Ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής ομάδας πόλο των γυναικών που κατέκτησε τη δεύτερη θέση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Βαρκελώνης, Γιώργος Μορφέσης φιλοξενήθηκε στο στούντιο του Sport24 Radio 103,3 και στην εκπομπή «Πνίξτε τον φουνταριστό» με τον Μηνά Τσαμόπουλο.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
Για τη τερματοφύλακα της Εθνικής, Χρύσα Διαμαντοπούλου: “Εχει βελτιωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Έχει δουλέψει πολύ στο γυμναστήριο. Πλέον έχει αρχίσει και γίνεται φόβητρο. Είναι σημαντικό αυτό. Φυσικά όμως τη βοηθάει και η άμυνα μας”.
Για τη θέση του τερματοφύλακα στο πόλο: “Παίζει ρόλο και η θέση που θα πάρεις για να μη δεχτείς γκολ. Δεν έχει νόημα να πηδάς ψηλά, αλλά στο πλάι. Οι καλοί τερματοφύλακες ξέρουν που θα σουτάρει ο αντίπαλος και πέφτουν πριν δουν που πάει η μπάλα”.
Για το αν πλέον οι ομάδες που παίρνουν μέρος στα τουρνουά γνωρίζονται μεταξύ τους: “Δεν υπάρχουν μυστικά πλέον. Πάνω κάτω ξέρει η κάθε ομάδα την άλλη”.
Για την πορεία της Εθνικής στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: “Είναι 100% επιτυχημένη η πορεία μας. Οι Ολλανδέζες ήταν πολύ δυνατές. Ήταν ένα τουρνουά που μπορούσαμε να βγούμε από πρώτοι έως έκτοι”.
Για την εθνική Ολλανδίας που νίκησε την Ελλάδα στον τελικό: “Είχαν καλή άμυνα και καλή τερματοφύλακα. Είχαν ευχέρεια στο γκολ. Εμείς ίσως αδειάσαμε και από πλευράς ενέργειας στον τελικό. Ήμασταν διαβασμένοι γιατί ξέραμε τι θα αντιμετωπίσουμε. Δεν νομίζω όμως ότι η ομάδα άδειασε ψυχολογικά. Αν είχε συμβεί αυτό θα είχε γίνει από την προηγούμενη πρόκριση στον ημιτελικό”.
Για τη σύνθεση της Εθνικής: “Από τις πιο παλιές κοπέλες είναι μόνο τρεις. Η Ασημάκη, η Αβραμίδου και η Τσουκαλά. Κάποιες που είναι στην ομάδα είναι 4-5 χρόνια από τα 13 τους δηλαδή. Η βάση είναι αυτή που πήρε το αργυρό στον Βόλο”.
Για το αν υπάρχει επαφή με τους προπονητές των ομάδων: “Με τους προπονητές συνεννοούμαι και μάλιστα πολύ. Έχουμε άριστη επαφή με τα σωματεία. Μιλάμε και στο τηλέφωνο και από κοντά με τους προπονητές που είναι καλύτερη η επικοινωνία. Η περισσότερη δουλειά γίνεται στα σωματεία, γιατί τα κορίτσια είναι εκεί 9-10 μήνες. Στην Εθνική αλλάζει η ταχύτητα και η ένταση στην προπόνηση. Οι περισσότερες είναι από τον Ολυμπιακό και τη Βουλιαγμένη”.
Για το πως έζησαν την τραγωδία από τις φονικές πυρκαγιές στο Μάτι: “Την επόμενη μέρα καταλάβαμε το μέγεθος της τραγωδίας λόγω της απόστασης. Υπήρχε μία τρομερή παγωμάρα και στεναχώρια. Είχαμε βάλει τα κλάματα. Φυσικά έγιναν αφιερώσεις και αυτά που έπρεπε να γίνουν ως ελάχιστο δείγμα συμπαράστασης”.
Για το αν θα μπουν νέες παίκτριες στην ομάδα: “Μακάρι να μπουν και νέα κορίτσια. Δεν θα γίνει κλειστό κλαμπ η Εθνική. Αρχικά όποια έχει ταλέντο για μπει σιγά – σιγά στην προετοιμασία. Είναι σημαντικό να υπάρχει ένα μοντέλο σε όλα τα κλιμάκια των Εθνικών”.
Για τις επιτυχίες του ελληνικού πόλο: “Το πόλο δόξα τον Θεό πάει καλά”.
Για τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού, Γιόζιπ Πάβιτς: “Είναι ότι καλύτερο έχει βγει στη θέση του τερματοφύλακα τα τελευταία χρόνια. Τρομερά φυσικά προσόντα. Πιστεύω έχει βοηθήσει και τη Χρύσα Διαμαντοπούλου κάποια πράγματα στην προπόνηση. Σίγουρα στο παρελθόν την είχε βοηθήσει ο Νίκος Δεληγιάννης”.
Για τον αγώνα με την Ισπανία: “Με την Ισπανία παίξαμε διαφορετικά στην άμυνα. Περίμεναν ένα τρόπο για να κλείσουμε τους φουνταριστούς, αλλά εμείς παίξαμε πιο επιθετικά στην άμυνα. Κυνηγήσαμε την μπάλα. Για να το πω πιο λαϊκά δεν ταμπουρωθήκαμε. Το παιχνίδι της Ισπανίας βασίζεται στις φουνταριστές τους. Αν παίξεις πολύ κλειστά θα αφήσεις τα σουτ. Εκεί πρέπει να βρεις τη λύση”.
Για το πως ξεκίνησε την ενασχόληση με το πόλο: “Ξεκίνησα μεγάλος στο πόλο σε ηλικία 13 ετών. Ο πατέρας μου τότε είχε ανακατευτεί με τον Εθνικό και όλοι πηγαίναμε τότε στο πόλο. Είχα προλάβει όλες τις μεγάλες μορφές του πόλο. Κατάλαβα ότι δεν μπορώ να παίξω το πόλο. Επειδή μου άρεσε πολύ το πόλο ασχολήθηκα από νωρίς ως προπονητής. Ανέλαβα μικρές ομάδες της Καστέλλας, μετά του Πανιωνίου και στη συνέχεια ήμουν για δέκα χρόνια στον Εθνικό”.
Για το αν έχει δεχτεί πρόταση από ομάδα του εξωτερικού: “Πρέπει να τις προκαλέσεις. Είχα μία επαφή με την Κίνα. Το έχω σκεφτεί, αλλά είναι μία μεγάλη απόφαση. Δεν θα ήθελα να φύγω από την πατρίδα μου. Τα παιδιά που είναι έξω μου έχουν πει ότι οι υποδομές δεν έχουν καμία σχέση. Αν έχεις μάθει στα δύσκολα σκέφτεσαι άλλα πράγματα. Αν για παράδειγμα έχεις λίγες μπάλες βρίσκεις λύσεις. Περιμένουμε να πάμε στον Αγιο Κοσμά, να γεμίσουν την πισίνα και να ζεσταθεί το νερό από τον ήλιο για να μπούμε. Όλοι πάμε για προπονήσεις στο Παπαστράτειο. Μετράμε… κεφάλια μην χάσουμε αθλητή. Τόσο κόσμο έχει εκεί. Έχει τύχει να περιμένουμε τον Γιαννώτη, για να μπούμε εμείς και να μπουν οι άνδρες”.
Για το τι θα έλεγε στους γονείς για το πόλο: “Να έρθουν στο πόλο γιατί όπως στην ιστιοπλοΐα θα εξελιχθείς πιο γρήγορα, γιατί δεν ασχολούνται πολλοί. Είναι πλεονέκτημα αυτό. Ο υγρός στίβος είμαστε μία παρέα. Μπορεί να σου προκύψουν και προνόμια. Να πας να σπουδάσεις ή να έχεις μία υποτροφία στο εξωτερικό. Εμείς όμως δεν θέλουμε κανένα ελληνόπουλο να φύγει. Είτε είναι καλοί αθλητές είτε είναι καλά μυαλά”.
