Υγρός στίβος, γυναικεία υδατοσφαίριση. Ο «φτωχός» συγγενής του αθλητισμού, ο ξεπεσμένος. Το ευτελές σπορ, το πυρ το εξώτερον. Εκεί που οι επιτυχίες, τα μετάλλια, οι κορυφές και οι διακρίσεις, πέφτουν στον Καιάδα. Μια σπαρακτική κραυγή αντίστασης ακούγεται από το βάθος, μια μορφή αντίδρασης.
Όσοι έχουν υπάρξει εντός, εκτός και επί ταυτά του χώρου, μονάχα σε ένα καθολικό συμπέρασμα μπορούν να καταλήξουν. «Είμαστε τρελοί για δέσιμο». Αρχής γενομένης από τους αθλητές και κυρίως τις αθλήτριες μέχρι όλους εμάς τους παρατρεχάμενους. Ένας συνεχής και υπερβατικός μόχθος, μία αίσθηση «μόνοι μας και όλοι τους». Ένας για όλους και όλοι για τον κανένα δηλαδή. Και κάπως έτσι «οι μέρες περνούν, τα χρόνια κυλάνε στους ίδιους ρυθμούς και όλα πια μεταφράζονται σε αριθμούς μα κάπου κρύβεται η αγάπη και εμείς την ακούμε».
Αυτά υποστηρίζουν σε μέσες άκρες όσοι βρίσκονται κοντά στο νερό, κάπου εκεί κινούνται και τα λεγόμενα της ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ Λάουρα Εστέρ σε μια πολύ όμορφη συνέντευξη που έδωσε στην elnacional.cat για τις (εξώ)αγωνιστικές συνθήκες που βιώνει.
Σε κάθε περίπτωση, η κοινή συνισταμένη ανεξαρτήτως φύλου και χώρας, είναι μία. Η ανάπτυξη του αθλήματος, η γιγάντωσή του και ο τρόπος που θα πάρει ο υγρός στίβος την αναγνώριση που του αξίζει. Το εγχείρημα… κυκεώνας μα η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.
Ενδεικτικές κάποιες απαντήσεις, φράσεις της τερματοφύλακα της Σαμπαντέλ και της Εθνικής ομάδας της Ισπανίας. Μιας αυθεντικής συλλέκτριας τίτλων.
«Πρέπει να δημιουργήσουμε τις ειδήσεις όμως πολλές φορές, ούτε τότε συμβαίνει»
Η Λαόυρα Εστέρ, αφού παραδέχθηκε πως έχουν γίνει βήματα προς τα εμπρός σε ζωτικής σημασίας ζητήματα – όπως οι ακαδημίες και η διεύρυνση των ηλικιακών γκρουπ στα ηλικιακά των κοριτσιών – από την εποχή που εκείνη ξεκίνησε, μίλησε για τη στέρηση αναγνώρισης που το άθλημα και οι πρωταγωνίστριες αυτού στερούνται.
«Μεγαλώσαμε λίγο σαν χώρος, αλλά και πάλι δεν είναι αρκετό. Πάντα παραπονιέμαι και θα συνεχίσω να το κάνω μέχρι να φτάσουμε πιο ψηλά. Η δουλειά μου είναι να προσπαθήσω να κάνω αυτό το άθλημα να μεγαλώσει. Με την εθνική Ισπανίας είμαστε δέκα χρόνια στην κορυφή. Ευρωπαϊκά, Παγκόσμια Κύπελλα, Ολυμπιακοί Αγώνες… και είναι ακόμα δύσκολο να κάνουμε τον κόσμο να μιλάει για εμάς. Γνωρίζουμε ότι πρέπει να δημιουργήσουμε τις ειδήσεις ώστε να μιλάνε ο κόσμος για εμάς, αλλά πολλές φορές τις δημιουργούμε και δεν συμβαίνει».
«Αν δεν κερδίσουμε το μετάλλιο, κανείς δεν θα μιλήσει για μας»
Η πικρή αλήθεια της «θρυλικής» αυτής μορφής κάτω από τα γκολπόστ εξηγεί στη συνέχεια πως ο τρόπος έγκειται στις νίκες. Αλλά πολλές φορές ακόμα και εν μέσω μιας αυτοκρατορίας, αντί να ακούγονται διθύραμβοι, επικρατούν οι ψίθυροι.
«Αν δεν κερδίσουμε μετάλλιο, κανείς δεν θα μιλήσει για εμάς. Πέρυσι κατακτήσαμε το Πανευρωπαϊκό, το δεύτερο στη σειρά. Ελάχιστα ειπώθηκαν. Με τη Σαμπαντέλ πήραμε το 6ο Champions League και λένε ότι ήταν εύκολο, αλλά είναι έξι τρόπαια σε 11 χρόνια! Πόσες ομάδες το έχουν πετύχει; Το βλέπουμε ως μια κανονικότητα, αλλά όταν το σκεφτείς…»
Όταν ρωτήθηκε γιατί συμβαίνει αυτή η απάθεια, «φωτογράφισε» εν πολλοίς τα Media αλλά και την… κατάρα ενός αθλητή, μιας αθλήτριας να ασχολείται με τα «μικρά σπορ».
«Διερωτώμαι συνεχώς. Οι άνθρωποι αδιαφορούν γιατί τα ΜΜΕ δεν δημιουργούν το περιεχόμενο ή τα ΜΜΕ δεν ενδιαφέρονται επειδή οι άνθρωποι δεν παρακολουθούν τα «μικρά» σπορ. Ίσως αν οι εφημερίδες άρχιζαν να είναι πιο πολυαθλητικές, ο κόσμος θα κατέληγε να είναι πιο πολυαθλητικός. Ενδεχομένως, μέσω ομοσπονδιών, θα μπορούσε να γίνει κάτι περισσότερο για να συνεχιστεί η εξέλιξη αυτών των αθλημάτων».
«Αν βλέπουμε κάτι λάθος, γιατί να μην το πούμε»;
Αφού τόνισε πως υπάρχουν κάποιες λιγοστές εξαιρέσεις στις περιπτώσεις αυτές, χρησιμοποιώντας όσα είδε «ιδίοις όμμασι» στο Σπλιτ το περασμένο καλοκαίρι όταν η Εθνική ομάδα ανδρών της Κροατίας έφτασε στον τελικό του τουρνουά που διοργάνωση, σχολίασε και την πολύκροτη υπόθεση Ρουμπιάλες.
«Θα κάνει τον κόσμο να αρχίσει να ξανασκέφτεται τα πράγματα, να βλέπει τις αθλήτριες με διαφορετικό τρόπο. Και εμείς μπορούμε να δικαιωθούμε. Αν βλέπουμε κάτι λάθος, γιατί να μην το πούμε; Ήταν μια πράξη που είδαν όλοι, έπρεπε να υψώσουν τη φωνή τους και έπρεπε να παραπονεθούν. Το θέμα είναι ότι τώρα φαίνεται ότι το γυναικείο άθλημα είναι απλώς και μόνο ποδόσφαιρο. Προφανώς, το έχουν κερδίσει με κόπο, τόσο συλλογικά κατακτώντας το Τσάμπιονς Λιγκ, όσο και με την εθνική Ισπανίας, ούσες πρωταθλήτριες κόσμου. Ό,τι έχουν κάνει είναι υπέροχο, αλλά υπάρχουν στιγμές που ως αθλητής και αθλήτρια λες: “Δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο”. Όπως συμβαίνει με τους άνδρες, το ίδιο συμβαίνει και με τις γυναίκες. Δεν υπάρχει μόνο το ποδόσφαιρο, υπάρχουν πολλά άλλα αθλήματα όπως το μπάσκετ, το χάντμπολ… που κερδίζουμε και δεν συζητιούνται τόσο πολύ».
Στη συνέχεια υπερθεμάτισε την τύχη να έχει γεννηθεί και έχει γαλουχηθεί σαν αθλήτρια της υδατοσφαίρισης στην Καταλονία εκεί που οι σύλλογοι επενδύουν σε εγκαταστάσεις τονίζοντας παράλληλα τα προβλήματα που υπάρχουν σε μεγάλο βαθμό στις υπόλοιπες ισπανικές περιφέρειες ενώ δεν έκρυψε τον διακαή της πόθο, στους 4ους Ολυμπιακούς Αγώνες του επαγγελματικού της βίου, να φορέσει το χρυσό μετάλλιο.
Υπέροχη και ειλικρινής, Λάουρα Εστέρ.
Αν θέλετε να διαβάσετε όλη τη συνέντευξη, κάντε κλικ ΕΔΩ
