Τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι, τα μάτια λαμπύριζαν και επιβεβαίωναν αυτά που το στόμα της μοιραζόταν. Η Έλενα Ξενάκη είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση αθλήτριας, φτιαγμένη από μία μία ρευστή κράση. Δυνατή μα και ευαίσθητη, «θηρίο» μα και συναισθηματικά ευαίξαπτη. Και ήρθε η ώρα τα όνειρά της να γίνουν απτά.
Ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει τι έφερε το χάλκινο στην Ολλανδία. Το ήθελε τόσο πολύ που θα αργήσει να καταλάβει πως θα παρελάσει μαζί με τις συναθλήτριές της, με φόντο τη γαλανόλευκη και υπό τη σκιά των Ολυμπιακών κύκλων στο Παρίσι.
Έχει σκεφτεί πολλές φορές να τα παρατήσει, το παραδέχθηκε άλλη μια φορά στο #AQF24. Ευχαριστούμε αυτά που την έκαναν να μην το κάνει και συνέβαλε και εκείνη τα μέγιστα στο όμορφο αυτό παραμύθι.
«Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα ότι επιτέλους θα είμαι στην Ολυμπιάδα. Ότι κατάφερα και καταφέραμε αυτό που από όταν ξεκίνησα το πόλο, βλέποντας τις μεγαλύτερες να παίζουν εκεί και έχοντας βρεθεί και στις κερκίδες το 2004 παρακολουθώντας να παίρνουν το μετάλλιο τα κορίτσια, αυτό ήταν το όνειρό μου. Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα το ότι θα είμαι στο Παρίσι το καλοκαίρι, μέχρι να βρεθώ εκεί. Τότε θα το συνειδητοποιήσω.»
Ως προς αυτό που άλλαξε και αυτή τη φορά παραμερίστηκε ο φόβος, η Έλενα Ξενάκη τόνισε πως: «Αφήσαμε πίσω μας ένα πολύ κακό παιχνίδι απέναντι στην Ισπανία, τα καταφέραμε και αυτό δείχνει πολύ μεγάλο ψυχικό σθένος. Παρόλα αυτά δώσαμε μια υπόσχεση ότι δεν θα αφήσουμε τίποτα να μας επηρεάσει, ότι έχει έρθει η στιγμή μας και η ώρα μας να χαρούμε και να δείξουμε στους εαυτούς μας από τι υλικό είμαστε φτιαγμένες και που πρέπει να βρισκόμαστε. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια η Εθνική ομάδα έπρεπε να βρίσκεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα προηγούμενα χρόνια και δεν γινόταν στις λεπτομέρειες.»
Το βάρος ήταν πάρα πολύ μεγάλο και η αλήθεια είναι το καταλαβαίνω τώρα που έφυγε αυτό το βάρος. Γιατί μπορεί να λέγαμε, κάθε φορά το λέγαμε, ότι θα τα καταφέρουμε “Αυτή τη φορά θα είμαστε” αλλά είχαμε πάρα πολύ άγχος που μας έτρωγε την ψυχή και θολώναμε στα κρισιμότερα σημεία των διοργανώσεων. Αυτή τη φορά όμως ήταν η στιγμή μας, έπρεπε να το κάνουμε. Το χρωστούσαμε στους εαυτούς μας. Ήταν από τις τελευταίες ευκαιρίες μας για την Ολυμπιάδα του 2024 και έπρεπε να είμαστε εκεί.»
Η λύτρωση ήρθε όπως στα τραγικά πρόσωπα στις θεατρικές παραστάσεις. «Είναι η μεγαλύτερη λύτρωση που έχω αυτή τη στιγμή στην καριέρα μου. Αλήθεια δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο, νιώθω ευλογημένη που θα είμαι εκεί. Νιώθω ευλογημένη που οι κόποι μου, οι οποίοι πολλές φορές με έφτασαν στο σημείο να θέλω να τα παρατήσω, θα με πάνε εκεί που ήθελα πάντα να είμαι και να βρίσκομαι.»
Θέλω να το αφιερώσω στην οικογένειά μου. Δεν θα μπορούσα να το αφιερώσω κάπου αλλού πέρα από τους γονείς μου, την οικογένειά μου, τον αδερφό μου. Αυτοί ήταν πάντα εκεί για μένα. Ξέρουν πόσο πολύ έχω παλέψει για όλο αυτό. Στις δύσκολες μέρες ήταν δίπλα μου, στις εύκολες μέρες. Με ακολουθούν παντού και για μένα αυτό είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό.»
Όσο για το αν άξιζε τον κόπο η αναμονή; Έκανε ντρίμπλα όχι γιατί δεν θέλησε να απαντήσει αλλά γιατί έχει μια ελπίδα μέσα της πως τα καλύτερα είναι αυτά που ακόμα δεν έχουνε ρθει. «Θα σου πω το καλοκαίρι. Είναι κάτι πολύ μεγάλο αυτό μέχρι να έρθει το ακόμα μεγαλύτερο δηλαδή πάμε στην Ολυμπιάδα και θέλουμε να κατακτήσουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
