Η Κατερίνα Τζιάλλα, μητέρα του 21χρονου διεθνή πολίστα Αδαμάντιου Μαντή, που τόσο ξαφνικά και άδικα έχασε τη ζωή του τον Νοέμβριο του 2019, σε τροχαίο, έστειλε επιστολή στον υφυπουργό Αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη, ορμώμενη και παίρνοντας δύναμη από την κίνηση της Σοφίας Μπεκατώρου και τον παρακαλεί να φροντίσει ώστε μην ξαναβρεθεί κανένα παιδί έρμαιο των απειλών προπονητών που, λαμβάνοντας χρήματα από γονείς, προωθούσαν παιδιά και «έθαβαν» αυτά που μπορούσαν να φτάσουν ψηλά λόγω των ικανοτήτων τους.
«Έζησα στο πετσί μου την προσπάθεια επτά προπονητών, τόσο σε επίπεδο ομίλων , αλλά κυρίως σε επίπεδο εθνικών ομάδων, που είτε έλαβαν αρκετά υψηλά ποσά, είτε ασκώντας ψυχολογική βία, αποσκοπούσαν ώστε ο Αδαμάντιος, το διαμάντι του ελληνικού πόλο όπως τον αποκαλούσαν, να απογοητευτεί και να τα παρατήσει», αναφέρει μεταξύ άλλων η μητέρα του Μαντή, στην επιστολή που κοινοποιείται και στον ΓΓΑ Γιώργο Μαυρωτά, αλλά και στον Πρόεδρο της ΚΟΕ Δημήτρη Διαθεσόπουλο.
Αναλυτικά η επιστολή της κ. Τζιάλλα:
Προς: κ. Αυγενάκη
Υφυπουργό Αθλητισμού
Κοιν. κ .Μαυρωτά Γεώργιο
Γ. Γ. Αθλητισμού
κ. Διαθεσόπουλο Δημήτριο
Πρόεδρο Κολυμβητικής Ομοσπονδίας
Νέα Σμύρνη, 26/01/2021,
Κύριε Υφυπουργέ,
Αποφάσισα να σας γράψω αυτήν την επιστολή για δύο λόγους και παίρνοντας θάρρος και δύναμη από την πραγματικά μεγαλειώδη κίνηση της Κας Μπεκατώρου και του κ. Κακλαμανάκη. Μετά τον άδικο θάνατο του γιού μου Αδαμάντιου Μαντή, στις 3.11.2019, τερματοφύλακα του Ναυτικού Ομίλου Χίου εκείνη την περίοδο, έβαλα σκοπό κανένα άλλο παιδί που ασχολείται με τον αθλητισμό, με τόσο πείσμα και τόση αγάπη όπως ο Ανταμ, όπως τον αποκαλούσαν, να μην ξαναβρεθεί έρμαιο των απειλών προπονητών που λαμβάνοντας χρήματα από γονείς προωθούσαν παιδιά και «έθαβαν» αυτά που μπορούσαν να φτάσουν ψηλά λόγω ικανοτήτων , ταλέντου και σκληρής προπόνησης.
Ο άλλος, είναι πλέον, αγώνας ζωής ώστε οι θάνατοι από τροχαίο να θεωρούνται όπως στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες όχι ανθρωποκτονία από αμέλεια αλλά από πρόθεση και να επισύρουν τις αντίστοιχες ποινές. ‘Όχι τρία ή έξι χρόνια με αναστολή, ο δολοφόνος να κυκλοφορεί ελεύθερος, και μία οικογένεια να έχει βυθιστεί στην απόγνωση και το πένθος. Για να μην μακρηγορώ λοιπόν, έζησα στο πετσί μου, την προσπάθεια επτά προπονητών, τόσο σε επίπεδο ομίλων, αλλά κυρίως σε επίπεδο εθνικών ομάδων, που είτε έλαβαν αρκετά υψηλά ποσά, είτε ασκώντας ψυχολογική βία, αποσκοπούσαν ώστε ο Αδαμάντιος, το διαμάντι του ελληνικού πόλο όπως τον αποκαλούσαν, να απογοητευτεί και να τα παρατήσει.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που ενώ η ικανότητα κάποιου αθλητή ήταν πασιφανής ολόκληρες ομάδες με σκοπό να προωθηθεί συγκεκριμένος αθλητής προτιμούσαν ακόμη και να ηττηθούν αρκεί να προβαλλόταν στις ασχολούμενες αποκλειστικά με το άθλημα της υδατοσφαίρισης ιστοσελίδες ο συγκεκριμένος αθλητής που προπονητές και παράγοντες του σωματίου ήθελαν να προβληθεί με απώτερο σκοπό την κλήση στην Εθνική Ομάδα η οποία αρκετά συχνά ήταν στο «μιλητό» δηλ. χωρίς επίσημο φαξ συνήθως από την Ομοσπονδία.
Ήταν ντροπή ομάδα εφήβων που μπορούσε να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα να καταταγεί 6η, με τον προπονητή να δίνει συγχαρητήρια στους γονείς που τα παιδιά τους κατέκτησαν το πολυπόθητο « ΑΝΕΥ» για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο ή να δίνει αρχικά εντολή στον γιο μου να μην κάνει την απόκρουση που έπρεπε ώστε να αποδείξει ‘ότι ο ευνοούμενός του ήταν καλύτερος.
Ήταν ντροπή κάθε μέρα πατέρας αθλητή να είναι στο λόμπι του ξενοδοχείου που έμενε η ομάδα για να δίνει στον προπονητή την σύνθεση με την οποία θα παρατασσόταν. Ήταν ντροπή τα κριτήρια επιλογής αθλητών να είναι το αν είσαι χοντρός ή υπηρετείς την θητεία σου, όταν είναι γνωστό ότι η πραγματικά εν ενέργεια αθλητές υπηρετούν στο ΑΣΑΕΔ ώστε να μην χάνουν τις προπονήσεις τους. Αυτός ο άνθρωπος είναι ακόμη ομοσπονδιακός προπονητής.
Ήταν ντροπή όταν ο βασικός προπονητής αποφάσισε και ανακοίνωσε την σύνθεση της ομάδας που θα εκπροσωπούσε την χώρα μας στο BACU 2015, ο βοηθός προπονητή να βρίζει τους δύο τερματοφύλακες που τότε επιλέχτηκαν με σκοπό να του αντιμιλήσουν ώστε να διωχθούν και την θέση του ενός εκ των δύο να την πάρει ο εκλεκτός του.
Ήταν ντροπή προπονητής ομάδας να παίρνει μηνιαία χρήματα από γονιό για να παίζει ο γιος της στην Α1 και άλλα παιδιά μαζί με τον γιό μου να μετράνε όπως χαριτολογώντας έλεγαν τα πλακάκια της πισίνας. Ήταν ντροπή να έχεις στα χέρια σου αθλητές αστέρια και αντί να τους προπονείς να τους αφήνεις να τελματώνουν με σκοπό να απογοητευτούν και να σταματήσουν.
Ήταν ντροπή αθλητής να σου λέει θέλω μόνο να παίξω άσε με να σου δείξω ότι μπορώ και εσύ να κωφεύεις επειδή έχεις άλλες εντολές. ‘Όταν μετά χάθηκε ο γιος μου ο ίδιος προπονητής με κάλεσε και μου είπε πες μου τι θέλεις και θα γίνει. Τι μπορούσα άραγε να θέλω; Ήταν ντροπή να κουβαλάς δήθεν τον γιό φίλου σου απλά για να κολυμπάει και να τον προωθείς ενώ δεν μπορούσε να σταθεί στην Α1 και να βάζεις ένα παιδί που στο κάτω κάτω έδειξε και έδειχνε συνεχώς την αξία του να κάνει προπόνηση με μικρά παιδιά απλά για να σπάσει και να φύγει.
Ήταν ντροπή για να ξεχρεώσεις χάρη σε φίλο σου να προωθείς αθλητή με κατεστραμμένα πόδια και να θέλεις να αναλάβει την επέμβαση το σωμάτιο, το οποίο φυσικά αρνήθηκε να αναλάβει το κόστος και εσύ μετά ο προπονητής πετούσες στο παιδί μπάλες πισώπλατα για να σου αντιμιλήσει ή του έκανες καψώνια όταν τελείωνε η προπόνηση. Ήταν ντροπή που ένα παιδί που αγαπούσε αυτό που έκανε πήγαινε με χαρά και χαμογελούσε μετά από 3 ώρες προπόνηση και εμψύχωνε τους άλλους που παραπονιόντουσαν να το αποκαλείς χαζοχαρούμενο. Είναι ευτυχία να αγαπάς αυτό που κάνεις και να το δείχνεις δεν είναι ντροπή.
Είναι ντροπή αθλητές που έχουν βγει πολιτιμότεροι παίχτες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό να μην μετέχουν στην Εθνική Ομάδα. Ο Αδαμάντιος είναι καλός αθλητής, σκυλί στην προπόνηση, δεν παραπονιέται ποτέ και επειδή ξέρει τι αξίζει είναι ταπεινός όχι ταπεινόφρων. Είναι αίλουρος κάτω από τα δίχτυα, γεράκι που ορμούσε, δεν φοβάται να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά είχε πει ο κος Κουντουδιος.
Δεν τον ένοιαζε άνευ, η χρήματα ήθελε μόνο να παίζει .Όνειρό του ήταν να υπερασπιστεί την εστία του Ολυμπιακού και της Εθνικής Ομάδας. Άλλωστε το 1ου χρυσό μετάλλιο το κατέκτησε με τον Ολυμπιακό το 2012. Στην Ποντγκόριτσα το 2016 έκλαιγε και μου έγραψε ότι ο προπονητής ξεφτιλίζει το εθνόσημο.
Για όλα αυτά την κάθε χρονική περίοδο που συνέβαιναν είχε ενημερωθεί η Ομοσπονδία και ο κ. Κεχαγιάς που το 2015 ήταν υπεύθυνος από την Ομοσπονδία για την Εθνική Εφήβων που είχε εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο BACU. Επίσης για τα κριτήρια επιλογής των αθλητών από τους εκάστοτε ομοσπονδιακούς που ήταν τα χρήματα για τον έναν και το αν είσαι χοντρός και φαντάρος για τον άλλον είχα επίσης ενημερώσει την Ομοσπονδία.
Τα ονόματα τους και τους λόγους που κάποιοι από αυτούς δεν είναι πλέον στις Εθνικές Ομάδες, ούτε σε ομίλους, εκτός αν έχεις κουμπάρο στην Τορώνη΄, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας είναι γνωστά. Δεν θέλω κανένα αγόρι η κορίτσι που αγαπά το άθλημα που κάνει και παλεύει και προσπαθεί να είναι και μαθητής να περάσει αυτά που πέρασε ο γιος μου.
Δεν είναι μόνο η σωματική βία , είναι και η λεκτική και η ψυχολογική όλες απορρέουν από κατάχρηση εξουσίας. Επίσης κανένας δεν έχει δικαίωμα να πιάνει στο στόμα του και να ξεφτιλίζει την μητέρα αθλητή, την μητέρα οποιουδήποτε αποκαλώντας την σε προπόνηση, μπροστά στους αθλητές του ηλίθια καθώς αναρωτήθηκε πως κάνετε παρέα με τον βλάκα τον Μαντή τον γιο της ηλίθιας.
Ευχαριστώ την μητέρα μου που με έκανε Άνθρωπο και όχι Ανθρωπάκι…Ευχαριστώ την ζωή που με έμαθε να σιωπώ ‘όταν πρέπει όχι από φόβο και ντροπή αλλά από σοφία και περηφάνεια…Ευχαριστώ τους φίλους μου που γέμισαν την ψυχή μου με αγάπη και τους εχθρούς με πείσμα και θέληση.
Αυτός ήταν ο Αδαμάντιος
Με εκτίμηση
Τζιάλλα Κατερίνα»
Πηγή: protothema.gr
