή. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βαρκελώνη, εκεί που έπαιξε σχεδόν όλη του την καριέρα. Μπαρτσελονέτα, Μπαρτσελόνα, Σαντ Αντρέου και Μεντιτεράνι, δηλαδή τα δύο τρίτα της καριέρας του στον τόπο του.
Ο άνθρωπος που όσο εκείνος μεγάλωνε οι εστίες που υποστήριζε συνεχώς μίκραιναν. Πιθανολογούμε ότι αγαπήμενη ταινία του Ισπανού πορτιέρο ήταν το Μπέντζαμιν Μπάτον, αφού μπορεί να μην έγινε ξανά μικρό παιδί όπως ο Μπραντ Πιτ στην ομώνυμη ταινία, αλλά έκλαψε σαν μικρό παιδί, και έκανε όλους εμάς να τον αποθεώσουμε και να λυγίσουμε μαζί του, για εκείνον, σε ένα αντίο όλο δικό του. Και πως να σου βγει η λέξη Adios από το στόμα; Θες να του πεις ένα Hasta Pronto Señor Pinedo, αλλά δεν είναι πάντα όλα όπως τα θέλουμε, έτσι και αλλιώς τα ωραία πάντοτε τελειώνουν και έτσι πρέπει να γίνεται γιατί αυτό είναι το όμορφο και το υγιές.
Τελειώνει το παιχνίδι και τρέχουμε αγχωμένοι με τις ερωτήσεις στο χέρι, ήταν δύσκολο να μιλήσεις σε έναν άνθρωπο που πριν από λίγες στιγμές βίωσε τα τελευταία του αγωνιστικά λεπτά έπειτα από 27 χρόνια στο άθλημα όπως λίγο μετά μας είπε. Και εκεί λίγο έξω από το κολυμβητήριο όπου έβγαιναν οι αθλητές μετά τα παιχνίδια, και λίγο πριν εισέλθει στο APRIL 11 από την ίδια πόρτα η Μπρέσια εμείς συναντήσαμε το πρόσωπο της ημέρας. Το πρόσωπο που λίγα δευτερόλεπτα μετά την εμφάνιση του, δε σταμάτησε να υπογράφει μπάλες και μπλουζάκια σε μικρούς και μεγάλους φαν, με τον ήχο του ονόματος του να παίζει μελωδικά στα αυτιά όλων μας και να μας σηκώνεται η τρίχα. Φυσικά εκεί κάποια στιγμή ένας φύλακας έσπευσε να απομακρύνει τον Πινέδο ενώ απολάμβανε μερικούς από τους καρπούς των κόπων του, για να μην κρύβει την τηλεοπτική είσοδο των παικτών της Μπρέσια. Που να ήξερε ποιον απομάκρυνε…
Αφού αποδώσαμε το σεβασμό και τα συγχαρητήρια μας για την πορεία του, σύσσωμη η αποστολή του #Aquafeed24 πλησίασε τον Ισπανό πορτιέρο και του κάναμε την πρώτη του μεγάλη συνέντευξη μετά το τέλος της καριέρας του. Τι τιμή… Φυσικά το βίντεο το ανεβάσαμε αλλά στην μητρική γλώσσα του Ντάνιελ Πινέδο οπότε το πρέπον είναι σας πούμε τι έλεγε τελικά αυτή η όμορφη συζήτηση.
Όντας πλέον πιο άνετος ξεκινήσαμε τη συζήτηση με αρκετό γέλιο καθώς όταν τον ρωτήσαμε αν έχει καταλάβει ότι τελείωσε την καριέρα του με 43 συλλογικούς τίτλους, με απόλυτα φυσικό τρόπο μας απάντησε «Τι; όντως; Δε το ήξερα…» και φυσικά στη συνέχεια μας εξήγησε πως είναι πάρα πολύ ικανοποιημένος και χαρούμενος που πέρασε 28 χρόνια μέσα στις πισίνες, τονίζοντας πως η Μπαρτσελονέτα είναι ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής του. Ακόμα και αν δεν κέρδιζε ούτε ένα τίτλο με την Μπαρτσελονέτα, είχε ένα δέσιμο τόσο ιδιαίτερο με την ομάδα, αναφέροντας την ως οικογένεια του το οποίο μάλιστα για να μας το εξηγήσει εκείνη την ώρα μας έδειξε την καρδιά του θέλοντας να τονίσει το πόσο σημαντική είναι για εκείνον.
Στη συνέχεια πέσαμε πάνω στην ερώτηση που είναι κλασική αλλά ποικίλει στις απαντήσεις και ρωτήσαμε αν όταν πριν από παραπάνω από δύο δεκαετίες όταν ξεκίνησε την καριέρα του, υπήρχε τρόπος να φανταστεί ότι θα έρθει το 2022 και θα έχει πετύχει όλα αυτά τα απίστευτα κατορθώματα. Και μας είπε…με τίποτα…με τίποτα…ήταν ένα παιδί που όπως πολλοί αθλητές είχε όνειρο να αγωνιστεί σε μία Ολυμπιάδα. «Ό,τι συνέβαινε μετά την πρώτη Ολυμπιάδα για εμένα ήταν έξτρα, ήταν να σαν να έχω εκπληρώσει το όνειρο μου και να προσθέτω απλά παραπάνω πράγματα, πάνω σε αυτά που ονειρευόμουν».
«Να είσαι όπου θέλεις, όπως θέλεις και να κάνεις αυτό που θέλεις…»
«Εγώ πέρασα τόσα χρόνια κοντά στο σπίτι μου και αυτή η απόφαση σίγουρα με κάνει χαρούμενο γιατί ήμουν εκεί που ήθελα με αυτούς που ήθελα και δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από αυτό». Ο Πινέδο πέρασε μία ζωή ως αθλητής δίπλα στο σπίτι του και δεν μετάνιωσε καθόλου για αυτό όπως ο ίδιος είπε γιατί το σημαντικό είναι να μπορείς να βρίσκεσαι εκεί που επιθυμείς και εκείνος το έκανε με μεγάλη επιτυχία. Χτίζοντας λίγο λίγο έφτασε και η στιγμή για τον διεθνή τερματοφύλακα, την στιγμή που χαρακτήρισε ως την κορυφαία της αθλητικής του καριέρας, δηλαδή το μετάλλιο με την Εθνική Ομάδα το 2018, ενώ η ήττα στα πέναλτι από την Ιταλία ήταν η πιο σκληρή στιγμή της καριέρας του.
Τόνισε επίσης ότι θεωρεί πως η νέα γενιά τερματοφυλάκων είναι πολύ καλή και πολύ ταλαντούχα, ενώ κατέθεσε και την άποψη του πως η Ισπανία διαθέτει μερικούς από τους καλύτερους τερματοφύλακες στον κόσμο, οπότε το μέλλον για την Εθνική του είναι σε καλά χέρια. Κλείνοντας μας είπε πως θέλει πολύ να μείνει κοντά στην ομάδα του, ίσως από κάποιο άλλο πόστο ενώ σίγουρα ο αθλητισμός θα είναι μέσα στα επόμενα πλάνα του.
Ντάνιελ Λόπεθ Πινέδο σε ευχαριστούμε πολύ!
