Πως είναι να έχεις σφιχταγκαλιάσει κάτι, να το έχεις κάνει δικό σου, κτήμα σου με τόσο μόχθο και κόπο και ξαφνικά να εμφανίζεται κάποιος και να στο αφαιρεί με το έτσι θέλω, εκτελώντας αυστηρά και αποσττειρωμένα έναν νόμο, έναν κανονισμό όποτε και όπως τον συμφέρει; Κάτι τέτοιο συνέβη και το πρώι της Παρασκευής στη Ντόχα στον μικρό τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος πόλο γυναικών ανάμεσα στην ελληνική ομάδα και την αντίστοιχη της Ισπανίας.
Δέκα μέρες μετά την ήττα με… κάτω τα χέρια από τον «κακό δαίμονα» που ακούσει στο όνομα Ισπανία, η Εθνική μας ομάδα ήταν μεταλλαγμένη στο μικρό τελικό. Όχι ως προς τη συνολική της εικόνα αφού το τελευταίο δίμηνο έχει κάνει άπαντες ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ αλλά ως προς την απόδοσή της απέναντι στο συγκεκριμένο αντίπαλο που της είχε παρει τον αέρα. Πάει και αυτό, έφυγε.
Οι μαχήτριες της Αλεξίας Καμμένου έκαναν ΤΙΤΑΝΙΑ προσπάθεια στο παιχνίδι που οδηγούσε στο χάλκινο μετάλλιο για να ανέβουν στο βάθρο. Δεν παράτησαν το ματς όταν βρέθηκαν να κυνηγούν απόσταση τριών γκολ, πάλεψαν με την ψυχή τους, έβγαλαν απίθανες άμυνες, μπλοκ πέτυχαν σημαντικά γκολ όμως στο φινάλε λύγισαν. Μόνο με μία τέτοια διαιτησία θα μπορούσαν να λυγίσουν και εξηγούμαστε.
Πριν φτάσουμε στο τελευταίο λεπτό του αγώνα, Μισέλ Ζβαρτ και και Έλεν Πενσέντ, είχαν προβεί σε περίεργα σφυρίγματα καθόλη τη διάρκεια του αγώνα. Μονάχα στο τελευταίο τρίλεπτο του πρώτου ημιχρόνου σφύριξαν 4 επιθετικά φάουλ στη «γαλανόλευκη» εκ των οποίων το ένα ήταν στο τρανζίσιον και οδήγησε σε ισπανική κόντρα και γκολ.
Στο ξεκίνημα της τελευταίας περιόδου και με το σκορ να δείχνει 7-6, στο 7’33” για το τέλος, η Μαρία Πάτρα χρεώθηκε με αποβολή έχοντας επιδεικτικά τα χέρια της έξω από το νερό. Λιγότερο, πέναλτι (σωστή υπόδειξη) και 8-6.
Η Εθνική όμως δεν τα παράτησε, τα κορίτσια δεν πτοήθηκαν. Μεθοδικά και με υπομονή ισοφάρισαν σε 9-9, 2’50” για να ακουστεί η… χοντρή κυρία με πέναλτι της Νίνου.
Με την κλεψύδρα να αδειάζει, η φοβερή και τρομερή Χρυσή Διαμαντοπούλου έκανε άλλη μία ΑΠΙΘΑΝΗ επέμβαση από κοντά με το απλωμένο αριστερό της χέρι. Αμέσως κατάλαβε ότι είχε γίνει ζημιά. Σοκαριστική στιγμή. Μία κοντινή λήψη της κάμερας έδειξε τον μορφασμό στο πρόσωπό της μόλις σταμάτησε με αυτοθυσία και τα χείλη της να ψελλίζουν «Ο ώμος μου, ο ώμος μου. Μου βγήκε ο ώμος». Ήθελε όσο τίποτα να μείνει στο νερό αλλά ήταν ακατόρθωτο, έπρεπε να αντικατασταθεί για να της προσφερθούν οι πρώτες βοήθειες. Και παρότι φαινόταν να σφαδάζει και να προσπαθεί να βγει έξω με ένα χέρι ουσιαστικά για να γίνει αλλαγή με τη Σταματοπούλου, οι διαιτητές δεν σταμάτησαν το παιχνίδι. Την άφησαν να υποφέρει και να μείνει ίσως το τέρμα ανυπεράσπιστο.
Να σημειωθεί στο σημείο αυτό πως έχουν υποχρέωση να σταματήσουν το ματς όταν ο τραυματισμός είναι στο κεφάλι ή έχει ματώσει ο/η αθλητής/αθλήτρια. Αν το κάνουν με δική τους πρωτοβουλία ή της προπονήτριας/προπονητή τότε δίνεται ένα εύλογο, μικρό χρονικό διάστημα για να διασαφηνιστεί αν ο αθλητής/τρια μπορεί να συνεχίσει. Αν όχι, αντικαθίσταται και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά. Όλα αυτά βάσει κανονισμού.
*Τελικώς η «λαβωμένη» Χρυσή Διαμαντοπούλου βγήκε έξω από την πισίνα με τη βοήθεια των συμπαικτριών της και της παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες από τον γιατρό της ομάδας, Γιώργο Μαρίνο. Αποχώρησε με καροτσάκι, με τους πόνους να γίνονται αφόρητοι.
Η αργή επίτηδες ελληνική επίθεση για να διασφαλιστεί ότι θα έχει περάσει η Σταματοπούλου κάτω από τα δοκάρια πέρασε άκαρπη, οι Ισπανίδες κατέβηκαν και κέρδισαν αποβολή. Ο Ότσα ζήτησε τάιμ άουτ, όμως ταυτόχρονα συνέβη άλλη μία φάση που πέρασε στα… ψιλά. Η Λέιτον γρονθοκόπησε Ελληνίδα παίκτρια αφού είχε εκνευριστεί από τα μαρκαρίσματα. Η Αλεξία Καμμένου ζήτησε εξέταση από το VAR, οι δύο διαιτητές όμως ούτε που κοίταξαν τη φάση, ούτε που συμβουλεύτηκαν το VAR. Να σημειωθεί ωστόσο ότι ότι και να ζητήσει ο εκάστοτε προπονητής, δεν υπάρχει challenge για φάσεις, επομένως μπορεί η φάση να πάει στο VAR επειδή το θέλει ο εκάστοτε πάγκος, παρά μόνο όταν κρίνουν οι «άρχοντες» του αγώνα.
Οι Ισπανίδες στήθηκαν, έπαιξαν με παίκτρια παραπάνω, η μπάλα σταμάτησε στα απλωμένα χέρια της Σταματοπούλου, το ριμπάουντ ήταν στη «γαλανόλευκη» πλευρά και με 7” να απομένουν η ομοσπονδιακή τεχνικός πήρε το τάιμ άουτ.
Και οι επτά παίκτριες μαζί με την Σταματοπούλου πήραν εντολή να προωθηθούν για να γίνει ένα σουτ στο τέλος του χρόνου με την ελπίδα το buzzer beater να καταλήξει στα δίχτυα και να αποφευχθεί η «ρώσικη ρουλέτα» των πέναλτι. Με το που έγινε η επανέναρξη όμως, οι διαιτητές χρέωσαν στην Ελληνίδα τερματοφύλακα που είχε πάει στο δοκάρι με παράβαση 2μ. ενώ η μπάλα βρισκόταν στη σέντρα. Ο κανονισμός αυτός υπάρχει (χωρίς να ξέρουμε χωρίς replay αν όντως η Σταματοπούλου ήταν εντός της ζώνης) αλλά όπως δήλωσε και η Αλεξία Καμμένου, αυτό το σφύριγμα δεν έχει δοθεί ΠΟΤΕ. Είναι ΠΡΩΤΟΓΝΟΡΟ, ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ, ΥΠΟΠΤΟ με την εστία ανυπεράσπιστη.
Τελικώς η μπάλα δόθηκε στις Ισπανίδες, την ώρα που η «γαλανόλευκη» εστία ήταν κενή. Παρά τα διαδοχικά σκληρά μαρκαρίσματα που δέχθηκε η Ρουίθ από τις Ελληνίδες που είχαν τη διαύγεια και την πνευματική ετοιμότητα να σταματούν συνεχώς το χρόνο μέχρι να μηδενιστεί και να πάιξουν πέναλτι, εκείνη κατάφερε να σουτάρει από τη σέντρα σχεδόν σε «νεκρό» χρόνο (0.8 απέμεναν) και να διαμορφώσει το τελικό 10-9, χαρίζοντας στην Ισπανία το χάλκινο μετάλλιο και στέλνοντας τις Ελληνίδες παίκτριες με λυγμούς στον πάγκο να μην μπορούν να πιστέψουν τι έχει συμβεί.
Αυτά που έγιναν στο παιχνίδι αυτό απλά δεν έχουν προηγούμενο.
Υ.Γ: Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση
